#şarap güzeli

[delfua]

ben ölsem belki sen ağlardın ama sen ağlasan ben ölürdüm.

#beyaz geceler #spotify #ahududuluvodka #yak bi sigara #ay benim gece senin #siyahabulandim #Tumblr #keşfet #ask eski bir yalan #geceyedair #umut bitti sigara ver #şarap mahzeni #şarap güzeli #delfua #kesfet #gece mavisi #gülüşünden öpmek #aglamak #ölmüş hisler ve geriye kalan bir mezar #sen gittin ve herkes ölmeye başladı #yaşarken ölmek #sarap manyağı #bu kalp seni unutur mu #kalp hanım

[thewinebeauty]

Şarap güzeli sordu

-Neden beni sevmiyor?

+Çünkü kalbi artık başkasına ait...

-Ama özlediğini söyledi...

+Sadece anıları idi özlediği...

O an şarap güzeli anladı. Anılar ondan daha değerliydi...

Önemsiz olduğu halde, canı yandığı halde gitmeyecekti, aklı git dese de kalbi kalmasını ve döneceğine inanmasını sağladı... Kalbinde kırık cam parçalarıyla, yolun tam ortasında oturmuş sevdiğinin geleceğine inanıyordu...

Ama yanılıyordu...

[onderdenizcavuslar]

YARAMIZDA KALSIN

Uçsuz bucaksız bir sahilde yosun kokusunun burnumuzun direğini sızlatan bir anlamı var. O his, özgürlük. Hayal kırıklığına uğramak kadar sahici duygulardan geçmiş biri iyi anlar. Unutmuş gibi yapıyoruz. Yetişmesi gereken işler, görülmesi gereken insanlar, görmesi elzem ama imkansız şehirler, onca hengamede nefes almaya çalışmak. İnsan sayısız telaş yumağı. Acı aklından uçacak kadar dağınık bir organizma. Herkesin konuştuğu kimsenin dişe dokunur bir şey anlatamadığı zamanlarda, unutan değil yaşayan ve hatırlamayan olmaya çabası bu yüzden.

El ele şehirler, kıyılar dolaşıp istediği yaşam tarzıyla hür zamanlar düşlemek ve bu anları teneffüs etmek doğası gereği. İçindeki vitrin devrilse de ayağının altından bütün yollar çekilse de, olanları hatırlamasa da kendine yapılanı unutmuyor insan.

Unutuluşun zamandan haberi yok.

Kim hatırlar Çanakkale feribotundan boş vodka şişelerini güverteden denize niçin attığımı? Küçükkuyu'da sabah vakti ziyaret ettiğim köy insanının misafirperverlikle masayı donatmasını! Masada rakı, peynir ve kavun varken sabahken üstelik. Kazdağları tepelerinde villaların olduğu yere çıkarken yolda durup yol ortasındaki kaplumbağayı kenara bırakmanın vicdanı hükmü peki? Bozcaada'da şarap şişelerini günbatarken uçurumun kıyısından aşağı yuvarlamam peki? Bodrum'da pırıl pırıl sulara girerken anlayabilirdiniz derinliğinde kaybolmanın bu hayatın.

Deniz beyaz evlerin tam karşısından daha güzel görünür. Neden diye soran var, neden Ege, neden Bodrum?

Dünya hepimizi ardında bırakarak ilerlese de, rüzgarın üfürdüğü perdeleri aralayınca var olan her şeyin kıyısında durmanın ağırlığını taşımanın ne zor olduğunu anlıyorsun.

Belki insanın başka bir hayatta yaşadığı bütün hayaller benliğine işliyor ve bu evrene sirayet etmekten geçiyor yaşamın sırrı. Yaşanacaktır ölünecek anıların en güzeli.

Yaramızı kimseye göstermemeli tembihiyle büyüyen kuşağın temsilcilerindeniz. Annemiz, babamız, yakınlarımız söyledi. Yaranı belli edersen dediler. Üzülürsün. Ama aramızda kalsın, dikişe muhtaç yaram var kanıyor diye avaz avaz atmalıyız kendimizi insanların içine.

Bilmem bana bu duygular neden gelir?

Yaza gelirken ılık bir Mayıs sonu gecesi. Uzayın boşluğuna fırlatıyorum düşüncelerimdeki belirsizlikleri.

Var olan her şeyin yokluğunun kıyısında biri için normal olmalı. Gülseren Budayıcıoĝlu ne derdi kim bilir bu gelgitlere?

Anılardan öteye gidilmiyor. Bir yanım hayata dönükken bir yanım hep başka diyarlar. Bu garip duygular neden benim aklım, beynim ve hafızamda? Bilmiyorum cevabının dayanılmaz hafifliği bu gece uyutacak belki. Duyulmak ve yaşadığını hatırlamak yaşamın bir kıyağı olurdu. Düzelmeyecek senin rutinini bükecek her şeyi yıkmalı. Yıkar ve yeniden yaparsın ama belki de yapamazsın.

Şimdi bir kadeh rakı koyup bardağın icinde dans eden buzlar kadar umarsızca söylemek gerek. Yaşadın ve ölüyorsun. Sen hayal kırıklığı ile öleceksin belki ama seni bunu düşündüren onu kalbinde nereye koyacağını bilmemendi. Sen bilemediğin için boşuna sevmiş gibisin. Unutmamalı, hayatın boşu boşuna olacak hiçbir şeye zamanı yok.

Üstelik yitirmek her zaman yeniden başlangıç artık hiç var olmayacak birinin yokluğuna alışmaya çalışmak ölümmüş…

Bak, bu yaramızda kalsın.

Çünkü hafızanın kötü anları sildiği ve iyi anıları öncelik aldığını duymuştum bir yerde. Kendini dahi unutuyor insan. Eşin dostların, yakınların, eski sevgililerin, arkadaşların, çalıştığın işlerden tanıdıklar, işvereninden mahalle esnafına her yüz unutuluyor zihninin en ücra köşelerinde. Bu hayatın aklınla sana meydan okuması. Alış diyor, alışacaksın.

Yeryüzünün en acımasız alışkanlıklarından sıyrılıp bu yaşamın yaşayanı olmak elinde insanın, izleyicisi değil. Yüksek sesle şarkı söyleyecek başka dünyalar var, ardında bırakıp seni, ilerleyen dünyaya inat.

