#zahter
Text
ANNE ELİNDEN :)
Döngeller Konağı sofrası, evinizin sofrası :)
Döngeller Konağında kahvaltı içeriklerinin çoğunu, Anadolu’nun geleneksel yemeklerinin ise tümünü kendimiz üretiyoruz.
Mantı hamuru ve hamurun katlanması:
Tüm içeriklerimizin malzemelerini özenle, bol malzemeli olarak hazırlıyoruz. Böylece, kahvaltı ve yemek sofrasında size sunduğumuz tüm lezzetleri satın alabilirsiniz.
Mantı, erişte; reçel, tereyağı, peynir, zeytin ve zeytinyağı, zahter gibi…
View On WordPress
0 notes
Text
Bazı güzel şeyler, eskimiş ince yumuşak pijamanın tendeki hissi, serin bir havada pikeye sarılmak, yaz meyveleri gelince manav önündeki kokusu, yeni yıkanmış çarşaflar, kırma zeytin, salamura zahter, yaprak sarma… Şiddetli yağmur, gök gürültüsü, chester koltuk, banker lambası, ince kadeh, sahilde gündüz birası, uzun yolda ayçiçeği tarlası görmek, denizi seyretmek, yaptığın saçma harekete bebeklerin gülmekten katılıp yana devrilmesi.
Bir de.....
Beklenmedik misafirler :)
105 notes
·
View notes
Text
İzmirli değilsek de Hataylı olarak kırmızı çizgilerimiz var arkadaşlar
Kısır❌ Sarmaiç✅
Biberli ekmek❌ Katıklı Ekmek✅
Kekik❌ Zahter✅
Süzme yoğurt❌ Tuzlu yoğurt✅
46 notes
·
View notes
Text
Şu karışımı yemek o kadar lezzetli yani ilk zeytinyağına sonra şu karışıma batırıyorsun. Evet o sırada dünyada cenneti yakalıyorum. Adı da zahter 🤝🏻 yediğim şey ile memleketimi de ifşaladım
23 notes
·
View notes
Text
İlginç bir yazı!
CanKıraç.
(Sayın Hulusi Üstün'ün bu harika yazısını okumanızı salık veririm ...)
" Dün Fatih'teydim.
Suriçi'nde yürümek benim için tarihin içinde seyahattir.
Tarihi kişiliklerle yoldaşlık, ecdadımla sohbet, ilk gençlik yıllarımı yad etmek, okul dönemlerini hatırlamak, evliliğim, ilk çocuğum...
Her sokağı, her köşe başı ya yaşanmış ya okunmuş ya duyulmuş hatıraların mekanıdır.
. . .
Dün Dülgerzade'den Zeyrek'e, Yavuzselim'den Balipaşa'ya yürüdüm..
Fatih bambaşka bir yer olmuş.
Rayihası değişmiş, yasemin ve öd ağacı kokuyor.
Sokakta Türkçe konuşan kimse yok...
Haleb'in köylüsünden Lübnan'ın Dürzisine, Iraklısından Libyalısına, Tunuslusuna, Ürdünlüsüne kadar Arab'ın envai çeşidi oradaydı.
Entarili, kıfayelisi de var, taytlısı, uzun saçlısı da Marunisi de Nusayrisi de, Mesihisi de...
Hepsi neşeli, hepsi gülümseyen, hepsi yüksek sesle konuşan, hepsi özgüvenli, bir çoğu özgürlüğün rüzgarıyla sermest, hoş görülecek olmanın bilinciyle sarhoş...
Gruplar halinde yürüyorlar.
Aralarında tek başına yürüyen mutsuz yüzlü, suskun, ürkek Türkler fark ediliyor.
. . .
Lokantalarda ful, felafel humus...
Gar sabunu ve zahter yığınları...
Her köşe başında egzotik kokular satan dükkanlar.
İnsanın üstüne üstüne yürüyen, sokaktaki kadınlara aç nazarlarla bakakalan sporcu gençler, halinden tavrından şaşırtıcı bir özgüven dökülen kadınlar, köyündeymişçesine kaşınarak dolaşan entarili yaşlılar, sokak aralarında gürültüyle koşturan çocuklar....
