thegreeklittlewriter

[thegreeklittlewriter]

Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες,

μέρη που περπάτησες.

Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις.

Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες,

με ουρανό κι αλάτι.

Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι

κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη.

Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν

Καζαμπλάνκα

– όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου

Και να μάθεις να φεύγεις από εκεί που ποτέ

πραγματικά δεν υπήρξες.

Να φεύγεις κι ας μοιάζει να σου ξεριζώνουν

το παιδί από τη μήτρα.

Να φεύγεις από όσα νόμισες γι’ αληθινά,

μήπως φτάσεις κάποτε σ’ αυτά.

-Χριστίνα Παρασχα «να μάθεις να φεύγεις»

[thegreeklittlewriter]

I can say with great certainty and absolute honesty that I did not know what love was until I knew what love was not.

P.T. Berkey

[thegreeklittlewriter]

[thegreeklittlewriter]

Και αν για ένα πράγμα νιώθω ένοχη ακόμη, είναι που εκείνο το βράδυ που κρατούσα το πρόσωπο σου στα χέρια μου δε σου είπα όλα αυτά που παρακαλούσα να πεις εσύ σε μένα.

-σκέψεις σε παρένθεση

Ελίζα Σουφλή

[thegreeklittlewriter]

Το θέμα είναι να χαμογελάς στην επιστροφή.

[thegreeklittlewriter]

Παει καιρος που χάθηκες και θελω να τα πουμε…

[thegreeklittlewriter]

Όμως το άρωμα σου μέχρι σήμερα

Αγριεύει μέσα μου τα ήμερα

Γιάννης Κότσιρας

[thegreeklittlewriter]

Μα πόσο όμορφος ήταν εκείνη τη νύχτα...

[thegreeklittlewriter]

<3

[thegreeklittlewriter]

Εγω δεν αγάπησα, μόνο νοιαστηκα

Οδηγούσες στην Πειραϊκή.

ήσουν όμορφος σήμερα, φορουσες το λευκό σου πουκάμισο και έδειχνες τόσο άνετος. Όλο το αμάξι μύριζε με το απαλό άρωμα σου .

Εκείνη καθόταν από πίσω σου, σε παρατηρούσε από τον καθρέφτη.

Το μόνο που σκεφτόμουν είναι πως το ξέρω αυτό, το καταλαβαινω απόλυτα. Τον ξέρω αυτόν τον κόμπο στο στομάχι, αυτόν τον ελαφρύ πόνο κάτω από το στήθος. Να κοιτάς έναν άνθρωπο και να είναι όλος σου ο κόσμος, να τον κοιτάς και να νιώθεις πως κοιτάς τον άνθρωπο σου.

Έψαχνες τραγούδι, γυριζες το κουμπί, άλλαζες σταθμούς, και τελικά βρήκες αυτό που ήθελες. Τραγούδαγες δυνατά.

«Σκαλίζω παλι την στάχτη,

σε θέλω ακόμα,

τα βήματα σου τα γνωστά,

γεννάνε έρωτες,

μα πάντα τους αφήνουν»

εκείνη έβγαλε το κινητό της να σημειώσει τους στίχους, να το ακούσει στα ακουστικά της δυνατά, το βράδυ που θα ξαπλώσει,στην μοναξιά του δωματίου της, να σε νιώσει κοντά της.

Να τον βλέπεις να γελάει, να τον ακους να σου μιλάει, να ζεσταίνεσαι όταν χαμογελάει, να μπορείς να ξεχωρίσεις το άρωμα του ανάμεσα σε χίλια αλλά. Τον ξέρω αυτόν τον πόνο, τον θυμάμαι πολύ καλά, είχε γινει μέρος του εαυτού μου κοντά πέντε χρόνια.

