Bişeyler oldu ve ben kendimi haklı çıkarmaya çalışıyorum. Haklı olduğumu biliyorum çünkü olay a bakınca haklıyım ama yine de kendimi inandırmaya çalışıyorum öyle bir güvensizlik ki kendime duyduğum bu his ağır yaralayıcı
"Her zaman başka bir yol vardır. O yolları göremeyeceğin kadar karanlıkta mısın? Bir sokak lambasıyla o yolu aydınlatırsın. Görünürde hiç mi yol yok? O yolu kendin çizersin."
"Ben ailesiyle problemleri olan hiçbir insanın mutlu olduğu görmedim. Önüne dünyaları serin, istediği okulu, aşık olduğu sevgiliyi, fedakar dostu, istediği kadar mutluyum, ben eğleniyorum, ben duygusuzum desin,ailesi kalbinde yara olan çocukların hiç bir zamanı hüzünsüz geçmez."
Tanıdığım bütün insanlar, onlar huzuru benden söküp aldılar.
...
Her adım attığımda ellerimde okuduğum kitaplarda bir sayfa eksildi, filmlerinden birini unuttum, şehirlerden biri fethedildi, tanıdığım insanlar zihnimde öldü. Ben öğrendiğim her şeyi unutmaya başladım ; asıl olanın hissetmek olduğunu öğrendim.
Bir gün bütün mutsuz büyümüş çocuklar, kendileri gibi olanları mutlu edecek ve dünyanın iyilikleri sadece çocuklar için işleyecek. Bunu başaracağım, bunu başaracaksın. Bunu bizi anlayan herkes başaracak.