kaanuzn5

[kaanuzn5]

Birbirini kovalayan günleri bir masaya oturtup, ne bu tantana arkadaşlar bir konuşun anlaşın diyerek oradan uzaklaşmak istiyorum. Sabah sekizden akşam altıya kadar yaptığım üretimin dişlilerine çomak sokup durduramıyorum çünkü patronlara Haliller isyan çıkartamaz. Ben sessizce köşeye çekiliyorum. Yakamın kirli beyaz olmasından dolayı sadece buna hakkım var. Derin bir iç çekiyorum, içime çektiğim hava ağzımdaki maskeye takılınca küfür kıyamet maskeyi fırlatıyorum ama yere pat diye sert düşmeyip süzüle süzüle düştüğü için daha da sinirim bozuluyor. Üzerine basıyorum, üzerinde zıplıyorum. Birileri de benim üzerimde zıplıyor. Ezilen, ezen, aradakiler, karmaşa, matruşka, kaygı, Zeki Demirkubuz, yazgı.

Kafamda bir pazar günü üsküdar sahil kalabalığı. Yürüyorum tüm duygularımla Harem'e doğru. Üstelik canım hiç yolculuk çekmiyorken. Bir pazarım var ve o da ne yapacağımı düşünmekle geçiyor. Tüm duygularımı sakince alıp sıraya diziyorum. Öfke var, hayal kırıklığı burada, aşk lazım, Gökhan Türkmen kenara çekil, zam, kredi kartı ekstrem, kareli battaniyem, vergimi verdim, umarım gaspa uğramadan eve dönebilirim. Euripides haklı, hepimiz endişeden yaratılmışız.

#duygular #endişe #euripides

[kaanuzn5]

her gün ne kadar çok ölüyoruz sevgilim aksine ölünmeyecekmiş gibi her yanımız inşaat yıl aldıkça gerçekleşmeyen hayallerdir sonbahar son yılları ömrümün tek tük beyaz sakal ve alnı açık bir yaşam

yolculuklar istiyor insan uzak en uzun yolculuk mudur ölüm belki de en kısa hep aklımızda ve bizimle bu muallak

doğduk ve o gün kaybettik bir daha asla bulamayacağımız anlamın kıvrımını yine de yaşıyoruz ezberlediğimiz yaşamı kavgada yumruk sayılmaz

kaan uzun, yaşam kervanı

#kaanuzun #yaşamkervanı #literature #poem #tumblr

[kaanuzn5]

sırtımı döndüm şehre bacası tütsün fabrikaların filtresi gırtlağımda bir öksürük boğuluyorum aç kalabalık kalakaldık

tavşan kadar dişlek bir gülüş hırkamdan denize düştü ama bir kulağım arkada olacak tüm felaketlere açık duyumdayım doğuştan özdemir asaf peltekliğiyle

gece dörtte kapanan barlar gördüm sabah beşte açılan fırınlar ekmek ve biradır öğünüm kalbim sana mayalanır

kaan uzun, tütsün yaşamım

#kaanuzun #şiir #poem #literature

[kaanuzn5]

Ben bu çocuğu sevmiyorum dedi Emel. Hatta denedim sevmeyi çok denedim yine sevemiyorum. Olmuyor. Bebekler çok tatlıdır kanısının da ağzına sıçayım. Bebek ama yine sevimli değil. İsmi de Asya. Avrupa olsa sevilirdi belki ama Asya’nın nesini seveyim.

Bir kahkaha patlattı önce sonra bir iki saniye durdu ve ardından derin bir iç çekti. Bu dünyayı düşündü. Doğmuş olmanın sakıncasıydı belki de Asya’ya duyduğu sevgisizlik. Kendi doğumunu bir leke olarak, bir kaybediş olarak gördüğü için Asya’ya da Avrupa’ya da bu kıtaları birbirine bağlayan tüm köprülere de objektif bakamıyordu.

