schrijfblogvlaken-blog

[schrijfblogvlaken-blog]

Brief van coredacteur

De feedback op VOL

Marconiveau

Je verhaal gaat over overbevolking en de gevolgen daarvan. Hier en daar krijgt de lezer een hint dat de mensen gebruikt worden als voedsel.

Hier en daar verspring je nog van perspectief binnen een scène, zowel qua tijd als qua verteller. Probeer daar op te letten. Verder zou ik proberen om de alwetende verteller meer naar voren te laten komen door beschrijvingen, dan door hem letterlijk te laten spreken. Dit komt op mij meer over als een film. Qua structuur zou ik goed bedenken welke tijdsprongen je wil gaan maken, met het eerdere plan om van iedere maand een hoofdstuk te maken ben ik bang dat je in tijdsnood gaat komen.

De geloofwaardigheid zou je nog kunnen vergroten door iets meer emotie te laten zien bij de personages en je wereld goed uit te denken. Nu zit er bijvoorbeeld vaak een tv in. Door dat detail krijg ik het beeld dat het zich in het nu afspeelt, en niet over tweehonderd jaar. Sommige aspecten van je verhaal waren voor mij niet helemaal duidelijk. Toen ik dit aan je had nagevraagd vertelde je dat sommige zinnen als grapje bedoeld zijn. Dit kun je erin laten, maar dan zou ik proberen het sarcasme meer naar voren te laten komen zodat het niet verwarrend werkt op je lezers (denk bijvoorbeeld aan ‘’welke baby?’’).

Mesoniveau

Op sommige belangrijke momenten mag je wat meer vertragen, zoals wanneer ze wakker wordt om naar haar moeder te gaan. Is ze dan al zenuwachtig om te vertellen dat ze zwanger is? Je hebt er naar binnen gerichte scènes inzitten, dat is goed. Je kunt proberen om haar gevoel en gedachten meer te beschrijven, dan om haar vragen te laten stellen in haar hoofd, zodat we nog meer een inkijkje krijgen in haar emoties.

De personages zou je nog iets meer eigen kunnen maken, bijvoorbeeld door het taalgebruik aan te passen op de tijd. Om je personages meer diepte te geven, zou je ze nog wat dieper kunnen uitwerken: wat voor hobby’s hebben ze in deze wereld, wat is hun verleden, wat voor woorden gebruiken ze in deze tijd?

Je mag nog meer alinea’s maken in je verhaal, maar omdat dit de eerste versie is, denk ik dat je die nog niet aangebracht hebt 😊

De tijdsprongen die je maakt zijn duidelijk, ook door de titel van het hoofdstuk. Je zou nog kunnen kijken wat voor verschijnselen er zijn per maand van zwangerschap en deze er subtiel in kunnen verwerken. Bijvoorbeeld eetbuien, ze krijgt ineens heel veel zin een bepaald soort eten of ze kan haar emoties moeilijker beheersen.

De dramatische dubbelheid zit er goed in bij het hoofdpersonage. Aan de ene kant wil ze graag het kind houden, aan de andere kant niet. Deze worstelingen zou je door haar innerlijke gedachten nog wat meer naar voren kunnen laten komen, door wat ik eerder vermeldde over emoties.

Je krijgt al een beeld van de wereld, maar door nog specifiekere details toe te voegen kun je de lezer nog meer meenemen in de wereld zoals hij over tweehonderd jaar is, dit zou je dus meer kunnen laten zien.

Microniveau

Je wisselt af met de zinslengte, dat is goed. Zo af en toe staat er een dubbel woord of een ander woord dan dat je bedoeld hebt, maar dat halen we er met de eindredactie nog wel uit.

De woordkeus haalt mij soms wat uit de tijd, dus probeer daar op te letten, met name de scheldwoorden.

De details bij de zwervers en over het appartement kunnen dieper uitgewerkt worden. Ook de details over de wereld: is er dan nog wel afhaal/Netflix/tv, hoe druk is de supermarkt, ziet ze daar baby’s in de schappen liggen?

In de tekst heb ik aangegeven wanneer een zin dubbelop is. Verder zou je soms de dialoog kunnen parafraseren. Niet alle zinnen van de dialogen zijn nodig, je kunt soms ook iets tot de verbeelding laten bij de lezer of het uitleggen.

Tot slot

Je hebt een goed idee van de wereld die je wil laten zien. Het doet me qua sfeer denken aan The Handmaids Tale en je hebt er griezelige details in zitten. Op naar de tweede periode waarin je je verhaal nóg verder uit kunt werken!

[schrijfblogvlaken-blog]

Leeslijst

- Watchmen - Alan More

Heeft mij geholpen ter inspiratie voor mijn hoofdpersonage. Veel geleerd over ontwikkeling.

- Het verhaal van de dienstmaagd (graphic noval) - Margaret Atwood

Grote rol gehad betreft plotpunten die ik ook in mijn boek terug heb terug gebracht. Het mentaal illustreren van het verhaal en de omgeving. 

- Het verhaal van der dienstmaagd (het boek) -  Margaret Atwood

Taalgebruik, structuur en zwangerschapstermen hebben mij geholpen met het verbeelden rondom een zwangerschap.

- The League Of Extraordinary Gentlemen  - Alan More

Van de zelfde schrijven als ‘Watchmen’ (Alan More). Een van mijn favorieten. Nog meer ontdekt over schrijf technieken. 

- Redenen om te blijven leven - Matt Haig

Een prachtig boek over depressie en het beschrijven van gevoelens. Dit heeft mij geholpen meet het zoeken naar metaforen.

- Scott Pilgrim vs. the World Volume 01 -  Bryan Lee O'Malley

Schrijft in een hele smakelijke en natuurlijke dialogen tussen personages. En maakt slim gebruik van tijd en tijdsprongen. 

- Scott Pilgrim vs. the World Volume 02 -  Bryan Lee O'Malley

Gelezen omdat deel 1 heel leuk was :)

- De grenzen van mijn taal -  Eva Meijer

Een filosofisch boek naar taal, kunst binnen de depressie. Veel opgestoken betreft je manier van schrijven en maken in het algemeen

[schrijfblogvlaken-blog]

Hoe schrijf je vanuit het perspectief van het andere geslacht

In mijn boek schrijf ik personaal vanuit een jong meisje genaamd Eline. Zij is ongeveer net zo oud als ik, en heeft ook een beetje de zelfde gewoontes en trekjes als ik. Ik heb dit heel bewust gedaan omdat veel van de gebeurtenissen die haar overkomen geslacht verbonden zijn. En om nog een beetje vanuit mijzelf te kunnen schrijven, heb ik haar innerlijk veel op die van mij laten lijken.