Dolunayda yürüdüğün, güneşi iliklerine dek hissettiğin, denize karışan kulaçların, kumsalda ayağını yakan kum taneleri, yağmurlarda sokak sokak dolaştığın zamanlar veya gülüşünü mıh gibi tarihe damgalayan bir fotoğraf. Senin kanıtın, mutlu olduğun ve gerçekten yaşadığını hatırlatan yegâne anlar.

Var olan her şey bir simülasyon değilse hayat bir çağrışımlar hatıralar merkezi. Şimdide olmak hissi ruhuna verilmiş bir armağan. Yoksa neden geçmişine dönmek isteyesin? Anılar. Hep düne ait olmak düşüncesinin ağırlığını bilir misiniz?

Mutluluk iki kişi acıda tek başına. Özlem, bir nehrin sonuna vardığında bitecek.

Ve yolu yarıladık…

#önder deniz çavuşlar #edebiyat #kitap #alıntılar #yazar #yazılar #bodrum #bozcaada #yaramızda kalsın #çanakkale #kazdağları #küçükkuyu

[biredebi]

Vazgeçtim

Kulağımda fısıltılar; yaşama diyorlar bana. Yaşama ki bilme, öğrenme. 

Bu hayatın çilesini, derdini, yalnızlığını görme diyorlar. 

Yağlı bir urganın ucunda sadece sallan. Sallan ki çıksın ruhun bu fani bedenden. 

Bu fani beden ki 30 yılda en kötüsünü gördü hep. Yeter diyorlar bana. 

Sürekli en kötü, en çirkin, en sevilmez, en yüzüne bakılmaz olma artık diyorlar. 

Hayallerin de yaşama artık; tek gerçek çürüyen bedenin olsun diyorlar. Hiç ama hiç sevilmeden öl diyorlar bana.

Nasıl olsa başına daha güzeli gelmeyecek, gelemeyecek; kurtul diyorlar bana.

Hayatının bu noktasından sonra daha da kötüsü olmayacak. Öl, geber, arkandan ağlayacak insan sayısı bir elin parmaklarını geçmez diyorlar.

Susturamıyorum kulağımda ki fısıltıları. Durduramıyorum içimde ki yangınları. 

Ağlamanın bile rahatlatıcı bir etkisi kalmadı artık. O kadar çok ağladım ki utanmıyorum bile artık. Gözyaşlarımın akışına mani olamıyorum. Yerçekimi bile ağlıyor gözyaşlarımı aşağı indirmekten. 

Bu kadar da kötü bir insan değilim aslında. Bu kadar yalnız kalmamın başka bir sebebi olmalı. Bu kadar nefret edilmemin, bu kadar çaresizliğin bir adı, bir anlamı olmalı. 

Olur ya bu gece belki de cesaret ederim yağlı urganı geçirmeye boynuma. Ölür gidersem dersiniz; 

Bir edebi vardı. Yalnızlığını yazılarında, yalın olamayışını şarap şişlerinin, kadehlerinin dibinde aradı durdu. Sonunda geçirdi urganı boynuna. Yumdu gözlerini hayata. Üzülmüyorum bu zavallı fani için. Ancak gülerim bu kadar kolay bir vazgeçişe...

[fikirless]

Rakı mı, şarap mı, içer gideriz. Ne varsa hesabı öder gideriz. Yalanı doğruyu sezer gideriz. Kalacak bir türkü söyler gideriz. Anlamlı güzeli sever gideriz.

#youtube

[menemennpastirma]

Pera - Gecenin En Güzeli (Lyric Video)

Sözleri: Işıltılı bir gece gibi geldin bana Ay tepemde yıldızım sen Bir bilebilsen bir görebilsen İçimdeki tutkuyla yakarım ateşi

Bir zehirdi aşk ve dolaşırdı tüm damarlarımda Öpsen sana da geçer kaynağı bak dudakların Kırmızı elbisenle ve ben birazcık müsadenle Affet beni sevgilim öldüm senin o gözlerinde

Sen gecenin en güzeli Ben ödedim her bedeli Dudağına şarap olurum Yudum yudum iç beni

Biz senle ben ikimiz Bu gecenin rengiyiz Teslimim sana aşk bunun adı ve sevişmeliyiz

Işıltılı bir gece gibi geldin bana Ay tepemde yıldızım sen Bir bilebilsen bir görebilsen İçimdeki tutkuyla yakarım ateşi

Dans eder gece teninde gizlice bir elbise Bense hep seni izlerim dudağımda izlerin Düşmanım saatlere çünkü zaman dursun isterim Affet beni sevgilim ipi koptu tüm hislerin

Sen gecenin en güzeli Ben ödedim her bedeli Dudağına şarap olurum Yudum yudum iç beni

Biz senle ben ikimiz Gecenin rengiyiz Teslimim sana aşk bunun adı ve sevişmeliyiz

Söz-Müzik: Gökhan Mandır

#müzik #şarkı #rock #türkçerock #Pera #GeceninEnGüzeli

Kaynak: https://www.youtube.com/watch?v=Jkx3Tp8GpL4

#youtube

[srdnm]