[kaanuzn5]

birbirini kovalayan günleri bir masaya oturtup ne bu tantana arkadaşlar bir konuşun anlaşın diyerek oradan uzaklaşmak istiyorum. sabah sekizden akşam altıya kadar yaptığım üretimin dişlilerine çomak sokup durduramıyorum çünkü patronlara haliller isyan çıkartamaz. ben sessizce köşeye çekiliyorum yakamın kirli beyaz olmasından dolayı sadece buna hakkım var, derin bir iç çekiyorum. içime çektiğim hava maskeye takılınca küfür kıyamet maskeyi fırlatıyorum ama yere sert düşmeyip süzüle süzüle  düştüğü için daha da sinirim bozuluyor. üzerine basıyorum, üzerinde zıplıyorum. birileri de benim üzerimde zıplıyor. ezilen, ezen, aradakiler, karmaşa, matruşka, kaygı,zeki demirkubuz, yazgı.

[kaanuzn5]

pamuk beyazı ellerin pamuk yumuşaklığı ellerin iklimi şalvar rengi kadınların alnından güneş damlayan  çocuklarını gördükçe yüreyir yanar benim

kaan uzun, adana ya da adam olana

#şiir #adana #pamuk #beyaz

[kaanuzn5]

sen belki de ilkokul resmisin pastel bir nehir ile güneşin gülüştüğü yanına çizilecek ağaçlar henüz fidan büyüyecekler belleğin azminde daha da şişmanlayacak dünyamız kutuplardan basık ekvatordan şişik yuvarlak küre büyümeden kesilen fidanların utancını yiyerek koskocaman olacak

sen gözün gördüğü güzelliklerin soyadısın belki de ışıltılı bir caddenin en güzel vitrini patlayan bir bombanın ardından tek parça geleceğin umutlu sesi

bomba patladı o acı sessizlik semada ben gözlerine bakıyorum sesim çıkmazındayız attila ilhan henüz ölmemiş yağmur başladı başlayacak şimdi sarılırsak kainat yeniden yaratılacak ve yeniden big bang

kaan uzun, suyun kendisine değil damlasına şiir yazmak

#kaanuzun #şiir #attila ilhan #yağmur #bomba #resim

[kaanuzn5]

göç ediyorum yaşamın telli duvarlarının kenarından   heybetli bir dağ gibi büyüyor kalbimin sol yanında ağrı dudağımda uçuklar ve sabahımda geceden kalma ayak sesleriyle kırk kere tıkladım kapını sen kırk birinciyi vazgeçiş say

geçiyorum alkollü bir polisin kontrolsüz yaşamının kıyısından değiştirilemez maddesi adın olan anayasa aşk-i esasi düzensizlik ve düzenbazlık kol geziyor şiirimde aşkımız tekelleşiyor sevgilim ayrı ayrı uyuduğumuz gecelerde

bu şehrin kapısını aşındırsın artık mezarcılar kafamda düş ve ensemde doğduğuma kanıt lekeyle gözün göze düşman olduğu kalabalıkların içine dalıyorum dünya renksizdi yaşadım bayır yuvar diyorum kaşımda faça ve elimde ucuz bir falçatayla mutluluk albümlerinden fotoğraflar kesiyorum

analog gençliğim şahittir son kozumu oynadım son pozunu versin hayat sen yine de bu şiiri yazılmamış say

kaan uzun, kavimler pozu

#şiir #kaanuzun #kavim #vazgeçiş #poz

[kaanuzn5]

yürüdüğüm bu yol bazen istanbul bazen üstesinden gelemiyorum

[kaanuzn5]

bendeniz uykunuzda olmak isterim ve mahmur yarınlarınızda akşamdım yatmazdım sabahtım kalkmazdım ve açtım gözlerimi yeni doğan yaşlarıyla eli kolu uzun bir hayat büyüttü beni kaldırımlardan ıslık çaldım insanlara ihtiyacımız var mutluluğa ama bilmiyorum günde kaç defa tok karınla