In het verhaal raakt Eline aan het begin van het verhaal zwanger. Iets waar ik als man zijnde geen flauw benul van heb hoe dat voelt of überhaupt gaat. Om hier achter te komen heb ik veel vragen gesteld aan anderen en informatie gewonnen door het lezen.

 Geslacht verbonden kwesties

 Om deze vraag te beantwoorden heb ik veel tips van klasgenoten gekregen. Ik geloof dat mij het boek ‘Het verhaal van de dienstmaagd’ van Margaret Atwood wel tien keer is aangeraden door leraren en klasgenoten. Dit vanwege de vele overeenkomsten tussen het boek en mijn boek verhaal.

Beiden zijn dystopie verhalen met een vrouwelijke hoofdpersonage. Ook draait het in beiden verhalen plot technisch om zwangerschap en de complicaties die van dien. Ik heb het boek van Atwood twee keer gelezen. Vanwege mijn dyslexie heb ik eerst de grapic novel gelezen ter inspiratie, zodat ik het boek snel kon lezen. De tweede keer heb ik het originele boek gelezen voor verdiepping van mijn word kennis. Ook las ik het een tweede keer om meer te leren over hoe je een daadwerkelijk boek schrijft. Iets wat je niet leert wanneer je een grapic novel leest.

Tijdens het lezen van het boek zag ik veel gelijkenissen tussen mijn en plotlijn en die van het boek. Maar hoofdpersonage betreft wist ik dat ik mijn personage toch wel wat anders uit de verf wilde laten komen dan die van Het verhaal van de dienstmaagd. Ondanks dat ik niet veel heb opgestoken over personage ontwikkeling in dit boek, heb ik wel veel geleerd over het gevoel van bevallen. In het boek schrijft Margaret Atwood het volgende.

 ‘’Twee vrouwen verlaten het vertrek, twee anderen brengen Janine naar de Baarstoel; ze gaat op de laagste van de twee plaatsen zitten. Ze is wat gekalmeerd, de lucht wordt gelijkmatig in haar longen gezogen, we buigen ons voorover, gespannen, onze buik- en rugspieren doen pijn van de spanning. Het komt, het komt eraan, als een bugel, een wapenroep, als een omvallende muur, we voelen het als een zware steen die naar beneden komt, binnen in ons omlaag wordt getrokken, we denken dat we uit elkaar zullen barsten. We grijpen elkaars handen, we zijn niet langer afzonderlijke individuen.’’

 ‘’Ze gromt nu van inspanning. ‘Persen, persen, persen’ fluisteren we. ‘Ontspannen. Zuchten. Persen, persen, persen.’ We zijn bij haar, we zijn net als zij, we zijn dronken. Tante Elizabeth knielt neer met een uitgespreide handdoek om de baby op te vangen, dit is het hoogtepunt, het glorieuze moment, het hoofd, paars en volgesmeerd met yoghurt, nog een keer persen en de baby glijdt eruit, glibberig van vocht en bloed, voor de ogen van ons, wachtenden. God zij geloofd.’’’

 Na het lezen van dit hoofdstuk had ik veel antwoorden gekregen op de vragen die ik had voordat ik begon met schrijven. Niet alleen beschrijft de eerste alinea in mooie metaforen hoe de bevalling voelt. Ook vind ik de saamhorigheid een prachtig gegeven in de eerste alinea. Het gebruik van het woord ‘’we’’ zorgt voor een sterke band tussen Janine, haar baby en de andere dames in rood. Dit was ook een belangrijk onderzoek punt in mijn boek. Vanwege het uitstellen van een keuze bevind mijn hoofdpersonage zich met een dilemma wanneer ze aan het bevallen is. Een vraag die voor haar nog beantwoord moet worden. Maar vanwege de gebeurtenissen en de loyaliteit van de andere personages word die keuze duidelijk in dat moment. Een duidelijk goed en kwaad. Vergelijkbaar met de dienstmaagden en de dames in het blauw.

 En wat de tweede alinea betreft, deze illustreert duidelijk hoe hectisch het is in de bevalling ruimte.

Alle andere die ‘’Persen, Persen, Persen’’ tegen haar fluisteren terwijl er nog meer mensen toe kijken. Alles toeschouwers die stiletjes meekijken naar hoe het hoofdpersonage bevalt. Deze chaos is iets wat ik ook in mijn boek heb over genomen. In mijn verhaal wilde ik het zelfs nog hectischer maken. Dit het ik gedaan door een bevalling ruimte te maken. Waar nog meer vrouwen liggen die op het punt van bevallen staan. De pijn en het gekreun van alle andere zorgt voor een voortdurende ongemakkelijkheid. Net als de scene uit Het verhaal van de dienstmaagd.

 Een groot deel van mijn boek is gebaseerd op wat ik heb geleerd uit ‘Het verhaal van de dienstmaagd’. Zwangerschap, dramatische dubbelheid, het mysterieuze en de dystopie. Hoewel mijn verhaal al wel een lange tijd in mijn hoofd zat, heeft dit boek mij ontzettend geholpen het waar te maken door een goed voorbeeld te zijn betreft bijna alle punten. Op een na…

 Het vrouwelijke perspectief

 ‘Het verhaal van de dienstmaagd’ is mijn grootste hulp geweest in het schrijven van mijn boek.

Althans, wanneer we het hebben over plot technische dingen. Maar al vanaf het begin wist ik dat mijn hoofdpersonage niets op die van ‘Het verhaal van de dienstmaagd’ zou lijken. In de wereld van ‘Het verhaal van de dienstmaagd’ zijn de dienstmaagden onderdrukt. Ze zijn in dwang van zij die boven hun staan. Het is een soort gevangenis. En hoewel dat ook wel een heel klein beetje waar is voor mijn verhaal. Is Eline (mijn hoofdpersonage) een vrij mens. Zover de fictieve dystopische wereld van mijn boek dat haar aanbied. In een zekere zin zit zij ook in een soort gevangenis. Dit beschrijf ik vanuit haar perspectief wanneer ze s’ avonds over straat loopt en het aanzicht van de straten haar doet denken aan een gevangenis buitenplaats.

