hivronrojger

[hivronrojger]

Yaralar vardır hayatta, ruhu cüzzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıktan yiyen, kemiren yaralar. Kimseye anlatılamaz bu dertler, çünkü herkes bunlara nadir ve acayip şeyler gözüyle bakarlar. Biri çıkar da bunları söyler ya da yazarsa, insanlar, yürürlükteki inançlara ve kendi akıllarına göre hem saygılı hem de alaycı bir gülüşle dinlerler bunları. Çünkü henüz çaresi de, devası da yok bu dertlerin.

Düşündüm: "Gökte herkesin bir yıldızı olduğu doğruysa, benimki çok uzakta, karanlık ve pek önemsiz bir şey olmalıdır. Belki de benim hiç yıldızım yok!" Dünya, ıssız yaslı bir ev gibi görünüyordu gözüme ve ben bağrımda bir acı duyuyordum.

Çıplak tenimi soğuğa teslim etmiş, kendi kendime dolanıyordum. İşte bu sırada delirdiğim düşüncesi aklıma geldi. Kendime, bu yaşama gülüyordum. Biliyordum ki dünyanın bu büyük tiyatrosunda, herkes, ölüm gelip çatana dek bir tür oyun oynar. Ben de bu oyunu önüme almış, oynuyordum.

Uyumak, bir daha uyanmamak istiyorum, rüya görmek de istemiyorum.

Hayat bana tek ve değişmez bir mevsim oldu hep. Bu hayat bir soğuk bölgede ve sonsuz bir karanlıkta geçti adeta, öyle ki bağrımda hep aynı alev vardı ve o beni bir mum gibi eritti.

Bazı kimselerin ölümle savaşı daha yirmisinde başlar; birçokları da yağı bitmiş lambalar gibi, sessiz yavaş, ecelleriyle sönerler.

Ben ki henüz yaşadığım dünyaya bile alışamamışım, bir başka dünya neyime yarardı benim? Bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, bilgiç, kabadayı, vicdansız, açgözlü içindi; onlar için kurulmuştu bu dünya. Yeryüzünün, gökyüzünün güçlülerine avuç açanlar, yaltaklanmasını bilenler için.

Bizler ölümün çocuklarıyız, hayatın aldatmacalarından bizi o kurtarır. Hayatın derinlerinden seslenir, yanına çağırır bizi. Ve biz, henüz insanların dilini bile anlamadığımız yaşlarda, ara sıra oyunlarımızı yarıda kesiyorsak, bunun nedeni, ölümün seslenişini duymuş olmamızdır.

Kimse göründüğü kadar dayanıklı değildir. Sadece görünmeyen yangınlar, duyulmayan fırtınalar, gizlice çürüyen ruhlar vardır.

Hayat tecrübelerimle şu yargıya vardım ki, başkalarıyla benim aramda korkunç bir uçurum var, anladım, elden geldiğince susmam gerek, elden geldiğince düşüncelerimi kendime saklamalıyım. Ve şimdi yazmaya karar vermişsem, bunun tek nedeni, kendimi gölgeme tanıtmak isteğidir. Duvardan doğru eğilmiş, yazdıklarımı oburca yutmak, yok etmek isteyen gölgeme.

Istırap, korku, dehşet ve yaşama arzusu, hepsi bitmişti bende. Tek tesellim, ölümden sonra hiçlik ümidiydi; orada tekrar yaşamak düşüncesi içime korku salıyor, beni hasta ediyordu.

Lakin tek korkum; yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan..

Nedir günler, nedir aylar? Benim için bir önemi yok. Mezarda olan için zaman, anlamını kaybeder.

-Sevgili Sadık Hidayet, Kör Baykuş (En sevdiğim alıntıları)

[hivronrojger]

Bir yeraltı suyu olarak kalmıştır Mem û Zîn Doğuda bile çok az kimsenin bildiği Çünkü Ahmedê Xanî takılıp kalmıştır Her zaman sıkı bir kimlik kontrolünde Sanırım bir tek Hilmi Yavuz'da geçer Bildiğim kadarıyla yazılı Türk şiirine...