Σωπάσες ξαφνικά, και μαζί σου σώπασε και εκείνη. Τα καράβια δίπλα μας φεύγανε για ταξίδια μακρινα. Πολλα από τα οποία είχες υποσχεθεί πως θα κάνετε μαζί. Εκείνη κάθισε πιο αναπαυτικά στο κάθισμα της, κοιτούσε έξω από το μπροστά παράθυρα, στην αγκαλιά σου ηθελε να ταν χωμένη τώρα, να της χαϊδεύεις τα μαλλιά και να της πεις πως όλα θα πάνε καλά, ποσό ηθελε να το ακούσει τώρα. Αντί για αυτό είχε χωθεί στην μυρωδιά σου, σε εκείνη την μυρωδιά που λάτρευε όσο τίποτα. Ισως και να σε αγαπούσε καταβαθος.

Τον θυμάμαι πολύ καλά αυτόν τον πόνο και ας με βλέπεις που κάνω πως τον ξέχασα. Το κρύβω καλά, αλλά τον θυμάμαι καθαρα. Έκλεινα τα μάτια μου και αναρωτιόμουν, τι είμαι για εκείνον; Είμαι κάτι; Είμαι ο άνθρωπος του; Το ξέρω το θυμάμαι. Με πονάει, με πονάει ακόμα. Και όχι γιατί δεν ημουν τελικά αλλά για όλα αυτά τα χρόνια που πίστευα πως ημουν, για όλα αυτά τα χρόνια που περίμενα, εκείνες τις λέξεις, εκείνο το χάδι. Για όλα αυτά τα χρόνια που εκείνο το βλέμμα σήμαινε τα πάντα για μενα, ήταν το πιο ευγενικό του κόσμου, μέχρι να αποδειχθεί το πιο σκληρό. Πονάω, για εκείνο το παιδί, εκείνο το κορίτσι, που πίστευε στον πρίγκιπα της, στον καλλιτέχνη της. Σε εκείνο το παιδί που καταβαθος πίστευε πως εκείνος ήταν το παραμύθι της. Μέχρι να αποδειχθεί πως δεν ήταν.

Εκείνη ισως και να σ αγαπούσε πια,

ισως και να ήσουν όλος της ο κόσμος.

Ισως και να ήσουν ο άνθρωπος της.

ισως λέω ισως- το άρωμα σου να ήταν το σπίτι της.

Εγώ δεν αγάπησα, μόνο νοιαστηκα.

#greek love #greekpoetry #σε αγαπαω #greekstories #μόνο εσυ #greek writers #αγαπημένη #ερωτας #ολα εσυ #ελληνικη ποιηση #greek quotes #γρεεκ κουοτς #γρεεκ λοβ #γρεεκ ταμπλρ #μου λειπεις #σε ερωτευτηκα #greek writing #βραδινες σκεψεις #γκρεεκ στιχακια #εκεινος

[thegreeklittlewriter]

Ελπίζω μόνο όταν τα φύλλα γίνονται κόκκινα να με σκέφτεσαι.

Ελπίζω όταν έρχεται η πιο αδικημένη εποχή του χρόνου να με σκέφτεσαι.

Περπάτησα πολύ σήμερα, είχα πάρει μαζί μου μόνο μια κούπα καφέ. Είναι από εκείνους τους εθισμούς που ακόμα δεν μπορώ να αποβάλλω. Γενικά τίποτα άλλο δεν σε θυμίζει πια. Είχε ψυχρά σήμερα. Φόρεσα ένα καρο χειμωνιάτικο πουκάμισο που βρήκα ξεχασμένο στην ντουλάπα, το κόκκινο κασκόλ μου, έπιασα τα μαλλιά μου κοτσο και έκλεισα την πόρτα. Φθινοπώριασε. Εχω μερες να βγω από το σπίτι, πάνε δυο μήνες που ανεβηκα εδώ πάνω. Καθάρισα αρκετά. Πέταξα μπαούλα παλιά πραγματα, δικά μου, της γιαγιάς, των γονιών. Βρήκα ασημένια βάζα, κέντητα σεντονια, παλιες φωτογραφιες, δαντελένιες κουρτίνες. Κάποια τα κράτησα, τα εβαλα σε κουτιά. Μην γελάς. Όχι σε μπλε κουτιά. Τα έκρυψα στην αποθηκη. Πολλές αναμνήσεις για να τις διαχειριστώ τώρα. Πολλών που φυγανε, είτε με την θέληση τους, είτε χωρίς.

