Last Seen Blogs
resimyukle
resim yükle
mca-leads-website-design
Untitled
vivianvivvia
gott ist tot
crunchmunchmunch-blog
You gonna eat that?
fallout-drabbles-n-stuff
💖Nuka-love💖
Text
Leerdoelen en interesses
Leerdoelen
- hoe stel ik deadlines
- hoe vorm ik een inhoudelijk sterk verhaal, en hoe blijf ik relevant (conceptvorming)
- 1 nieuw materiaal
- netwerken
Interesses
- materiaal experiment
- bookdesign
- textiel
- druktechnieken
- sculpturen
0 notes
Text
Zelfreflectie jaar 2 blok 3
Het was voor mij een heel fijn blok. Ik had er veel zin in en had iedere week wel iets waar ik blij mee was en mee verder wilde gaan. De vrije opdrachten, waarbij ik het onderwerp naar me toe liet komen, werkte voor mij net zo fijn als de obstructies, die me creatief lieten nadenken over de betekenis van woorden. Bij beide kon ik vrij experimenteren, en alles uit voeren wat in me op kwam. Zonder er over na te hoeven denken of het gunstig was voor een mogelijk project.
Doordat ik het onderwerp vaak naar me toe liet komen, was ik bang dat ik mijn fascinaties niet breed genoeg had onderzocht. Want in mijn gedachte heb ik er honderd. Maar ik kon alles dat ik had gemaakt en onderzocht verbinden aan het woord vergankelijkheid. De laatste week kwam ik erachter dat het niet alleen bij narratief mijn onderwerp was, maar het zat allang in de piramides die ik bij ABO had gemaakt. Veel van de gebruikte woorden linkte al aan het woord vergankelijkheid. Misschien had ik onbewust al aantrekkingskracht dit onderwerp gevonden, maar had ik er nog geen naam voor.
Dit blok ben ik ook meer gaan schrijven, zoals ik vroeger deed. Het werkt fijn om mijn hoofd leeg te maken en voor mezelf verbindingen te leggen. Het hielp me beantwoorden op de vraag waarom ik fotografeer, en waarom ik zelfportretten maakte.
Als ik er op terug kijk vond ik mijn werk uit week drie het interessantst. De botjes en de eikels. Het is het eerste werk waar ik zelf bewust een associatie mee uit probeerde te lokken.
In de doka bij Peter vond ik het interessant wanneer er een licht lek was, en het papier rood kleurde. Ook had ik nooit gedacht dat je zulke felle kleuren gebruikt bij retoucheren. Ik vind de grote prints die hij liet zien geweldig, waarvoor hij blijkbaar als een soort van beamer de foto op de muur projecteren. En het rommelige atelier had zijn charme. De opdrachten in de studio zelf hielpen me met experimenteren.
0 notes
Text
Hoi allen!
mijn sublink naar blok 3 werkt momenteel niet. het proces en de opdrachten zijn de bovenste berichten. (: als je op de diavoorstelling bij techniek klikt krijg je ook tekst te zien.
groetjes
0 notes
Text
Narratief
Dit zijn de beelden die ik heb gekozen bij de volgende research vragen en onderwerpen:
- wat bepaald of iets zwak is? en wie bepaald of iets ‘op’ is?
- hoe werkt kennis in archeologie? (verandering in tijd) hoe documenteer je tijd?
- wat zijn manieren van conserveren? (menselijk ding)
- wanneer ben ik me het meest bewust van mijn eigen sterfelijkheid?
- waarom is vergankelijkheid belangrijk?
- hoe bouwt de mensheid aan onsterfelijkheid? (medicijnen/machines)
- in welke maat speelt tijd in rol in mijn leven en wat is tijd?
- wanneer verlies ik de regie over mijn vertelling?
- wanneer en waaraan herinner in mijn droom en over welke plekken droom ik? (realiteit/onwerkelijkheid)
- wanneer is iets verdwenen?
