Hayat o kadar anlamsız geliyor ki uzun zamandır, hiç bir şey yapamıyorum içimde o istek kalmadı , içimde beni hayata bağlayan o istek tamamen silindi, kendime bir defter bulmuşum o deftere amansızca yazıyorum sanki birileri bulup da okur diye...
Ne kimsenin bulacağı, ne de kimsenin okuyacağı var.
Mutfaktayım sanki bir film sahnesi gibi gerçek dışı şuan herşey benim için
Buzdolabının sesini duyuyorum tıngırdıyor , ocakta az önce yaptığım ama yiyemedigim yemeğin tenceresi , mutfakta ise kokusu var
Çeşme damlıyor kapalı olmasına rağmen,bir kahve yapmışım şayet ben acı sevmem o yüzden hep süt tozu kullanırım, ağırlıgım bu kadar ne yapabilirim ki?
Önümde ki kahvenin dumanı tütüyor sigara ile birlikte, damlayan musluk, tıngırdayan buz dolabı, mutfaktaki yemek kokusu, ocaktaki tencere , benliğini kaybetmiş ben...
Bunlara odaklanabiliyorum sadece, içimde istek kalmamış, günlerce uyuyorum, rol yapıyorum,insanlardan uzak kalmaya çalışıyorum
Sanırım benim yerim bu mutfak masasında ki duvara yakın koltuk, bu koltukta ve mutfak da herşeyden uzak kalmayı başarabiliyorum