#imanine | Explore Tumblr Posts and Blogs

rregullatislame · 2 years

Text

Gjykimi mbi Mevludin

Gjykimi mbi Mevludin.

Autor: Imam Muhamed Nasirudin el-Albani (RahimehUllah)

Burimi: kaseta 94/1 e vargut silsiletul hude uen-nur i shejh Muhamed Nasirudin Albanit.

Burimi: https://archive.org/details/GjykimiMbiMevludinImamAlbani

Përktheu: Besmir Cacani

Imam Albani: Tani them se, festimi i lindjes së Profetit të ndershëm, a është punë e mirë apo e keqe?

I pranishmi: Punë e mirë!

Imam Albani: Këtë punë të mirë, a nuk e dinte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij?!

I Pranishmi: Jo!

Imam Albani: Nuk jam i kënaqur me përgjigjen tuaj që thua vetëm: Jo; -ti duhet të kalosh në një shkallë më lartë, duke thënë se ‘nuk ka asnjë mundësi’!

Është e pamundur që këtë punë të hajrit –nëse është e tillë- të mos e dinte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij, përderisa ne nuk e njohim imanin e as islamin përveç prej rrugës dhe mësimeve të Muhammedit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem). Prandaj, si mund të dimë ne ndonjë punë të hajrit për të cilën nuk e ka dituar ai?! Kjo është e pamundur. E vërtetë?

I pranishmi: M’i jep dy minuta.

Imam Albani: Mirë, i ke një minutë (duke bërë shaka)… jo, nuk po e masim kohën… urdhëro.

I pranishmi: Kjo punë bëhet pas jetës së tij, për ta përmendur dhe për ta nderuar atë.

Imam Albani: Ne e dimë edhe këtë filozofi. E kemi dëgjuar nga shumë njerëz dhe kemi hasur në disa libra. Por, i Dërguari (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) kur i thirri njerëzit, a i thirri për të praktikuar të gjitha normat e islamit, apo thirri vetëm për ta njësuar Allahun (teuhid)?

I pranishmi: Fillimisht i thirri ata në Teuhid.

Imam Albani: Gjëja e parë që ai i thirri njerëzit ishte Teuhidi, e më pas u obligua namazi, e më pas agjërimi, haxhi e kështu me radhë. Prandaj, edhe ti shko me Sunnetin sipas metodës së sheriatit, hap pas hapi. Dhe tani ne u pajtuam se, është e pamundur që në mesin tonë të ketë ndonjë gjë të hajrit e të mos e dinte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem). A nuk është kështu?!

I pranishmi: Patjetër!

Imam Albani: Andaj, do të ishte shumë më mirë sikur të më durosh…

Të mos jetë frymëmarrja jote e gjatë kur të flas unë. Allahu të shpërbleftë me të mira. E thash pakë më herët një fjali për të cilën nuk na kundërshton asnjë njeri i mençur; dhe ajo është: ‘Të gjitha punët e hajrit i kemi mësuar përmes të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem).’ Ke dyshim për këtë që po e them?

I pranishmi: Në asnjë mënyrë.

Imam Albani: Mendoj se kush dyshon në këtë gjë, ai nuk është mysliman. Prej haditheve të të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) që i mbështetin këto fjalë është fjala e Profetit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem):

ما تركت شيئا يقربكم إلي الله إلا و أمرتكم به

“Nuk kam lënë asgjë të hajrit e cila ju afron tek Allahu, veçse ju kam urdhëruar për të.”

Nëse do të ishte Mevludi diçka e hajrit e që do të na afronte tek Allahu, do të ishte më parësore që i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) do të na udhëzonte për ta vepruar! E vërtetë apo jo?! Unë nuk dua që të pohosh diçka përveç nëse je edhe i bindur plotësisht në atë që po e them. Dhe ti e ke të gjithë lirinë dhe fuçinë që të thuash: ‘të lutem, në këtë pikë nuk jam i bindur’. A mos ke dyshim në diçka që e thash deri më tani, apo se deri më tani pajtohesh në çdo gjë që po e them?

I pranishmi: Pajtohem me ju plotësisht.

Imam Albani: Allahu të shpërbleftë me të mira. Pra, ishim tek hadithi:

ما تركت شيئا يقربكم إلي الله إلا و أمرتكم به

“Nuk kam lënë asgjë të hajrit e cila ju afron tek Allahu, veçse ju kam urdhëruar për të.”