Maar boven alles heeft Eline haar eigen leven en eigen wil. Ze is door niemand onderdrukt en neemt haar eigen besluiten. Ze is stoer, en laat niet zomaar over haar heen lopen. Alhoewel… zo moet het lijken. Maar der maten we haar beter leren kennen. En meer over haar te weten komen en over haar verleden, blijkt ze een vrij kwetsbaar persoon te zijn. Iemand die een harnas heeft opgezet om zo zorgeloos door het leven te gaan. Maar haar verleden blijft haar bij, en laat de lezer haar echte ik zien. Maar om te schrijven vanuit het perspectief van een vrouw is iets waar ik meer over moest te weten komen. En om het voor mezelf interessant te houden ben ik naar een van mijn favoriete schrijvers gaan kijken. Alan More. Een schrijver die veel speelt met verschillende perspectieven binnen de personages van zijn boeken.

Laurie Jupiter is een superheld uit het boek ‘Watchmen’. Geschreven door Alan More. En getekend door Dave Gibbson. Het is een van mijn favoriete boeken vanwege het sterke verhaal. Het is een soort anti-superhelden boek. Het volgt het verhaal van een groep gepensioneerde superhelden zonder superkrachten die een voor een uitgemoord worden. En met de bedreiging een nucleaire oorlog. Zijn zij machteloos tegenover de hogere macht. In mijn ogen is het de perfecte ‘fuck you’ naar elke ander superhelden film of boek.

In het boek wordt Laurie Jupiter geïntroduceerd als een prachtige stoere vrouw die niet bang is om haar handen vuil te maken. Hoewel de tijd van de superheld voorbij is, zien we haar nog steeds boeven oprollen en al met al een sterke vrouw zijn. Maar dermate het verhaal ontwikkeld komen we steeds meer over haar, haar moeder en haar verleden te weten. En al snel blijkt haar stoere en sterke uitstraling een soort compensatie te zijn voor wie ze werkelijk is. Waar we in het begin van het boek overtuigt zijn dat zij een mentaal sterk en onverslaanbaar persoon is, blijkt niet zo te zijn aan de hand van haar verleden.

Ik wist dat ik mijn personage ook op deze wijze wilde ontwikkelen. Iemand die een stoere eerste indruk maakt. Maar die aan de hand van de gebeurtenissen en verleden afzwakt naar wie ze werkelijk is. Het harnas breken, om het in andere worden te zetten.

Watchmen is een graphic novel. Daarom kan ik geen directe alinea uit het boek halen. Maar wel heeft Zack Sneijder in 2009 een fenomenale film gemaakt van het boek. Het volgende is een alinea uit het script van de film. In deze alinea zien we het stoere personage veranderen in een kwetsbaar en getraumatiseerd persoon.

  DR. MANHATTAN

Laurie. You complain that I refuse to see life on life's terms. And yet you continuously refuse to see things from my perspective. If only you'd try to see the whole continuum, life's pattern, you'd understand. But you deliberately shut it out as if afraid to see.

LAURIE

I'm not afraid, okay? You want me to see things your way? Go ahead, do that thing you do. She stands there, arms folded, waiting. Then, just like earlier in the lab, Jon touches her head--

 INT. JUPITER HOUSE - NIGHT (FLASHBACK - 25 YEARS AGO)

Same flashback as before, in Laurie's childhood home. We're in Laurie's POV, as a little girl. There's arguing

downstairs. Laurie goes down to investigate. She comes upon the kitchen door, ajar. She can see her PARENTS inside, arguing .

SALLY

You wanted to hear it, so I'm telling you, okay?. Magic! Dreams! That's what I had before. I was a hero goddammit!

LAURIE'S FATHER

It's not my fault you got old! What do you have to complain about?! I'm putting food on the table for you and your child. Why don't you give your friend Eddie a call? Maybe he can give you a better life!

SALLY

It was a mistake--one time! Am I never-- And then they notice Laurie looking at them.

LAURIE

Mommy?

SALLY

Oh. Oh, Laurie

 Tears run down little Laurie's face. Her parents are… Laurie breaks away from ion and drops down to her knees,

tears flowing.

LAURIE

No. No, no, no, no not him

DR. MANHATTAN

The comedian was your father.

LAURIE

But he--

DR. MANHATTAN

Attacked your mother. Yes. (searching in his mind) Two years later he came back to her, to make amends. And you were conceived on that day.

LAURIE

NO!!I Laurie WHIPS a BOTTLE at the palace and the huge glass construction CRUMBLES. Jon protects them

with a FORCE FIELD as debris collapses around them. Laurie sobs in the echoing SILENCE. Jon's eyes SHUT. He seems to feel . empathy. A TEAR slips down his cheek. Laurie's realization is a revelation for ion.

LAURIE

The comedian is my father. I guess my life is just one big joke.

 Natuurlijk wordt er al een beetje naartoe opgebouwd. Maar door wat we te weten krijgen over haar verleden zien we Laurie in een heel nieuw licht. En vooral in een kort verhaal zoals de mijne, zag ik hier de potentie om het personage een ontwikkeling te geven die gebaseerd is op het verleden. Het inzien van haar verandering als persoon niet door wat er in het verhaal gebeurd, maar door haar verleden en haar ontwikkelingen tijdens het boek. Hierdoor kwam ik op het idee om haar terug te laten komen op haar principes als mens. Het klokje rond maken door haar te confronteren met het verleden. Net als in Watchmen.

 Terug kijkend op mijn boek kan ik zeggen dat ik veel heb geleed van More en hoe hij om is gegaan met het schrijven van een vrouwelijk personage. Met name wanneer het neer komt op het innerlijk van het personage. Laurie is net als Eline niet zomaar een personage maar een vrouwelijk verbeelding van hoe hij (of ik) zijn personage uit de verf wil laten komen. Mijn conclusie is daarom dan ook dat het in feiten niet uit maakt vanuit welk geslacht je schrijft. Je schrijft een personage zoals jij hem of haar inbeeld. Elk mens is anders. En in fictie heb je alle vrijheid om een personage te schrijven zoals jij dat wil. Een vrouw kan eczakt het zelfde denken en doen als een man (vooral in een fictief boek die zich in de toekomst afspeelt). Tuurlijk heb je in sommige gevallen een geval van stereotypering. Gelukkig hoefde ik daar geen rekening mee te houden omdat mijn personage zich niet bezighoud met typische meisjes dingen. De enige restricties zijn de gene die jij haar zelf als schrijver mee geeft (bijvoorbeeld zwangerschap).