Dedim ki 'Selahaddin'den beri fütuhat görmeyen Arab'ın en son fethi bu.'
Kuşatmayla aldığımız şehri farkında olmadan başkalarına verdik.
. . .
Arapça konuşan kalabalıkların içinden geçip Akdeniz Caddesine döndüm...
İki delikanlı küskün küskün konuşuyorlar birbirleriyle, yanlarından geçerken gülümsedim.
'Caddenin başından bu tarafa yürüyorum. Bir Türkçe söz değmedi kulağıma... Sizi görünce mutlu oldum' dedim.
'Sorma abi, biz Türkçe konuşan biri geçince çevirip öpüyoruz.' diye karşılık verdi esprime gençlerden biri.
. . .
Ara sokaklarda onlarca satılık tabelası.
Fatih'te satılık tabelası görmek nadirattandı.
Arapça 'İcar' tabelaları asılı camlarda.
. . .
Fatih'in eskisi Siirt Arabı bir tanıdığa uğradım.
'Bir binada beş altı daireye Araplar oturunca binada kalan yerli aileler satıp gidiyor. Zaten iç sokaklarda apartman katlarında yaşlı insanlar var. Dışarı çıkamaz oldular. Yerliler buraları terk edip gidiyor' dedi.
Akşemsettin Caddesine Şam Caddesi der olmuşlar.
. . .
Şimdi bu yazdıklarımın altına yorumlar döşenir... Ne ırkçılığım kalır ne imansızlığım ne muhalifliğim...
Hiç biri değil...
Makul olmaya çalışıyorum.
Hiç bir devlet kendi iradesi ve kendi tasarrufu ile ülkesinin demografik, etnik ve sosyal yapısını değiştirmez.
Türkiye'nin etnik yapısı geri dönülemez bir şekilde değişti.
Hiç bir devlet kalbi mesabesindeki tarihi şehri bir başka halkın istilasına açmaz.
Mesela İtalya'ya giden mültecilerin Roma'nın şehir merkezinde, İngiltere'nin Buckingam'ında, şehrin yerlilerini dışarı çıkaracak ölçüde homojen bir şekilde yerleşmelerine izin verilemez.
Hiç bir ülkenin gözbebeği olan şehirde o ülkenin yabancısına yerleşecekleri yerde ezici çoğunluğu oluşturacak şekilde ticari imtiyaz tanınarak orayı ele geçirme imkanı verilmez.
Osmanlı büyük göç dalgaları yaşamıştı.
Ne 1850'lerde Kırım'dan imparatorluğa akan milyonlarca insana, ne 1864 Kafkasya Sürgünlerine, ne 1912 Balkan bozgununda savrulan insanlara ne de mübadillere İstanbul'da topluca oturabilecekleri bölgeler göstermedi.
Devletlerin iskan politikası olmalıdır.
her devletin nazarında göçmenler yeni arı kolonileridir.
doğru yerde petek gösterirseniz balından istifade edersiniz,
doğru yerde yer gösteremezseniz o arılar sizi sokar.
. . .
Demem o ki;
Arap'tan Fars'tan rahatsız olduğum yok.
Ömer Seyfettin'in Efruz Bey'i gibi 'Bila tefrika-i cins ü mezhep' kriterini esas alan bir adamım ben.
Savaş mağduru bir halka yardım etmek, kucak açmak insani bir şeydir.
Ama böyle olmamalıydı...
Böyle olmaz...
. . .
Bu şuna benziyor...
Sokakta karşılaştığınız bir ihtiyaçlı kişiye karnını doyurması için para verebilirsiniz.
Ama onu alıp evinize getirmezsiniz.
Evinize getirseniz de kendisine yatak odanızı vermez, eline kumandayı tutuşturmaz, baba koltuğuna oturtmazsınız.
Eğer bunu yaparsanız her türlü istismara razı olduğunuz anlamına gelir bu.
İhtiyaçlı kişi sizi istismar etmek zorunda kalır.