Pasi që ti më herët, e përmende një Shejkh, atëherë unë po them të gjithë Shujukhët (sh. i shejkh). Mevludi është diçka e hajrit – siç thoni ju -. Pra, ose i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) na ka udhëzuar për një veprim të tillë, ose nuk na ka udhëzuar! Nëse thonë se ai na ka udhëzuar për një veprim të tillë, atëherë u themi:

هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنتُمْ صَادِقِينَ

“Sillni argumentet tuaja, nëse e thoni të vërtetën!”. (27:64)

Nga këto fjalë, ata nuk mund të gjejnë asnjë rrugëdalje. Unë i kam lexuar shkrimet e El-Aleviut dhe të tjerëve që e shtjellojnë këtë gjë, ata nuk përmendin asnjë argument të vetëm, përveç se thonë se (mevludi) është ‘bidat i mirë’. Pra, ata thonë se është bidat i mirë, që do të thotë se, të gjithë ata të cilët e festojnë mevludin dhe ata të cilët e refuzojnë festimin e tij, janë të pajtimit se mevludi nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), as në kohën e Sahabëve të ndershëm dhe as në kohën e imamëve të njohur. Pra, të gjithë janë të pajtimit rreth kësaj. Mirëpo, thonë: Çfarë të keqe ka në të?! Ashtu siç the edhe ti se kjo është ta përmendësh të Dërguarin! Ndërsa ne themi: Sikurse të kishte qenë mevludi diçka e mirë -këtu kemi një gjë për të cilën duhet të pajtohemi apo të kundërshtohemi, e më pas do të diskutojmë rreth saj e të pasojmë hakun për të cilin Allahu i Lartësuar do të na bëj të mundur që ta kuptojmë-, do të na kishin paraprirë ata neve. Ti e din hadithin e të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem):

خير الناس قرني ثم الذين يلونهم ثم الذين يلونهم

“Njerëzit më të mirë janë brezi im, pastaj brezi që vjen pas tyre, pastaj brezi që vjen pas tyre.”

“Njerëzit më të mirë janë brezi ime,…” d.m.th. duke përfshirë kohën në të cilën ka jetuar i Dërguari dhe Sahabët. “…pastaj brezi i cili vjen pas saj,…” d.m.th. tabi’inët. “…pastaj brezi që vjen pas tyre” d.m.th. etba’ut-tabi’inët.

Këto ishin fjalët e vetë të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) të cilat transmetohen në dy Sahihet atë të Buhariut dhe të Muslimit. Edhe në këtë pikë, nuk ka asnjë kundërshtim në mes të myslimanëve. Të gjithë janë të bashkuar rreth asaj se, njerëzit më të mirë pas të Dërguarit të Allahut janë Sahabët.

Dhe njerëzit më të mirë prej Sahabëve janë katër halifët. Dhe më i miri prej katër halifëve është Ebu Bekër es-Siddik, pastaj Umeri, pastaj Uthmani e pastaj Aliu. Në këtë pikë, të gjithë myslimanët janë të bashkuar.

Me atë mendje dhe inteligjencë që të është dhënë, - insha-Allah në të ka bereqet - a mund të paramendosh se mund të ketë diçka të hajrit në të cilën ne (gjeneratat e mëvonshme) mund t’ua kalojmë atyre (Sahabëve) qoftë kjo në aspektin e dijes apo të punëve të mira?! A ka mundësi që të vij kjo gjë në shprehje?

I pranishmi: Kur jemi tek çështja e dijes, - sikurse Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe brezet e mëhershme të kishin thënë se toka rrotullohet…

Imam Albani: Më fal, ne e regjistruam rrëshqitjen (i bie pishman fjalëve të veta) numër një. Shpresojmë që të mos shohim rrëshqitjen e dytë!

Rrëshqitja e parë kishte të bënte me atë se kur unë të pyeta më herët për mendimin tuaj, ti e apostrofove Shejh El-Aleviun. Unë tani po të pyes ty ngaqë po flas me ty…

I pranishmi: Në aspektin e dijes….

Imam Albani: Më fal, më fal. Unë nuk të pyeta vetëm në aspektin e dijes. Unë i përmenda dy gjëra, andaj ti përgjigju në lidhje me të dy gjërat.

Në aspektin e dijes; - rrëshqitja jote në këtë gjë po më bën dobi mua. Qëllimi ynë tek dija, ishte dija e sheriatit, e jo dija që ka të bëj me mjekësinë. P.sh: unë them se një mjek bashkëkohorë është më i ditur sesa Ibnu Sina i hershëm. Sepse ky mjek ka ardhur pas shumë shekujsh dhe ka kaluar përvoja shumë më të mëdha.

Mirëpo, kjo nuk është ndonjë gjë që e ngritë atë më shumë, apo që e bën të jetë më i afërt tek Allahu sesa ata që kanë jetuar më në kohë të hershme. Por kjo gjë, mund ta ngritë vetëm në aspektin e dijes.

Allahu të begatoftë, ne po flasim në dijen e sheriatit. Andaj, gjithnjë kije këtë gjë parasysh. Pra, kur unë po të pyes se a ka mundësi që ne të jemi më të ditur… – është fjala për dijen e sheriatit (islam) e jo për dijen tjetër ‘të përvojës’ si gjeografia, astronomia, kimi, fizika etj.. Nuk i kemi këto për qëllim.

