guzyazi

[guzyazi]

Ben şu insan değerlendirme işinden aşırı irite oluyorum. Kargocu gelir "Bizi değerlendirmeyi unutmayın efendim.", taksiye binersin uygulamadan bildirim gelir "Sürücüyü değerlendirin." Köle soslu rezalet bir yaklaşım.

[guzyazi]

Bebemle parktayım, o iki haftalıkken yani ben lohusanın dibiyken yayımlanmış bir podcast dinledim. Tatlı referanslar var. Dinlemek için anne olmaya gerek yok, bir anneye sahip olmak yeterli.

Anneliğin zorluğundan bahsetmeyi artık çok önemsiyorum. Bu, zorlanan anneye iyi geliyor. Anne kendini o yalnızlıktan kurtarıyor. Anneliğin güzelliğinden bahsetmeyi ise daha çok önemsiyorum. Bu; anne olmak isteyenlerin, anne adaylarının, yavrusu minicik olanların korkularına iyi geliyor.

Annelikten açıkça bahsedelim, her türlü annelik kaygısına birebir bu.👌🏻

#Spotify

[guzyazi]

Tam yatacağım, üniversitede Eski Türk Edebiyatı hocamızın bana seksen kişinin içinde "Senin adın neden Türkçe değil" diye kızdığı geldi sjfdmfm hocam ben ne alaka sence.

Peki ben ne dedim "Ama abimin adı Türkçe" şsldlf abim mi? "Ona uydurmuşlar" diyecektim ama korkudan sesim içime kaçtı.

[guzyazi]

Bebemin yanaklarda atopik dermatit gelişti ve besin alerjisi şüphesinden bir haftadır eliminasyon yaparak dermanımı kaybetmiş bulunmaktayım. Doktorumuz alerji doktoruna yönlendirdi. Salı gideceğim. Kendim de hipertiroidi şüphelisiyim. O da çarşamba belli olacak. Kafama göre diyet yapmak bedenimi biraz hırpalıyor bu yüzden ama o yanakların geldiği hale baktıkça bir şey yiyebilmem de çok mümkün değil. Alerji testleri bebelerde kesin sonuç da vermiyor. Süt alerjisi çıkmazsa alerjisi yok demek değil. Yazmaya üşendiğim birçok durum var bununla ilgili, sadece demek istediğim alerjensiz lezzetli pratik tarifleriniz varsa hepsini kucaklamaya hazırım. İnternete bakamam, çok uzun anlatıyorlar. Zamanım yok. Benim enerjik olmam şart anlıyo musunuz. :(

[guzyazi]

Çok sık rastlıyorum toplu taşımada yer kavgası haberlerine. Evet, ihtiyar diye toplu taşımada kimseye yer vermek zorunda değiliz. Evet, belki gün içinde ben o ihtiyardan daha çok yoruluyorum. Evet, o ihtiyarın o saatte toplu taşımada ne işi var, ben işten dönüyorum. Ne bileyim bence çok evet değil bunlar ama evet olsun.

Efendiler, her şeyi mantıkla açıklamaya kalkışınca merhameti ıskalıyoruz. Bazı şeylere kalple karar vermek inanın ki zayıflık değildir. Argümanımız ne kadar sağlam olursa olsun, ne kadar haklı olursak olalım mantıktan bile önemlisi iç ve kafa rahatlığıdır. Sabırlı, yardımsever bir insan olma ihtimalini değerlendirebilmek hâlâ güzel biri. Sonra burada haklıyım deyip çekip gittiğimizde gece yatarken karıncalanıp duruyoruz: "Neden huzurlu hissetmiyorum?"

Cevabı o toplu taşımada düşürmüşüzdür ve ihtiyar bir temizlik görevlisi de onu bilinmez bulunmaz bir yere süpürmüştür belki. Olabilir mi baksana buraya kalbinle bi?

[guzyazi]

Kimseye yük olmadığım o güçlü, mücadeleci yorgunluk. Bayılıyorum.

[guzyazi]

Bu sene ne çok erguvan yaptı, umarım bir tanesine olsun sarılabilmişsinizdir. 💞

[guzyazi]

Orta sınıfsanız, okumamış ve bir yere de gelememiş insan dahi sizi aşağılamaya çalışıyor.

[guzyazi]

Love yani aşk.

[guzyazi]

öncelikle bir soru sormayacağım.

bir şey anlatmak istiyorum, evet bu saatte ne olmuş?

