Tumgik
#p:saturday
molly-abrams · 6 years
Text
Saturday Night | James & Molly
It took a while for Molly to look up again after she’d first noticed the needles in James’s skin. The first thing she noticed was blood, and she crawled over to the toilet in the corner to retch, the little bit of food she’d eaten ending up in the bowl. She wiped her mouth with the back of her hand and flushed it all down before taking a deep breath and turning around to find the other Switch.
“James!” she called out, making her way over to him quickly. She knelt down next to him, keeping her back away from the wall or anything that could hit it. “I’m here,” she said, reaching out to grab his arm. “Are-- are you okay? You’re bleeding!” @jamie-beiste
22 notes · View notes
kindergifts · 9 years
Photo
Tumblr media Tumblr media
Magwayen:
she: ina, asawa, diyosa ng karagatan
her: mahinahon at mahinay, ang kaniyang mga alon ang naghehele sa kaniyang mga supling habang umaawit ng kantang pag-ibig at kaluwalhatian
she: dinadala ang mga kaluluwa sa kanilang hantungan, ang namamangkang diyosa na sa ganda’y nakapagbibigay ng huling kagalakan sa mga yumao, na sa ligaya nila’y nalilimutan na nila ang kanilang pagyao (sapagkat siya’y hinding hindi makalimot)
her: kumakatawan sa galit ng mundo, ang mabangis niyang alon ang kaniyang sandata sa pakikibaka, ang nilalang na pinakakinakatakutan ng lahat, ang babaeng hindi kinailangan ang lalaki, ang diyosa ng kabilang buhay
she: siya’y nagdudulot ng kamatayan, at lahat ng kagandahan sa mundo
156 notes · View notes
kindergifts · 9 years
Photo
Tumblr media
 “Ang tanging nakikita ko ay iba’t ibang mukhang nakatulala..."
Ang pangkalahatang pagkaintindi natin sa pagkatulala ay ang pagiging blanko, ang pagkawala ng isip; ngunit kung ganon, saan ito napapadpad?
Ano nga ba ang iniisip ng taong nakatingin sa wala? Wala nga ba talaga silang tinitingnan? sa napakalawak na imahinasyon nating lahat, nasaan tayo sa mundo ng ating kaisipan habang ang ating pagkatao ay nakaupo sa loob ng silid-aralan, kunwaring nakikinig sa guro?
Aa neutrality ng mukha ng isang tao mo mararamdaman ang equality of burden; ang pagkawala ng bias sa ating mga pagiisip. Hindi mo malalaman kung ang isang tao ay masaya o kinasusuklaman ang buong pagkatao niya sa isang tingin dahil ang kamalayan nila ay nasa sarili lamang.
Mula sa ulam mamayang gabi hanggang ang kinabukasan niya, lahat ay nabubura sa pagkawalan ng facial expression, sa pagkablanko ng mukha. Lalong nabibigyang-pansin ang mga taong mukhang blanko dahil hindi natin sila naiintindihan, hindi natin alam kung ano ang nararamdaman. Lumalabas ang likas na pagnanais nating maintindihan ang lahat ng bagay, lahat ng tao.
Kapag nakita ninyo ang katabi o kaibigan ninyong nakatulala o blanko ang mukha, hindi ninyo ba tatanungin kung bakit?
0 notes