. . .. . .
Türkiye'ye gelen Suriyeliler, Iraklılar, Libyalılar, Afganlılar, Pakistanlılar, İranlılar, Ürdünlüler, Mısırlılar...
'Gelenlerin her biri memnun ki yerinden, çok seneler geçti dönen yok seferinden...'
Bir tek politik tasarrufla içeri alınan bunca insanı hiç bir politik tasarrufla buradan geriye döndüremezsiniz...
Vatanlarından çıkmak için birbirini çiğneyen bu kitle, ülkelerine geri dönmemek için karşılarına çıkan her türlü gücü ezer geçer.
Nitekim duymuşluğum var,
'Allah razı olsun Suriye'de savaşı çıkaranlardan... O savaş çıkmasaydı Türkiye'ye gelemezdik' diyeni...
. . .
Türk, Avrupa ve Asya'nın arasında bin yıldır icra edilen bir görevin adıdır.
Ve Türk dünya politiği açısından varlığı zorunlu bir aktördür.
Şunu rahatlıkla söyleyebilirim...
Türk, bu göç ile kimliğini oluşturan en temel yapıtaşlarını yükselen bir balondan aşağı atmıştır.
Önümüzdeki yüzyıllardan sonra bu topraklarda Türk'ün varlığını koruyup koruyamayacağı tartışılır hale gelmiştir.
BU bir hissiyat değil, çok temel bir sabit delilim var.
İstanbullu kimliği nasıl son otuz kırk yıl içinde hiç var olmamışçasına yok olmuşsa...
Türk kimliği de böylesi bir yok oluş sürecine girmiştir.
Kırk yıl elli yıl değil ama üç kuşak sonra bu kimlik bu topraklarda varlığını bu şekilde sürdüremez.
Tarihin temel aktörlerinden birisi olan bu halk, geçmişte tarihin temel aktörlerinden olan bir çok halk gibi İskitler gibi, Keltler gibi, Hunlar gibi eriyip dönüşür.
Balkanlarda Bulgarlar ne ise Anadolu'da da Türk o olur.
. . .
Tabii biz kimiz ki öngörümüz ne ola...
Onca kitap okuduk da bir şey mi olduk...
Onca kitap yazdık da ne ettik...
Onca mektep medrese tahsil ettik, onca mesele etüt ettik, onca gezdik gördük de ne oldu.
Tabii ki biz bilmeyiz işin doğrusunu...
Konuşuyoruz işte...
. . .
Aylardır karar vermişliğim var; baktığım şeyde olumsuzluğu fark etmeyeceğim diye.
Olumsuzu, eksiği ve endişe verici olanı değil olumlu olanı, Tamam olanı ve güzelliği görmeye çalışacağım,
Bu prensip doğrultusunda bakacak olursak olumlu bir takım yanları da var bu işin.
Artık kakuleli kahveyi her yerde bulmak mümkün.
Eskiden ramazandan ramazana tattığımız humus da felafel de her yerde var...
Tek dilli idik çocuklarımız iki dilli olmak durumunda.
Doğuda mı batıda mıyız belli değildi.
İçinde bu kadar Arab'ın olduğu gemi batıya gidemez gayri.
En azından bir istikamet sahibi olduk.....
3 notes
·
View notes
Text
Çamur
mavi ve yeşil renkler alfabelere sıkıştırılmış dökülüyor harfler, bir biri ardına dizeyle çikolata sürülmüş dilimlenmiş ekmekler ve her acıktığımda taze çikolata kokuları.Burnumun tellerine serilir bir başak bir zahter,artık dilim dönmüyor desem inkâr ediyor olurum ve ne kadar göğe baksam kocaman biri vardı tanrıydı, bir tabak kırıldı baş roldeki adam tarafından ve orası kırıklıkların tarlasıydı,bir sabah hüzünlü bir pazar sabahı yalnız ve mutsuz bir kahvaltı camlar da çay buğuları ve sessizlik-
Hayat dan söz ediliyor ve susuluyor sahiden siz mi yarattınız bugünleri -
Soğuk bir yalnızlık bu bolca kum taneleri ve sanki toprağın ağırlığı çekiyor ve sonra nar taneleri tertemiz günlerden kalan sanki salı günü
Ama bak işte yine susuyoruz ölüm insanın için de bir kapı daha olmayan bir evin acele etme belki de yoksun belki de yokuz bilirsin işte yürek çarpar yürek görür ve sonra görünmez olarak raflara kaldırılır hep o kanlı ellerle sadece onlar diyorum bilmeden gaddar olan kimseler ve kırmızı bir göğü görüyorum fırtınalar rüzgarlar ellerinin tersiyle yittiler beni sanırım tanrıydı seninle bir günü kutlamak ve sonra saatlerce aynı koltuk da sevişmek.