satürnsün karşımdasın iki gezegen daha var masada retinaya göre hastalık veriyor rabbim ben doğuştan miyobum sana gözlüğümün arkasından gözlerine bakıyorum kapalı görüşler aklımda hayat rengi betonlara atılan çizikler aç bekleyişler tok malzemeler yaşamın gevrek tadında

halbuki bulanık bir geleceğin tırpanında biçilmiş otlarız tanrının baharatsız çayırlarında içimizde batan güneşin boyun büküklüğü karşımızda mayhoş manzara ben üç vakit sana acıkıyorum el kararı ile konulan tuz miktarınca

kaan uzun,  zuhalin bekleyişi

#kaanuzun #zuhalinbekleyişi #yasamingevrektadi #tanrininbaharatsizcayirlari

[kaanuzn5]

Dalton kardeşlerden sadece Joe ve Avarell Dalton’un isimlerinin hatırlandığı dünyada, beş erkek kardeşin ortancalarından herhangi biri olarak yaşıyordu Bakır Sabahattin. Fasulye sırığına benzeyen fiziğine, gözlerine taktığı siyah dikdörtgen gözlüğü eşlik ediyordu. Güneş okşadığında bakır rengine dönüşen düz saçları, kemerli burnuna düşmemek için alnına sımsıkı tutunmuş, ela gözleri ise bu tedirginliğin tam ortasında kalmıştı.  Babasını, kaybedilen her şeyin bir gün bir yerden çıkacağını zannettiği yaşlarda kaybetmişti. Annesi onlara hem analık hem babalık yapamadığından, çocukluğunun bir kenarı kıvrık kalmıştı Bakır Sabahattin’in.

Sadece okuma yazma öğrenecek kadar okula gitmişti. İlk okuldan sonra elleriyle her gün sımsıkı bakır kovasını tutmaya başlamıştı . Bu kovayı hayatını tutar gibi büyük bir ciddiyetle tutuyordu. Bakır Kova ile Bakır Sabahattin insanların gözünde öylesine birleşmişti ki, ikisi birleşik bir yapıydı sanki. Bu yüzden köydeki diğer insanlar ikisinin kesişim kümesini alarak ona sadece Bakır diyorlardı ve bunu hiç matematik bilmeden yapıyorlardı.

Yaz aylarında toprak sahipleri fındıklarını toplayıp tarladan çekildikten sonra, sağda solda ya da ulu orta kalan  fındıklar; kuşun, sincabın ve Bakır’ın hakkıydı. Kış aylarında köyün dış tarafında yıllardır anıt gibi dikili ceviz ağaçlarından aşağı düşen cevizler de otların ve yaprakların arasında sessizce beklerdi Bakır’ın gelişini . Her hafta Perşembe günü ise özel bir toplama işi vardı. O gün geldiğinde sabah yatağından kalkarken hayata göz kırpar, suyu yüzüne kavuşturan ellerine şükrederdi. Çizmelerini giyerken hiç zorlanmaz, bir çırpıda ayaklarına geçiriverirdi. Ormana kadar yol boyunca kovası hiç dıngıldamaz, doğanın sessizliğini dinleyen Bakır’a eşlik ederdi.  Ormana varıp, ağaçların üzerinde tedirgin adımlarla yürüyen salyangozları görünce, yanındaki su birikintisine yalancı bir cemre düşerdi.  Sonra Bakır’ın hayat kaygısı göz kaygısının önüne geçer ve salyangozları birer birer toplamaya başlardı. Salyangozlar, fındıklar ve cevizler gibi uslu olmadığı için kovasının kapağını kapatmayı asla unutmazdı. Kovası dolunca hemen evinin yolunu tutardı. Eve döndüğü vakit, her Perşembe öğleden sonra salyangozları almaya gelen Cemal’e onları satardı. Hepsini canlı teslim ederdi. O salyangozlar nereye gidiyorlardı ve gittikleri yerde ne yapıyorlardı? Bunu hiç düşünmemişti. Sadece gidecekleri yerin buradan güzel olduğunu biliyordu. Bakır’ın ömrü burada yoksulluk içinde geçiyordu. Kesinlikle gidilecek, doyulacak memleketler buradan daha güzel olurdu. O yüzden uzaklardaki hayatları hep güzel sanıyordu. Bilinmeyeni güzel sanma sanatını okulda öğrenmemişti. Doğuştan biliyordu.