Në kohë të sotme e gjen një njeri që është mohues në Allahun dhe të Dërguarin e Tij (kafir), mirëpo në anën tjetër e gjen dijetarë në ndonjërën prej këtyre shkencave në astronomi, gjeografi etj.. Mirëpo, a e ofron atë njeri kjo gjë tek Allahu?

I pranishmi: Jo.

Imam Albani: Pra, ne nuk po flasim tani në këtë aspekt. Por jemi duke folur për dijen përmes të cilës afrohemi tek Allahu i Madhëruar. Ne ishim duke folur për festimin e ditëlindjes së Profetit të nderuar. Po i kthehemi pyetjes edhe njëherë, duke shpresuar që do të marrim përgjigje të qartë dhe pa ndonjë rrëshqitje tjetër –sepse ne nuk e regjistruam atë të fundit-.

Pra: Ajo mendje, inteligjencë, mençuri dhe natyrshmëri e pastër që të është dhënë, a mund të pajtohesh se ne në këtë kohë të fundit që po jetojmë të jemi më të ditur sesa Sahabët, Tabi’inët dhe Imamët (dijetarët) e njohur në aspektin e dijes së sheriatit – po e theksoj, gjithashtu edhe në aspektin e të shpejtuarit për të vepruar punë të hajrit dhe afrim tek Allahut sesa ata të parët e mirë (Selefus-Salih)? A po e pranon mendja jote një gjë të tillë?

I pranishmi: Më jep një minutë.

Imam Albani: I ke dy minuta.

I pranishmi: Kur jemi tek dija e sheriatit, e ke për qëllim tefsirin e Kuranit?

Imam Albani: E kam për qëllim tefsirine Kuranit…

I pranishmi (ndërhynë): komentimi i Sunnetit është më i gjerë se tefsiri i Kuranit.

Imam Albani: Më fal, më fal. Gjysma e fjalëve vjen me përgjigjen. Kështu themi ne në Sham. Kur ti më pyet atëherë unë duhet të përgjigjem. Andaj them, se ata janë më të ditur se ne në tefsirin e Kuranit gjithashtu, janë më të ditur se ne në të komentuarit e haditheve të të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), e përfundimisht ata janë më të ditur se ne në sheriatin islam. A dyshon ti në këtë që e thash?

I pranishmi: Kur jemi tek tefsiri i Kur’anit, ti mund të dish më shumë sesa ata në kohën e Profetit (alejhis-salatu ues-selam), shembull marrim ajetin Kuranor:

وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ

“E i sheh kodrat e mendon se ato janë të palëvizshme, ndërsa ato lëvizin sikurse lëvizin edhe retë.” (27:88)

Shembull, sikurse në kohën e Profetit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) të thoshte dikush se toka sillet, a do ta pranonte dikush ndonjë gjë të tillë? Askush nuk do ta besonte. Mirëpo, Allahu i Madhëruar ua ka bërë të mundur njerëzve në kohët e mëvonshme ta kuptojnë një gjë të tillë dhe kështu njerëzit kanë përparuar në aspektin e dijes. Shejkhu: A mos u frikësove kur të thamë se do ta shkruajmë edhe rrëshqitjen e dytë?!

I pranishmi: Unë nuk desha të futem në këtë gjë…

Imam Albani: Unë jam me ty në këtë gjë. Edhe nëse futesh, nuk besoj se do të korrësh rezultat. O vëlla, unë po të pyes në përgjithësi, e jo kështu siç po përgjigjesh ti. Ka mundësi që unë të jemë më i ditur se ndonjëri prej jush në vërtetimin e haditheve, por ai mund të jetë më i ditur në tefsirin e Kur’anit. Por tani çfarë të themi, cili ka më shumë dije në sheriat dhe islam?

Nuk mund të thuash, jo ai është më i ditur në tefsir ndërsa unë jam më i ditur në hadith. Ngase unë po të pyes pyetje të përgjithshme, kur jemi tek dija mbi fenë islame në aspektin gjithëpërfshirës kush është më i ditur?

I pranishmi: Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij.