Aydın Boysan’dan

Neymiş efendim.. Atatürk rakı içiyormuş. Aslandı o, aslan… Aslan sütü içecek tabii. Hadi siz “dönülmez akşamın ufkundayız” diye ince ince başlayın, ben de size yıllar önce yazdığım yazıyı anlatayım… İçki yasaklanabilir. Bence mahzuru yok. Ama rakı asla… Çünkü takunyalılar öyle zanneder ama, aslında “içki” değildir rakı. Yurt sevgisidir örneğin… İki tek attın mı, “n’olacak bu memleketin hali?” diye endişelenmezsin aksi olsa! Tıp bazen çaresizdir… O ilaçtır. Gurbete bile iyi gelir. Kontörsüz muhabbettir. Büst gibi oturan adamın bile çenesini açar, gülümsetir. Kahkahadır. Acısıyla tatlısıyla hatıraları kaydeden hard disk’tir. Botoks’tur bir nevi. En kaknemi bile bir başka görünür gözüne… Çirkin kadın yoktur, az rakı vardır. İçilir, güzelleşilir. Herkesin gençlik hatası olabilir… Bira içersin.Sonradan para kazanıp tenise başlayınca, şarap içmeyi matah zannedersin . Amerika’da TIR şoförlerinin içtiği viskinin dublesine Etiler’de TIR parası ödersin, ayrı… Kürkçü dükkánıdır. Döner dolaşır, gelirsin. Orhan Gencebay’dır. Entel barlarda, sosyete kulüplerinde dinlemeye utanırsın… Ama hepimiz biliriz ki, ezbere bilirsin… İstediğin kadar ağız burun kıvır, altın plağı hep o alır. Tatlıses’tir. Realite’dir. Çocuktur, ağlarsın. Hele beyaz peynir ve kavun olursa sağında solunda… Örgüttür. PRK… Ama bölücü değil, birleştirici örgüt. Türk’ü de içer, Kürt’ü de, Laz’ı da, Çerkez’i de. Sor bak, Ermeni’si de, Rum’u da, Yahudi’si de. AB’cidir… Çünkü Rum öyle bir meze yapar ki, helali hoş olsun, Kıbrıs’ı veresin gelir! Madem gıcıksın rakıya… Neden balık avlıyorsun o zaman kardeşim? Şerbetle mi yiyeceksin lüferi? Ne anlamı var deniz börülcesinin, rokanın, radikanın, cibezin… İnek miyiz biz? Yanlış şiir okuyorsun… Hapse giriyorsun. (Üstüne, yanlış şair okuyorsun…) Oku bak… Ne diyor dünya güzeli Orhan Veli: Şiir yazıyorum Şiir yazıp eskiler alıyorum Eskiler verip musikiler alıyorum Bir de rakı şişesinde balık olsam… Aydın Boysan

[birkadehdenizdebogulankarasinek]

 Kediler bazen şarap ısmarlar mı? Kesinlikle evet.. Haziran ayının başları, klasik yürüyüşlerimden bir tanesi, garip de yürüyor olabilirim tabii o sıralar. Etrafıma bakarak yürümeyi severim, bu daha çok çevredeki insan dışındaki varlıkları gözlemlemekle alakalı olur. Bazen karşıdan karşıya geçen bir kediye gözlerimle refakat ederim, ona bir şey olmasın diye, bazen bir köpeğin patilerinin ritmine bakarım, korkuyor mu, kaçıyor mu, anlayabilmek için. Hatta karanlıktaki büyük bir taşı köpek sanıp yanımdakini bile buna inandırabilirim.  Bu yürüyüşün devamında güzeller güzeli bir kedi, gümüşten bir perde giymiş gibi tüyleri, yorgun ama sıcaklık içeren bakışları, yazın gelmesi nedeniyle incelmiş bir kuyruğuyla orada duruyor. Sanki beni tanıyormuş da miyavlayarak selamlıyor, yanına gidiyorum. Biraz daha peşinden yürütüyor beni, gel güzelim mama bırakayım sana diye yaklaştıkça, beni bir yere çekiyor. O da nesi, yerde duran bir banknot! Kediye teşekkür ediyorum, bir kısmıyla şarap alıyorum, bir kısmıyla da görüşmeyi çok istediğim biri var, yanına cebimde parasız gitmeyeyim bari diye saklıyorum. 

Devamındaki günlerde dünyanın en kısa korku hikayesine nazire yapan bir aşk hikayesi başlıyor. Çok güzelsin diyorum, tutkumu, hissimi, onu nasıl da sevmeye başladığımı söylüyorum, adeta sorgulanan bir şüpheli olduğumu o sırada unutarak. İri ve güzel dişleriyle birkaç kez olumlanıyor bu hislerim ama zihninin tepesinde beliren karikatür balonunda yazanları okuyabiliyorum. " öfff yavşak ya, entel ...cı, tam meriç abi adam yeaaa" havada uçuşuyor. Trajikomik bir karikatürün içindeki sorgulanmam biterek, trajedi hissinin içine düşüveriyorum tekrardan.

Gümüş perdeli kediyi tekrar görüyorum, ona korkularımdan bahsediyorum, bugüne dek böyle hissettiğim hiçbir kadını fiziken  başkasıyla yanyana görmediğimi, sadece duyduğumu, bildiğimi, şehrin gürültüsünün beni ucuz bir kır pidesi gibi kemirdiğini, korkumun yarattığı terlemenin zift gibi bir çaya dönüştüğünü. Göğüs kafesimde perçinlenen bir beden küçük ayakkabı giymiş hissini.... Zavallım da oturmuş beni dinliyor, belki insafa gelir diye, kedi yürümesiyle ona çok uzaktaki bir parkta karnı tıraşlanmış sarışın bir kediden bahsedip,  " bi şarap parası versene be abla " diyorum. " bırak aslanım içkiyi, abla da neymiş, erkeğim lan ben" diyor . Gülüşmeye başlıyoruz, olan her şeyin saçmalığına, anlamsızlığına, karikatürden fırlama tutku karşılıksızlıklarına. Şaka yapmıştır değil mi, diye soruyorum, gidiyor kuyruğunun ahengiyle.

Kediler bazen sana gerçekten şarap ısmarlar, şaka yapmıyorum, ya da şaka yapıyorum ya....

[denizeyuruyen]

"Evet kimsesizdik ama umudumuz vardı Üç ev görsek bir şehir sanıyorduk Üç güvercin görsek Meksika geliyordu aklımıza Caddelerde gezmekten hoşlanıyorduk akşamları Kadınların kocalarını aramasını seviyorduk Sonra şarap içiyorduk kırmızı yahut beyaz Bilir bilmez geyikli gece yüzünden" ................

"İster istemez aşkları hatırlatır Eskiden güzel kadınlar ve aşklar olmuş Şimdi de var biliyorum Bir seviniyorum düşündükçe bilseniz Dağlarda geyikli gecelerin en güzeli"

Hiçbir şey umurumda değil diyorum Aşktan ve umuttan başka Bir anda üç kadeh ve üç yeni şarkı Belleğimde tüylü tüylü geyikli gece duruyor.

Biliyorum gemiler götüremez Neonlar ve teoriler ışıtamaz yanını yöresini Örneğin Manastırda oturur içerdik iki kişi Ya da yatakta sevişirdik bir kadın bir erkek Öpüşlerimiz gitgide ısınırdı Koltukaltlarımız gitgide tatlı gelirdi Geyikli gecenin karanlığında" ................ "Bir bakıyorduk akşam oluyordu kaldırımlarda Kesme avizelerde ve çıplak kadın omuzlarında Büyük otellerin önünde garipsiyorduk Çaresizliğimiz böylesine kolaydı işte..."

