hipporockos

[hipporockos]

διάφανο

Ήρθες με σάλπιγγες, με μια αστείρευτη μελωδία αγάπης

σακατεμένο παιδί ο έρωτας τη μια στιγμή γεμάτο γρατζουνιές και μετά γέλια στις τσουλήθρες

δέκα χρόνια σ' αγαπούσα κι αναρωτιέμαι

είχα καιρό να ακούσω το εμβατήριο της θλίψης μου

#ποιημα #αγάπη #ποίηση #έρωτας

[hipporockos]

Βατόμουρα

Θέλω απλά να κάτσω να την κοιτώ, και κάτι για κάποιον λόγο να μην πιστεύω. Κάποιον να με σπρώξει από πίσω προς αυτήν γελώντας συνωμοτικά με άλλους εφτά. μόνο μην ανταμώσουν τα βλέμματά μας γιατί ποτέ δεν προλαβαίνω να γυρίσω από την άλλη. Θέλω να κοκκινίσω, να ιδρώσω, να ντραπώ, και να τρέξω στην αυλή νικημένος, για μια μαστίχα ή δυο, γελώντας όμως. Κι όλο το απόγευμα να συνεχίσει έτσι, μέχρι να μυρίζουν οι μασχάλες μου έρωτα, και το στόμα μου βατόμουρα και φούσκες. Θέλω να κρυφτώ κάπου μόνος και να έρθει να με βρει. Κι ας είμαι ο τελευταίος, ούτε που θα κουνηθώ. Θα κάνω πως τρέχω μόνο για να την ακούσω να λέει πως με βρήκε. Κι αν τα φυλάει άλλος θα κλέψω, ώστε να μην την δουν ποτέ πριν το κουδούνι. Μα αυτή μυρίζει βατόμουρα ολόκληρη, και έρωτα πουθενά, και έχει μια μνήμη αλλιώτικη βγαλμένη από ένα στήθος που συνεχώς μεγαλώνει. Και δεν με βρίσκει πια Μα εγώ για κάποιον λόγο κρύβομαι.

#ποιημα #ποίηση

[hipporockos]

Σήμερα

μέσα μου υπάρχουν θηρία θηρία κοκαλιάρικα στη θέα νεκρής σάρκας κι εγώ να αναρωτιέμαι αν είμαι η μύγα ή το χώμα

#ποιημα #ποίηση

[hipporockos]

[hipporockos]

#Youtube

[hipporockos]

Έβγαλαν ρυτίδες τα μάτια μου μ’ ακόμα τσουλήθρες βλέπουν

ζάρωσε ο κώλος μου και γκρινιάζει η καρέκλα

#τσουλα

[hipporockos]

Η έννοια των πραγμάτων χάνετε

Στους άπειρους έρωτες που βίωσε μια θέα

[hipporockos]

Ιούλης σαν χθες

Ήρθε μια μυρωδιά ��ρρώστιας απ’το χθες

λιωμένη σάρκα με το μεδούλι να τρέχει στα χωράφια

πρέπει λένε να κοιτάς τη σκιά σου

να την προσέχεις για τις χρονικές λήθες

κι εγώ, που πάντα κοιτούσα αντίθετα του ήλιου

πως γίνεται να έχασα τόσο χρόνο;

Σιχαίνομαι την ησυχία σου

όσο και το χειροκρότημα στο τραγούδι σου

Φοβάμαι τη μοναξιά μου

όσο και τον θάνατο δίπλα σου

#ποιημα #ποίηση

[hipporockos]

Στους λευκούς κρίνους μας

απόψε φοβάμαι να γράψω ειδικά για σένα

#βαλτεναπιουμε

[hipporockos]

Όλα καλά

Δρόμος να υπάρχει και είμαστε εντάξει, θα κοιμηθούμε αλήτες και θα ξυπνήσουν πρίγκιπες. Ίσως και να ξημερώσει Δευτέρα στη θέση ενός ολόκληρου καλοκαιριού. Ή να φυτρώσουν πάλι γαϊδουράγκαθα δίπλα στις ανεμώνες. Δρόμος να υπάρχει και είμαστε εντάξει.

Β.Μ.