4 notes
·
View notes
Text
"Biraz sabır ,
Biraz yağmur ,
Biraz da zahter..."
2 notes
·
View notes
Text
Dün Fatih'teydim. Suriçi'nde yürümek benim için tarihin içinde seyahattir.Tarihi kişiliklerle yoldaşlık, ecdadımla sohbet, ilk gençlik yıllarımı yad etmek, okul dönemlerini hatırlamak, evliliğim, ilk çocuğum...
Her sokağı, her köşe başı ya yaşanmış, ya okunmuş, ya duyulmuş hatıraların mekanıdır. Dün Dülgerzade'den Zeyrek'e, Yavuzselim'den Balipaşa'ya yürüdüm..
Fatih bambaşka bir yer olmuş. Rayihası değişmiş, yasemin ve öd ağacı kokuyor. Sokakta Türkçe konuşan kimse yok...
Haleb'in köylüsünden, Lübnan'ın Dürzisine, Iraklısından Libyalısına, Tunuslusundan, Ürdünlüsüne kadar Arab'ın envai çeşidi oradaydı.Entarili, kıfayelisi de var, taytlısı, uzun saçlısı da, Marunisi de Nusayrisi de, Mesihisi de...Hepsi neşeli, hepsi gülümseyen, hepsi yüksek sesle konuşan, hepsi özgüvenli, bir çoğu özgürlüğün rüzgarıyla sermest, hoş görülecek olmanın bilinciyle sarhoş..!
Gruplar halinde yürüyorlar. Aralarında tek başına yürüyen mutsuz yüzlü, suskun, ürkek Türkler fark ediliyor. Lokantalarda ful, felafel humus...Gar sabunu ve zahter yığınları...
Her köşe başında egzotik kokular satan dükkanlar.
İnsanın üstüne üstüne yürüyen, sokaktaki kadınlara aç nazarlarla bakan gençler, halinden tavrından şaşırtıcı bir özgüven dökülen kadınlar, köyündeymişçesine kaşınarak dolaşan entarili yaşlılar, sokak aralarında gürültüyle koşturan çocuklar...
Dedim ki 'Selahaddin'den beri fütuhat görmeyen Arab'ın en son fethi bu.'
Kuşatmayla aldığımız şehri, farkında olmadan kendi elimizle başkalarına verdik.
Arapça konuşan kalabalıkların içinden geçip Akdeniz Caddesine döndüm...İki delikanlı küskün küskün konuşuyorlar birbirleriyle, yanlarından geçerken gülümsedim.
-''Caddenin başından bu tarafa yürüyorum. Bir Türkçe söz değmedi kulağıma. Sizi görünce mutlu oldum'' dedim.
-''Sorma abi, biz Türkçe konuşan biri geçince çevirip öpüyoruz.'' diye espriyle karşılık verdi gençlerden biri.
Ara sokaklarda onlarca satılık tabelası.
Fatih'te satılık tabelası görmek nadirattandı.
Arapça 'İcar' tabelaları asılı camlarda.
Fatih'in eskisi, Siirt Arabı bir tanıdığa uğradım. ''Bir binada beş altı daireye Araplar oturunca binada kalan yerli aileler satıp gidiyor. Zaten iç sokaklarda apartman katlarında yaşlı insanlar var. Dışarı çıkamaz oldular. Yerliler buraları terk edip gidiyor'' dedi.
