stormvloed

[stormvloed]

Deze bundel is gruwelijk mooi. Koop hem als je dat nog niet gedaan hebt!

Ik ben officieel afgestudeerd van Creative Writing !! Ooit ben ik op Tumblr begonnen met schrijven, maar nu heb ik mijn eigen bundel als afstudeerwerk geschreven, getiteld: Geef geen namen aan koeien die je van plan bent te slachten.

(Oh, en gisteren werd mijn afstudeerwerk in De Volkskrant genoemd en beschreven als “een verrassend originele poëziebundel” 🐄🎊)

En mijn bundel is nu te koop! Voor pay-what-you-want vanaf €15 (excl. verzendkosten), DM me of mail me ([email protected]) je adres, dan stuur ik je een betaalverzoekje en stuur ik mijn bundel naar je op!!

De fragmentarische bundel Geef geen namen aan koeien die je van plan bent te slachten bestaat uit gedichten, fragmenten, korte verhalen, catalogi, routebeschrijvingen en lijstjes. Deze vertellen samen het verhaal over drie vrienden die uit elkaar groeien, over een vluchtmisdrijf op een veulen, over melktanden, over willen vertrekken maar niet weten hoe, over discozwemmen, en vooral over iemand die probeert om onvoorzichtig te worden. Er wordt onderzocht waar de grens van kinderlijke wreedheid ligt, de voorwaardelijkheid van (jeugd)vriendschappen, hoe het is om als buitenstaander op te groeien in een dorp en of je te hard je best kan doen om iets te redden.

[stormvloed]

We zullen weer bij elkaar zijn. Nog heel even wachten.

[stormvloed]

Als jij mijn zon wil zijn.

‘Ik zal je maan zijn.’ - 19 mei 2020

[stormvloed]

Je hoeft hier niet beter of sterker uit te komen. Je hoeft er alleen maar uit te komen.

[stormvloed]

Buiten voelt het als kamperen in Nederland, wanneer je ‘s ochtends in je afritsbroek en je fleecevest op je crocs naar het toiletgebouw loopt door het doorweekte gras.

[stormvloed]

Als ik probeer in slaap te vallen, stel ik me voor dat ik in je armen lig. Als dat niet helpt, doe ik alsof jij in mijn armen ligt.

[stormvloed]

Mag ik rustig in je armen liggen tot de wereld minder eng is?

#ik mis je zo verschrikkelijk #en ik heb geen ik idee waneer ik weer bij je lan zijn #wanneer de grenzen open gaan #en wanneer het veilig is

[stormvloed]

Ik wil je voorlezen en door jou voorgelezen worden in de trein.

Ik wil met je koken en koekjes bakken.

Ik wil je hand vast houden als we fietsen.

Ik wil mijn hoofd op je schouder leggen.

Ik wil je hand vasthouden als we wandelden.

Ik wil met je verdwalen.

[stormvloed]

Je vraagt of mijn schouders nog de allerzachtste zijn en of ik ze even voor je wil aaien. Ik antwoord ja, maar ze worden ruw in jouw afwezigheid.

[stormvloed]

Ik tel de dagen af tot ik weer bij je ben, maar ik weet niet tot wanneer ik moet tellen. Ik weet alleen dat ik weer een dag minder hoef te wachten dan gisteren.

[stormvloed]

Al mijn dromen vallen in duigen.

[stormvloed]

Ik ben boos en ik wil schreeuwen tot ik geen stem meer heb. Ik wil dingen stuk maken. Ik wil dingen kapot gooien. Ik moet iets breken om te voorkomen dat ik mezelf stuk maak.

Ik ben verdrietig en ik wil huilen tot de huid om mijn ogen net zo uitgedroogd is als de huid op mijn handen is van het vele wassen. Ik wil opgekruld in een hoekje liggen snikken. Ik wil huilen om te voorkomen dat ik verdrink.

Maar ik doe het niet. Ik doe alsof het goed is. Alsof ik met dit alles om kan gaan. Want, het had erger kunnen zijn en dus mag ik niet klagen.

[stormvloed]

Ik wil nooit meer in een ander land opgesloten zijn dan jij.

[stormvloed]

De nacht is een bijzonder slecht moment om je zorgen te maken.

[stormvloed]

Ik ga elk jaar naar dezelfde camping in Italië, net als bijna iedereen daar. Als ik naar de situatie daar kijk ben ik bang voor lege plekken op camping.

Als ik naar de aanpak in Nederland en de reactie van het volk kijk, ben ik bang voor lege plekken in mijn hart.

#nederlands #schrijven #coronavirus #covid19 #covid 19 #schrijfsel #woordjes #ik ben zo bang #er zijn zo veel mensen die het niet serieus nemen #er zijn verschillende mensen die af wilden spreken deze week #nee! #blijf thuis #BLIJF THUIS

[stormvloed]

Een herinnering voor mezelf.

In november zou ik naar Hong Kong gaan voor mijn stage, maar dat heb ik door de protesten daar moeten afzeggen. Na heel veel moeite had ik een stage in Londen gevonden aan een hele goede universiteit, al kon ik wel een week later beginnen dan gepland. Na twee weken moest ik weer naar huis vanwege het nieuwe Coronavirus. Ik ben op dit moment tevreden met mijn beslissing en ik denk dat het de juiste is, maar het was niet makkelijk.

Dus een herinnering voor mezelf. Ik heb niet gefaald, maar ik heb alleen gedaan wat juist was. Het was niet leuk of makkelijk, maar wel verstandig.

Veranderen van plan is niet hetzelfde als falen.

Veranderen van plan is niet hetzelfde als opgeven.

De juiste beslissing is niet altijd de leukste.

Sommige risico’s zijn te groot.

Je maakt het jezelf niet te makkelijk door deze beslissing.

Deze beslissing is misschien wel dapperder dan de beslissing om wel te gaan.

Veranderen van plan is niet hetzelfde als falen.

[stormvloed]

En wat moet ik nu weer doen?

Wat heb ik gedaan.

#in londen blijven of naar huis