[hipporockos]

Γλύκα η ζωή

Σηκώθηκε απότομα μ’ ένα σάλτο, λες και τον τσίμπησε κάτι μέσα από τις σκοτεινές γωνιές του καναπέ, ή σαν κακό όνειρο που βλέπεις τη σαπίλα σου ολοζώντανη και τρέχεις να ξυπνήσεις. Έμεινε για λίγο ακίνητος, δεν ξέρω αν προσπαθούσε να πάρει μπρος, να μαζέψει τις σκέψεις του ή αν περιεργαζόταν το κοινό του. Πέντε άτομα όλα κι όλα μέσα στο δωμάτιο κι ένα σκύλος. Ή δύο ανάλογα που θέτεις τα όρια. Καπνίλα παντού, και μια ��ρώμα από κλεισούρα, αλκοόλ και πιθανόν κάτουρα. Σήκωσε το μισογεμάτο μπουκάλι στον αέρα. Κόκκινο αγιωργίτικο, φθηνή μάρκα. “ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ…”, φώναξε άθελά του. Το απότομο ξύπνημα και η άγνοιά του για το που βρίσκεται δεν τον βοήθησαν να ορίσει τα επίπεδα της φωνής του. Από τους πέντε, οι τρεις κι ο σκύλος τον κοιτούσαν. Οι άλλοι πολύ πιθανό να ήταν νεκροί για μέρες. “Θα κάνω κάτι” συνέχισε με κανονικούς τόνους, “που δεν έχω ξανακάνει”. Κατέβασε μια γουλιά νιώθοντας πιο σίγουρος πλέον για τον εαυτό του. Το τρακ είχε φύγει. Ξερόβηξε να καθαρίσει η φωνή του καλά. “Θα το κόψω!”. Μέχρι όμως να πει την ατάκα, ο σκύλος είχε πάρει στο κυνήγι έναν αρουραίο, ο Γιώργος που τώρα τον αναγνώριζε, μιας και τα μάτια του συνήθισαν στο σκοτάδι, έβγαζε αφρούς από υπερβολική δόση, η Κατερίνα είχε κόψει φλέβες και ο τρίτος που δεν αναγνώριζε κρεμόταν από το ταβάνι με μια ήρεμη κίνηση, σχεδόν υπνωτική. “γάμησέ τα” ψιθύρισε πέφτοντας πίσω στον καναπέ. “Ευτυχώς που δεν μ’ άκουσε κανένας”. Ήπιε μια γουλιά ακόμα, και αφέθηκε να κοιτάει το άψυχο σώμα του τύπου. Μπρος πίσω, μπρος πίσω. Χαμογέλασε καθώς ένας γλυκός ύπνος ερχόταν ξανά.

#ποίηση #ζωή #ποίημα #αλκοόλ

[hipporockos]

Doctor?

Λέγεται ανάμεσα στους κύκλους των χρονοερευνητών ότι ο Μέριντοκ τρελάθηκε. Τον έπιασε ένα βράδυ ο ελεγκτής να κυκλοφορεί γυμνός στα πάνω γραφεία της υπηρεσίας. Είχε πετάξει όλους τους φακέλους στο πάτωμα και γέμισε τις άυλες μνήμες με ηλεκτρόνια. Τελευταία είχε πιάσει την υπόθεση της χήρας του Κιριμπάουμ, που ζούσε στα βόρεια προάστια της Τενέβης, εκεί που πάνε όλοι οι φραγκάτοι για αλλαγή οργάνων, και λένε ξέρω γω πως κάτι έχει να κάνει με αυτό. Δεν άρεσε που αρχίνησε να βλέπει μια άκρη στην κλωστή, ένα μικρό φως στην άκρη του πως το λένε, τούνελ, και του μαγειρέψανε ένα ουίσκι του σαμάνου. Το τελευταίο αλκοόλ για έναν ερευνητή. Μα το πάλεψε το θηρίο. Ξύπνησε λένε ο Μέριντοκ στου σερίφη με το σάλιο να ποτίζει τα ποντίκια, και κόντεψε να λυγίσει τα σίδερα με το ιδιαίτερό του. Γκαστρώθηκαν πέντε την ίδια μέρα λένε. Άφαντος τώρα. Πάνε σαράντα έξι ώρες και έχει αγριέψει το αφεντικό, και μας τρέχει σαν τους μαλάκες.

Και να σου πω κάτι; Στα αρχίδια μου κι η χήρα, κι ο περίεργος θάνατος του Κιριμπάουμ που όλοι ξέρουμε που είχε μπλέξει. Εφτά ταξίδια μπρος πίσω είχε κάνει, μιλημένος από την υπηρεσία. Όλα βρωμάνε, και πιο πολύ το 2003.

#ποιημα #ποίηση #γράμμα

[hipporockos]

Για εμάς δεν έχει φεγγαρόφωτο απόψε

Αλλού το δώσανε κι αυτό

#ποιημα #ποίηση #βράδυ #φεγγάρι

[hipporockos]

Fatimah Asghar, How’d Your Parents Die Again?

