psaxnw-epikoinwnia28

[psaxnw-epikoinwnia28]

- Sponty

Όταν με βρω θα σου γράψω πύρινα ποιήματα

Που λένε για φιλιά σε σταθμούς και καμμένα σύνορα

[psaxnw-epikoinwnia28]

έχει ανασφάλειες και θέματα εμπιστοσύνης γιατί κάποτε ανοίχτηκε σε άτομα που μετά τον άφησαν..

[psaxnw-epikoinwnia28]

Περιέγραψε την μας

Σκέφτομαι αρκετή ώρα τι να απαντησω και πως να την περιγράψω. Κατέληξα στο ότι δε μπορώ να το κάνω, θα την αδικήσουν οι λέξεις μου. Είναι ο πιο όμορφος άνθρωπος του κόσμου, είναι αψεγάδιαστη, δεν χωράει σε λέξεις.

[psaxnw-epikoinwnia28]

Η υπεύθυνη μου στην δουλειά είναι ο καλύτερος άνθρωπος που θα μπορούσε να μου τύχει,είμαι ευγνώμων🙏

[psaxnw-epikoinwnia28]

Ο επόμενος θα σε εκτιμήσει λιγότερο,

θα σε πάρει δίνοντάς σου λιγότερα.

Φθείρεσαι, δεν ανανεώνεσαι, κάθε μέρα που περνά περισσότερο,

γερνάς.

Μια μέρα, θα γυρίσεις πίσω,

μετά από το μεγάλο, “όμορφο” και κουραστικό ταξίδι σου,

σε εκείνον που πραγματικά ήταν διάφανος και σε άφησε να καθρεφτιστείς μέσα του.

Θα κοιτάξεις γεμάτη ντροπή στα μάτια του,

μα δεν θα σε αναγνωρίσεις.

Τότε μην αναρωτηθείς που πήγε ο έρωτας,

αφού ούτε εσύ δεν θα είσαι καν εκεί.

-

Μικρές ιστορίες για μεγάλους ανθρώπους.

-

Η ζωή, ο έρωτας, η αγάπη είναι εδώ. Εσύ απλά τις περισσότερες φορές είσαι αλλού.

Π.Ι.Ε.Β x Sativa - Μην αναρωτιέσαι που πήγε ο έρωτας.

[psaxnw-epikoinwnia28]

Αν σου πω ότι μου αρέσει η φωνή σου σου ζητώ έμμεσα να μου στέλνεις φωνητικά για να την ακούω συνέχεια

[psaxnw-epikoinwnia28]

[psaxnw-epikoinwnia28]

Όταν σκέφτηκες τι κάνω, σωστά μάντεψες

Είμαι ακόμα όπως με άφησες.

Συγκατοικώ με έναν δαίμονα κ κάτι μήνες μάγισσες

Δηλαδή ακόμα είμαι αυτός που αγάπησες.

Novel 729- πανσέληνος 🌕

[psaxnw-epikoinwnia28]

Καλό το σεξτινγκ αλλά έχετε συζητήσει με άτομο που έχετε χημεία μεταξύ σας;

Εκεί να δείτε καύλα.

[psaxnw-epikoinwnia28]

Το ξανά ανεβάζω για όποι@ θεωρήσει ότι ίσως να χρειαστεί στο μέλλον.

@fleriz

[psaxnw-epikoinwnia28]

Φύγαμε.

poios prosferetai na ta parathsoume ola kai na taksidepsoume pantou

[psaxnw-epikoinwnia28]

Θέλω να ακούμε όλα τα τραγούδια της marseux πίνοντας μπύρες,καπνίζοντας να μιλάμε μεχρι το χάραμα και ας μην σε ξανά δω πότε ξανά μετά.

#marseux #wncfam #μπύρες #μην φυγεις

[psaxnw-epikoinwnia28]

Οι ζωές μας ταινίες που δεν θα προβληθούν ποτέ στο σινεμά,

εδώ δεν κόβονται εισιτήρια.

Είδα δυο μάτια να μου λένε πως με νιώθουν και αυτό δεν θα τ´ άλλαζα με τίποτα.

-Ραμμένος Άσσος

[psaxnw-epikoinwnia28]

Θέλω να γίνω η φίλη που ποτέ δεν είχες,μπέσα.