Ook heb ik geleerd dat stereotyperingen eigenlijk niet uit maken. want zodra jij schrijft vanuit een ander persoon, begin je haar vanzelf vorm te geven. Of dit nu een tuttig vwo meisje is die een beetje te preuts is, of een stoere meid die zich niets van niemand aantrekt.

Ik ben tevreden met Eline als vrouwelijk hoofd personage. Een beetje van Margaret Atwood.

Een beetje van Alan More. En een beetje van Mij.

     Bronnen:

Het verhaal van de dienstmaagd - Margaret Atwood

Watchmen – Alan More

[schrijfblogvlaken-blog]

Vol v02

https://drive.google.com/file/d/1rx_KCq7CNyjcTJ_8WURjIvD4ZsqC-Prw/view?usp=sharing

[schrijfblogvlaken-blog]

Vol v01

https://drive.google.com/file/d/17oz_rPKao15JfYgbQMx5BkwKzo7UE_0a/view?usp=sharing

[schrijfblogvlaken-blog]

Liefde

Lachen op de bank, steeds iets dichterbij zitten, elkaar in de ogen kijken, kijk elkaar glimmend aan, ogen dicht en een kus, op bed kroelen vanuit de lepel lepel positie. streel over haar heup, een kus op de heup, nu in haar nek, ze trekt mijn onderbroek uit.

Locatie: Pashokje

De daad: Dominantie.

Personage: Vrienden (meisje, jongen)

Zintuigen: Geur van schone nieuwe schoenen.

Waarom: The Heat, geil, kleren passen.

Tool: Paardenrace, Koektrommel.

Voorwerp: De kapstok.

Voorspel: Starke joggingsbroek aantrekken

Er na: Bijna ontdekt door een medewerker

De Scene

[schrijfblogvlaken-blog]

Vertel perspectief

Door wiens ogen kijken we naar de gebeurtenissen in het verhaal? Wanneer je een verhaal perspectief hebt moet je nog de tijd gaan bepalen. Ga je schrijven in de gebeurtenissen? Of achteraf? (Zoals de monoloog van American Beauty)

Let op bij een ik verteller dat je de lezer niet meer kan laten zien en horen dan het personage. Iemand die op de gang staat kan een gesprek niet horen die in de kamer word gehouden. 

Dan is er ook de personale perspectief. In deze vorm schrijf je als een andere verteller (geen ander personage). Maar wel heb je de mogelijkheid om in de emoties en gedachten van het hoofdpersonage te kruipen (zoals Harry Potter). De waarden van een ik perspectief is dat het een stuk makkelijker is. Wanneer je een handtekening schrijft.

Ook kan je een meervoudig perspectief schrijven. Een beetje zoals een Guy Richie film. Bij een detectif is dit vaak toepasselijk. dezelfde gebeurtenis vanuit verschillende personages.

De Alwetende Verteller is een beetje waar ik mee begin. Het is het perspectief van een soort god die neerkijkt op het verhaal wat speelt. Dit kan nuttig zijn om een setting te zetten. Deze verteller verteld over het personage alsof hij hem of haar niet kent maar wel al alles weet.

‘‘Het achterlaten van informatie is het belangrijkste instrument wat je hebt’‘

Opdracht:

‘’Het is een week geleden sinds mijn moeder de strijd tegen borstkanker heeft verloren’’

[schrijfblogvlaken-blog]

Brief aan co redacteur

Feedback Jonko's en schoonmaakroosters – Drugs

 1e Scene

 In de scene schrijf je het hang gedrag van de personages goed terwijl  ze stoned zijn.

Ik vind het de nutteloze gedachten over de puntoren van een hond leuk! Maar ik zie hier ook zeker potentie om de stoner gedachten wat absurder te maken. Ik merk bij mijzelf ook vaak dat ik van dat soort gedachten heb. Zoiets als ‘’Als je een stuk zeep laat vallen. Is de vloer dan schoon? Of de zeep vies?’’.

 Ik vond het word ‘’fauteuil’’ niet echt passen binnen de taal van de rest van het boek. (of misschien ben ik wel gewoon raar dat ik het word niet kende en moest opzoeken 😊)

 De zin ‘’Het is duidelijk dat hij rookervaring heeft, want hij begint niet meteen te hoesten’’ voelt een beetje raar aan. Hoesten allen anderen dan wel? Misschien kan je daar beter vertellen over wat hij beter kan als ervaren roker. Misschien is hij wel een ervaren roken en kan hij een trucje zoals ringetjes blazen van de rook. Dat laat ook zien dat hij een ervaren roker is.

 Wanneer Sindy terug gaat naar haar kamer om haar haar te doen, schud de hoofd persoon haar hoofd. Maar ik weet nu niet of dat een hoofd schud is van teleurstelling of ongeloof is.

 2e Scene

 In de tweede scene heb ik eigenlijk haast geen opmerkingen. Ik denk dat het effect van cocaïne goed hebt beschreven. Wel is het vaak zo dat je van cocaïne een ‘cokelul’ krijgt. En heb hier even een beschrijving voor je gevonden op het internet:

Cokelul

Het kan ook voorkomen dat je ‘m niet overeind krijgt omdat je te veel hebt gedronken of omdat je drugs hebt gebruikt. Vooral cocaïne en anabole steroïden kunnen zorgen dat je geen erectie krijgt. Ook medicijnen als antidepressiva, bloeddrukverlagers, hiv-medicatie verlagen de kans op een stijve.

Maar ondanks dat je de kans er is dat Danny ook een cokelul heeft, houwt het de meeste mannen er niet van om het alsnog te proberen. Dus de scene is wel gewoon realistisch. Maar misschien dat je er nog iets mee kan doen verder in het boek.

De zin ‘’Naast de achterdeur liggen een paar oranje pingpongballetjes.’’ Verteld de lezer niets. Maak er desnoods iets komisch van. Een herkenbaar studentenhuis aanzicht.

    3e Scene

 Ook met de derde scene heb ik niet veel op te merken. Het stukje over de muizenkeutels was heel erkenbaar en moest er zelfs van lachen. Top!

