#ve tüm bunlara rağmen günde 12 15 saat uyuyan biriyim

[defolu]

güzel başlayan rüyalarım oluyor bazen, çoğu benzer senaryo üzerinden ilerliyor. ya da aynı kabusu defalarcs görüyorum bilmiyorum artık. mesela bazen izmire gitmiş oluyorum, enese ulaşabiliyorum yani isteyince onun neşesi oluyor üstümde. arkadaşlarımla dışarı çıkmışız bir kafede vs oturuyoruz. sonra hooop, aniden çevremdeki herkes yok oluyor, bir anda hiçliğin ortasında yapayalnız kalıyorum. enesi arıyorum, sesindeki sevgi, endişe vs hepsi silinmiş. başından savıyor meşgulüm bilmem ne diyor (bu esnada genelde arkadan başka kız sesleri geliyor ahshhsıdkdk). sağa sola koşuyorum, tanıdığım güvenebileceğim birini arıyorum yok. nefes almak için sahile geleyim diyorum, deniz nasıl hırçın görmeniz lazım, dev gibi dalgalar oluyor böyle, sanki alıp içine çekiverecek gibi. nefessiz kalıyorum korkudsn genelde. annemi arıyorum açmıyor, babamı bile arıyorum açmıyor. arkadaşlarım da enes gibi başından seviyor ve hepsinin de sesi bensiz çok eğleniyorlar gibi geliyor. telefon yardımcı olmayınca uzun uzun yürüyüp otobüs vb bir şeyler bulmaya çalışıyorum, bulup biniyorum ama gitmek istediğim yere değil de bambaşka bilmediğim bir yere götürüyor beni. paniğe kapılıyorum inmek istiyorum durmuyor. gecenin karanlığında bilmediğim bir yerde etrafım tanımadığım insanlarla çevrili olarak buluyorum kendimi. hiçbirinden düşmanca bir enerji gelmese de hepsi ödümü koparıyor genelde. bu tarz rüyaların sonunda sık sık öldürüldüğümü, tecavüze uğradığımı da görürüm. çoğu zaman direnemiyorum bile, öylece "napacaksanız yapın bitsin" der gibi bekliyorum

veya intihar ettiğim ya da bazen istemeden nolduğunu anlamadan kendimi ölümün kıyısında bulduğum rüyalar(?) da oluyor. yani öylesine balkondan bakıyor oluyorum mesela, sonra bir bakıyorum atlamışım, havadayken fark ediyorum. ya da durduk yere denizin dibinde boğulurken buluyorum kendimi. bunlarda genelde sonrasında olanları da izliyorum, annemin anneannemle dedemin arkadaşlarımın ve enesin nasıl kahrolduğunu vs izliyorum. o kadar üzüldüklerini görmek her şeyden daha kötü geliyor, suçluluk hissiyle uyanıyorum genelde

en sık gördüğüm tiplerden biri de aile üyelerimden birinin ben hariç herkesi gözümün önünde öldürdükten sonra yine gözümün önünde intihar etmesi. öylece cesetlerin arasında oturup kalıyorum hep. bir tanesi var en etkilendiklerimden, dedem nssıl oluyor bilmiyorum bütün ülkeyi katletmiş oluyor. harabe hâline gelmiş şehirde geziyoruz. her yer yıkılmış, yanıyor. savaş alanı gibi. dedem SADECE "seni korumam lazım seni korumam lazım seni korumam lazım" diye sayıklıyor ve birinin canlı olduğunu fark ederse anında öldürüyor. bu rüyanın başında genelde çığlık ve ağlama sesleri duyuluyor, sonra dedem hepsini susturuyor.. rüyanın sonuna doğru öylece moloz yığınlarının ve cesetlerin arasında yürürken aniden bana dönüyor, o an hâlâ aynı şeyi sayıklıyor oluyor. gözlerimin içine bakıyor uzun uzun, bakışlarında öfke ya da korku gibi bir şeyden eser yok, sadece derin bir üzüntü oluyor genelde. bakıyor bakıyor, sonra durup özür diliyor ve bu sefer de kendini öldürüyor. böylece son sesi de susturmuş oluyor :d yine öylece oturup kalıyorum.

hep sadece izleyebiliyorum. rüya olduğunun farkında dahi olsam değiştiremiyorum, müdahelw edemiyorum, uyanamıyorum. belki bilinçaltım neşelenir diye hafif neşeli müzikler dinleyerek uyuyorum işe yaramıyor. meditasyon denedim olmadı. kabus görmediğim tek koşul enesle uyuduğum anlar. kaç gece birlikte uyuduk tam sayı bilmiyorum ama 2 elin parmağını geçmez. ve onlar huzurlu olabildiğim tek geceler :" napacağım bu zihinle bilmiyorum

#ve tüm bunlara rağmen günde 12 15 saat uyuyan biriyim #uykum ne kadar işkence gibi olsa da uyanık olmaya da dayanamıyorum çünkü #garip