Imam Albani: Kjo është ajo që po e kërkojmë nga ti, Allahu të begatoftë. Pastaj, kur jemi tek tefsiri të cilin ti po e përmend disa herë, nuk ka të bëj me veprimet por ka të bëj me të menduarit dhe kuptuarit e duhur. Ajetin të cilin ti e përmende:

وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ

“E i sheh kodrat e mendon se ato janë të palëvizshme, ndërsa ato lëvizin sikurse lëvizin edhe retë.” (27:88)

Nëse dëshiron, ne do të flasim në lidhje me këtë ajet, dhe do t’i demantojmë fjalët e atyre të cilët thonë se ky ajet ka për qëllim se toka rrotullohet, sepse ky ajet ka të bëj me Ditën e Kiametit, ku Allahu thotë:

يَوْمَ تُبَدَّلُ الأَرْضُ غَيْرَ الأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُواْ للّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ

“Ditën kur toka ndryshohet në tjetër tokë, e edhe qiejt (në tjerë qiej), e ata (njerëzit) të gjithë dalin sheshazi para Allahut, Një, Mbizotërues.” (14:48)

Ne nuk jemi duke diskutuar në lidhje me këtë temë, përndryshe unë pranoj që të diskutojmë me ty në lidhje me këtë gjë. Ka mundësi që dikush nga të mëvonshmit të dijë ndonjë fakt shkencor-astronomik më shumë se Sahabët, Tabi’inët etj.

Allahu të begatoftë, kjo nuk ka asnjë lidhje me diturinë e cila të shpie në punë të mira, që përmes tyre të afrohesh tek Allahu. E rëndësishme është që këto shkenca pra, astronomia e gjeografia, po ta them shtruar se kufarët janë më të ditur në to sesa ne. E vërtetë?

I pranishmi: Po.

Imam Albani: Mirëpo, çfarë përfitojnë nga e gjithë kjo? Asgjë! Kur themi “Asgjë” e kemi për qëllim kur kjo shprehje qëndron përballë asaj që na afron tek Allahu. Ne dëshirojmë të flasim për Mevludin e Profetit të ndershëm.

Thamë se kjo është diçka “e mirë”. Dhe thamë se sikurse të ishte diçka e mirë, do ta kishin vepruar të parët tanë të mirë (Selfus-Salih) e mbi të gjithë ata qëndron Muhamedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem). Pra, ata (Selefus-Salih) janë më të ditur se ne dhe shpejtojnë për të punuar punën e mirë më shumë sesa ne, e gjithë kjo nëse vet vepra është e mirë. A dyshon në këto fjalë që i thash?!

I pranishmi: Jo.

Imam Albani: Pra, mos na largo nga ky realitet me gjëra anësore të cilat nuk kanë lidhje me njeriun, kur është fjala se nuk të shpijnë tek punët që kush i vepron e afrojnë atë tek Allahu.

Unë ta thash ty një fjalë – e që shpresoj të mos e harrosh -, për të cilin janë të një mendimi të dy grupet që parimisht kundërshtohen mes veti, ata të cilët e refuzojnë mevludin dhe ata të cilët e pranojnë atë; se mevludi nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit. E di këtë gjë apo jo?

I pranishmi: Po, e di.

Imam Albani: D.m.th. e di?

I pranishmi: Po.

Imam Albani: Mirë. Pra mevludi, apo të themi ky “hajr” nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit (në të bën pjesë edhe periudha e Sahabëve), as në kohën e Tabi’inëve e as në kohën e imamëve të njohur. Si ka mundësi që ata ta humbasin këtë punë të hajrit?! Këtu, patjetër kemi të bëjmë me njërën prej dy gjërave:

1 - E kanë ditur këtë punë të hajrit ashtu siç e dimi edhe ne, sepse ata janë më të ditur.

2 - Nuk e kanë ditur këtë punë të hajrit; - e si e mësuam pra ne këtë punë të hajrit (kur ata nuk e kanë ditur)?!

Nëse themi se e kanë ditur, atëherë përse nuk e kanë punuar edhe vetë ata?! A mos jemi ne më të afërt tek Allahu përpara tyre?!

Pra, përse nuk e kanë punuar këtë punë të hajrit? Unë dua që të prekë ndjenjën tënde; -përse ata nuk gabuan as edhe njëherë të vetme? Përse nuk ka gabuar asnjëri prej tyre i njohur për adhurim (abid), ndonjë dijetarë apo ndonjë njeri i mirë (i njohur për mirësi) që ta festoj mevludin?!

Përse?! A e pranon mendja, që një punë të mirë si kjo, të mos e kenë bërë asnjëri prej tyre?! Edhe ata kanë qenë në numër me miliona, kanë qenë më të ditur, më inteligjentë dhe më afër Allahu sesa ne! Besoj se ti e di fjalën e të Dërguarit (alejhis-salatu ues-selam):

لا تسبوا أصحابي ؛ فوالذي نفس محمد بيده لو أنفق أحدكم مثل جبل أُحدٍ ذهباً ما بلغ مد أحدهم ولا نصيفه

“Mos i shani shokët e mi! Pasha Atë në Dorën e të Cilit është shpirti i Muhammedit, nëse ndonjëri prej jush do të japë ari (sadaka) sa kodra e Uhudit, s’ka për ta arritur as grushtin e dorës as të ndonjërit prej tyre (mudin), madje as gjysmën e tij.”

Ky pra është dallimi mes nesh dhe atyre.