Mijn mogelijke onderwerpen:
- vergankelijkheid vs onsterfelijkheid
(natuur/mens - > conserveren)
- processen van verdwijnen
- tijd en ruimte
- herinneringen
- realiteit vs onwerkelijkheid
Hieronder alle beelden los
Note: 2 filmpjes los op blog
0 notes
Text
Onderzoek naar mezelf
Het meest interessante dat ik heb gevonden in mijn onderzoek naar mijn selfiearchief, is hoeveel ik veranderd ben. En niet alleen qua uiterlijk, maar ook de subgroepen waarbij ik me aansloot. Een paar jaar geleden heb ik veel publicaties verwijderd, niet alleen uit onzekerheid, maar ook omdat ik het gevoel heb dat dingen niet meer bij me passen. Dat ze niet meer naar mij reflecteren. Toch ben ik me dankbaar dat ik deze foto’s heb gemaakt, want ik kan me beter inleven in de emoties en interesses die ik toen had. En dat zegt iets over de persoon die ik nu ben. Ik denk nooit zo na over de persoon die ik ‘nu’ ben, meestal denk ik over wat ik van de toekomst wil.
Een foto van de wereldbol, zou ik in het jaar 3000 aan de wereld willen tonen. Ik denk dat het voor iedereen interessant is om een beetje te snappen waar we vandaan komen. Het werd me opeens duidelijk dat de wereld een simpel symbool is met blauw, groen, bruin en wit, die allemaal op hun eigen manier voor leven op aarde bestaan. Door de afstand waarbij de foto van de wereld was genomen, leek de aarde opeens heel fragiel.
Bij het lezen van de tekst van Ton Hendriks, Visual storytelling, vond ik dit stukje tekst het interessantste: “Volgens Kolbusz maken we met fotografische beelden altijd een simulatie. We verzinnen altijd een verhaal dat in wezen niet echt is. Op de satellietbeelden heb ik steeds met Photoshop een gebouw vernietigd. Iedereen zal dat direct geloven. En de landschappen die ik fotografeerde worden uitsluitend gebruikt voor oorlogsfilms die op zichzelf al een gekleurd verhaal vertellen. Elke foto is in wezen onecht en vertelt nooit de waarheid. Dat is de natuur van de fotografie. Er zit altijd een element van manipulatie in.” - Ik vind het zelf heel interessant dat je met fotografie associaties kunt maken. Ik fotografeerde voor mijn project takken, en liet ze in negatief, het leken op botten in röntgen. Het is in mijn fantasie ontstaan toen ik de takjes zag, en zo kan ik deze fantasie overdragen.
Tijdens het kijken van de film ‘The Mourning Forest’ (1969) van Naomi Kawase, kwam ik erachter dat mijn beeld, waar ik elke dag naar wil kijken, overeen komt met een beeld uit de film. Dit vond ik heel interessant omdat de film een onderzoek naar leven en dood is. Hier ben ik ook mee bezig met mijn project. Ik heb voor de foto gekozen omdat het gaat over natuur en beweging. In vind het fijn werken hoe het twee verschillende frames zijn, alsof je door de spiegel er een soort van omheen kan lopen.
Beeld uit ‘The Mourning Forest’
0 notes
Photo
Techniek en proces
Het duurde minstens twee uur voordat we het onder de knie hadden. Wij dachten eerst ook dat de achtergrond wit moest zijn, en dat is ons nog steeds niet gelukt.
Tijdens het experimenteren kwamen we erachter dat de foto’s die niet de opdracht waren, ook best wel spannend voor ons werkte.
Uiteindelijk ben ik blij met onze definitieve keuzes, het overzicht van 6. Het is een simpel voorwerp en daarom geeft de schaduw iets bloot wat je van de voorkant niet ziet. Doordat we voor een wit voorwerp hebben gekozen in deze vorm, in combinatie met de kleurenfilters, vind ik het lijken op een buitenaards ei.
Het zwarte doek dat we in het begin hadden gebruikt hebben we teruggebracht. dit geeft rust aan de foto. Ik vind het het mooiste als de lichten net het randje van ons object raakt.