Ενα κεφαλι κουβαρι

Σαββατο σημερα. Πολλοι γνωστοι εξω. Και αλλοι τοση σπιτια τους οπως και εγω. Αλλα εγω νιωθω διαφορετικα. Αυτο το σαββατο ηθελα τοσο πολυ να βγω. Αλλα δεν εχω παρεα δυστηχως. Οι <<φιλες μου>> δεν αναρωτιουνται τι κανω. Δεν ξερουν οτι ειμαι σπιτι τυλιγμενη με την κουβαρτα μου εχοντας τα ακουστηκα μου και προσπαθοντας να κανω οσο περισσοτερη ησυχια καθως κλαιω. Το θεμα μου ειναι οτι νιωθω τοσο μονη. Ακομα και οταν ειμαι αναμεσα σε πολλα ατομα. Το θεμα με εμενα ειναι οτι με πειραζει που δεν εχω φιλους. Η βασικα αυτους τους δηθεν που ουτε καν ξερουν που ειμαι πως νιωθω και ποσο θα ηθελα να ειμαι με εκεινους. Αμα κανεις ρωτησει οχι δεν εχω καταθλιψη. Οχι εχω μερικους φιλους και περναω καλα. Οχι δεν κλαιω. Ολα ειναι μια χαρα

[psaxnw-epikoinwnia28]

Το μόνο που ήθελα πάντα ήταν να σε κάνω να χαμογελάς, γιατί ξαφνικά το χαμόγελό σου ήταν το μοναδικό πράγμα που φώτιζε τις μέρες μου. Θυμάμαι ακόμα τις πρώτες μέρες που ντρεπόμουν να σε πλησιάσω πολύ και προσπαθούσα να είμαι όσο πιο cool γίνεται για να μη φανεί ότι έλιωνα με εκείνο το χαρούμενο βλέμμα σου -ήθελα να είμαι “hard to get” γιατί ακόμη ήμουν κομματιασμένη από τους μήνες που είχαν προηγηθεί και είχα κλειστεί ακόμη πιο πολύ στον εαυτό μου. Αλλά να όμως που μέσα σε λίγες μέρες ήρθες εσύ και τα αναποδογύρισες όλα. Δεν ήθελα ακόμη να σε ερωτευτώ τόσο τρελά. Δεν ήθελα να νιώσω τόσο σύντομα αυτό το σφίξιμο στο στομάχι. Ήθελα να πάρω μια ανάσα. Έτσι νόμιζα τότε. Και τελικά, χωρίς καν να το καταλάβω, εσύ έγινες η ανάσα που ήθελα να πάρω. Και όπως κάθε ον που περπατάει στη Γη, έτσι κι εγώ έπρεπε να παίρνω ανάσες για να ζήσω. Και ποτέ μερικές μόνο ανάσες δεν μου ήταν αρκετές. Ήθελα όλο και περισσότερο, σε ήθελα όσο και περισσότερο. Εκείνο το καλοκα��ρι τού ‘15, το πρώτο μας, ήταν μαγευτικό. Σε ακούω ακόμα μέσα στο κεφάλι μου, να μου τραγουδάς το Riptide, προσθέτοντας και τη λέξη ‘’again’’ στο ρεφρέν -έτσι απλά επειδή σου κολλάει καλύτερα-. Θυμάμαι που το χορεύαμε αγκαλιά, και δεν πηγαίναμε καν με το ρυθμό, ήταν σαν να μαθαίναμε τότε για πρώτη φορά να στεκόμαστε όρθιες, και γελούσαμε. Και κάθε τέτοια φορά, ένιωθα μια απερίγραπτη αίσθηση ολοκλήρωσης να καλύπτει ολόκληρο το σώμα μου, ολόκληρη την ψυχή μου. Και τίποτα άλλο δεν με πτοούσε· ήθελα μόνο να σε βλέπω να μου γελάς, να χάνομαι στο χαοτικό βλέμμα σου και να αγγίζω κάθε σπιθαμή του σώματός σου. Και έτσι ακριβώς πέρασαν και οι χειμώνες μας και τα άλλα καλοκαίρια μας. Είχα μια λαχτάρα, μια τρελή ανυπομονησία να σε δω, κάθε φορά που ερχόμουν στη σκατούπολή μας. Δεν ήμουν ήσυχη. Και το δευτερόλεπτο που θα σε αντίκριζα, στην πόρτα του σπιτιού μου ή στο σποτ μας, ήξερα ότι όλα τριγύρω θα εξαφανίζονταν. Για εμένα, υπήρχες μόνο εσύ. Για εμένα υπάρχεις μόνο εσύ.