Pasha Atë në Dorën e të Cilit është shpirti i Muhammedit, nëse ndonjëri prej jush do të japë ari (sadaka) sa kodra e Uhudit –me ari-, s’ka për ta arritur as grushtin e dorës as të ndonjërit prej tyre (mudin), madje as gjysmën e tij.”

Kjo, ngase ata kanë luftuar për hir të Allahut, kanë qenë gjithnjë me të Dërguarin e Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), kanë marrë dije nga ai drejtpërsëdrejti dhe në mënyrë të pastër pa ndihmën e këtyre mjeteve dhe mundësive që i kemi ne. Ashtu qysh edhe e thekson i Dërguari (alejhis-salatu ues-selam) në këtë kuptim në një hadith autentik:

من أحب أن يقرأ القرآن غضاً طرياً فليقرأهُ على قراءة ابن أم عبد

“Kush dëshiron të lexojë (mësojë) Kuranin ashtu siç është zbritur, le të marrë këndimin nga Ibn Ummu Abdi.”

Dhe ai është Abdullah bin Mes’udi, ashtu siç është zbritur - të freskët e të shijshëm.

Këta janë të parët e mirë (esSelefus-Salih) e në krye të të cilëve qëndrojnë Sahabët e ndershëm. Nuk mundemi në asnjë mënyrë që të paramendojmë se, ata nuk e kanë ditur ndonjë punë të mirë e cila e afron njeriun tek Allahu, ndërsa ne ta dimë!

E nëse themi se ata e kanë ditur këtë gjë ashtu siç e dimi edhe ne, në asnjë mënyrë nuk mund të paramendojmë se ata e kanë anashkaluar të vepruarit e kësaj pune të hajrit. Shpresoj se të jetë e kuptueshme kjo të cilën unë po e them. E qartë?

I pranishmi: Po.

Imam Albani: Allahu të shpërbleftë me të mira. Ndërsa, kemi një gjë tjetër. Kemi hadithe të shumta dhe ajete, të cilat sqarojnë se islami është përsosur. Kjo është një realitet të cilin nuk e di se i kushton vëmendje.

Nuk mendoj se ka ndonjë dallim ndërmjet dijetarit, kërkuesit të dijes dhe njeriut të zakonshëm në njohjen e këtij realiteti.

Pra, jemi tek ajo se islami ‘është përsosur’. Islami, nuk është sikurse feja e Jahudive dhe të Krishterëve që për çdo ditë ka ndryshime dhe gjëra të reja.

Po ta kujtoj fjalën e Allahut të Lartësuar:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Tani, këtu rrjedh një pyetje: Mevludi…, - kjo është një rrugë tjetër për t’i bindur njerëzit se mevludi nuk është diçka e mirë, ngase rrugën e parë veçse e sqaruam më herët; kur thamë se: sikur të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur Selefus-Salih, sepse ata janë më të ditur se ne dhe më adhurues se ne. Pra, sikurse të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur.

Kemi hadithe të shumta dhe ajete, të cilat sqarojnë se islami është përsosur. Kjo është një realitet të cilin nuk e di se a i kushton vëmendje. Nuk mendoj se ka ndonjë dallim ndërmjet dijetarit, kërkuesit të dijes dhe njeriut të zakonshëm në njohjen e këtij realiteti.

Pra, jemi tek ajo se islami ‘është përsosur’. Islami, nuk është sikurse feja e Jahudive dhe të Krishterëve që për çdo ditë ka ndryshime dhe gjëra të reja.

Po ta kujtoj fjalën e Allahut të Lartësuar:

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Tani, këtu rrjedh një pyetje: Mevludi…, - kjo është një rrugë tjetër për t’i bindur njerëzit se mevludi nuk është diçka e mirë, ngase rrugën e parë veçse e sqaruam më herët; kur thamë se: sikur të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur selefus-salih, sepse ata janë më të ditur se ne dhe më adhurues se ne. Pra, sikurse të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur.

Rruga e dytë: Mevludi nëse është diçka e mirë, atëherë është prej islamit; -prandaj, të gjithë ne që e refuzojmë mevludin dhe e pranojmë atë, a jemi të një fjale -ashtu siç ishim tek çështja se, mevludi nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem)- pra, a jemi të një fjale se nëse do të ishte mevludi punë e hajrit, atëherë është brenda prej (porosive të) islamit, e nëse nuk do të ishte punë e hajrit atëherë nuk do të ishte prej islamit.

Kjo është mënyrë tjetër e (refuzimit të mevludit), që mendoj se do të të ndihmojë që të kuptosh atë që po e them. Pra, sikurse mevludi do të ishte punë e mirë, ai do të ishte prej islamit, e sikur të mos ishte punë e mirë, atëherë nuk ka të bëjë fare me islamin.