0 notes
Text
ABO
Beeldarchief
Label binnenbelijning
Label vluchtig
Label lagen
Label rusten ( van Maaike )
Labels razen, macht, groeien, zonder gezicht, mensen van voren, statisch, overgeven (van Maaike) toegekend aan huizen
Niet-fotografische handelingen
Overlappen
Bij het woord overlappen dacht ik aan schaduwen. Ik heb schaduwen overgetrokken van archief foto’s, en deze uit kalkpapier geknipt. Het papier deed me denken aan echte schaduwen. Doordat de vormen elkaar overlappen ontstaan er nieuwe schaduwen. Overlappen is ook met restmateriaal werken: het wordt op hetzelfde moment gecreëerd en dus overlapt het in tijd
Vlezig
Ik dacht aan iets huidkleurig, glanzend en volumineus. Ik heb bouw-purr bedekt met huidkleurige spray.
Kronkelen
Bij kronkelen wilde ik zo min mogelijk controle over mijn beeld hebben. Dit heb ik bereikt door middel van het verven met een lang touw. Ik probeerde met de inkt een kever na te maken, die ook over de grond kronkelt.
Spreiden
Bij spreiden dacht ik aan een uitleg, en de flexibiliteit van deze uitleg. De constructie van de tape doet me denken aan een Japanse naaitechniek om stof te repareren. Ook zorgt het volgens mij voor stevigheid. En dit vind ik fijn bij het woord spreiden passen.
Spreiden is ook het verzenden van een pakket naar een andere locatie.
Ademen
Bij ademen dacht ik eerst aan gaten in een steen, omdat stenen erg compact zijn. Toch ben ik voor plastic gegaan, omdat je bij plastic de inhoud kan zien, het geen vloeistof doorlaat, maar toch niet ademt. Deze ademgaatjes doen me denken aan de insecten die ik vroeger ving, om ze beter te kunnen bekijken.
Ronde 2 inspiratie uit het werk van anderen
Overlappen, en het spreiden van het materiaal over de codes.
Het heeft een soort van gecodeerde werkwijze: + = 1 plankje
++ = 2 plankjes
Gekronkeld
Overzicht
Beste scenario’s
Scenario 1
Een man met twee hoofden gaat naar de groothandel. Hij laad zijn kar vol met blikken astronautenvoer, en zoekt daarom naar een aanwijzing waar de lift zich in het gebouw bevind.
Scenario 2
De aarde wordt getroffen door een betonbom, waardoor ook de bomen industrie zijn, en de tijd zowel voorruit als terug loopt, en iedereen is wereldvreemd.
Scenario 3
Een gevangenis is een beraming om mensen tijdelijk onzichtbaar te maken. Dagen zijn geroutineerd, als aan de lopende band.
Scenario’s in de realiteit
Scenario 1
Een taxichauffeur bouwt ondergrondse wegen, zodat hij in een lichtflits een reiziger van A naar B kan brengen. Zonder tegenliggers.
(wortels die het licht zien, archiefbeeld)
Scenario 2
Wanneer een man dood gaat verdwijnt zijn lichaam onder de grond, maar eigent hij zich zijn aardse plaats toe door middel van een steen. Dit vormt zijn tweede hoofd. Deze plaats wordt gevuld met objecten van herinneringen. De lagen van de aarde staan voor leven of dood. Een flexibel systeem dat onomkeerbaar is.
Scenario 3
Er staat een weegschaal op de vensterbank. In een van de bakjes bevindt zich een tol, het andere bakje is leeg. Het lege bakje wordt op gelijkwaardige hoogte gespannen door de rode draad, dat projecteert dat de inhoud evenwichtig is.
Woordweb
Piramides
Reflectie
Tijdens deze lessen heb ik veel geleerd over hoe flexibel woorden zijn. Een paar dagen geleden keek ik terug naar mijn piramide, en zag ik dat ik onbewust bezig was met woorden die ik al in mijn piramide had staan.