Akşemsettin Caddesine Şam Caddesi der olmuşlar. Hiç bir devlet kendi iradesi ve kendi tasarrufu ile ülkesinin demografik, etnik ve sosyal yapısını değiştirmez.
Türkiye'nin etnik yapısı geri dönülemez bir şekilde değişti. Hiç bir devlet, kalbi mesabesindeki tarihi şehri bir başka halkın istilasına açmaz. Mesela İtalya'ya giden mültecilerin Roma'nın şehir merkezinde, İngiltere'nin Buckingam'ında, şehrin yerlilerini dışarı çıkaracak ölçüde homojen bir şekilde yerleşmelerine izin verilemez.
Hiç bir ülke, göz bebeği olan şehirlerde o ülkenin yabancısına, yerleşecekleri yerde ezici çoğunluğu oluşturacak şekilde ticari imtiyaz tanıyarak orayı ele geçirme imkanı vermez..
Osmanlı büyük göç dalgaları yaşamıştı. Ne 1850'lerde Kırım'dan imparatorluğa akan milyonlarca insana, ne 1864 Kafkasya Sürgünlerine, ne 1912 Balkan bozgununda savrulan insanlara, ne de mübadillere İstanbul'da topluca oturabilecekleri bölgeler göstermedi.
Devletlerin iskan politikası olmalıdır..Her devletin nazarında göçmenler yeni arı kolonileridir. Doğru yerde petek gösterirseniz balından istifade edersiniz,
Doğru yerde yer gösteremezseniz o arılar sizi sokar. Savaş mağduru bir halka yardım etmek, kucak açmak insani bir şeydir.
Ama böyle olmamalıydı...Böyle olmaz...
Bu şuna benziyor...
Sokakta karşılaştığınız bir ihtiyaçlı kişiye karnını doyurması için para verebilirsiniz.
Ama onu alıp evinize getirmezsiniz.
Evinize getirseniz de kendisine yatak odanızı vermez, eline kumandayı tutuşturmaz, baba koltuğuna oturtmazsınız.
Eğer bunu yaparsanız her türlü istismara razı olduğunuz anlamına gelir. İhtiyaçlı kişi sizi istismar etmek zorunda kalır.
Türkiye'ye gelen Suriyeliler, Iraklılar, Libyalılar, Afganlılar, Pakistanlılar, İranlılar, Ürdünlüler, Mısırlılar...
'Gelenlerin her biri memnun ki yerinden, çok seneler geçti, dönen yok seferinden...'
Bir tek politik tasarrufla içeri alınan bunca insanı hiç bir politik tasarrufla buradan geriye döndüremezsiniz...Vatanlarından çıkmak için birbirini çiğneyen bu kitle, ülkelerine geri dönmemek için karşılarına çıkan her türlü gücü ezip geçmeye çalışır.
Nitekim duymuşluğum var, 'Allah razı olsun Suriye'de savaşı çıkaranlardan. O savaş çıkmasaydı Türkiye'ye gelemezdik' diyeni...
Şunu rahatlıkla söyleyebilirim...
Türk, bu göç ile kimliğini oluşturan en temel yapıtaşlarını yükselen bir balondan aşağı atmıştır. Yüz yıllardan sonra bu topraklarda Türk'ün varlığını koruyup koruyamayacağı tartışılır hale gelmiştir. İstanbullu kimliği nasıl son otuz, kırk yıl içinde hiç var olmamışçasına yok olmuşsa...Türk kimliği de böylesi bir yok oluş sürecine girmiştir.
Üç kuşak sonra bu kimlik bu topraklarda varlığını bu şekilde sürdüremez. Tarihin temel aktörlerinden birisi olan bu halk, geçmişte tarihin temel aktörlerinden olan bir çok halk gibi, İskitler gibi, Keltler gibi, Hunlar gibi eriyip dönüşür.
Balkanlarda Bulgarlar ne ise, Anadolu'da da Türk o olur.
Tabii biz kimiz ki öngörümüz ne ola...