Wel vond ik het stoner gesprek over de donut iets te snel gaan. somigge mensen worden actief van wiet. Maar de meeste worden daar heel langzaam en sloom van. Dat slome nadenken kan heel random en raar gaan. het lijkt me bijvoorbeeld heel leuk om te weten hoe donuts nou juist het gene is waar ze zin in hebben. Misschien wel omdat ze een tv reclame gezien hebben op tv ofzo.

 Sterker nog daar is al een hele film op gebaseerd. Waar ook heeeeeel veel gesmokt woord. De film zelf is eigenlijk echt vreselijk. Maar wel misschien een goed voorbeeld om stoner gedrag verder te onderzoeken.

   Laatste puntje nog. In de scene schrijf je hoe het hoofdpersonage neer word geslagen door Danny die dan vervolgens boos weg loopt. Sindy komt dan naast haar zitten en zegt ‘’Je hebt de goede keuze gemaakt. Hij verdient je niet.’’ Maar ik denk dat haar eerste reactie meer om de welzijn van haar vriendin is. Ze is tenslotte naar de grond geslagen.

[schrijfblogvlaken-blog]

Poep

Tijd

 Kalendertijd

 In de vroege ochtend lucht

Het zachte geluid van bladeren en steentjes onder zijn schoenen

Water was strak en glad

(…) de bladeren, die goud en geel en rood aan de walkant lagen

Ze dansten door de bladermassa’s heen (…)

(…), die nadampten in de herfstige ochtendlucht.

 Ab ovo

Een kortverhaal dat een duidelijk begin, midden en einde heeft. Ab ovo.

 Vertraging en versnelling

 Er worden geen tijdsprongen gemaakt, maar het moment dat de vrouw poep eet, wordt wel minder nauwkeurig beschreven. Dit heeft te maken met een verandering in perspectief, waar we later nog op terug komen.

 Verteltijd/vertelde tijd

 Om en nabij een half uur. Hij loopt rond, de vrouw laat haar hond uit, ze gaan in gesprek op een bankje, zij loopt naar binnen gaat op haar sofa zitten, hij kijkt vanaf buiten naar het huis.

 Ruimte

 ·         Associaties poep

 ‘Hij hield ervan om in de buurt van de singels te wandelen in de vroege ochtendlucht. Het licht in de huizen brandde dan waterig geel en het water in de singels was nog glad en strak.’

‘Waterig geel’

‘Water was strak en glad’

 Associaties diarree, poep

 ·         Singels

 Þ    Utrecht

Þ    Amsterdam

Þ    Delft

Þ    Leiden

Þ    Sneek

 We nemen aan dat het verhaal zich afspeelt in Utrecht, aangezien de schrijfster uit Utrecht komt.

 ·         Het huis en het bankje

 ‘Wat later nam hij plaats op een houten bankje, een eindje verderop. Dit bankje stond links voor een schitterend wit huis. Een huis met een statige entree – met hoge gebrandschilderde ramen en kleurig geel zijde achter het glas. Een huis met een lieflijke tuin, zo’n huis die in een zomers Engeland en Frankrijk past, maar hier altijd een beetje een deftige en uitdagende toon aanslaat.’

 Personages

 ·         Uiterlijk

 “een aardige, lange man die heel arm was”

 “en sleepten de vrouw in hun onstuimigheid achter zich aan”

“Je kon zien dat alles aan haar veel geld gekost had. Het leer van haar kleine laarsjes kromp bijna van zachtheid in deze herfstkou, en haar lange jas geurde naar bevers.”

 “twee grote, uitstekend verzorgde Deense doggen. Hun korte vachten glansden en hun rozerode tongen slingerden opgewekt langs hun brede kaken”

 ·         Contrast vrouw en man

  “Komt u hier vaker?’ voegde ze eraan toe, met een volstrekt in toom gehouden glimlach.”

 “De arme man kon zich niet langer beheersen. ‘U heeft volledig gelijk! riep hij.”

 ·         Gedrag

 Hij neemt genoegen met kleine dingen en zij is veel materialistischer en denigrerend.

 “Het zachte geluid van bladeren en steentjes onder zijn schoenen maakte dat hij zich bijna tevreden voelde, alsof hij voor een moment de eigenaar was van het water, de singels en de huizen. Dat hij arm was stak hem echter, maar veel kon hij daar niet aan veranderen.”

 “De dingen die mensen proberen, dacht ze, met de rustige kalmte van de rijken. Als ik dit vanavond aan Lidy, Cécile en Margaret vertel. Ze zullen niet geloven wat er hier buiten rondloopt, in de wijken van deze stand.”

 De personages veranderen wanneer het moment komt dat de vrouw de man uitdaagt om de twee drollen van haar honden op te eten in ruil voor haar huis. Een sadistisch en denigrerend voorstel. De man ziet echter een kans om het schitterende statige huis eigen te maken en besluit de drollen op te eten. Hij ruilt zijn eigenwaarde in voor materialistisch goed. In feite zijn de man en vrouw hetzelfde geworden. De vrouw ziet haar huis aan zich ontglippen en besluit de tweede drol zelf op te eten. Zij weet niet dat hij al besloten had om de tweede drol niet op te eten, en eet zelf de drol op. Ze heeft de situatie verkeerd ingeschat. Ze denkt er niet over na om terug te komen op haar eigen voorstel, wat ze wel had kunnen doen, dit zegt eigenlijk ook iets over haar eigenwaarde. Ze komt haar afspraak na en bedondert hem niet.

 Perspectief

 Het verhaal wordt vanuit een alwetende verteller verteld. “Er was een (…)”

Dit perspectief blijft hetzelfde. Wel wordt niet elke gebeurtenissen even grondig naverteld. Zo worden de gedachten van de man niet vermeld wanneer de vrouw de poep opeet, maar is er wel veel aandacht voor de gedachten van de vrouw wanneer de man de drol opeet.

 Spanningsboog

 Expositie

 “Er was eens (…) – maar veel kon hij daar niet aan veranderen.”

 Motorisch moment

 “De dame, die diep weggedoken in haar peperdure bontmantel nadacht over de woorden van de man”

 Opbouw naar de climax

 “De arme man strekte zijn stijve benen (…)”

 Climax?