Mijn mogelijke onderwerp:
De flexibele mogelijkheid om te vervagen of te transformeren en compleet te verdwijnen.
Veel van deze woorden vallen onder vergankelijkheid: vervagen, verdwijnen, flexibel, found, vluchtig, razen, witruimte, mysterie, dynamisch, ademen, verspilling
Vervagen:
- Scenario 1: houtverwerking tot objecten
- Scenario 2: landfoto’s lijken meer op een sculptuur dan op een graf. De oorsprong vervaagt een beetje. Het doet me ook denken aan hoe tanden gefotografeerd worden.
- Scenario 3: de kruisjes doen me denken aan een locatie waar je moet zijn. Alsof de rode vlekken er vanaf lopen.
Opnieuw bekijken beeldarchief, nieuwe kern in scenario’s:
Het label binnenbelijning doet me nu denken aan een geraamte. Dit heb ik voor narratief gefotografeerd.
0 notes
Text
David Uzochukwu - Unseen
David Uzochukwu is geboren in Oosterijk. Hij heeft Nigeriaans bloed en woont in Brussel. Deze achttienjarige self-taught fotograaf begon met zelfprotretten, en ging daarna over in grote samenwerkingen met FKA Twigs voor Nike, en series voor Adobe Photoshop.
Uzochukwu’s foto’s hebben een sterke narratieve visie. Zijn foto’s hebben iets dromerigs, met kleur en textuur in post-productie. Al sinds hij klein was fotografeerde hij alles om zich heen, maar vooral de diversiteit in landschappen.
Ik vind het prachtig hoe Uzochukwu de personen aan de natuur verbind door middel van de sterke composities. Somige foto’s hebben een game- achtige sfeer, waarbij het personage alleen op pad gaat in een nieuwe wereld. Hij speelt met de dynamiek van het landschap.
De roze achtergronden voelen erg onnatuurlijk maar dromerig aan.
0 notes
Text
David de Beter - Unseen
Magical Place I (Las Canadas), 2019 © David de Beter/Galerie Cedric Bacqueville
Tevergeefs heb ik een tijdje gezocht naar informatie of ander werk van deze fotograaf. Nu ik nog eens goed naar de foto kijk doet het me denken aan mijn roadtrip door Amerika, met de prachtige natuurtinten van het landschap en de hobbelige paden. Toch probeer ik te achterhalen waarom deze foto als tweeluik wordt gepresenteerd. Het origineel heeft drie tussenlijnen, namelijk de randen van de lijsten. Maar nu ik steeds langer naar de splitsing kijk die hier spierwit is, en deel uit lijkt te maken van de achtergrond, doet het me denken aan een stroommast, waar ik tijdens mijn roadtrip door geobsedeerd was.
Het toeval is dat ik tijdens mijn laatste project, intuïtief een stok heb verbonden aan het plafond, om met de lijnen van de planken een stroommast te associëren.
Ik wilde de flits goed instellen terwijl hij op het plafond richtte
De laatste dag in Amerika probeerde ik mijn serie af te maken, door middel van onderbroken panorama’s die verwezen naar de hobbelige paden in mijn roadtrip
0 notes
Text
World Press Photo – Alyona Kochetkova
Kochetkova is een Russische freelance fotografe en fotografie docent. Ze wordt behandeld voor kanker en maakt dit zelfportret, op het moment dat ze zelfs geen zin meer heeft in haar favoriete gerecht, bietensoep. Hoewel ze zich er bewust van is dat tussen de operaties en chemotherapie, voedsel belangrijk is. Met haar fotografie probeert ze haar moeilijke persoonlijke verhaal te vertellen.
Kochetkova fotografeert vooral op straat, in ziekenhuizen en afkickcentra.
Deze foto doet me sterk denken aan het werk van Hellen van Meene, die vaak dezelfde kwetsbaarheid weet te vangen. Met natuurlijk licht en grauwe, koude kleuren in combinatie met huid.
