alyalnizliginigel

[alyalnizliginigel]

sorularla ölmeler

Acele etmedim, içimi öldürürken hiç acele etmedim. Ruhum elimde kanadı önce hiç acele etmedim. Tuttum elimde, insanlara baktım o gizli ovuktan. Hepsi gülüyordu. İçim elimde kanarken benim de yüzüm gülüyordu. Beynimdeki o acı dünyaya sızmasın diye acele etmedim, bekledim kanama dursun diye, kanadı ve sonra yine baktım insanların yüzüne. Yine gülüyordu insanlar. Ne diye gülüyorlardı? Çok mu komikti? İçimin kanaması çok mu uzaktı insanlara? Ben bu kadar yakındayken bu kadar mı uzaktım? Sessizce kaybettim beynimin hakimiyetini, kime kaybettiğimi bilmeden. Sakince durdum, acele etmedim, kaybetmek için de bekledim. Uzakta durdum bilerek, gittikçe uzaklaştığımı bilmeden. Önce ruhumu sonra beynimi kaybettim. Şimdi boş bir ovuktan kendime bakıyorum, kendim sandığım o ovuğa. Boşluğa düşersem boşluk mu olurum anne? Aklım olmazsa ben kayıp mı olurum? Bir antidepresanlık ömrü vardı günümün, ilaçsızlık özlemi ile kaybettim aklımı yine de almadım ağzıma o sahteden mutlulukları. Yaşıyor muyum ben, öyleyse nefes almam gerekir diye düşündüm bu satırları yazarken. Beni neyin öldürdüğünü bilmiyorken beni neyin yaşatacağını nereden bileceğim? Yavaştan deliriyorsun diyorlar, yavaş olduğunu nereden biliyorlar? Bu insanlar ne kadar çok konuşuyorlar.

[alyalnizliginigel]

Sorunum nedir?

Çok iyi bir üniversitede son sınıf ortalama iyi bir mühendislik öğrencisiyim, daha mezun bile olmadan 1.5 yıl boyunca çok önemli bir savunma sanayi firmasında çalıştım, asgari bir aile durumum var beni anlayan bir kardeşim var,, Çok kaliteli arkadaşlıklarım var, kafam estiğinde şehir dışı yapacak kadar birikmişim de var, yıllardır yapmak istediklerimi yapacak kadar zamanım da var, ama öyle bir hevessizim ki her şey için. Ödevler, kitaplar, mühendislik her şey gereksiz geliyor, son bir ayımı sadece kitap okuyarak geçirdim. Bitirme projesi yazmam gerekiyor ve açtıkça midem bulanıyor.. Sürekli ağlamak istiyorum.. Saçma sapan filmler açıp hayatın ne kadar gereksiz olduğunu düşünürken ajanda kullanmayı geçtim ödevler quizler için excell dosyası hazırlayıp teslim gününe kaç saat kaldığını söyleyen sınıf ve grup arkadaşlarım var, vizeler için 4 gece uykusuz kalan yamyam fakültedekiler.. Allah aşkına nedir bu yaşama aşkı? Neye, nereye varacağız? Git gide kilo alıyorum artık kendimi toparlayamıyorum. Hani ertesi güne uyanma fikri bile midemi bulandırıyor.. Ben ölsem annem çok üzülür diye dolanıyorum arada.. Geçen gün yine böyle bir yürüyüş yapayım dedim ve SMA hastaları için toplanan yardımları gördüm, billboardda ‘Yaşamak İstiyorum’ yazıyordu.. Çok içime dokundu, kızdım kendime ama geçmedi bu nefretim.. Ben anlamadım kendimi, benim sorunum ne ola ki? 