 Je zou kunnen zeggen dat de climax van het verhaal is, wanneer de man ingaat op haar voorstel en de eerste drol begin te eten, maar ik denk dat de echte climax pas is, wanneer de vrouw besluit dat zij haar huis niet kan verliezen en zelf de tweede drol opeet, omdat hier de personages echt veranderen. Als lezer zou je je misschien kunnen voorstellen dat de man de drollen zou kunnen opeten, zodat hij het huis kan krijgen, maar je verwacht niet dat de vrouw de tweede drol opeet, zonder terug te komen op haar eerdere voorstel en de man te bedonderen.

 “Stop!’ riep ze uit.’Stop!”

 Afwikkeling

  “Het huis leek haar nu kleiner (…)”

 Ontknoping/inzicht

  “Binnen, in de warmte van het Engels ingerichte kamer (…)”

  Motieven

 Verkrijgen van hetgeen wat jou toebehoort, waar jij recht op hebt.

Vervulling van een gemis.

Materialistische waarde en eigenwaarde.

 Thematiek

 Machtsverhouding en eigenwaarde.

 Titelverklaring

 Poep

 Auteur

 Manon Uphoff

 Manon Uphoff is een Nederlandse schrijfster die voornamelijk bekend is door haar korte verhalen. In 1995 debuteerde zij met de verhalenbundel genaamd Begeerte. Het korte verhaal Poep is hier afkomstig uit. Manon Uphoff is opzoek naar grenzen en grenzen overschrijden. De korte verhalen schuren en maken de lezer nieuwsgierig, maar laat hem ook huiveren.

 Samenvatting

Begeerte is meer dan verlangen. Begeerte behelst ook passie, agressie, gedrevenheid en wil. Sommige begeertes vernielen of verwonden, andere herstellen. De mensen in Uphoffs verhalen worden beheerst door de lust en pijn van hun begeerte.

 Er is net een nieuwe roman uitgekomen van haar, genaamd ‘Vallen is als vliegen’. Ik wil hier kort dieper op ingaan, omdat het mij een heel interessant boek lijkt. Het gaat over een meisje dat door een half beest half mens wordt verleid en in zijn labyrint komt. Hij heeft haar in zijn macht en kan met haar doen wat hij wil. Vallen is als vliegen is eigenlijk een autobiografisch boek en het half beest half mens staat voor haar vader en het labyrint is zijn invloedsfeer. Het boek gaat over seksueel misbruik en incest, maar Manon Uphoff gebruikt niet deze woorden om haar verhaal te vertellen. Deze voldoen niet aan wat er is gebeurd, het zijn enkel simplificaties. In onze samenleving zijn zulke zaken een taboe, wat betekent dat de woorden ervoor ook een taboe worden. Er is eigenlijk maar een beperkt vocabulaire. Manon Uphoff schrijft vanuit een ander perspectief over deze gebeurtenissen, en dat lijkt mij heel interessant. Ik vond een goed interview met haar over haar nieuwe boek en ik vond voornamelijk deze uitleg erg mooi:

 Uit een artikel geschreven door Thomas de Veen, dat op 21 maart 2019 gepubliceerd is op de website van het NRC.

 En dan betrof het nu ook nog een onderwerp waar nauwelijks een krachtig verhaal over te vertellen valt?

„Ja, dat was een enorme worsteling, om voor dit onderwerp een krachtige verbeelding te vinden die het persoonlijke overstijgt, waarin er rijkdom is van taal en vorm en beelden. Maar ik dacht: als ik als schrijver nog iets wil kunnen zijn, moet ik die zoektocht maken. Anders zijn er geen passende woorden voor mijn ervaringen. Als die woorden er niet zijn, is het alsof de ervaringen er niet zijn. Dan is er geen taal voor wat ik ben.”

De Veen, T. (2019, 21 maart). ‘Met haar uithongering verwijderde mijn zus zich uit de geschiedenis’. Geraadpleegd op 6 oktober 2019, van https://www.nrc.nl/nieuws/2019/03/21/ik-heb-alles-in-de-hens-gestoken-a3954114

[schrijfblogvlaken-blog]

Eerste plaats voor beste boek geschreven door brugklassers

[schrijfblogvlaken-blog]

Autobiografie

Om eerlijk te zijn is schrijven nooit helemaal mijn ding geweest. Van jongs af aan had ik al veel moeite met schrijven vanwege mijn dyslexie. Hoewel mijn spelling vandaag de dag een stuk beter is dan het vroeger was. Heb ik nog altijd last met zinstructuur. Ik stuur nog altijd voor het inleveren van projectplannen en essays mijn tekst naar mijn vader die mijn fouten verbeterd. Waarom dan deze minor vraag je je dan af. Maar hoewel ik het schrijven nooit zo interessant heb gevonden. Ben ik wel al sinds jongs af aan een ontzettende verhaaltjes fanaat. Films, boeken, luisterboeken in het bijzonder. Ik vond ze prachtig. Dat is ook de reden dat ik de opleiding filmmaker ben gaan volgen in Den Bosch  Daar heb ik samen met een vriend van me een noir film geschreven en gemaakt. Ik heb vroeger zelfs een keer een prijs gewonnen voor het beste boek geschreven door kinderen. Het was een verhaal over twee ridders die samen leren te werken om zo een draak te verslaan. Er was zelfs een tweede deel waarin de ridders detectives worden en het verhaal ineens een crime thriller wordt. Ik heb het vertellen van verhalen gewoon altijd heel leuk gevonden. In die momenten kon ik altijd mijn fantasie los laten gaan op het papier. Ook al waren de verhalen puur voor mij zelf.

Op een dag had ik van de school een ouden typmachine gekregen. Ik begon al gelijk daar op school met schrijven. Ik kan me niet zo goed meer herinneren waar ik dan over schreef. Maar ik deed het veel. Ik kan mij zelfs nog een avond herinneren waar ik zelfs was betrapt op typen na slaaptijd. Ik probeerde de machine nog te verstoppen onder mijn lakens. Maar de harden tikken van de machine waren vanaf de gang beneden al te horen. En natuurlijk het fijt dat je typmachines helemaal niet onder je kleine kinderlakens kan verstoppen. Als het nou een DS was, oké. Maar een hele typmachine?

 Ik luisterde elke avond naar de luister cd’s van Frank Groothof. Met zijn vertelling van verhalen zoals Carmen of koning Arthur. En mijn ouders liezen mij ook altijd een hoofdstuk voor uit kinderboeken.