- Turgut Uyar - Geyikli Gece

#turgut uyar #şiir #geyikli gece #edebiyat

[delfua]

Doğru hikayedeki yalnış belkide bizdik? Belki biz yalnışızdır.

#beyaz geceler #ahududuluvodka #tumblr #spotify #şarap mahzeni #umut bitti sigara ver #postlarim #şarap güzeli #sigaraverlabidal #baş ağrısı #allah belanızı versin #delfua

[enderinlere]

Halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta Her şey naylondandı o kadar Ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk güneşe karşı. Ama geyikli geceyi bulmadan önce Hepimiz çocuklar gibi korkuyorduk

Geyikli geceyi hep bilmelisiniz Yeşil ve yabani uzak ormanlarda Güneşin asfalt sonlarında batmasıyla ağırdan Hepimizi vakitten kurtaracak               Bir yandan, toprağı sürdük               Bir yandan kaybolduk               Gladyatörlerden ve dişlilerden               Ve büyük şehirlerden               Gizleyerek yahut döğüşerek Geyikli geceyi kurtardık

Evet kimsesizdik ama umudumuz vardı Üç ev görsek bir şehir sanıyorduk Üç güvercin görsek Meksika geliyordu aklımıza Caddelerde gezmekten hoşlanıyorduk akşamları Kadınların kocalarını aramasını seviyorduk Sonra şarap içiyorduk kırmızı yahut beyaz Bilir bilmez geyikli gece yüzünden

              Geyikli gecenin arkası ağaç               Ayağının suya değdiği yerde bir gökyüzü               Çatal boynuzlarında soğuk ayışığı

İster istemez aşkları hatırlatır Eskiden güzel kadınlar ve aşklar olmuş Şimdi de var biliyorum Bir seviniyorum düşündükçe bilseniz Dağlarda geyikli gecelerin en güzeli

Hiçbir şey umurumda değil diyorum Aşktan ve umuttan başka Bir anda üç kadeh ve üç yeni şarkı Belleğimde tüylü tüylü geyikli gece duruyor.

Biliyorum gemiler götüremez Neonlar ve teoriler ışıtamaz yanını yöresini Örneğin Manastırda oturur içerdik iki kişi Ya da yatakta sevişirdik bir kadın bir erkek Öpüşlerimiz gitgide ısınırdı Koltukaltlarımız gitgide tatlı gelirdi Geyikli gecenin karanlığında

Aldatıldığımız önemli değildi yoksa Herkesin unuttuğunu biz hatırlamasak Gümüş semaverleri ve eski şeyleri Salt yadsımak için sevmiyorduk Kötüydük de ondan mı diyeceksiniz Ne iyiydik ne kötüydük Durumumuz başta ve sonda ayrı ayrıysa Başta ve sonda ayrı olduğumuzdandı

Ama ne varsa geyikli gecede idi Bir bilseniz avuçlarmız terlerdi heyecandan Bir bakıyorduk akşam oluyordu kaldırımlarda Kesme avizelerde ve çıplak kadın omuzlarında Büyük otellerin önünde garipsiyorduk Çaresizliğimiz böylesine kolaydı işte Hüznümüzü büyük şeylerden sanırsanız yanılırsınız Örneğin üç bardak şarap içsek kurtulurduk Yahut bir adam bıçaklasak Yahut sokaklara tükürsek Ama en iyisi çeker giderdik Gider geyikli gecede uyurduk

              Geyiğin gözleri pırıl pırıl gecede               İmdat ateşleri gibi ürkek telaşlı               Sultan hançerIeri gibi ayışığında               Bir yanında üstüste üstüste kayalar               Öbür yanında ben

Ama siz zavallısınız ben de zavallıyım Eskimiş şeylerle avunamıyoruz Domino taşları ve soğuk ikindiler Çiçekli elbiseleriyle yabancı kalabalık Gölgemiz tortop ayakucumuzda Sevinsek de sonunu biliyoruz Borçları kefilleri ve bonoları unutuyorum İkramiyeler bensiz çekiliyor dünyada Daha ilk oturumda suçsuz çıkıyorum Oturup esmer bir kadını kendim için yıkıyorum İyice kurulamıyorum saçlarını Bir bardak şarabı kendim için içiyorum

              Halbuki geyikli gece ormanda               Keskin mavi ve hışırtılı               Geyikli geceye geçiyorum

Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum.

#geyikli gece #şiir #alıntı #yazın #fotoğraf #turgut uyar

[menekse12340]