Tumblr uygulamasını seneler önce kardeşlerim vasıtasıyla keşfettim ve telefonuma indirdim o zamanlar bana çok rafine gelirdi buralar facebook instagram twittera kıyasla ve kendimi ayrıcalıklı hissederdim. Herkes kullanmıyor ya herkes bilmiyor ya, ondan. Neyse guzyazı sen o zamanlar nasıl karşıma çıktın inan bilmiyorum ama çıktın işte yazıların çok hoşuma gitti diğer insanlar gibi. Sonra ben bi ara verdim gelmedim buralara ayda bir belki giriyordum girdikçe de seni aratır yeni bir şeyler yazmış mısın bakar okurdum. Sadece bunun için girdiğim bir dönem olmuştu. Sonra yine kaybolurdum. Bu söylediğim bir iki sene değil çok daha uzun. Yoksa anlatmazdım valla. Ben o ayda bir girmelerimin de arasını açtım baya açtım bir ara uygulama telefonumdan silindi filan geri yükledim. Sonra sen bir ara kayboldun yine bıraktım tumblra girmeyi. Seni Twitter’dan instagramdan arattım her yerde gizli. Gizli olman bi hoşuma gitti ama ulaşamamak üzdü. Şimdi yine uzuuun bir aradan sonra sayfamda seni gördüm ve hemen neler yazdığına bakmaya koyuldum. Bir de ne göreyim anne olmuşsun. İnanır mısın ben de anne oldum 6 ay önce. Yani bilemiyorum çok şey söyleyesim var ama sözün bittiği yerde gibi de hissediyorum. Yine de bunları yazmak istedim. Seninle nasıl bir etkileşim içerisindeyim bil istedim. Bağlantılı ve akıcı anlatamamış olabilirim ama senin okuyunca anlayacağına şüphem yok.

Huuuff 🥺 Sizin gibi insanlar ❤️

Bebelerimiz de aynı aylık sayılır. Bana instagram'dan ulaşır mısınız?

[guzyazi]

1 aydır annemdeyiz, eve gelince bebem deli gibi ağlamaya başladı ki hiç ağlamayan bir bebedir. gitmeden önce çevre algısı tam oluşmamıştı, şimdi yabancı nedir biliyor o nedenle müthiş yabancıladı. tamam annemmm bu hafta dışarı çıkmayalım da eve alış annemmm dedikten birkaç saat sonra dışardayız yine. geçen hafta cildiye doktoruna ayağımı gösterdim ayak tırnaklarım yürümekten kalıcı olarak yamulmuş. eve alışmayı ben öğreteceğim fıkraya bak

[guzyazi]

tahin, pekmez, helva, kalburabastı falan sevmeye başlamışım; bu çok net yaşlanma alametidir. umarım lokum sevmem.

[guzyazi]

Fedakârlıklar, hayat boyu kendinize minnet edilsin diye değil; "Seni seviyorum ve yanında olmak istiyorum" diye yapılır. Fakat ben her iyiliğin, güzelliğin karşısında ödenmez bir borç ezikliğiyle kalakalmaya başladım. Kızacağım, küseceğim; "Ama o bana şu inceliklerle dokunmuştu"larıma çarpa çarpa paralanıyorum. Kimse bana iyilik yapmasın diye insan kendini insandan çeker mi? Ömer Seyfettin'in "Diyet"ine döndüm. Alın kolumu salın beni.

[guzyazi]

İnsanın denizi içesi mi olur. Böyle denizleri evet.

[guzyazi]

Buraya geleli üç hafta oldu, sanırım üç gün haricinde -çünkü hava keyifsizdi- her gün bebemle geziyoruz, kilometrelerce yürüyoruz baş başa. Kendimle baş başa olmak, yürümek, bir şeyler dinlemek, okumak, fotoğraf çekmek nasıl doyulmazdıysa bunların hepsini onunla yapabilmek her günüme yeni heyecanlar katıyor. Bin kere gördüğüm yerleri onunla görmek, aynı yol için ikinci bir göz ve şans getiriyor. Ona anlatmak her şeyi, kendi sesimi bu kadar sevgili duymak da kendimde hâlâ tanıyacağım bir şeyler olduğunu fark etmemi sağlıyor. Kendimi yeniden seviyorum, hayatı yenidenseviyorum, hafifliyorum, keşif hiç bitmiyor. Sabahları tüm uykusuzluğuma rağmen "Ayy bugün ne yapsak" sevinciyle uyanmak armağan gibi geliyor. O kadar hatırlamadığım zamandır bir şeylere heves, heyecan, iştah duymuyordum ki şimdi renkleniyorum. Bir dönemden geçiyorum. Bir devri atlıyorum. Görüyorum, derim değişiyor.

Şükürler ve teşekkürler 🌺

[guzyazi]

Tevazunun ayarını kaçırınca beliren o ezginlik.

Yerinde kibirden korkma.

[guzyazi]

Nefes alamayacak gibi oluyor musun, oluyorsan ne iyi geliyor?

Uzun zamandır olmamıştı bu ama bu kış çok oldu. Benim iyileştiricim yürümek. Dışarı çıkamadığında sapıtan bir psikolojim var, evde durmak nefes almama engel gibi.

İkincisi güneş. Kesinlikle güneş enerjisiyle çalışıyorum. Kıştan, kapalı havadan nefrettt. Akdenizlilikten mutlaka.