Maar film was altijd al het medium waar ik mijzelf het best kon uiten. Het opgroeien voor de televisie is in ieders ogen altijd iets slechts geweest. Maar voor mij was dat waar mijn interesse voor verhaal verteller is ontstaan. Eindeloze helveelheden van filmpjes die ik met vrienden maakte. Van parodies tot stopmotion.

[schrijfblogvlaken-blog]

Creatief schrijven

Wanneer je begint met schrijven zul je veel aandacht op andere dingen willen leggen. Reserch en dat soort dingen. Het is vrij lastig om direct in het schrijven te duiken. Haal daarom dan dus ook je eigen standaards omlaag. Verwacht niet teveel van jezelf. Maar je gaat niet gelijk een best seller schrijven. Maar dat is ook niet wat je doel hoort te zijn. Begin gewoon grenzeloos te schrijven. Maakt niet uit!

Al staan er meer dan honderd fouten op een pagina. Zolang de woorden maar op papier staan.  Zolang het er maar uit is. Dan heb je daarna altijd nog tijd en ruimte voor verbetering.

En dan nog originaliteit. Origineel is helemaal niet realistisch. Het is zelfs goed om elementen uit andere verhalen te lenen. Dit kan je boek divers maken. een beetje zoals Tarantino. Die al zijn cinematografie toe wijd aan omage geven aan de films die hij zelf mooi vind.

Zelfde geld voor diepzinnigheid. Laat dat ook gewoon los. Probeer niets te forceren. Als wat je schrijft poëtisch naar voren komt. Priema! Doet dat het niet? Ook prima. Diepzinnigheid is iets wat altijd later nog in je boek verwerkt kan worden.

 Ook  is het belangrijk dat je je omgeving opneemt en die eventueel terug verwerkt in je verhaal. Zit je in de trein en hoor je een ontzettende ruzie vanuit de vierzitter achter je. Luister. En neem op hoe zo een gesprek in elkaar zit. Dat kan je later misschien nog gebruiken bij je eigen personages in je eigen boek.

Probeer ook dingen uit te proberen. Dingen zoals samen werken. ga maar eens een dialoog samen schrijven met iemand. Je zult zien dat het dan een stuk vlotter gaat dan wanneer je het alleen doet.

 Weet dat wanner je hele grootse plannen hebt voor een personage (misschien in de vorm van een backstory). Je daar wel goed moet over na denke hoe je dat subtiel mee geeft aan de lezer. Hoe besteld iemand die vroeger misbruikt is koffie? Het zelfde als een normaal persoon. En hoe gaat een persoon die vroeger misbruikt is op date? Misschien zelfs ook wel gewoon als een normaal persoon.

Maar wanneer laat je dan de lezer weten dat hij of zij misbruikt is. Denk daar goed over na.

 Zoek een scene. Een scene die ergens midden in je verhaal zit. En begin vanuit daar te schrijven. Dit forceert je om nieuwe motieven te verzinnen. Ook kan je al nadenken over het einde van je boek. Waar eindigt het mee. Hoe ziet dat er uit! Wat laat je de lezer zien. En hoe

 Dramatische dubbelheid. Acties hebben hebben altijd gevolgen. Zoek daarom dus altijd naar motieven om een personage een bepaalde keuze moeilijk te maken. Als een moeder haar kinderen neersteekt zonder motief. Zelfs dan is dat scenario niet spannend. Maar moet ze haar kinderen neersteken vanwege de natzi’s die er met de auto aankomen om hen te vermoorden. Dan is het ineens een stuk spannender. Kijk naar Romeo en Julia. Hun liefde steld in essentie niets voor. Maar het fijt dat het een verboden liefde is maakt het spannend. Ze mogen helemaal niet samen zijn. Dat is wat het spannend maakt. Kijk goed naar de elementen die je hebt (ook de setting vooral) om zo je verhaal spannender te maken. de iconische scene tussen Romeo en Julia waar Romeo aan het raam van Julia gaat staan om zijn liefdes bekentenis af te leven. Shakespeare had Julia ook gewoon de voordeur open kunnen laten doen. Maar Romeo die onder naar Julia roept maakt het veel romantischer. Kijk bij alles, alle scenario’s wat de tegenkant is. Er moet altijd een bepaald conflict of strijd zijn. Als er iets moois en prachtig is. Leg dan daar voor iets in contrast.

Dat meisje is echt mijn droom meisje. Ze is perfect. Maar ze is een beetje egoïstisch en denkt eigenlijk nooit aan mij. En dat meisje is eigenlijk iemand die ik helemaal niet leuk vind. Maar sind ik met haar op school heb moeten werken zie ik dat ze eigenlijk best bel chill is. En een nerd, net als ik.

Hierdoor geef je je tekst een stuk meer diepgang. En behouw je de aandacht van de lezer

 Maak het je personage gedurende je verhaal zeker niet te makkelijk. Laat je personage maar door de hell heen gaan en trek haar door een sleur. Het mag. Je mag je personage helemaal kapot maken. het is toch maar allemaal ficjectief. Geen remmen! Wees maar lekker sadistisch.

[schrijfblogvlaken-blog]

Maandag de 12e (augustus)

Ruimte.

Ruimte speelt een hele belangrijke rol in je boek. Niet alleen om een beeld te scheppen. Maar met namen om de zweer.te zetten. Een regenachtige nacht zet een andere zweer dan een zomerse dag. Symboliek is hier in ook zeer belangrijk.

Tijd.

Welke rol speelt tijd in een boek? niet alleen de klok. Maar ook het jaar. Hier heb je veel ruimte om mee te spelen. Time-jumps  maar ook de snelheid van het verhaal. Een dag kan één alinea zijn, of drie hoofdstukken.

Wanneer je van tijd verspringt. Neem wat extra tijd. Maak de sprong lang genoeg om een ontwikkeling te laten plaats vinden. 

Personages.

Neem goed de tijd voor het uitschrijven van een personage. onderbouw je personages. Hoe verhouden die zich met elkaar. En met namen met het hoofdpersonage.

Perspectief.

Vanaf waar ga je een verhaal schrijven? je hebt drie mogelijkheden:

De ik verteller, Personaleverteller en de Alwetende verteller

Wisseling tussen deze is mogelijk maar wel lastig. Als je dit doet. Weet waarom! Door te wisselen van vertel perspectief kun je bepaalde key points in het verhaal naar voren brengen.