Saman Sarısı / Nazım Hikmet

ı

Seher vaktı habersizce girdi gara ekspres

kar içindeydi

ben paltomun yakasını kaldırmış perondaydım

peronda benden başka da kimseler yoktu

durdu önümde yataklı vagonun pencerelerinden biri

perdesi aralıktı

genç bir kadın uyuyordu alacakaranlıkta alt ranzada

saçları saman sarısı kirpikleri mavi

kırmızı dolgun duduklarıysa şımarık ve somurtkandı

üst ranzada uyuyanı göremedim

habersizce usulcacık çıktı gardan ekspres

bilmiyorum nerden gelip nereye gittiğini

baktım arkasından

üst ranzada ben uyuyorum

Varşova'da Biristol Oteli'nde

yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığım yoktu

oysa karyolam tahtaydı dardı

genç bir kadın uyuyor başka bir karyolada

saçları saman sarısı kirpikleri mavi

ak boynu uzundu yuvarlaktı

yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu

oysa karyolası tahtaydı dardı

vakıt hızla ilerliyordu yaklaşıyorduk gece yarılarına

yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığımız yoktu

oysa karyolalar tahtaydı dardı

iniyorum merdivenleri dördüncü kattan

asansör bozulmuş yine

aynaların içinde iniyorum merdivenleri

belki yirmi yaşımdayım belki yüz yaşımdayım

vakıt hızla ilerliyordu yaklaşıyorduk gece yarılarına

üçüncü katta bir kapının ötesinde bir kadın gülüyor sağ elimde

kederli bir gül açıldı ağır ağır

Kübalı bir balerinle karşılaştım ikinci katta karlı pencerelerde

taze esmer bir yalaza gibi geçti alnımın üzerinden

şair Nikolas Gilyen Havana'ya döndü çoktan

yıllarca Avrupa ve Asya otellerinin hollerinde oturup içtikti

yudum yudum şehirlerimizin hasretini

iki şey var ancak ölümle unutulur

anamızın yüzüyle şehrimizin yüzü

kapıcı uğurladı beni gocuğu geceye batık

yürüdüm buz gibi esen yelin ve neonların içinde yürüdüm

vakıt hızla ilerliyordu yaklaşıyordum gece yarılarına

çıktılar önüme ansızın

oraları gündüz gibi aydınlıktı ama onları benden başka gören

olmadı

bir mangaydılar

kısa konçlu çizmeleri pantolonları ceketleri

kolları kollarında gamalı haç işaretleri

elleri ellerinde otomatikleri vardı

omuzları miğferleri vardı ama başları yoktu

omuzlarıyla miğferlerinin arası boşluktu

hatta yakaları boyunları vardı ama başları yoktu

ölümlerine ağlanmayan askerlerdendiler

yürüdük

korktukları hem de hayvanca korktukları belli

gözlerinden belli diyemem

başları yok ki gözleri olsun

korktukları hem de hayvanca korktukları belli

belli çizmelerinden

korku belli olur mu çizmelerden

oluyordu onlarınki

korkularından ateş etmeğe de başladılar artsız arasız

bütün yapılara bütün taşıt araçlarına bütün canlılara

her sese her kıvıltıya ateş ediyorlar

hatta Şopen Sokağı'nda mavi balıklı bir afişe ateş ettiler

ama ne bir sıva parçası düşüyor ne bir cam kırılıyor

ve kurşun seslerini benden başka duyan yok

ölüler bir SS mangası da olsa ölüler öldüremez

ölüler dirilerek öldürür kurt olup elmanın içine girerek

ama korktukları hem de hayvanca korktukları belli

bu şehir öldürülmemiş miydi kendileri öldürülmeden önce

bu şehrin kemikleri birer birer kırılıp derisi yüzülmemiş miydi

derisinden kitap kabı yapılmamış mıydı yağından sabun

saçlarından sicim

ama işte duruyordu karşılarında gecenin ve buz gibi esen yelin

içinde sıcak bir fırancala gibi

vakıt hızla ilerliyordu yaklaşıyordum gece yarılarına

Belveder yolunda düşündüm Lehlileri

kahraman bir mazurka oynuyorlar tarihleri boyunca

Belveder yolunda düşündüm Lehlileri

bana ilk ve belki de son nişanımı bu sarayda verdiler

tören memuru açtı yaldızlı ak kapıyı

girdim büyük salona genç bir kadınla

saçları saman sarısı kirpikleri mavi

ortalıkta da ikimizden başka kimseler yoktu

bir de akvareller bir de incecik koltuklar kanapeler

bebekevlerindeki gibi

ve sen bundan dolayı

bir resimdin açık maviyle çizilmiş belki de bir taş bebektin

belki bir pırıltıydın düşümden damlamış sol mememin üstüne

uyuyordun alacakaranlıkta alt ranzada

ak boynun uzundu yuvarlaktı

yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığın yoktu

ve işte Kırakof şehrinde Kapris Barı

vakıt hızla ilerliyor gece yarılarına yaklaşıyoruz

ayrılık masanın üstündeydi kahve bardağınla limonatamın

arasında

onu oraya sen koydun

bir taş kuyunun dibindeki suydu

bakıyorum eğilip

bir koca kişi gülümsüyor bir buluta belli belirsiz

sesleniyorum

seni yitirmiş geri dönüyor sesimin yankıları

ayrılık masanın üstündeydi cıgara paketinde

gözlüklü garson getirdi onu ama sen ısmarladın

kıvrılan bir dumandı gözlerinin içinde senin

cıgaranın ucunda senin

ve hoşça kal demeğe hazır olan avucunda

ayrılık masanın üstünde dirseğini dayadığın yerdeydi

aklından geçenlerdeydi ayrılık

benden gizlediklerinde gizlemediklerinde

ayrılık rahatlığındaydı senin

senin güvenindeydi bana

büyük korkundaydı ayrılık

birdenbire kapın açılır gibi sevdalanmak birilerine ansızın

oysa beni seviyorsun ama bunun farkında değilsin

ayrılık bunu farketmeyişindeydi senin

ayrılık kurtulmuştu yerçekiminden ağırlığı yoktu tüy gibiydi

diyemem tüyün de ağırlığı var ayrılığın ağırlığı yoktu ama

kendisi vardı

vakıt hızla ilerliyor gece yarıları yaklaşıyor bize

yürüdük yıldızlara değen Ortaçağ duvarlarının karanlığında

vakıt hızla akıyordu geriye doğru

ayak seslerimizin yankıları sarı sıska köpekler gibi geliyordu

ardımızdan koşuyordu önümüze

Yegelon Üniversitesi'nde şeytan taşlara tırnaklarını batıra

batıra dolaşıyor

bozmağa çalışıyor Kopernik'in Araplardan kalma usturlabını

ve pazar yerinde bezzazlar çarşısının kemerleri altında

rok end rol oynuyor Katolik öğrencilerle

vakıt hızla ilerliyor gece yarılarına yaklaşıyoruz

vuruyor bulutlara kızıltısı Nova Huta'nın

orda köylerden gelen genç işçiler madenle birlikte

ruhlarını da alev alev döküyor yeni kalıplara

ve ruhların dökümü madenin dökümünden bin kere zordur

Meryem Ana kilisesinde çan kulesinde saat başlarını çalan

borazan gece yarısını çaldı.