Bakır, yine böyle bir günde sıcak sobanın başında otururken, Cemal’in sesini duyunca hemen yerinden fırladı.  Cemal her zaman ki sesiyle bağırmıştı. Sesin değişen bir şey olmadığını düşündü Bakır, kısılır artar ama sonunda yine aynı tonda dengeyi bulurdu. Bi yerde de bırakılmazdı. İnsan sesini, düşüncelerini taşıdığı gibi hep yanında taşırdı. Bunları düşünürken birden Cemal’in dibine kadar geldiğini farketti. Ve işte her şeyin başı, Allahın selamı..

“Selamun aleyküm Bakır Kardaşım” dedi Cemal ve ekledi.

“Kova ağzına kadar dolu, desene yağmurun bereketi.”

Bunu duyan Bakır tebessüm etti. İyi para alacaktı. Heyecanla hemen lafa girdi;

“Aleykümselam kardaşım. Yağmurdan sonra çıkıyo bu hınzırlar. Toprağın kokusunu duyuyolar. Çıkıp o kokuyu içlerine çekiyolar. Yaşamayı biliyolar kardaşım, vallahi de billahi de biliyolar.” dedi.

“Gene hayvanların rahatını kaçırdın be Bakır. Tuttun bana sattın. Ben bir başkasına satcam, derken salyangozlar elden ele…” dedi Edip Cansever’in adını hiç duymamış Cemal ve ekledi.

“Bunların kimisi Ege kıyılarına, kimisi Fransalara gidiyomuş,  biliyon mu?”

Bunu duyan Bakır hafif bir tebessüm etti. Başkasının durumuna sevinip, kendi durumuna üzülmenin peşi sıra yaşattığı duygunun tebessümüydü bu.

“Yakaladım ama onlar Fransalara, Ege kıyılarına gidiyolamış kardaşım. Bak bizim ömrümüz yuvarlanıyo bu çayırlıkta. Gözlerimiz sabitlenmiş hep aynı resme bakıyo”

Cemal haklısın der gibi başını salladı. Sonra birden başkasının bilmediği bir şeyi bilmenin hızıyla lafa girdi.

“Doğru dedin yeni yerler görüyolar ama onları zenginler oralarda pişirip yiyolarmış. Çok da vitaminli hayvanlarmış bu hınzırlar.”

“Yiyolar mıymış!! Yalan sığmıyon dimi Bakır Kardaşına, bak yalan sığma Bakır Kardaşına.”

“Vallahide billahide doğru söylüyom. Bunları pişirmenin günahı pişirenlerden sonra senin ve benim boynuma birazda. Hadi ben aracıyım kardaş. Bir nevi taşıma görevi benim ki. Ama bu hayvanları yakalayan sensin, günahı varsa çoğu senin koynuna.”

“Yalan sığma Bakır Kardaşına, yalan sığma Bakır kardaşına…”

“Kardaş ben duyduğumu derim. Geç kaldım, al paranı ben gidim. Haydi Allah’a emanetsin.” dedi Cemal ve akşam kızıllığında atına atlayıp giden Redkit’in arkadan görüntüsünü andıran bir görüntü bıraktı Bakır’ın gözlerinde.