Hellen van Meene
Ik vind het interessant hoe in deze foto veel diagonale lijnen zitten. Dit laat het centreren van het hoofd nog beter uitkomen. Ook vind ik het goed werken dat je grote, lege, hoekige tafelplaat hebt die wordt doorbroken door het ronde schaaltje en het hoofd. De kanten gordijntjes geven iets vrouwelijks, en de oneffenheden op haar rug zie ik terug in de bietensoep. Het lijkt subtiel gestileerd. Het daglicht dat haar kale hoofd streelt is ook heel subtiel. Het is een erg gesloten kader die uitzichtloosheid aangeeft, de tafel staat in een hoekje gepropt. De gebogen houding maakt de foto ook droevig, en het standpunt van de camera lijkt het net of er iemand meekijkt of haar in de gaten houdt.
0 notes
Text
Re-animated door Jakob Kudsk Steensen – MU Artspace
Re-animated is een VR installatie waaraan Steensen van 2018 tot 2019 werkte. De experience duurt vijftien minuten en gaat over de laatste Kaua’i o’o’ vogel die in 1987 stierf. Zijn paringsroep werd in 1975 opgenomen, en later gedigitaliseerd in een ornithologisch laboratorium in New York, pas in 2009 werd deze geüpload naar Youtube. Zijn lied werd nooit beantwoordt, want er was geen partner meer voor hem.
Steensen brengt de vogel en zijn lokroep weer tot leven, in zijn oorspronkelijke omgeving op het Hawaïaanse eiland Kaua’i. Het virtuele landschap wordt gevuld met een ecosysteem van water, licht, planten, vogels, vissen en insecten, en een biotechnologisch laboratorium voor een enorme vogel.
Het eiland van Steensen laat vormt ook een computersimulatiemodel die klimaatwetenschappers gebruiken om toekomstige klimaatscenario’s voor ons te voorspellen. Ook gebruikt hij voor zijn werk verzamelde 3d-scannen van flora en fauna. De kunstenaar krijgt toegang tot de archieven van het American Museum of Natural History. En zoekt hij contact met ornitholoog Douglas H. Pratt, die de vogel schildert en documenteerd. Delen van Steensens interviews met Pratt komen als audio in de VR-experience.
Het kunstwerk is een onderzoek naar hoe we ons verhouden tot de natuur die onherroepelijk is veranderd door menselijke activiteiten.
Steensen
Frida Kahlo ‘The Flying Bed’ 1932
Dali ‘Gala and the tigres’
Ik vind dit mijn beste VR-Expierence tot nu toe. Naast de moerassen, waarbij ik echt dacht dat mijn voeten nat zouden worden, en de prachtige bossen, vond ik het een subtiele overgang van realistisch beeld, naar surrealistisch beeld. Deze combinatie maakt het werk naar mijn mening sterk. Af en toe schrok ik omdat ik dan in een steen stond of bijna tegen een boom aan liep.
Ik vond het interessant hoe er uit het niets een lichtbol in beeld kwam, en hoe ik die met mijn ‘ogen’ kon volgen in zijn weg naar boven. Op een gegeven moment kom je van de drukke moerassen in een serene, platte, groene omgeving met een grijze lucht. In de lucht zweven objecten als een hand en een vleugel. Dit doet me denken aan de surrealistische schilderijen van Frida Kahlo.
De schermen aan de wand met het soortgelijke beeld vond ik juist afleidend, en overbodig. De houtkooltjes als ondergrond voegen veel toe aan de sfeer. En ook dat je als een soort van navelstreng aan het plafond vast zit. Ik vind het mooi dat ik in het beeld kan lopen, omdat ik dan zelf bepaal hoeveel ik van deze mooie omgeving wil zien. Toch vind ik het gevaarlijk dat de afstand van de snoer je niet tegenhoud om tegen de muur aan te lopen.
De audio voegt veel toe aan mijn inleving in de omgeving waarin ik me bevindt. In combinatie met de vogel die soms alleen uit een paar veren bestaat of een karkas.
0 notes
Video
Beoordelingen blok 2 jaar 2
Associaties lantaarnpaal
0 notes