Ndërsa kur jemi tek ajeti Kuranor:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ

“Sot përsosa për ju fenë tuaj…” (5:3)

Në atë kohë nuk kishte festim të lindjes së Profetit, prandaj a është mevludi prej fesë? Dua që të jesh me mua shumë i hapur. Dhe mos mendo se jam prej atyre të cilëve i heshtin nxënësit apo edhe njerëzit në përgjithësi duke u thënë: ‘hesht ngase ti nuk di asgjë’…! Jo, përkundrazi ti ndjehu shumë i lirë.

Ndjehu sikurse flet me një njeri që është sikurse ti si në aspektin e fesë ashtu edhe në aspektin e dijes. Ndjehu i qetë. Nëse nuk je pajtuar me gjithë atë që thamë më herët, atëherë kjo është mënyra e dytë në të cilën thamë se: Sikurse mevludi të ishte punë e mirë, atëherë është prej islamit; e nëse nuk është punë e mirë atëherë nuk është prej islamit. Pasi që u pajtuam se kjo punë e mirë nuk ka qenë në kohën kur është zbritur ajeti i lartpërmendur, atëherë është argumenti më i fortë që na jep të kuptojmë se mevludi nuk ka të bëj fare me islamin.

E qartë ajo që po e themi?

Këtë gjë e përforcon një ether nga imam Malik prej dijetarëve të Medinës; patjetër se ke dëgjuar për të. Ai është imami i dytë prej katër imamëve të njohur.

Imami i parë është Ebu Hanife bin Nu’man bin Thabit (Rahimullah), Imami i dytë është Malik bin Enesi – imami i Medinës - (Rahimullah), Imami i tretë është Muhammed bin Idris esh-Shafi’i (Rahimullah) dhe Imami i katërt Ahmed bin Hambeli (Rahimullah).

Pra, imam Malik bin Enesi, dëgjo çfarë thotë:

“Kush shpik në fe një bidat të vetëm – pra jo shumë bidate – duke e konsideruar atë të mirë, ai veçse ka pretenduar se Muhammedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) e ka tradhtuar shpalljen.”

Pra, kjo është një gjë shumë e rrezikshme.

“Kush shpik në fe një bidat të vetëm duke e konsideruar atë të mirë, ai veçse ka pretenduar se Muhammedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) e ka tradhtuar shpalljen.”

Çfarë është argumenti për këtë o imam?

Tha: lexojeni fjalën e Allahut të Madhëruar:

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Edhe njëherë po e përsëris:

“Kush shpik në fe një bidat të vetëm duke e konsideruar atë të mirë, ai veçse ka pretenduar se Muhammedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) e ka tradhtuar shpalljen.”

Lexojeni fjalën e Allahut të Madhëruar:

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)’

E në përfundim të fjalëve të tij, thotë diçka e cila shkruhet me shkronja të arta:

“Ajo që në atë kohë nuk ka qenë prej fesë, nuk është as sot prej fesë.”

Kur e thotë ai këtë fjalë? Në shekullin e dytë pas hixhretit. Në njërin prej tre brezave të dëshmuar për mirësi. Çfarë thua për shekullin e katërmbëdhjetë, pesëmbëdhjetë? Ajo që në atë kohë nuk ka qenë prej fesë, nuk është prej fesë as tani.

Kjo fjalë shkruhet me shkronja të arta, por njerëzit janë të pavëmendshëm ndaj Librit të Allahut, ndaj haditheve të të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe ndaj fjalëve të Imamëve të cilët ne pretendojmë se po i marrim shëmbëlltyrë ata. Ne jemi larg atyre aq sa është larg lindja nga perëndimi kur jemi tek shëmbëlltyra.

Ky ishte Imami i Medinës i cili foli me gjuhë të pastër arabe:

“Ajo që në atë kohë nuk ka qenë prej fesë, nuk është as sot prej fesë.”

Në ditët e sotme, festimi i ditëlindjes së Profetit konsiderohet prej fesë. Në kohët e hershme nuk ekzistonte armiqësia ndërmjet dijetarëve që mbronin Sunnetin dhe dijetarëve të cilët mbronin bidatet. Sikurse të mos ishte bërë kjo prej fesë, nuk do të shkaktohej e gjithë kjo armiqësi.

Si të jetë kjo prej fesë kur nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit, as në kohën e Sahabëve, as në kohën e Tabi’inëve e as në kohën e Etba’it-Tabi’in.

Imam Maliku ka qenë prej Etba’it-Tabi’inëve të cilët i përfshin hadithi:

خير الناس قرني ثم الذين يلونهم ثم الذين يلونهم

“Njerëzit më të mirë janë brezi im, pastaj brezi që vjen pas tyre, pastaj brezi që vjen pas tyre.”

Ata të cilët vijnë pas Sahabëve janë Tabi’inët, ndërsa ata të cilët vijnë pas Tabi’inëve janë Etba’ut-Tabi’inët. Dhe prej tyre është imam Maliku i cili thotë:

“Ajo që në atë kohë – kur ka zbritur ajeti:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ

“Sot përsosa për ju fenë tuaj…” (5:3)

nuk ka qenë prej fesë, nuk është as sot prej fesë.”