Motieven.

Zorg dat je verhaal ook voldoende motieven heeft. Kleine motieven die de doorgang van je verhaal interessant maakt. Kijk ook naar klassieke motieven. Zoals het oedipus complex.

Thema’s

Datgene waar het verhaal overgaat.

[schrijfblogvlaken-blog]

Locatiebeschrijving

Autosloperij

1

Het is stil en donker. Slechts hoor ik enkele auto’s voorbij rijden in de verre verte. De maan is niet te vinden achter de dikke wolken. Het is donker. Alleen de reflectie van het straat licht is te zien op de contouren van de wit en grijze auto’s. Achter de auto’s verdwijnt een grasveld in de duisternis. Niets te zien, behalve zwart. De auto’s zijn verroest en oud. Bijna net zo oud als het interieur van het kleine kantoortje naast de wagens. Het lijkt hier wel verlaten. Het onkruid groeit tussen de tegels omhoog, onder de oude wagens. Ze staan er al zeker een hele lange tijd. Het is fris. En de gestreepte schaduw van de hoge hekken om het terrein herinneren mij er aan dat ik hier niet mag zijn.

Waarom geeft mij deze locatie dan toch deze onwijze rust?

Is het het licht uit de ramen van het studentenhuis wat mij gerust stelt?

Nee. Het is die boom. Die grote stevige boom die als een soort skyscraper tussen de bomen uit steekt. Het is een bloesemboom. Een die maar één week per jaar bloeit. Waarna hij weer één en vijftig weken moet wachten. Het is het najaar. En dus is hij niet in zijn bloei. Maar ik hoef hem niet in zijn bloei te zien om te zien de deze boom prachtig mooi is. En hij de reden is dat ik hier zit.

 2

‘’Wat, ga, ik, doen?’’ mompelde ik in mij zelf terwijl de mannen met hoeden samen in de laatste auto weg reden. Ik had ze graag weg willen sturen. Maar na wat ik vanavond gezien heb weet ik wel beter.

De zachte avond regen begon langzaam over te gaan in een harde donders bui. De regen begon de olie en bloed vlekken van mijn handen af te spoelen. Ik stond even stil en keek nog eens goed rond om te kijken of ik nog iets gemist had. Het was laat en donker. Een koude wind waait hard door de bebloemde boom midden op het terrein. En neem een flink aantal bladeren met zich mee. De prachtige wit/roze blaadjes worden door de wind meegesleurd naar de duisternis. Daar waar het pat eindigt en het onheil waakt. Ik voel me bekeken. Terwijl ik weet dat geen ziel in de buurt is. Nu wel zeker. Er lopen voedstappen over de grond van de moestuin. Een van de mannen met hoeden is er vast op gaan staan. Snel pak ik mijn donker blauwe hark, en strijk de aarde weer glad. Ik kijk nog steeds in extase naar mijn bramenstruik. Het onderhouden van een moestuin lijkt vanuit deze gedachte zo nutteloos.

Ik verstijf in mijn schoenen. Uit het niets hoor ik van uit de duisternis iets bewegen. Ondanks dat ik wel moet kijken wil ik niets liever dan zo ver mogelijk de andere kant op rennen. Stap voor stap loop ik richting de duisternis. Niets te zien hier. Net wanner ik voor mijn zaklamp wil grijpen rent er een gedaante aan me voorbij. ‘’WIE GAAT DAAR?!’’. Ik schijn de richting uit waar het naar toe bewoog. Maar tot mijn gerust stelling zie ik nog net een zwarte kat door de tralies van de poort naar buiten rennen. Snel loop ik mijn kantoor in en zet de deur op slot. Ik steek een sigaret aan en rook hem in een keer op. Met haast gooi ik hem weg in de over gevulde asbak en steek een nieuwe aan. Er staat nog een koude bak koffie op tafel van vanochtend. Ik open de fles whisky en schenk een schuit in de oude bak zwart. Ik neem een slok. De koffie is koud. Heel koud. Maar niet zo koud als deze donkere nacht. Ik steek een derde peuk aan terwijl ik nerveus het grote raam uit kijk. Langzamerhand zie ik de eerste zonnestralen neer schijnen op de natte bakstenen.

Een nieuwe dag begint. Laat god mij vergeven voor wat er hier vannacht heeft plaats gevonden.

[schrijfblogvlaken-blog]

Op bezoek bij Harold

Overal hing werk. Vanaf de vloer tot en met het plafon. Vol. Hij had bijna net zo veel werk aan de muur kasten gevuld met tijdschriften. Nou eigenlijk niet echt. Hij had echt bakken en bakken aan materiaal. Maar nog merkwaardiger naast zijn wil om over zichzelf te vertellen, waren zijn fel rode schoenen.

[schrijfblogvlaken-blog]

Dingen die je mooi vind

Langdradige films.

Experimentele elektronische muziek.

Mijn vrienden.

Pizza avond.

Zwemen bij het Galderse meer

Nieuwe kleding kopen.

Een nummer 100% spelen op Guitar Hero

[schrijfblogvlaken-blog]

Schrijf opdracht Amsterdam.

Els zit op haar elektrische fiets. Het lijkt er op dat ze helemaal niet buiten wil zijn. Ze draagt een dikke regenjas. Wit met zwarte pokedots. Naast haar loopt haar hond Boomer. Boomer heeft op het tapijt gepoept en dit is zijn straf. Ondanks dat Els niet hard trapt, heeft Boomer er moeite mee om Els bij te houden. Els heeft een hele grote bak op de voorrand van de fiets. Wel pek voor vijf Boomers

Jitske was al drie weken niet meer buiten geweest. Niet echt dan. Ze had al wel kleine uitstapjes gemaakt naar de supermarkt om de hoek. Maar nog niet echt er op uit geweest. Jitske loopt nu al een tijdje op krukken. Nadat ze was aangereden na een bezopen avondje stappen. Haar moeder merkte dat ze verdrietig was dat ze de hele zomer binnen heeft gezeten. Nu was ze met haar moeder de stad in gegaan. Shoe shopping! Veel geld hadden ze niet maar dat was ook niet nodig want die fel rode sneakers met navie blauwe veters die ze al een tijdje op het oog had zijn nu afgeprijsd.