Bakır Sabahattin parayı aldı ve yavaş yavaş attığı yirmi iki adımın sonunda eve vardı. Boş kovasını kapının yanına bıraktı. İçeri girdi ve sobanın yanına oturdu. Soba yandıkça mayıştı, mayıştı iyice mayıştı. Mayıştıkça aklından çıkmayan salyangozlar büyüdü, büyüdü ve kafasına sığmadı. O anda Bakır uykuya daldı. Uyandığında aklında hiç bir şey yoktu. Durgun bir akılla gözlerini açmıştı. Ama sesini kaybetmişti. Artık konuşamıyordu Bakır Sabahattin. Sülüklerin giderken sesini de götürdüğünü düşündü. Mutlu oldu. Ödeşmişlerdi. Yaşam azalmış artmış ama sonunda dengeyi bulmuştu.

Kaan Uzun,     Yalan Sığma Bakır Kardaşına

#kaanuzun #bakırsabahattin #yalansığmabakırkardaşına #salyangoz #yaşam

[kaanuzn5]

tanımıyorum hangi çiçeği kopardım elsiz ayaksız gezdiğim kanımı sulandıran kırlarda uçaklar ürüyorken ve çocuklar yürüyorken yollarda ben yine yoldan çıktım evimin balkonunda

dört yanım tufan ve nuh daha çocuk bilmeden hangi çiçeği kopardığımı koşuyoruz asırlardır süregelen ve asırlar boyu süregidecek vebalin hem yemenisi hem hamalıyız bu çok garipçe isimli kitapta

acelemiz var tufan kapıda nuh yanımda biz tülbent kenarı oyalıyoruz oyalanıyoruz dünya bir oyalanma yeridir yazıyor sürekli poflayan kamyonların arkasında

sıkıldım evimin balkonundan “kiraya çıktım bir yıldıza  iki oda bir gökyüzü…”

kaan uzun, dönüş

#kaanuzun #dönüş #gökyüzü #poflayankamyonlar

[kaanuzn5]

Sıra sıra yatıyorlar ve nefesleri çok kalabalık. İçleri bazen kırmızı bazen ekşi elma. Hepsinin şiiri yok ama hikayeleri var bambaşka. Ben de onların yanındayım, hikayem çok sıradan şiirim bitmemiş.  Bunca yarımlık acıktırıyor ekşi midemi. Oh ne güzel, yemeğin saati belli. Hemen alıyorum yemeğimi ve yemekhanenin kolsuz masalarını kesmeye koyuluyorum. Gözlerim arsız, ellerim nimetin güzelliğini göklere kaldırıyor. Tam da o anda biri arkamdan dokunuyor ve beni kendine çeviriyor. Tam sarılmak üzereyken yanılgının tadı ağzını bozuyor. Dur kurban daha yemeğe başlamadık dememe fırsat vermeden lafa giriyor. “Yav sen benim bir kardeşime çok benziyon.”  Bu olay bir kaç kere daha tekrarlanıp her seferinde heyecan düşüklüğü yaşanınca arkadaş oluyoruz Murat’la. Benzediğim arkadaşının adı Kadirmiş. Tamam diyorum bundan sonra sana Kadir’im ben. Sadece ramazanda hatırlanan bir gece değil, her gün Kadir’im ben. Selamını ve duanı eksik etme benden. Gözleri bir adım öne çıkıyor ve yarıda kalmış bir arkadaşlığa eşlik ediyorum. Konya Akşehirliymiş Murat. Konya’yı kabul etmiyor. Sadece Akşehirliyim diyor. Kendi ekseni etrafında bir tam tur dönüyor. Evliymiş Murat. Çocukluk aşkı ile evlenmiş. Gözleri bir adım daha öne çıkıyor. Bir de çocuğu olacakmış yakında. Gözleri en önde. Çocuk doğunca izin alırsın dimi diyorum, vermezlerse kaçarım kimse beni tutamaz Kadir diyor. Tutamaz tabi, gidersin diyorum. Gülümsüyor, sen benim kardeşimsin Kadir diyor... Benim elim yüzüm yok burda, tek yaptığım iş Murat’ın kardeşi Kadir olmak ve aydınlık yüzleri karanlıkta yazarak var olmanın tadına bakmak.