Dhe në fund të fjalëve të tij thotë:

“Nuk përmirësohet gjendja e këtij umeti përveç me atë që është përmirësuar gjendja e të parëve të tyre.”

Me çfarë është përmirësuar gjendja e të parëve? A mos me të shpikurit e gjërave në fe, apo me afrim tek Allahu me atë që nuk është afruar me to i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), mos harro se është ai i cili thotë:

ما تركت شيئا يقربكم إلي الله إلا و أمرتكم به

“Nuk kam lënë asgjë të hajrit e cila ju afron tek Allahu, veçse ju kam urdhëruar për të.”

Përse nuk na ka urdhëruar i Dërguari i Allahut që ta festojmë ditëlindjen e tij?! Kjo është pyetja. Ndërsa përgjigja e kësaj, do të të mësoj një gjë të rëndësishme. Do ta shohësh të kundërtën e asaj që je mësuar ta dëgjosh më herët. Kemi festim të lindjes të Profetit të ligjëruar i cili është në kundërshtim me festimin e lindjes së Profetit i cili nuk është i ligjëruar sepse ky festim nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit, ndërsa një festim tjetër ka qenë në kohën e të Dërguarit.

Këtu kemi dy dallime të qarta:

I pari është se: Njëri prej tyre është i ligjësuar dhe këtu ka pajtueshmëri ndërmjet të gjithë myslimanëve.

E dyta: Ky festim përsëritet një herë në çdo javë, ndërsa festimi i tyre është një herë në vit.

– Pra dallimi i parë ishte se, festimi i ligjësuar është ibadet me pajtueshmëri ndërmjet myslimanëve. Do ta kuptoni shumë shpejtë se për çfarë është fjala. Dhe dallimi i dytë ishte se ai përsëritet një herë në çdo javë, e jo një herë në vit.

Unë nuk them pallavra për të cilën nuk kemi argument nga Allahu, mirëpo unë ua sjelli një hadith i cili gjendet në njërin prej librave më të vërteta pas Librit të Allahut dhe pas Sahih Buhariut, pra gjendet në Sahihun e Muslimit:

Besoj se ke njohuri në lidhje me Sahih Buhariun dhe Sahih Muslimin. Ato dy libra transmetojnë hadithe autentike nga Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem).

Transmeton Imam Muslimi në Sahihun e tij, me zinxhirin i cili arrin deri tek njëri prej Sahabëve më të mëdhenj dhe ai është Ebu Katadeh el-Ensarij i cili thotë:

“Erdhi një njeri tek Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe i tha: ‘O i Dërguar i Allahut, çfarë thua për agjërimin në ditën e hënë?’”

– Dëgjo mirë, nuk i tha që është mustehab (e pëlqyer) me fjalë të shkurtra, por shtoi në përgjigjen e tij më shumë sesa ai kërkoi- dhe i tha:

ذاك يوم ولدت فيه و أنزل القرآن علي فيه

‘Ajo është dita në të cilën kam lindur dhe dita në të cilën më është zbritur mua Kurani’.”

Çfarë kuptimi kanë këto fjalë?

Sikurse do të thotë: “Si më pyet për agjërimin e kësaj dite kur Allahu më ka krijuar në këtë ditë dhe më ka zbritur shpalljen në atë ditë?! Andaj, është mirë që të agjëroni në ditën e hënë falënderim ndaj Allahut të Madhëruar ngase më ka krijuar atë ditë dhe më ka krijuar rishtazi atëherë kur më ka zbritur shpalljen po atë ditë (ditën e hënë).”

Ndërsa, kemi edhe agjërimin të cilin e kanë bërë Jahuditë në Ditën e Ashureve. Mendoj se të gjithë ju e dini para se të obligohej agjërimi i muajit të Ramazanit, Dita e Ashureve ishte obligim për myslimanët që ta agjërojnë. Allahu e obligoi agjërimin e Ditës së Ashures para se të obligojë agjërimin e muajit të Ramazanit.

Ka ardhur në disa hadithe se Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) kur bëri hixhret prej Mekës në Medine, i pa se Jahuditë agjëronin Ditën e Ashureve. I pyeti ata se për çfarë agjërojnë? Ata iu përgjigjën: “Kjo është dita kur Allahu e shpëtoi Musain dhe popullin e tij Prej Faraonit dhe ushtrisë së tij, ndërsa ne e agjërojmë këtë ditë falënderim ndaj Allahut.”

– Kur Allahu e shpëtoi Musanë dhe popullin e tij nga Faraoni dhe ushtria e tij-.” Në këtë rast, Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) tha:

نحن أحق بموسى منكم

“Ne jemi më të afërt me Musanë sesa ju.”

