Last Seen Blogs
argumentl
TFOE fan
ishelpartdeux
Ishel: Part II
malelover97
Men 😈
tx-vc
tx﹐♪﹒☎️
mommywommymunchkins
bong
Text
Zo vrij als een vlinder
Onlangs heb ik de film Papillon gekeken. De film gaat over de Parijse man ‘Henri Papillon’, hij wordt onterecht schuldig bevonden aan moord en per schip naar de strafkolonie op het duivelseiland in Frans-Guyana gebracht. Daar ontmoet hij een man genaamd Louis Dega, waarmee hij om financiële redenen een alliantie vormt. Hun band groeit al snel uit tot een blijvende vriendschap.
Op een dag moeten zij samen het lichaam van een onthoofde man verplaatsen, terwijl ze dit doen probeert Papillon te ontsnappen. Maar hij wordt opnieuw gevangen genomen en krijgt als straf twee jaar stille, eenzame opsluiting.
Samen met twee andere mannen maken ze nadien een plan om te een ontsnappen. Dit keer is het plan succesvol en slagen de mannen erin om met een bootje het eiland te verlaten. Maar door de moeder-overste van het klooster waar de mannen terecht komen, worden ze opnieuw overgeleverd als gevangenen. Nadien volgen er 5 eenzame jaren van opsluiting.
In de laatste scène wordt, de ondertussen oude en grijze man, Papillon vrijgelaten op Duivelseiland waar hij omgeven is door zeer hoge kliffen. Daar vindt hij Degas terug en samen plannen ze hun derde ontsnappingspoging. Ze besluiten zich samen met een vlot van de kliffen te storten. Uiteindelijk springt enkel Papillon en overleeft hij de val.
Dit verhaal is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en dat is wat mij zo ontroerde. Onschuldige mannen leden onterecht een enorm triest leven. Ik heb enorm genoten van de film.
1 note
·
View note
Text
Ik was, jij was, zij (zoeken de) waren
Gedurende de paasvakantie heb ik het boek De Waren van Daniël Rovers gelezen. Het boek is een roman die gaat over vriendschap, liefde en verlangens. Drie vrienden : Ricky, Bob en Ade leerden elkaar op een nachtelijke zwempartij kennen tijdens hun studentenjaren. Sindsdien waren ze onafscheidelijk, maar na het ontvangen van hun diploma kozen ze elk een ander levenspad waardoor het contact wat verwaterde. Nu, 20 jaar later spreken ze af in Nijmegen, de plek waar ze elkaar leerden kennen, om hun 2 decennia lange vriendschap te vieren.
De vrienden vertellen over hun leven en vragen zich af waartoe hun dromen hebben geleid. Ze hebben gezocht naar de ware, gebrand van verlangen, harten gebroken, eenzaamheid gevoeld… . De liefde heeft hen opgezocht en aan het wankelen gebracht.
Het boek is ontzettend meeslepend en leest heel erg vlot. De levensverhalen van de 3 hoofdpersonages doorbreken de clichés en zetten de lezer aan het denken. Er wordt vanuit verschillende invalshoeken over ware liefde verteld, waardoor je de standpunten van elk personage over de liefde te weten komt.
De Waren is en goed boek met een goed geconstrueerd verhaal. Het is ontspannend en leest heel vlot, maar het zet je tegelijkertijd ook aan tot denken. Een echte aanrader voor als je geniet van een diepzinnig verhaal waar een levensles achter schuilt.
2 notes
·
View notes
Text
Meer zwanen
In februari ben ik naar het Koninklijk Circus in Brussel geweest om een prachtige balletvoorstelling te bewonderen, het zwanenmeer. Het was een prachtige voorstelling die gaat over liefde, magie en tragedie. Ook de strijd tussen goed en kwaad, die duidelijk gemaakt wordt door een zwarte en een witte zwaan, komt aan bod. Het stuk bestaat uit 4 delen, die telkens een ander verhaal vertellen. Elke dans is gechoreografeerd op een stuk klassieke muziek van Tsjajkovski.
De dansers zijn stuk voor stuk ongelooflijk getalenteerd. Ik bewonder hoe goed zij pirouettes draaien, hoe vloeiend zij bewegen, hoe netjes en afgewerkt hun danspassen zijn en hoe verfijnd zij springen. Hun talent in combinatie met de prachtige kostuums en de mooie podiumsetting zorgen voor een enorm mooi geheel.
Ondanks dat we de goedkoopste plaatsen hadden genomen, van waaruit je de voorstelling iets minder goed kon waarnemen, heb ik er ontzettend van genoten. Ik dans zelf ook, wat maakt dat ik een dansvoorstelling uiteraard al graag bijwoon. Maar toch heeft deze me echt omver geblazen.