 Kaan Uzun, Herkes Kendi Vay Vay’ında

#kaanuzun

[kaanuzn5]

seni ben birden geriye doğru saydığım günlerde bulmuştum dükkanların isimlerini ezberlediğim yıllardı çocuklar küçüktü ve çikolatalar kırmızı bakkal defterlerinin iç kanırtan karmaşıklığı içinde üstü çizilen her kelimenin ardına takılırdı tebessüm bir dostu yolda görmede saklıydı yaşamın gevrek tadı ama duymasın bunları  esnaf ve sanatkarlar odası

  seni ben çamurlu yolların yumuşaklığını hissettiğim günlerde bulmuştum aynı çeşmeden su içerdi koyun ve çoban bir ağaca yıldırım düşse kavalın delikleri sızlardı benim içimde başkasının sancısı toprağın üzerine seriliydi sofra bezi ve sanat ama duymasın bunları  ziraat odası

kaan uzun, yaşamın gevrek tadı

#kaanuzun #siir #icimdebaskasininsancisi #yasamingevrektadi

[kaanuzn5]

1

dünyanın çivisine bir çekiç vuruyorum ve terlemeye sırtımdan başlıyorum içime düşüyor dış bükey bir karamsarlık ellerim dünyanın üzerinde ama değilim ama göremiyorum kazık çakmayı düşlüyor bu eller kazık ki ne yazık

2

içi su dolu bir çukur basıyorum dünya daha büyük bir çukur yüzüyorum dünya hitler çok oynadı al bebeğim biraz da sen oyna bu dünya matruşka

3

hapım da bitti suyum da dipdiri hala içimde başkasının sancısı toprağınızda gözüm yok korkmayın müsaadenizle bir teyemmüm alıp çıkacağım

kaan uzun, sancılar

#sancılar #kaanuzun #siir #dünya

[kaanuzn5]

                                                                “efkan şeşen- oy beni”

bardağımdan başka kırılacak bir şeyim yok diyorum ellerine merhametli merhemler sürüyorsun burnumda şifalı otların buharı kalbimde sevmenin kuruluğu sırtımda ağzına kadar dolu küfe ve bir miktar kahrı dünyanın

bütün kaçışların başlangıcı gözlerdir diyorum ellerini fetanetle yüzüne kavuşturuyorsun ve birden kaçırdığım bütün otobüslerin göremediğim bütün yolcuların para üstü oluyorsun çağın alışılmış tenhalığında birinin cebinde birinin  koynunda bir miktar kahrı dünyanın

aynı metrekareye düşmeyen soluğumuz hadsiz duman yavan kahkaha bozuk para ömür kahrı dünyanın

kaan uzun, bir miktar kahrı dünyanın

#kaanuzun #kahrıdünyanın #şiir

[kaanuzn5]

haydisi geç kalmış bir toplu kalkıştı gidişin damağımda yan yana anılan yemeklerin tadı açım fakat uçan kuşa bakmıyor gözlerim bir hurma niyetindeydi kavmimin peygamberi sevgilim son bir akşam yemeği

sürülüp sürülüp gidilemeyen tarlalarda toprağın gizi dedemin ektiği buğday doyurmuyor peygamberin ümmetini civarda uçuşan kül rengi kanatların hüzünlü sesi seviyorum seni ekmekle tabağımı sıyırır gibi sevgilim iki gevrek akşam simidi

her çift gözün ışığından sızarmış niyeti benim de koştuğum yollarmış bu aşkın yasaklı diyeti

kaan uzun, diyet niyeti              

#kaanuzun #diyetniyeti #şiir