Πάνε μερες που το μόνο που κάνω είναι να πίνω τσαι και να κοιμάμαι δίπλα στο τζάκι.

Είμαι εδώ. Μετά από τόση και τόση σκέψη. Είμαι εδώ. Διάλεξα για δωματιο εκείνο με το τζάκι. Το έβαψα, δεν είναι πια φυστικι. Ειμαι εδώ, χαμένη στα βουνά. Μακρυά από όλα. Δεν εχω τίποτα να με περιμένει πια. Δεν εχω τίποτα πίσω που να με αναζητάει.

Ισως και να μην είχα ποτέ.

Εβαλα τα καρο μου πουκάμισο και έκλεισα την πόρτα.

Ανεβηκα σε εκείνο το μονοπάτι πίσω από το σπίτι, όχι σε αυτό που πήγαμε μαζί.

Η γη είναι κόκκινη. Πορτοκαλί φύλλα πεφτουν από τα δέντρα χορεύοντας και μπλέκονται στα πόδια μου.

«Μακάρι να έβλεπες την τόση ομορφια.»

μια σκέψη τόσο φευγαλέα.

Μακάρι να…

Μπορεί ο Αύγουστος να είναι ο μήνας των ερωτών, αλλά εσένα πάντα σ άρεσε ο Οκτωμβρης θυμάσαι; Ο πιο αδικημένος μήνας του χρόνου. Όλοι έχουν γυρίσει στην ρουτίνα τους, κανεις δεν βλέπει τις αλλαγές των χρωμάτων.

Θεέ μου, δίκη μας πάντα ήταν η θάλασσα, για αυτό ηρθα εδώ, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά της, για να μην σε θυμάμαι. Μα να τώρα όλα είναι τόσο έντονα, η εικόνα σου ξανά τόσο ξεκάθαρη.

Ηπια μια γουλιά καφέ, ισως έτσι να πάει, ισως σιγά σιγά να ξεθωριάζει. Ισως σιγά σιγά να ξεχνάς. Μάζεψα μερικά φύλλα και μερικά βελανίδια, θα τα βάλω στο κομοδίνο μου.

Ξέρεις μετά την σκέψη σου, οι υπόλοιπες ήταν αδιάφορες, ποτέ θα βγω να αγοράσω αλεύρι, πρέπει να μαζέψω μερικά πορτοκάλια, να κόψω ξύλα. Χειμώνας έρχεται. Και εγώ εδώ μόνη μου, μακρυά από εμας.

Γνωριστήκαμε ένα καλοκαιρι στην Αμοργο. Καθόμασταν σε διπλανά τραπέζια και έτυχε να έχουμε κοινούς γνωστούς, περάσαμε τις υπόλοιπες δεκαπέντε μερες των διακοπών παρέα, οι υπόλοιπες μας αναμνήσεις ήταν γύρω από το Θησείο, ένα καφέ στου ψυρρη και μια αυλή στα Εξα��χεια. Άντε και μερικές βολτες στο Ζάππειο.

Εδώ πάνω, δεν θα σε θύμιζε τίποτα. Έτσι έπρεπε. Εδώ πάνω είναι χειμώνας. Και εμείς ζούσαμε τα καλοκαίρια.

Περπάτησα κ άλλο, ο ήλιος έπεφτε σιγά σιγά, άκουγα τα ξερα φύλα κάτω από τα παπούτσια μου. Το κόκκινο γινόταν Μπορντό και ύστερα σιγά σιγά σκοτάδι. Τώρα κρύωνα.

Άνοιξα την πόρτα.

Κρέμασα το πουκάμισο στην ντουλάπα.

Τελικά ήταν δικό σου, ήμουν αφελής που δεν το κατάλαβα. Το είχες ξεχάσει εδώ την πρώτη και μόνη φορά που ήρθες. Ήμουν αφελής που δεν το κατάλαβα, μύριζα την κολόνια σου ασταμάτητα. Ισως για αυτό να ένιωσα πως αναπνέω ελεύθερη σήμερα..