Ortaçağdan gelen çığlığı yükseldi

ve sustu gırtlağına saplanan okla ansızın

borazan iç rahatlığıyla öldü

ve ben yaklaşan düşmanı görüp de haber veremeden

öldürülmenin acısını düşündüm

vakıt hızla ilerliyor gece yarıları ışıklarını yeni söndürmüş bir

vapur iskelesi gibi arkada kaldı

seher vaktı habersizce girdi gara ekspres

yağmurlar içindeydi Pırağ

Bir gölün dibinde gümüş kakma bir sandıktı

kapağını açtım

içinde genç bir kadın uyuyor camdan kuşların arasında

saçları saman sarısı kirpikleri mavi

yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu

kapadım kapağı yükledim sandığı yük vagonuna

habersizce usulcacık çıktı gardan ekspres

baktım arkasından kollarım iki yanıma sarkık

yağmurlar içindeydi Pırağ

sen yoksun

uyuyorsun alacakaranlıkta alt ranzada

üst ranza bomboş

sen yoksun

yeryüzünün en güzel şehirlerinden biri boşaldı

içinden elini çektiğin bir eldiven gibi boşaldı

söndü artık seni görmeyen aynalar nasıl sönerse

yitirilmiş akşamlar gibi Vıltava suyu akıyor köprülerin altından

sokaklar bomboş

bütün pencerelerde perdeler inik

tıramvaylar bomboş geçiyor

biletçileri vatmanları bile yok

kahveler bomboş

lokantalar barlar da öyle

vitrinler bomboş

ne kumaş ne kıristal ne et ne şarap

ne bir kitap ne bir şekerleme kutusu

ne bir karanfil

şehri duman gibi saran bu yalnızlığın içinde bir koca kişi yal-

nızlıkta on kat artan ihtiyarlığın kederinden silkinmek için

Lejyonerler Köprüsü'nden martılara ekmek atıyor

gereğinden genç yüreğinin kanına batırıp

her lokmayı

vakıtları yakalamak istiyorum

parmaklarımda kalıyor altın tozları hızlarının

yataklı vagonda bir kadın uyuyor alt ranzada

yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu

saçları saman sarısı kirpikleri mavi

elleriyse gümüş şamdanlarda mumlardı

üst ranzada uyuyanı göremedim

ben değilim bir uyuyan varsa orda

belki de üst ranza boş

Moskova'ydı üst ranzadaki belki

duman basmış Leh toprağını

Birest'i de basmış

iki gündür uçaklar kalkıp inemiyor

ama tirenler gelip gidiyor bebekleri akmış gözlerin içinden

geçiyorlar

Berlin'den beri kompartımanda bir başımayım

karlı ovaların güneşiyle uyandım ertesi sabah

yemekli vagonda kefir denen bir çeşit ayran içtim

garson kız tanıdı beni

iki piyesimi seyretmiş Moskova'da

garda genç bir kadın beni karşıladı

beli karınca belinden ince

saçları saman sarısı kirpikleri mavi

tuttum elinden yürüdük

yürüdük güneşin altında karları çıtırdata çıtırdata

o yıl erken gelmişti bahar

o günler Çobanyıldızına haber uçurulan günlerdi

Moskova bahtiyardı bahtiyardım bahtiyardık

yitirdim seni ansızın Mayakovski Alanı'nda yitirdim ansızın

seni oysa ansızın değil çünkü önce yitirdim avucumda eli-

nin sıcaklığını senin sonra elinin yumuşak ağırlığını yitir-

dim avucumda sonra elini

ve ayrılık parmaklarımızın birbirine ilk değişinde başlamıştı

çoktan

ama yine de ansızın yitirdim seni

asfalt denizlerinde otomobilleri durdurup baktım içlerine

yoksun

bulvarlar karlı

seninkiler yok ayak izleri arasında

botlu iskarpinli çoraplı çıplak senin ayak izlerini bir de tanırım

milisyonerlere sordum

görmediniz mi

eldivenlerini çıkarmışsa ellerini görmemek olmaz

elleri gümü�� şamdanlarda mumlardır

milisyonerler büyük bir nezaketle karşılık veriyorlar

görmedik

İstanbul'da Sarayburnu akıntısını çıkıyor bir romorkör ardında

üç mavna

gak gak ediyor da vak vak ediyor da martı kuşları

seslendim mavnalara Kızıl Meydan'dan romorkörün kaptanına

seslenemedim çünkü makinası öyle gümbürdüyordu ki se-

simi duyamazdı yorgundu da kaptan ceketinin düğmeleri

de kopuktu

seslendim mavnalara Kızıl Meydan'dan

görmedik

girdim giriyorum Moskova'nın bütün sokaklarında bütün

kuyruklara

ve yalnız kadınlara soruyorum

yün başörtülü güler yüzlü sabırlı sessiz kocakarılar

al yanaklı kopça burunlu tazeler şapkaları yeşil kadife

ve genç kızlar tertemiz sımsıkı gayetle de şık

belki korkunç kocakarılar bezgin tazeler şapşal kızlar da var

ama onlardan bana ne

güzeli kadın milleti erkeklerden önce görür ve unutmaz

görmediniz mi

saçları saman sarısı kirpikleri mavi

[nichstp]

hey, bu ortamın ilk Türk roleplay ortamına özel bir tanıtım yapmasam içimde kalırdı.

tam ismim nicholas vicente giovanni, otuz altı yaşındayım ve iki bücür abisiyim. yaklaşık on yıldır aynı şirkette elektrik elektronik mühendisi olarak çalışıyorum, baş mühendis sayılabilecek bir konuma geleli de üç yıl oluyor. profesyonel yüzücüyüm aynı zamanda, paten kaymayı da epey severim. üçüncü bir hobi olarak victoria ve victor aka #2 ve #3'ü sıklıkla rahatsız eder ve bulaşırım. babamın ikinci evliliğinin en güzel yanı olan bu ikiliyi sevsem de söyleyemiyorum, iki sevgiye tepeme çıkıyorlar.

#2 ve #3 demişken, huzurlarınızda giovanni ailesinin kalan üyeleri. lawrence victor giovanni ve lilitu victoria giovanni. genetik olarak hiçbir benzerliğimiz yok denilebilir, sadece uzun boy, karizmatik güzellik genlerimiz ortak. kendileri gibi sarı-mavi annelerine çekmiş bu ikisi, ben de kendi siyahi güzeli anneme çektiğim için tuhaf bir uyumumuz var. victor'la 12 victoria'yla 13,5 yaş olduğu için aramızda beni dede ve eski kafa görüyorlar ama unuttukları bir şey var ki şarap gibi adamım, yıllandıkça güzelleşiyorum. [ @viceovanni ve @lil.ill.lili ]

────────────

gördüğünüz fotoğraflar hayatımın iki buçuk yılını en güzel şekilde yaşamamı sağlayan ve her anını güzelleştiren kadına ait. benimle ilgili en çok bilinmesini istediğim şey de onunla olan ilişkim. hayatımın boka battı dediğim döneminde tanıştığım ezra'yla şimdi evlilik yoluna doğru sağlam adımlarla ilerliyoruz; teklifi ettim bile. 😌😉