Kështu që ai e agjëroi atë ditë dhe i urdhëroi edhe të tjerët që të agjërojnë në këtë ditë.”

Kështu pra, (agjërimi Ditës së Ashureve) u bë obligim deri atëherë kur zbriti ajeti:

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ

“Muaji i Ramadanit është muaji në të cilin është shpallur Kur’ani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues (i të vërtetës nga gënjeshtra). E kush e arrin prej jush këtë muaj le të agjërojë,” (2:185)

Thotë Aishja radijAllahu ‘anha: “Kur u obligua agjërimi i Ramazanit, atëherë agjërimi i asaj dite u bë vullnetar, kush dëshiron ta agjëroj atë ditë e agjëron e kush nuk dëshiron nuk e agjëron.”

Kjo, ngase u anulua të obliguarit e agjërimit të asaj dite, me të obliguarit e agjërimit të muajit të Ramazanit, ndërsa gjykimi (për agjërimin e Ditës së Ashureve) mbeti vetëm i preferuar.

Dëshmia në këtë është se, i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) mori pjesë së bashku me Jahuditë në agjërimin e Ditës së Ashures para se të obligohej agjërimi i Ramazanit; përse? Falënderim ndaj Allahut që e shpëtoi Musain dhe popullin e tij nga Faraoni dhe ushtria e tij.

Kështu që edhe neve na ka hapur derën që ta falënderojmë Allahun që e ka krijuar Muhamedin (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) në ditën e hënë dhe i ka zbritur shpalljen ditën e hënë.

Tani, unë po pyes: Ata të cilët e festojnë mevludin e që e kuptuam se nuk ka asnjë rrugëdalje që të konsiderohet si vepër e mirë. E di se shumë prej tyre apo disa prej tyre e agjërojnë ditën e hënë ashtu siç edhe e agjërojnë ditën e enjte, por shumica e myslimanëve a e agjërojnë ditën e hënë?

Jo, nuk e agjërojnë! Shumica e myslimanëve e festojnë lindjen e Profetit një herë në vit? A nuk është kjo ndërrim i të vërtetës?! Megjithatë, unë dua të them edhe diçka tjetër:

Pasi që shumica e myslimanëve nuk e agjërojnë ditën e hënë; kjo nënkupton që shumica e myslimanëve nuk e festojnë lindjen e Profetit ditëve të hëne! Mirëpo, ata e festojnë atë një herë në çdo vit. Këtyre, u përshtatet më së miri fjala e Allahut të Madhëruar drejtuar jahudive:

أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ

“A do ta ndërroni atë që është më e mirë me atë që është më e keqe?” (2:61)

Ajo që është e mirë, është agjërimi i ditës së hënë për të cilën ka pajtueshmëri ndërmjet të gjithë myslimanëve. Edhe pse shumica nuk e agjërojnë atë ditë. Kalojmë tek ata të cilët e agjërojnë këtë ditë dhe ata janë shumë shumë të paktë; a e dinë ata me të vërtetë fshehtësinë dhe urtësinë e ligjësimit të agjërimit të ditës së hënë?

Jo, nuk e dinë!

Ku janë pra këta dijetarë të cilët anembanë bote e mbrojnë festimin e mevludit, duke thënë se kjo është përkujtim dhe përmendje e tij etj.,

përse ata nuk i këshillojnë njerëzit për të bërë atë veprim i të cilin gjithë myslimanët janë të pajtimit për ta agjëruar ditën e hënë?! Gjithashtu, përse nuk i mësojnë njerëzit se kjo mënyrë që e thamë, është festim i duhur i ligjësuar për ta përkujtuar të Dërguarin (alejhis-salatu ues-selam).

E ka thënë fjalën e duhur Allahu drejtuar Jahudive:

أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ

“A do ta ndërroni atë që është më e mirë me atë që është më e keqe?” (2:61)

Gjithashtu, i Dërguari i Allahut e ka thënë fjalën e duhur kur shprehet:

لتتبعن سنن من قبلكم شبرا بشبر وذراعا بذراع حتى لو سلكوا جحر ضب لدخلتموه

“Do t’i pasoni (Jahudit dhe të Krishterët) pëllëmbë pas pëllëmbe dhe krah pas krahu, poqë se ata do të hynin edhe në vrimën e hardhucës do të hyni edhe ju.”

Ndërsa në një transmetim tjetër shumë të rrezikshëm dhe që është autentik nga Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) thuhet:

حتى لو كان فيهم من يأتي أمه على قارعة الطريق لكان فيكم من يفعل ذلك

“…edhe nëse dikush prej tyre do ta bënte me nënën e tij përskaj të rrugës, do të kishte prej jush që do ta bënte të njëjtën gjë!”

Pra, ne pasuam traditat e Jahudive të cilët ndërronin atë që është më e mirë me atë që është më e keqe.

0 notes