1 note
·
View note
Text
zon, wijn en oude stenen
Tijdens de paasvakantie was ik op vakantie in Bédoin. Daar hebben we op een zonnige dag een bezoek gebracht aan het oude stadje Vaison-La-Romaine. Het stadje heeft enkele Romeinse overblijfselen, zoals een antiek Romeins theater en een zeer mooie oud-Romeinse brug, die over het riviertje de Ouvèze loopt. Via de brug kan je van het oude, hoge stadsgedeelte naar het modernere deel lopen. Tijdens WOII werd de brug enorm beschadigd, maar ze werd intussen hersteld in haar oorspronkelijke staat. Het stadje is ideaal voor een leuke daguitstap als je van een combinatie van cultuur en winkeltjes houdt.
Ook het bezoeken van Avignon stond op het programma. Het centrum van de stad is volledig omgeven door een hoge stadsmuur met 7 poorten. Avignon staat vooral bekend om haar brug en Notre-Dame des Doms, dat is een twaalfde eeuwse kathedraal. Maar Palais des Papes is het bekendste gebouw van Avignon, omdat daar 9 pausen verbleven tussen 1309 en 1376. Dit komt omdat paus Clemens V het ballingschap der pausen inzette en de pauselijke residentie van Rome naar Avignon werd verplaatst. Het paleis is enorm groot en burchtachtig. In Avignon is een grote, ongezellige boulevard met veel winkels, wat van de stad op het eerste zicht een onaangename plek maakt. Maar als je je gewoon laat leiden door de kleine straatjes achterin kom je vanzelf op leuke pleintjes, plaatselijke winkeltjes en restaurantjes terecht.
1 note
·
View note
Text
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand wat is het saaiste boek van het land ?
In de paasvakantie heb ik het boek Spiegel van André Brink gelezen. Toen ik het boek uit de rekken van de bib nam spraken de titel en de achterflap me aan, maar tijdens het lezen werd er niet aan mijn verwachtingen voldaan. Het was een saai en langdradig boek. De zinsconstructies en het woordgebruik waren soms te hoog gegrepen voor mij, waardoor ik sommige pagina’s wel 3 keer moest herlezen voor ik ze begreep. Gedwongen door een deadline heb ik het boek wel uitgelezen, maar waarover het nu precies gaat kan ik niet vertellen.
1 note
·
View note
Text
Kanal@centrepompidou, c’est où?
Op een grijze zaterdag ben ik samen met een vriendin op ontdekkingstocht in Brussel geweest. We hadden besloten om de tentoonstellingen in Kanal te bezoeken. Het museum vinden was al een opdracht op zich, ongeveer een uur hebben we door afgelegen straatjes gestruind. Met wat hulp van Google Maps sloegen we er uiteindelijk dan toch in het bizarre gebouw te vinden.
Aan het begin van je bezoek zie je op de grond dat er 6 mogelijke wegen te volgen zijn doorheen de tentoonstellingen. Elke pijl heeft een andere kleur en lijdt je doorheen een ander deel van de oude parking. Mijn favoriete deel waren de spookkantoren, daar gaan voortdurend oude lokkers open en dicht en weerklinken er enge geluiden. Een andere was een heel grote, donkere kamer waarin allemaal schermen stonden, waarop je langs 2 kanten video’s van spelende kinderen te zien kreeg. Dit klinkt niet indrukwekkend, maar het had echt een heel bijzonder effect. Verder waren er speciale kunstwerken, ruimtes en ingewikkelde constructies te zien. Het was eens wat anders dan een basic uitstapje naar Brussel waarop we meestal niet verder dan de winkelstraten geraken!
1 note
·
View note
Text
Al in jaren (en jaren) niet meer zo’n goed concert gezien
https://qmusic.be/nieuws/years-years-op-7-februari-in-de-lotto-arena
Enkele maanden geleden ben ik naar Years and Years’ Palo Santo tour geweest in de Lotto arena in Antwerpen. Deze tour, vernoemd naar hun tweede studio album, startte in New York op 24 juni en op 7 februari kwam de band langs in België.
Na een vettige hamburger en lang struggelen met het openbaar vervoer kwamen we net op tijd aan in de Lotto arena. Daar konden we, ondanks het ongenoegen van enkele andere mensen, een plekje in het midden van het middenplein bemachtigen. Van daaruit was het hele podium goed te zien en moesten we enkel genieten van een fantastisch optreden. Olly Alexander, de zanger van de band, verraste ons bij elk lied met aparte dansmoves en extraordinaire kledij. Elk liedje van hun nieuwe album en natuurlijk ook de hits ‘Desire’ en ‘King’ kwamen aan bod. De 5 koppige band zorgde samen voor een mooi, live geheel.
Na anderhalf uur meezingen en dansen zat de show erop en keerden we nagenietend terug naar huis.
3 notes
·
View notes
Text
Kleine kinderen in een grote stad
In Londen heb ik tijdens ‘the plan’ een bezoek gebracht aan Tate Modern. Het museum bestaat uit verschillende etages, waarop zich overal kunst bevindt. Het leukste werk vond ik dat met allerlei radio’s die samen een grote toren vormen en lawaai maken. Sommige etages vond ik niet zo boeiend en had ik in een oogopslag gezien. Waarschijnlijk komt dit omdat ik niet genoeg van de kunstwerken begreep en wat extra uitleg nodig had.