Το είχες ξεχασει εδώ την μόνη φορά που ήρθες. Εκείνη που ξαπλωμένος δίπλα στο τζάκι, μιςοκοιμισμένος μου ψυθίρισες. «Θα εμένα ανετα εδώ μαζί σου όλη μου την ζωή.» Να κοιμόμαστε δίπλα στο τζάκι τα βραδυα, να περπατάμε στο βουνο και να σου φτιάχνω κάθε μέρα πρωινό.

Ήμουν αφελής που δεν το κατάλαβα.

Ήμουν αφελής που δεν κατάλαβα ότι ηρθα εδώ για να μας βρω.

#greek love #greekpoetry #σε αγαπαω #greekstories #μόνο εσυ #greek writers #αγαπημένη #ερωτας #ολα εσυ #ελληνικη ποιηση #greek quotes #γρεεκ κουοτς #γρεεκ λοβ #γρεεκ ταμπλρ #μου λειπεις #σε ερωτευτηκα #greek writing #βραδινες σκεψεις #γκρεεκ στιχακια #εκεινος

[thegreeklittlewriter]

Ή η παραδοχή και συνειδητοποίηση ότι αυτός που επέλεξες τελικά δεν ήταν αντάξιος της δίκης σου καρδιάς, αυτος που έπελεξες σε απογοήτευσε

Μια φίλη μου, μου ειπε πως "επιλεγεις απο ποιον θα πληγωθεις"

Ισως αυτο μας ποναει τοσο. Η συνειδητή απόφαση να επιτρεψεις σε καποιον να σε καταστρέψει.

[thegreeklittlewriter]

Όταν ερωτευτώ ξανά θα ήθελα να είναι αμοιβαίο.

Ευχαριστώ.

[thegreeklittlewriter]

Ο κόσμος που θέλω να ζω

διψάει για τέχνη,

για περίτεχνα ηλιοβασιλέματα,

για μεταξενιους έρωτες,

για μακρινά ταξίδια.

Ο κόσμος που θέλω να ζω

βουτάει στα χρώματα,

βυθίζεται στις μουσικές,

αγκαλιάζει τ' αστέρια,

σκαρφαλώνει στα κάγκελα.

~Γιάννης Κουμαριανος

[thegreeklittlewriter]

[thegreeklittlewriter]

i wish to be more poetic, more romantic, more classy yet i stumble around like a thirteen year old boy with no sense of direction

[thegreeklittlewriter]

όλα ατελείωτα μείνανε και αυτόν τον Αύγουστο

όλα εκείνα τα ταξίδια που δεν πήγαμε

όλα εκείνα τα σ αγαπώ που περιμέναμε να ακούσουμε και δεν μας ειπανε

όλες εκείνες οι άδειες αγκαλιές που δεν μας τις γεμίσανε

ολες εκείνες οι διαδρομές στη μηχανή που αποφύγαμε

όλες εκείνες οι ευχές

όλα ατελείωτα μείνανε κ αυτόν τον Αύγουστο

και ας σε περίμενα εγώ.

όλα εκείνα τα βλέμματα που δεν τολμήσαμε

όλες εκείνες οι παρέες που δεν μιλήσαμε

όλα εκείνα τα δάκρυα που χύσαμε μισά

όλες εκείνες οι χειραψίες που δεν γίνανε φιλια

Και τέλος, ολα τα σ αγαπώ του κόσμου που τόσο σου τα φύλαγα.

όλα ατελείωτα μείνανε και αυτόν τον Αύγουστο

και ας σε περίμενα εγω.

θα σε περιμένω μέχρι τον επόμενο Αύγουστο.

και ισως τότε να τολμησεις να τους πεις πως τα αγαπημένα σου μάτια, είναι τα δικά μου.

και ισως τότε τολμησεις…

#greek love #greekpoetry #σε αγαπαω #greekstories #μόνο εσυ #greek writers #αγαπημένη #ερωτας #ολα εσυ #ελληνικη ποιηση #greek quotes #γρεεκ κουοτς #γρεεκ λοβ #γρεεκ ταμπλρ #μου λειπεις #σε ερωτευτηκα #greek writing #βραδινες σκεψεις #γκρεεκ στιχακια #εκεινος