Onca kitap okuduk da bir şey mi olduk...
Onca kitap yazdık da ne ettik...
Onca mektep medrese tahsil ettik, onca mesele etüt ettik, onca gezdik gördük de ne oldu.
Tabii ki biz bilmeyiz işin doğrusunu... Konuşuyoruz işte...
Aylardır karar vermişliğim var; baktığım şeyde olumsuzluğu fark etmeyeceğim diye.
Olumsuzu, eksiği ve endişe verici olanı değil olumlu olanı, tamam olanı ve güzelliği görmeye çalışacağım, Bu prensip doğrultusunda bakacak olursak olumlu bir takım yanları da var bu işin. Artık kakuleli kahveyi her yerde bulmak mümkün. Eskiden ramazandan ramazana tattığımız humus da, felafel de her yerde var...
Doğuda mı batıda mıyız belli değildi. İçinde bu kadar Arab'ın olduğu gemi batıya gidemez gayri.
En azından bir istikamet sahibi olduk.”
Hulusi Üstün / Zinnur Arisan Erden sayf.
1 note
·
View note
Text
Çıtır Kanatlar
New Post has been published on https://bilaldemirkr.com.tr/citir-kanatlar/
Çıtır Kanatlar
Çıtır Kanatlar Tanımı İçin Malzemeler
2 kilogram kanat ,incik
2 yemek kaşığı zeytinyağı
1 yemek kaşığı tereyağı oda ısısında
1 yemek kaşığı zahter
1 çay kaşığı pul biber
1 tatlı kaşığı tuz
5 diş sarımsak
Yarım çay bardağı sirke
Çıtır Kanatlar Tanımı Nasıl Yapılır?
Not EkleTarifi Yazdır
Öncelikle tavukları yıkama kabına alıp üzerine sirkeyi dökelim ve su ek edip 10 dakika bekletin.
Sonrasında sirkeli sudan tavuklarımızı arındırıp güzelce yıkayalım.
Üzerine zeytinyağı, tereyağı,zahter,pul biber, sarımsak ve tuzu ekleyip güzelce karıştırın.
Buz dolabında 2 saat bekletin çabuk ediyor isek yarım saat dinlendirmekte kâfi .
Ben airfryer de pişirdim, airfryer olmayanlar da teflon tavada kızartabilirler.
Çıtır Kanatlar Tanımı Fotoğraflı Yapılışı
0 notes
Text
2024
key
bold = highlight of 2024
+ = not new in 2024
# = book club
books
A Day in the Life of Abed Salama: A Palestine Story, Nathan Thrall (2023)#
Crime and Punishment, Fyodor Dostoevsky (trans. David McDuff) (1866)
Restless, William Boyd (2007)#
Ablutions, Patrick deWitt (2012)
The Hummingbird, Sandro Veronesi (trans. Elena Pala) (2021)
Faith, Hope and Carnage, Nick Cave and Sean O'Hagan (2023)#
The Life & Times of Michael K, J. M. Coetzee (1983)
The Twilight Word, Werner Herzog (trans. Michael Hofmann) (2023)
Darryl, Jackie Ess (2021)
Kitchen Confidential, Anthony Bourdain (2000)
Caledonian Road, Andrew O'Hagan (2024)
Building and Dwelling: Ethics for the City, Richard Sennett (2018)
audiobooks
[X]
films
Sound of Metal (2019)
Saltburn (2023)
The Two Popes (2019)
All of Us Strangers (2023)
Hell or High Water (2016)
Boyz n the Hood (1991)
Past Lives (2023)
The Devil Wears Prada (2006)+
If Only I Could Hibernate (2023)
Searching for Sugarman (2012)
All the President's Men (1976)
The Informant (2009)
Force Majeure (2014)
albums
'Stretch for the Stars' (EP), Joshua Idehen (2023)
'Shiver' (EP), The Libertines (2024)
'the record', boygenius (2023)
'Wall of Eyes', The Smile (2024)
'Promises', Floating Points, Pharoah Sanders & The London Symphony Orchestra (2021)
'Where's My Utopia?', Yard Act (2023)