şaka maka bir yana, yaşadığımız ilişkinin her bir zorluğu, atlattığımız sıkıntılı onca günün ardından oturup düşününce birbirimizden vazgeçmeyerek en doğrusunu yaptığımıza kanaat getiriyorum. şimdilerde en büyük sıkıntımız sürekli ev alışverişi. -aslında bu benim sıkıntım çünkü yaklaşık 10 saatlik yoğun iş temposunun ardından saatlerce mağaza gezmek beni bitiriyor.- bunun sonunda eğer ev güzel olmazsa evi terk etmeyi ve çöp konteynerine yerleşmeyi düşünüyorum. şaka, ezra'nın olduğu bir yerin kötü olma şansı yok. [ @vetitumcara ]

öyle böyle derken kendimizi tanıtmış olduk, buradan arkadaşlarıma selam -halka sesleniş- yeni gelenlere merhaba, hoş geldin karşılaması gönderiyorum. kendinize iyi bakın.

not: hayatım boyunca şu intromsu yazı işlerini yapamadım, introda bahsedecek şey aklıma gelmiyor. tanıtımın da kurgusu olmadığı için mecbur kaldık, rezilliğinin kusuruna bakmayın.

[ardor-mohr]

“İyi bir şarapla alelade bir şarap arasındaki farkı [yani güzeli, hazzı] bomboş bir mideyle hissedemezsiniz.”

— John Berger, Zamanımızın Bir Ressamı (1958)

[muteriz]

Geyikli Gece

Halbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta

Her şey naylondandı o kadar

Ve ölünce beş on bin birden ölüyorduk güneşe karşı.

Ama geyikli geceyi bulmadan önce

Hepimiz çocuklar gibi korkuyorduk.

Geyikli geceyi hep bilmelisiniz

Yeşil ve yabanî uzak ormanlarda

Güneşin asfalt sonlarında batmasıyla ağırdan

Hepimizi vakitten kurtaracak

Bir yandan toprağı sürdük

Bir yandan kaybolduk

Glâdyatörlerden ve dişlilerden

Ve büyük şehirlerden

Gizleyerek yahut döğüşerek

Geyikli geceyi kurtardık

Evet kimsesizdik ama umudumuz vardı

Üç ev görsek bir şehir sanıyorduk

Üç güvercin görsek Meksika geliyordu aklımıza

Caddelerde gezmekten hoşlanıyorduk akşamları

Kadınların kocalarını aramasını seviyorduk

Sonra şarap içiyorduk kırmızı yahut beyaz

Bilir bilmez geyikli gece yüzünden

        "Geyikli gecenin arkası ağaç

          Ayağının suya değdiği yerde bir gökyüzü

          Çatal boynuzlarında soğuk ayışığı"

İster istemez aşkları hatırlatır

Eskiden güzel kadınlar ve aşklar olmuş

Şimdi de var biliyorum

Bir seviniyorum düşündükçe bilseniz

Dağlarda geyikli gecelerin en güzeli

Hiçbir şey umurumda değil diyorum

Aşktan ve umuttan başka

Bir anda üç kadeh ve üç yeni şarkı

Belleğimde tüylü tüylü geyikli gece duruyor.

Biliyorum gemiler götüremez

Neonlar ve teoriler ısıtamaz yanını yöresini

Örneğin Manastır'da oturur içerdik iki kişi

Ya da yatakta sevişirdik bir kadın bir erkek

Öpüşlerimiz gitgide ısınırdı

Koltukaltlarımız gitgide tatlı gelirdi

Geyikli gecenin karanlığında

Aldatıldığımız önemli değildi yoksa

Herkesin unuttuğunu biz hatırlamasak

Gümüş semaverleri ve eski şeyleri

Salt yadsımak için sevmiyorduk

Kötüydük de ondan mı diyeceksiniz

Ne iyiydik ne kötüydük

Durumumuz başta ve sonda ayrı ayrıysa

Başta ve sonda ayrı olduğumuzdandı

Ama ne varsa geyikli gecede idi

Bir bilseniz avuçlarınız terlerdi heyecandan

Bir bakıyorduk akşam oluyordu kaldırımlarda

Kesme avizelerde ve çıplak kadın omuzlarında

Büyük otellerin önünde garipsiyorduk

Çaresizliğimiz böylesine kolaydı işte

Hüznümüzü büyük şeylerden sanırsanız yanılırsınız

Örneğin üç bardak şarap içsek kurtulurduk

Yahut bir adam bıçaklasak

Yahut sokaklara tükürsek

Ama en iyisi çeker giderdik

Gider geyikli gecede uyurduk

        "Geyiğin gözleri pırıl pırıl gecede

          İmdat ateşleri gibi ürkek telâşlı

          Sultan hançerleri gibi ayışığında

          Bir yanında üstüste üstüste kayalar

          Öbür yanında ben"

Ama siz zavallısınız ben de zavallıyım

Eskimiş şeylerle avunamıyoruz

Domino taşları ve soğuk ikindiler

Çiçekli elbiseleriyle yabancı kalabalık

Gölgemiz tortop ayakucumuzda

Sevinsek de sonunu biliyoruz

Borçları kefilleri ve bonoları unutuyorum

İkramiyeler bensiz çekiliyor dünyada

Daha ilk oturumda suçsuz çıkıyorum

Oturup esmer bir kadını kendim için yıkıyorum

İyice kurulamıyorum saçlarını

Bir bardak şarabı kendim için içiyorum

        "Halbuki geyikli gece ormanda

          Keskin mavi ve hışırtılı

          Geyikli geceye geçiyorum"

Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum. #arkadaşına ve sana armağan ediyorum #sahir

Çok teşekkür ederim, ederiz. Atilla İlhan bırakıyorum ben de o zaman :

Attila İlhan – Ben Seni Neden mi Sevdim

Ben Seni Neden Mi Sevdim?