[hipporockos]

Στα όρια της Αφροδίτης

Αμερική 1970

Με δανεικά περπατάμε στις λεωφόρους

Αγορασμένο μακρομούρικο αυτοκίνητο

Φοινικόδεντρα, καζίνο και άσφαλτος

Ξενοδοχεία παντού, νέον ταμπέλες και φλιπεράδικα

Μουσική και κάπνα από τις καντίνες

Μια γενιά μεγαλωμένη με το μεγαλείο της σελήνης

Νικητές γιγαντάνθρωποι του ψυχρού πολέμου

Ένας κόσμος γεννιέται στο τέλος ενός πολέμου

με θεμέλια τα τσιμεντοποιημένα απομεινάρια μελλοντικών γενεών

έρχεται κουφάλες η επόμενη γενιά

αυτοκτονικοί καργιόληδες

μελοθάνατοι γυναικοκτόνοι

φιλοπόλεμοι εθνικιστές

οπλοκατοχή και μαζικές δολοφονίες

Κι εμείς εδώ

Ελλάδα πέραν του παρόντος

και επί του παρελθόντος

ακόμα νοσταλγούμε ασφαλτοστρωμένους δρόμους

περίπτερα, καλοταϊσμένα βοοειδή στο τραπέζι μας

και σάλπιγγες στο άκουσμα της ιστορίας μας.

Με άλλα λόγια

γαμιέστε, όλοι και όλες

Καληνύχτα

#ποιημα #ποίηση #κείμενο #πλανήτες #Αφροδίτη #ελλαδα

[hipporockos]

Χαμένοι από χέρι

Έχω μια κίτρινη μικρή ελπίδα, κρυμμένη κάπου ανάμεσα στον Κρόνο και τον Άρη. Συνέχεια μου λέει πως θα μεγαλώσει σε ήλιο και θα φύγει μακριά αφού με κάψει.

Υπάρχει μια πόλη που αλλάζει συνέχεια λιμάνι. Οι άνθρωποι ζούνε σε φουσκωτά σπίτια δεμένα μεταξύ τους για να μην χάνονται και ταξιδεύουν όπου θέλουν. Οι μισοί μυρίζουν καθαρό νερό, αέρα και δροσιά και οι άλλοι μισοί μυρίζουν ψάρι. Μα είναι όλοι όμορφοι. Και μια πόλη χτισμένη στην μύτη ενός πανύψηλου βράχου, άλλες φορές πάνω κι άλλες κάτω από τα σύννεφα. Τρώνε πάντα στο κέντρο όλοι μαζί και χορεύουν σε κύκλο, πιασμένοι μεταξύ τους για να μη γείρουν.

Έχω μια οπλισμένη φάκα Κάτω απ’ το δεξί μου πόδι Κι όλο τσιρίζει πως αν σταματήσω να κουτσαίνω Θα πέσω στο γρασίδι και θα θαφτώ για πάντα.

Υπάρχει μια σπηλιά χαμένη, γεμάτη δέντρα. Φυτρώνουν στο πάτωμα αλλά και στην οροφή. Μα μεγάλωσαν τόσο που έγιναν σαν ένα και οι καρποί τους είναι πιο νόστιμοι από φρέσκο μέλι. Ένα μήλο με άρωμα βερίκοκου και μαλακό σαν σύκο. Ο μπαμπάς μου λέει πως μοιάζει σαν μύτη καλόγερου απ’ έξω. Κι ένα μικρό τραγούδι που δεν γράφτηκε ποτέ. Ούτε μια λέξη κι ούτε μια νότα. Ταξιδεύει στον χρόνο μόνο του μέσα στο θρόισμα των φθινοπωρινών φύλλων στην βραδινή ησυχία των νεκροταφείων στο φλύαρο στόμα μιας μαύρης καρακάξας και στο σαπισμένο κορμί ενός νεκρού αρουραίου

Έχω δυο μικρά καρούμπαλα Τον Κρόνο και τον Άρη Κι ανάμεσά τους μια ελπίδα Μια λευκή κουκκίδα στα χαρτιά του Κέλσου

#ελπίδα #ποιημα #ποιηση

[hipporockos]

Προσευχήσου εσύ

- Και δε μου λες αγόρι μου, τι μαλακίες είναι αυτές που ακούω για εξπρεσιονιστική αγάπη;

- Τίποτα ρε πατέρα, άλλαξαν οι γούστες στις γκόμενες, αλλάξαμε κι εμείς βλέμμα στους πίνακες.

- Λούβρο το κάναμε ρε κολοκύθι το πήδημα;

- Κληρώνει αυτές τι μέρες η κουλτούρα φάδερ

#γιακάτιτέτοιαυποφέρω; #οικογένεια #ποιημα #ποίηση