'Cold Fact', Rodriquez (1970)
'Coming from Reality', Rodriquez (1971)
'What Now', Brittany Howard (2024)
'Mountainhead', Everything Everything (2024)
exhibitions
'Time is Out of Joint', National Gallery of Modern and Contemporary Art (Rome)
'Philip Guston', Tate Modern
'Women in Revolt! Art and Activism in the UK 1970-1990', Tate Britain
'Taylor Wessing Photo Portrait Prize', National Portrait Gallery
'The Cult of Beauty', Wellcome Collection
live music
Ben L'Oncle Soul, Alcazar Live
Yard Act, Rough Trade East
Romy, Roundhouse
theatre
The Cherry Orchard, Donmar Warehouse
restaurants
Perilla, Stoke Newington
Felice a Testaccio, Rome
Salumeria Con Cucina Roscioli, Rome
Zahter, Carnaby Street
Beckford Inn, Tewksbury
Chez Bruce (*), Wandsworth+
Ottolenghi, Spitalfields+
Dalla Terra, Covent Garden
Faros, Soho
Little House, Balham
Ye Olde Hobnails Inn, Tewkesbury
Pot Luck Club, Cape Town
Scala Pasta / Bar, Cape Town
La Colombe, Constantia
El Burro, Cape Town
Franks Corner, Franschhoek
The Girl's On The Square, Wilderness
Pumba Game Reserve, Eastern Cape
Nest, Knysna
Maillard Baking Co, Knysna
Sirocco, Knysna
Coral, Mauritius
Kot Nou, Mauritius
Lemongrass, Mauritius
Le Benetier, Mauritius
Le Chamarel, Mauritius
Muang Thai, Camden
thirty7, Covent Garden
Morito, Hackney+
Nobu, Shoreditch+
Botanica Hall, Clapham Junction
podcasts
Kermode & Mayo's Take+
The Russell Brand Podcast (Radio 2 / Audioboom / XFM)+
The News Agents+
The News Meeting+
Today in Focus+
The Adam Buxton Podcast+
Joel Golby's Book Club
Desert Island Discs+
Off Menu
Young Again+
The Louis Theroux Podcast
tv
Mr Bates v The Post Office (limited series)
The Traitors (series 2)
Six Nations: Full Contact (limited series)
One Day (limited series)
Gossip Girl (series 1)
talks
'Judges, Politics, and the Public: A Judge’s View from Inside Westminster' by Sir Nicholas Green, Leicester Lit&Phil Society
foreign travel (no 'favourites of the year', all excellent)
Rome
South Africa (Cape Town, Franschhoek, Wilderness, Pumba Game Reserve, Knysna)
Mauritius
Seville
Amsterdam
0 notes
Text
Gribal enfeksiyonlara karşı doğal ilaç zahter çayına ilgi arttı http://dlvr.it/T0Sv6L
0 notes
Text
Siapa merzangus?
Dia wanita hebat yang tak pernah tersentuh oleh dosa menjijikan. Hidupnya penuh perjuangan dan ilmu pengetahuan dari kakek sang profesor gurun sahara.
Aku ingin seperti merzangus. Pergi dari kehidupan yang memuakkan. Menghabiskan umur dengan sumber ilmu dan perhatian. Mempelajari peta bintang, filosofi kehidupan.
Aku ingin bersama Zahterku. Aku hanya ingin menjadi anak kecil yang hidupnya penuh dengan cerita cerita dari Zahter.
Siapa aku sekarang?
Tak ada mirip miripnya sama sekali dengan dia yang kuimpikan.
Yaa Allah, bisakan aku hidup dalam buku saja?
Bisakah aku hidup di gurun sahara saja?
Aku lelah jatuh terbangun dengan luka yang terus bertambah dan sedikit yang sembuh
Aku hancur perlahan
Dan ini sudah terlalu banyak
Aku tidak kuasa yaa Allah
1 note
·
View note
Text
HATAY’A AĞIT
Derin bir hüzün; geldi oturdu canımın taaa ortasına...