[alyalnizliginigel]

Susarken

Susarken insanlar ne güzeldi dedim, susarken konuşmalarını beklemezdiniz çünkü, Allah’ım ben yalnız mıyım diye sormazsınız kendinize çünkü insanlar susuyordur ve bu merak yaşamaya değer. Mesela mezarlar da merak doludur, onca yaşanmışlığın ardından ölüdür artık insanlar. Çünkü onlar da susmayı tercih etmiştir, doğduğumdan beri tercih ettiğim gibi. Ben iyi değilim, sussam da konuşsam da iyi değilim, zaten ben öznesini yıllar önce yarı yolda bıraktım, yolun yarısını bile epeyce düşündüm durdum, Sonra o Kız gözümün içine baktı bir cani görmüş gibi, bir hasta,, İyi misin diye sordu. İyi olmamamı diliyordu ve gözleri bana bunu söyledi. Gözlerine baktım, masumca iyiyim dedim, tıpkı onun beklediği gibi. Bende olay örgüsü yok çünkü ölmeyi bekliyorum. Ölmeyi bekleyen birisinden konuşmasını dinlemek ağır gelir diye susuyorum. Gece olunca tüm insanların susması gibi, sessizce susuyorum.

[alyalnizliginigel]

thy1920 ayyıldız çiziyor gökte, çok güzelsin çok.

[alyalnizliginigel]

sebep ararken yaşamaya, yaşlandı diye seslendi ölü bir insanın ardından.

[alyalnizliginigel]

Selaam

Bu gece de emeksiz yemek olmayacağını gördük, etrafıma bir döndüm baktım şöyle bir üç yüz altmış derece. Bir sürüydünüz hani. Herkes diyordu yok ben yanındayım her zamanlaarr falaan niye kimseler yok telefonum sürekli sessiz. Gerçi gelen aramalar cevapsız ve hep hepsi mavi tik. Çok garip hem görülmek isteyip hem de bu kadar kaybolmaya çalışmak. Şöyleki hem okyanusun dibinde olmak istiyorum hem de su o kadar temiz olsun ki beni görün istiyorum. Bugün de ölen bir kişinin ölmemesini diledim gizlice. Ve dedim kendime niye varsın Sen? Gerek yok bu kadar tantanaya. Biraz daha susalım. Konuşmak bile denmezken buna

[alyalnizliginigel]

Afghan children near the Pakistan border.

[alyalnizliginigel]

by Simon Kossoff

[alyalnizliginigel]

Halden anlamayanı kendi haline bırak, Zaman ona halini anlatır gurban olduğum…

| Neşet Ertaş

[alyalnizliginigel]

İyi ki doğdun Edip Cansever!

Türk edebiyatının en önemli şairlerinden Edip Cansever, 89 yıl önce bugün dünyaya gelmişti.

[alyalnizliginigel]

[alyalnizliginigel]

Kat-i surette uyuyamıyorum

[alyalnizliginigel]

Kimsenin benimle uğraşası yok ve bence kimsenin kimseyle uğraşası yok,herkes ölü,kim yaşıyor

[alyalnizliginigel]

Yalnız, hissediyorum ki artık bunun sonu yok. Saatlerce evde hiçbir şey yapmadan oturuyorum. Sonra tam çıkarken evde kalsaydım bir şeyler yapabilirdim gibi hissediyorum. Galiba hep acele ettim. Hep yapması gereken çok şey olduğunu hissedip, hiçbir şey yapmak istemeyen biriydim. İçimde adı boş ukdeler biriktirdim. Dolduracak birini bekledim, kendimden umudu kestikten sonra. Sonra beklemekten de vazgeçtim.

Oğuz Atay, Tutunamayanlar (via kuslardagittii)

[alyalnizliginigel]

Ah ölüyorum da kimse görmüyor

[alyalnizliginigel]

Zira insanın ihtiyaçları ve doyumları aynı kalmıyor. Dün öğrenmek ve ibret almak için okurken, bugün yalnızlığını gidermek için, gerçekleriyle geçinemediği ve baş edemediğinden, hayali dostlar, can yoldaşları edinmek için okuyor.

Zengin Hayaller Peşinde, Cahit Zarifoğlu

[alyalnizliginigel]

Bir çoğumuzun kahramanı Küçük Prens'in yaratıcısı Antoine de Saint-Exupéry'i aramızdan ayrılışının 73. yılında saygıyla anıyoruz.