Οι προηγούμενοι εννέα μήνες ήταν ένας παράδεισος επί της Γης. Ήσουν εδώ, έπαιρνα τη δόση μου καθημερινά, και -κάποιος Θεός το ξέρει!- κάθε φορά που άκουγα το κλειδί σου στην πόρτα μου, η καρδιά μου σκιρτ��ύσε σαν τρελή. Και αυτό ήταν το μόνο που ήθελα ξανά. Μα σε δύο μήνες μου φεύγεις. Σε νιώθω να γλιστράς ανάμεσα από τα δάχτυλά μου, και να μη μπορώ να σώσω τίποτα, τίποτα που κάνω να μην είναι αρκετό για να σε κρατήσει. Ξέρω, όμως, πως δεν πρέπει να κάνω κάτι τέτοιο, γιατί δεν έχει ουσία. Ξέρω πως σε δύο μήνες θα ξεκινήσεις την μεγαλύτερη αρχή που μπορείς να κάνεις και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο περήφανη για εσένα. Σου το είπα. Ένα μόνο πράγμα θέλω· περίμενέ με. 

Περίμενέ με, τον χειμώνα. Ασφυκτιώ και μόνο στη σκέψη πως δεν θα μπορώ να σε αναπνέω όποτε θέλω.. “Μια γερή τζούρα από την ύπαρξή σου, να γεμίσει τα πνευμόνια μου” σου είπα την προηγούμενη βδομάδα, και γέλασες ντροπαλά ψιθυρίζοντας ένα μικρό “αγάπη μου…”.  Ξέρω πως αυτές οι μέρες ήταν περίεργες και τις δυσκόλεψα. Ξέρω πως για εσένα μπορώ να κάνω οτιδήποτε, να πω οτιδήποτε, να μισήσω ή να αγαπήσω οτιδήποτε, να συγχωρήσω οτιδήποτε, να σκοτώσω οτιδήποτε ή να δημιουργήσω οτιδήποτε· με τις ταπεινές ανθρώπινες δυνάμεις μου, είμαι πρόθυμη να προσφερθώ. Και ίσως γι’ αυτό το λόγο νιώθω τόσο αδύναμη τελευταία. Γιατί ξέρω πως θα πέθαινα για εσένα. -Ξέρω ναι, μεγάλη κουβέντα. Doesn’t matter.-

Πριν πέσεις για ύπνο, νωρίτερα, σου είπα πόσο μου έλειψε να κάνουμε μικρές γλυκές εξομολογήσεις η μία στην άλλη, έτσι στο ξαφνικό, όπως κάναμε παλιά. Μου είπες ότι ακόμη το κάνουμε, αλλά, ξέρεις, είμαι μια σακατεμένη ψυχή, οπότε χρειάστηκα να δημιουργήσω κάτι μεγαλύτερο. Παραδέχομαι, όμως, ότι όντως με βοηθάει και η παραμικρή σου φράση -όπως τις προάλλες που σου είπα πως είμαι απλώς ένα στραβοκούτσουρο και μου απάντησες ότι είμαι το πιο όμορφο στραβοκούτσουρο τού κόσμου. Συγγνώμη -για αυτά που πρέπει να ζητήσω συγγνώμη. Ξημερώνει και βρέχει και μου λείπεις φρικτά. 

Αλλά όπως μου είχες πει μια φορά: Cheers to so many more, baby…

Σ’αγαπάω. Πιο πολύ από όλους.

(I’m all yours, if you’re all mine.)

@pinkgogh

[psaxnw-epikoinwnia28]

Έχουν καψούρες τα καλοκαίρια

έχουν τα αλάνια μου ντέρτια

έχουν αγάπες αλλιώτικες

θέλουν να αγγίξουν τα αστέρια

Λόγος Τιμής ft. El Stefanato-Από την πόλη που καίγεται

[psaxnw-epikoinwnia28]

Μας ταχεις πριξει με την καινουρια γκομενα και τα στορυ ομως💓

-Καλο καλοκαιρι ρε