Ellerimin arasından kayıp gidiyor;
Çocukluğum,
İlk gençliğim,
İlk nefesim,
İlk gülüşüm,
İlk hıçkırığım,
İlk aşk yaralarım,
İlk terkedilişlerim...
Bir düğüne katılışım,
İlk halayım,
Sokaklarda oynadığım saklambaç,
Yakalamaç, istop oyunlarım...
İlk uçurtmamı uçurduğum gökyüzüm, gidiyor...
Yürüdükçe büyüdüğüm sokakları; yerlebir şimdi; kentimin...
Tüm şehir yerleşiklerinin kendini tanımladığı tatlısı künefeyi satan dükkanlar; moloz altında, virane...
Evlerde kim bilir ne kadar zaman sonra anneler pişirecek, ilk içli köfteyi...
Uzun Çarşı’nda bir daha ne zaman yürürüm zahter ve pişmiş çökelek kokuları eşliğinde...
Kentim; karanlık, kentim susuz...
Kentim; ölmüş ve çürümeye yüz tutmuş insan kokusu içinde....
Çocuk ve gençken arşınlardığım sokakları; yok artık...
O sokakların yerinde şu an parçalanmış binaların molozları var sadece...
Lisedeyken çalıştığım kırtasiye; bir beton yığını şimdi, içinden demirler uzanan...
Gezdiğim parkı; terk edilmiş...
Kitap sattığım ağacın altı boş...
İlk insanların yerleşmeye başladığı coğrafyam; betonlar altında şimdi.
Büyük bir kabus geldi ve çöktü üzerimize...
Birbirine “günaydın” diyerekten işine giden;
Yahudi, Hıristiyan, Müslüman, Arap, Türk, Ermeni, Kürt komşular;
Güzel bir rüyadan uyandı;
Karanlık bir sabahta...
Bir büyük zelzele; ayırdı onları birbirinden...
Öyle bir afet ki binyıllardır elleri birbirine sımsıkı tutunmuş komşuları, ayırdı birbirinden...
Kardeşleri başka başka memleketlere attı,
Anne babalar ve çocuklar birarada değil artık...
Gidiyor tüm gülüşler, sevinçler...
Bir Müslüman’nın kutladığı paskalya gidiyor,
Bir Ermeni artık tatlı çörek yapamayacak Arap komşusuna,
Türk çocuklar ile aynı sokakta oynayamayacak o Yahudi çocuk...
Gidiyor; ilk tanıdığım cennet, ellerimin arasından...
Ben hiçbir şey yapamadan...
Bu göçük , bu deprem artık kalbimizde....
Hafızamıza saldıracak zamanla ve bir gün gelecek;
Sanki o mutlu günler yaşanmamış gibi olacak...
Belki hiçbir tarih kitabında; iki satır bahsi geçmeyecek bu kayıp tarihin...
Ama biz;
Çok mutlu yaşamıştık, bir zamanlar...
Bilhan Akkaya
İçimiz acıyor..Günaydın demeye dilimiz varmaz. .
3 notes
·
View notes
Photo
🍥 Ottolenghi’s Zahter and Sumac Chicken Leg
🍔YouTube || 🍟Reddit
#DessertHeaven#SouthEastAsianFood#HealthyFoodWithMe#MexicanFoodLovers#Brunchin#BrunchLover#FoodTruckStop#HealthyFoodRecipe#lentils#BakingClass#turmeric#AuthenticMexicanFood#GoForBrunch#DessertGram#FoodTruckRodeo#ILoveMexicanFood#AsianFoodLovers#MexicanFoodRecipes#FoodTruckFood#BakingPorn#DessertAble#MexicanStreetFood#FoodMexican#dinner#onion#HealthyFoodSharing#BakingTips#FoodTruckin#MexicanFoodPics#FoodTruckers
1 note
·
View note
Last Seen Blogs
shellblades
alrighty then
customicons09
Custom Icons
wormsinc
Worm Inc.
karalija
Artist, Interrupted
rbining
Rb Hell Hole