Ben seni bir okyanusun derinliğinde buldum da sevdim

Parlak bir inciydin benim için

Paha biçilmez bir inci

Ben seni soğuk ve yağmurlu bir günde

Seni düşünürken gülüşündeki sıcaklığın içime dolup ta

Beni sardığı bir anda sevdim

Seni sadece selvi boyun, siyah saçların ya da kara gözlerin

Güzel bir yüzün var diye değil

Fikirlerinle, konuşmandaki güzelliğin ve benim o kor halde yanan yüreğimle sevdim

Ben seni derinden ve hissederek sevdim

Her kalp atışımda vücudumun dört bir köşesine yayıldığını

Beni sardığını her nefes alışımda ciğerlerime işlediğini bilerek sevdim

Seni kış gecelerinin o soğuk yatağında birlikte uyuyup beni ısıttığın

Yaz sıcağında uyuyamayıp sıkıntılarım olduğun

Ve rüyalarımda buluştuğumuz gecelerde sevdim

Seni ellerinden tutup kanımın kaynadığı

Kalbimin yerinden fırlayacağını hissettiğim anlarda

O ıslak dudaklarınla beni sevdiğini söyleyeceğin anları düşünerek sevdim

Ben seni o sensiz anlardaki boş ve değersiz geçen dakikalarda

Kayıp zamanlarımızda, seni arayıp bulamadığım

Çaresizlik içinde olduğum, içki sofralarını dost bildiğim anlarda sevdim

Sen ne kadar uzak olsan da,

Aramızdaki kilometreler nasıl çoksa

Ben de seni o kadar yoğun ve o denli çok sevdim

Seni kalbimde yanan ateşin ile

Zihnimde oluşan hayallerin o ay parçası çehrenle

Bana derinden bakan o gözlerindeki ışıltıyı göreceğim anları beklerken

Kalbimin yanıp tutuştuğu anlarda

Gelip bu ateşi alevlendirerek

Bana sarılarak beni sevdiğini söyleyeceğin anları düşünerek sevdim

Korkuyorum!

Hak ettiğin mutluluğu sana verememekten korkuyorum.

Seni beni sevdiğinden fazla sevememekten korkuyorum.

Senin sevgine layık olduktan sonra başkaları tarafından o sevgiyi kaybetmekten korkuyorum.

Seni kazanayım derken kaybetmekten korkuyorum.

Aramızdaki maneviyat haricindeki uçurumlardan korkuyorum.

Senin kalbini daha fazla kırmaktan korkuyorum.

O temiz ve masum göz yaşlarını daha fazla akıtmaktan korkuyorum.

Evet korkuyorum;

seni kaybetmekten, seni daha fazla üzmekten …

Sana kendimi ifade edememekten korkuyorum.

Ya da yanlış anlaşılmaktan korkuyorum.

Uçurumun kenarında yalnız kalmaktan korkuyorum.

Dostluğuna doyamadan ulu orta yalnız kalmaktan korkuyorum.

Yüreğimdeki o ince sızının bir gün çoğalmasından ve beni sarmasından korkuyorum.

Sevgi denen güzelliğinin bir gün beni terk etmesinden korkuyorum.

Dostluğun ölüp yerine nefretin yeşermesinden korkuyorum.

Korkuyorum evet;

seni kaybetmekten ve seni daha fazla üzmekten…

Bir çiçek misali ne ellemeye ne de koparmaya kıyamıyorum uzaktan seyrediyorum çünkü;

Seni daha fazla incitmekten korkuyorum.

Ömründe yaşadığın mutluluğu huzuru sana yaşatamamaktan korkuyorum.

Sana kalbimden fazlasını verememekten korkuyorum.

Sonunda sana gözyaşından başka bir şey bırakamamaktan korkuyorum.

Seni sevmekten değil;

dostluğunu suistimal etmekten,

Seni kaybetmekten ve değerini bilememekten ve Yüce Rabbime hesap verememekten korkuyorum.

Belki de çok fazla korkuyorum …

ÇÜNKÜ; BEN İLK DEFA SEVİYORUM…

[wubih]

Yaş atmışı geçti,

Beyazlar baskın çıktı siyahlara saçlarımda.

Gözler de seçemiyor eskisi gibi güzeli çirkini.

Yani kısacası cancağızım,

Yolculuğa çıkma vaktidir şimdi.

Eski dostları, eski aşkları ziyaret etme vakti...

Atlayıp gideceksin şimdi mesela Agora meyhanesine...

Ya da ne bileyim Yedikule'deki Safa'nın yerine...

Açtıracaksın bir Klüp rakısı.

İlla ki vardır haydarisi, barbunyası, salatası...

Kalmadıysa da söylersin Ruhi bey'e...

Yaptırır mezeci Ekrem'e bir İzmir fava'sı...

Eee, dedim ya yaş atmışı geçti.

Vedalaşma vaktidir şimdi,

Ufak ufak toplanma vakti...

Ne diyeyim; selam olsun sevenlere sevilenlere...

Helâl olsun kalanlara, gelenlere...

Hatta, aşkolsun siktirip gidenlere...

Yapmadıklarını yapacaksın bu saatten sonra...

Bir kedi alacaksın damdan meselâ,

Ya da ne bileyim, sokaktan çelimsiz bir köpek...

Mutlu olacaksın işte onlarla...

Birinin adını Limon koyarsın...

Diğerininkini Tutku...

Ha, en önemlisi ne biliyormusun ihtiyar...?

Olacak o gönlün hem şen, hem bahtiyar...

Hatta açacaksın her gece bir şişe şarap...

Kalmayacak kalbinde zerre gam zerre keder...

Dedim ya, yaş atmışı geçti,

At vitesi boşa, sal arabayı yokuşa...

Bak bir nasihatım var hem sana, hem bana...

Dinlermisin, artık bu senin bileceğin mesele...

Ama kulak ver şu serseri abine...

Hayat hoş gerisi boş, hiç bir şeyi atma içine...

Gömüldü o yaşananlar kavak ağacının dibine...

Sakın kahretme!..

Nerde sevdiklerim, hani sevenler deme kendi kendine...

Yaş atmışı geçti,

Yolculuğa çıkma vaktidir şimdi...

Yapamadıklarını yapma vakti...

Hadi koy çantana pişmanlıklarını, hatalarını...

Yap yeniden aynı aptallıklarını...

Dert değil, benzemesin hiç biri birbirine...

Ama öyle bir yaşa ki...

İnadına yaşa ki...

Vazgeç meselâ paradan puldan...

Vazgeç, şöhretten şandan...

Yani kimse demesin giderayak arkandan...

Yahu bu ne kibirli, bu ne mal bir adam...

Adnan Sökmen