sarapsahilii

[sarapsahilii]

Her evin ışıklarının altında , kapının ardında saklı ölü bir ruh bulunur. Yediği yemek , içtiği su , dolaştığı odalar , uyuduğu yatak nefesini keser , zindandaymış gibi hissettirir. Yük hisseder , ölüm ister. Bela diye adlandırır kendini, varlığını yok sayar. Zaman kavramını bilmez , saniyeleri sayar , itilmeye boyun eğer. Gitse gidecek yeri , kalsa kalacak yeri yok. Bir çıkmaza girmiş , evini mezar bilmiş.

[sarapsahilii]

Bağırıp çağıramadığın, bak bu zoruma gidiyor diyemediğin her şey seni bu saatlerde balkonda oturtuyor. Dişini sıka sıka susuyorsun.

[sarapsahilii]

“şimdi ben burdayım ya.. olmayabilirim az sonra. her şeyi yüzüstü bırakabilirim. bırakabilir miyim dersin?”

[sarapsahilii]

“görmüyor muyuz bocalıyor insan, aranıyor hep, yer değiştiriyor, yükünü atmak ister gibi”

[sarapsahilii]

“kendimle kendim arasında gidip gelen yeni bir yol açtım. günler, niçin uzadığını, niçin kıvrıldığını bilmediğim bir sarmaşık gibi dolanıp durdu boynuma. dünya, bensiz de dünyaydı; darılmadım.”

[sarapsahilii]

Saatler sonrasına ulaşırsam şayet yarına bir enkaz çıkacak sanki. Yoruldum . Kaldıramıyorum. Ben kendime daha fazla katlanamıyorum. Ya ben öleyim ya da beynimin içindeki her şey sussun . Yoksa kafama sıkacağım artık . Olmuyor . Bu böyle olmuyor . Ben yapamıyorum. Kafamın içinde sürekli dönen film sıkmaya başladı ,bitmiyor hep başa sarıyor ve ben buna katlanamıyorum , gücüm yok. Kendimden bıktım , kafamdaki seslerden bıktım , yoruldum . Kendimden o kadar çok yoruldum ki . Çığlıklarım fısıltı oldu . Hayat bana haram , yaşamak bana günah.

[sarapsahilii]

uyuduğun yerde uyuyorum, kafamı koyuyorum diyorum ki burdaydın. gülümsemen, halin, tavrın... her şeyde sen varsın. asıl ben ölünce öleceksin diyorum çünkü biliyorum yalnız ölürsem seni yaşatamam içimde. uyansan ya keşke. eskiden uyandırırdım seni alırdım üstüne örttüğün örtüyü kaçardım. şimdi bi türlü uyandıramıyorum. bağırıyorum, çağırıyorum. uyanmıyorsun. üstüne örttükleri o kahverengiyi kaldıramıyorum alıp kaçamıyorum. bi kendimden kaçıyorum, ona yakalanmamak için günah, mübah ne varsa deniyorum. affet olur mu?

[sarapsahilii]

elime bir urgan tutuşturdunuz bunu boynuma dolamam gerektiğine inandırdınız, şimdi at o urganı diyorsunuz. ellerimi bile nereye koyacağımı bilmeyen ürkek bir çocuktum ben. reva mı bu yaptığınız?

[sarapsahilii]

Yenildim. Bunu ilk kez söylüyorum. Yenildim.

[sarapsahilii]

Kaç cephede savaştım bilmiyorum . Kaç insanın ölümünü , kaç insanın öldürülüşünü izledim sayamadım . Kaç kere hayalkırıklığına uğradım , kaç tane duygum harap edildi bilmiyorum. Kaç kere kalbim paramparça oldu , enkazı kaldırıldı hatırlamıyorum. Kaç kere ölümden döndüm , kafamdaki intihar düşüncesini yok etmeye çalıştım bilmiyorum . Hayatımda göstermediğim koca bir yıkıntı var . Unutmaya çalıştığım korkunç anlar , görmezden geldiğim hatıralar , kırıklar var. Yolun sonu nasıl olur bilmiyorum ama şu an iyi olmadığı kesin. Şu an hâlim pek de hayırlı değil .

[sarapsahilii]

Tam gözlerimin dolduğu yerde gülmsememin ağırlığı var üzerimde. Onca şeyin kırıklığına rağmen bir şey yok , iyiyim demenin ağırlığı var üzerimde. Her şeyin bittiği yerde tekrardan başlamanın yükü var kırık dökük kalbimde.

[sarapsahilii]

Kasvetin esir aldığı biriyim . İçim harabe , dışım cennet bahçesi. İçim yorgun , dışım yorgunluk nedir bilmez . Gözlerim ağlar , dudaklarım gülmek için hazırda bekler. Küçük bir çocuğun heyecanı var yüzümde , kırılmış bir çocuğun çığlığı var içimde . Ölmek için hazırda bekleyen bir ben var : yaşamak için ölümü seçen.

[sarapsahilii]

tuhaf bir boşluktayım. bu bildiğim gibi bir şey değil. tahmin ettiğim, gördüğüm, dokunduğum, tattığım, hissettiğim gibi değil. anladığım, dinlediğim, söylediğim, uzanabildiğim, kaybolabildiğim gibi değil. çırpındığım, boğulduğum, uçtuğum, sustuğum, kustuğum gibi değil. bağırdığım gibi değil. ağladığım gibi değil. çok tuhaf ve bu yazdığım gibi de değil.

[sarapsahilii]

Tanımlayamıyorum kendimi , iyice kaybettim benliğimi. Kimim , neyim , amacım ne , neden yaşıyorum? Hiç bilmiyorum. Gözlerimi her açtığımda kendimle değilim , başka bir ruhu taşıyor , başka bir düşüncenin esiri olarak güne başlıyorum. Ne yaptığımı bilmiyorum , bilmek gibi bir amacım da yok sanki. Öyle habersizim ki kendimden , öyle unutmuşum ki kendimi ya başkaları için koşuyorum ya da başkalarının arkasında kalıyorum. Öyle uzağım ki kendimden adım bile kalmamış bende. Haberim yok kendimden , şimdi ölecek gibi olsam da hissetmem , bilmem. Ben kendime yabancı bir tanıdığım . Kendime uzağım , kendimden çok uzaktayım.

[sarapsahilii]

“her seferinde biraz daha yorulacaksın kendini anlatmaktan. özet geçmeye çalışacaksın her şeyi. özetler de birbirinin özeti olacak. git gide kısa ve kestirme cümleler kurmaya başlayacaksın. en sonunda ya tamamen susacaksın ya da bambaşka şeyler anlatmaya başlayacaksın..”

[sarapsahilii]

"bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içimde. sanki içimde derin bir hiçlik var."

[sarapsahilii]

aslında seni paramparça eden şeyler sanki seni hiç etkilememiş gibi davrandığın için yorulmuşsundur belki