Cemal diyor ki aşktan aşka fark vardır Bazen ipe götürür sallandırır sehpada Buyurgandır adına hutbe okutur bazen Kendine yol döşeyenden gerçek aşk bekleme

Örneğin kimine Paris'te aşk başkadır Oysa Cemal hiç sevmedi o başka aşkı Bir sunayla beraber gidip ed gördüğünde Elini bile sürmeden aynı otelde yattı Bir kuş yuvası ekiyle, ama o da yerinde Bağlı kaldı doğunun gizemli aşk fiiline

Cemal diyor ki aşkla vardım bir gürlüğe "Daha geniş bir gökyüzünde soluk alan şiire" Bir abdal görgüsüyle benden çıkıp yürüdüm Bakın görün ölümün başı nasıl önünde

-Metin Altınok

#Spotify

[hivronrojger]

Günlerden sonra bir gün, Şayet sesimi fark edemezsen Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden, Bil ki ölmüşüm Fakat yine üzülme müsterih ol Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini Ve neden sonra Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede Hatırla ki mahşer günüdür Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum

-Cahit Sıtkı Tarancı

#Spotify

[hivronrojger]

[hivronrojger]

“Babo, hayallerimin yoldaşı, kalemimin arkadaşı, satırlarımın gölgesi, attığım adımların yol göstericisi. Gecelerimin umudu... Babo, asil delikanlı, gururlu babam, duygusal çocuk... Babo, benim babam..."

Kader Kuyusu, Mehmed Uzun

[hivronrojger]

Dehakların olduğu ülkelerde Kawalar da çıkar…

[hivronrojger]

#Spotify

[hivronrojger]

Bu sükût çiğnenen bir muhabbetin yasıdır.

[hivronrojger]

+ Kelimelerin kokusu olur mu hiç! Dokunabilir miydi bir insanın ruhuna? Uyandırabilir miydi geceyi veyahut insanı? Belki de Ayı’ı, Güneş’i? Yıkabilir miydi Ziggurat’ı tek nefesiyle? Hançer gibi saplanır mıydı bir yüreğe hem de gecenin gözleri önünde?

-Koklayabilmek için hissetmek,dokunabilmek için anlamak, yıkabilmek için inanmak, uyandırmak için yüreğe ulaşması gerekir. Yüreğe ulaşınca elbette ki hançer gibi saplanır. Böylece, mukaddes ruhunun kokusu ortaya çıkar. Ne güzel demiş Mevlana; aramakla bulunmaz o, ama bulanlar ancak arayanlardır…

En derin özlem ve hasretlerle…

#Spotify

[hivronrojger]

“Bê xem, bê şer, welat azad, rojek tê. Rojek ronahî, rojek bi şahî, rojek tê…”

#Spotify

[hivronrojger]

"Uyumadığım gecelerin sabahında Göz altlarımdan mor çocuklar doğardı Mor çocuklarıma ninni söylerdi sabah ezanları Fırtınada ters çevrilen şemsiyelere benzerdi Duaya açılan avuçlarım Avuçlarıma kar yağardı Kimi zaman tipi... Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım. Birkaç kış geçti Pollyanna, Ben hep mahzun kaldım Kocaman bir kardan adam yaptı içime bir çocuk şair Tuhaf şarkılar mırıldanarak Şiirime kenar süsü olsam ben Bir kenar süsünün gülü olsam ben Sarı deftere tuttuğum bir günlük Aşk olsam ben.”

-Didem Madak

[hivronrojger]

Ahmedê Xanê, bi rêzdarî…

[hivronrojger]

".. zira adaletsizliğe karşı onurlu duruşta Tanrı duruşu vardır."

[hivronrojger]

#Spotify

[hivronrojger]

Beni yurdumdan edene, memleket olmuşluğum var.

[hivronrojger]

Kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde Kaç kilo çekerdi yalnızlık Kaç kere ezildim altında Yaz yağmurlarının

Belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları Her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk Hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize

Kim sevmezdi çiçekleri filan “ben sevmezdim” dedim, “yalan” dedi

Bunu palyaço söyledi, Palyaço söyledi ben yazdım Yazdım, yazmasam ağlayacaktım

Herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım Sırf bu yüzden mi ağladım Alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz

[hivronrojger]

Gökyüzü ölü… Yıldızlar solgun ışıkta kaybolmuş. Yüreğimde bir hicran, gözlerimde yorgunluğun izleri, Düşlerimde bir uçurum.. Mutsuz ve umutsuz bir gece, Kelimelerin çaresizliğiyle örülüyor…

#SoundCloud