Nadien zijn we naar Shoreditch getrokken. Daar hebben we genoten van kleine marktjes, graffiti en vintage winkels. Nadat we de buurt verkend hadden en onze kleerkast hadden aangevuld, zijn we heerlijke taco’s gaan eten in een gezellig restaurantje.
1 note
·
View note
Text
Educatieve vrijdagavond
https://www.bozar.be/nl/activities/138768-belgian-national-orchestra
Vrijdag 23/11 ben ik met de trein naar Brussel getrokken om naar een Klassiek concert in de Bozar te gaan luisteren. Ik was nog nooit eerder in de Bozar geweest en was onder de indruk van de zeer grote, mooie zaal.
Het concert bestond uit 4 delen, eerst werden er 2 stukken van Wagner gespeeld. In Wagners tweede stuk kwam een zeer getalenteerde operazangeres aan bod. Na de korte pauze luisterden we eerst naar een stuk van Strauss en daarna naar één van Sjostakovisj. De zeer gepassioneerde dirigent heet Kazushi Ono, hij kwam speciaal voor het concert uit Japan.
Het was mijn eerste kennismaking met klassieke muziek, en hoewel ik er niet zo veel over weet, heb ik genoten van het concert.
0 notes
Text
Arme tieners in een rijke stad
In September stond er, dankzij mijn vorige klasgenoten, een citytripje naar Berlijn gepland. Daar hebben we 3 dagen lang de stad doorkruist en kennis gemaakt met de Duitse geschiedenis. Op het programma stonden veel indrukwekkende gebouwen, onder andere : Het Joodse museum, de Dom, Het Altes Museum, de stasi gevangenis, Palais sans souci, Charlottenburg en het rijksdaggebouw. ‘s Middags en ‘s avonds waren we enkele uren vrij en mochten we op eigen houtje de gezellige pleintjes, mooie straten, vele winkels en de lekkere restaurantjes verkennen.
3 notes
·
View notes
Text
‘Niet schieten’, een schot in de roos!
https://www.demorgen.be/nieuws/-niet-schieten-van-stijn-coninx-smeekt-om-happy-end-in-bende-onderzoek-b0ddc6fb/?referer=https://www.google.be/
Zoals gewoonlijk slopen we net iets te laat de cinemazaal binnen en trippelden muisstil naar onze plaatsen, om van de film ‘niet schieten’ van Stijn Coninx te genieten. Zoals de recensent van De Morgen schrijft, wordt je inderdaad al heel vroeg bij je nekvel gegrepen. Als kijker ken je het gelukkige gezin nog maar even en plots is 3/4 ervan om het leven gebracht. Nadien volgt de aangrijpende lijdensweg van David (de enige overlevende van het gezin) en zijn grootouders.
Met de eerste quote in het artikel ben ik het niet eens; in het begin gebeuren inderdaad de aangrijpende gebeurtenissen, maar ook het tweede deel van de film vond ik boeiend en leerrijk.
Met wat er nadien in het artikel staat ben ik het dan weer volledig eens; Jan Decleir heeft inderdaad indrukwekkend gepresteerd.
Dat Jonas Van Geel, die we gewoon zijn in iets lichtere,humoristische thema’s, meespeelde in de film heeft mij absoluut niet gestoord.
Het verhaal eindigt met een samenkomst van zowel de partijen die betrokken waren bij het onderzoek naar de Bende van Nijvel als de slachtoffers ervan, daar houdt David (Jonas Van Geel) een aangrijpende toespraak. Dat was het moment waarop vele mensen in de zaal enkele tranen over hun wangen lieten vloeien.
De conclusie van de recensie vind ik heel mooi verwoord, het gevoel dat beschreven wordt is echt wat er in mij omging bij het verlaten van de zaal. Persoonlijk zou ik de film een 4 op 5 geven.
0 notes
Text
Forrest Gump runt met 6 Oscars
Vandaag heb ik naar de film Forrest Gump gekeken. De cover was veel belovend, maar de film vond ik eerder teleurstellend. Mijn mama vertelde me dat dit de enige film is waarbij ze niet in slaap valt, nieuwsgierig ging ik naar de bibliotheek en huurde de film. Ik vond het verhaal maar een beetje bizar en eerder om van in slaap te vallen dan omgekeerd.
0 notes
Text
Boekenwormalarm
Tijdens de herfstvakantie heb ik het boek jij en ik van Niccolo Ammaniti gelezen. Bij het lezen van de titel verwachtte ik een romantisch, voorspelbaar boek, maar ik werd al snel aangenaam verrast door de onverwachte verhaallijn. Het is geen dik boek, maar wel een vet verhaal !
0 notes