fener-bekcisi

[fener-bekcisi]

rüzgâr aşka

aşk kadına

kadın adama üfledi

yeşili seviyorum dedi adam

ağladı kadın

ağaç yeşerdi

dal yeşerdi

yaprak yeşerdi

adam geçti yeşilin yanından

hayalsiz olmaz dedi adam

düş doğurdu kadın

karanlığı sevmem dedi

yıldız ekti geceye

yetmez dedi

sabahla boğdu geceyi

kelamı seviyorum dedi adam

lügat oldu kadın

sözcük oldu

hece oldu

harf oldu

soğuğu sevmem dedi adam

güneş oldu

yazı sevmem dedi

kar oldu

...

tanrı’dan sabır diledi kadın

* Nihan Işıker

[fener-bekcisi]

...

7 kez çaldı tek bir kapıyı

sonra 6 kez sonra 5 kez

kimse anlamadı

hoş kapı da açılmadı

oysa bütün duvarları yıkıp

yolları kucaklamıştı

eski bir kitaba bulaştırdı kokusunu

kasımdı. kasım’ın sonu

eski ince yıpranmış bir kitaba.

3 harf seçti içinden

içine sakladı

oku beni dedi sonra. oku beni

bekledi

yine de kimse gelmedi

...

* Arzu Eşbah

[fener-bekcisi]

Büyümek denir adına..

Benliğini içeri çekersin, saklarsın yaralı kalbini, gözyaşını içine akıtırsın.

Perde üstüne perde çekersin kimsesiz odanın penceresine.

Perde üstüne perde çekersin çocuksu düşlerine, aykırılığına, içinden konuşmalarına.

Büyümek dedikleri aslında, bu korkunç boşlukta hep üşümektir…

* Murathan Mungan

[fener-bekcisi]

...

söz

sende olunca

hangi mevsimin mecali yeter ki ifade etmeye

tek tek heceliyorum maviye gem vurmuş zamanı

kırlangıçlara takılıp göç eden bahar

adının müjdesini saklıyor doğacak iklimlere

razıydım oysa güneşin yanında asırlara bölünmeye

kurşuni gözlerin nefesime batmadan önce

...

* Nuran Köse Baydar

[fener-bekcisi]

...

Seni tanıdığı günden beri, menzilini gözlerinden çevirmeyen bir adamdan nasıl çaldın kendini!

Hani sıksan yüreğimi söyle, söyleyemediğim kaç cümle düşer o güzelim ellerine.

Sen, ah sen..

Yoksa, yanımda duran o soğuk ikinci yastığı mı emanet ettin kararan gecelerime.

A Kadınım!

Sesimi ört üzerine, kalın giyin yüreğimi, üşütme!

* Alican Sofu

[fener-bekcisi]

Hayatta her zaman işler istediğin gibi devam etmez…

Bazı zamanlar mutluluktan ayakların yerden kesilir, bazı zamanlardaysa ayaklarının yerden kesildiği kadar yüksekten dibe çakılırsın.

Kimi zaman mutluluğun çok hızlı gelişir, kimi zaman da aynı hızla bir duvara bodoslama çarparsın…

* Har ve Kül - Ezgin Kılıç *

[fener-bekcisi]

...

Ben sevgilim…

Bir çocuk bayramı gibi yaşamak isterdim her aşkı

Cezaya kaldım

...

* Didem Madak

[fener-bekcisi]

Sokak insan dolu. Bir sürü insan geçer oradan. Onları görürsün, fakat ilgini çekmezler... Umurunda bile değillerdir. Geçip giderler... Ama kitapta okuyunca, onlara öyle acırsın ki, yüreğin duracak gibi olur...

* Maksim Gorki

[fener-bekcisi]

Başka bir insan olmaya çalışmak boş bir çaba. İnsan için ilginç olan, o eski kişiliğin yeni yaşantılara nasıl bir tepki göstereceğidir.

* Cesare Pavese

[fener-bekcisi]

Parıldadığın anlar vardır; yılmışsındır ama kendine mutlu ve aptal olma izni verirsin bazen. Neden olmasın?

* Bukowski

[fener-bekcisi]

İnsanın asıl doğum yeri, kendisine ilk kez akıllıca baktığı yerdir.

* Marguerite Yourcenar

[fener-bekcisi]

...

Şiirler yazdım, kitaplar okudum

Elime bir bardak aldım, onu yeniden oydum

Derinlerde kaldım böyle bir zaman

Kim bulmuş ki yerini, kim ne anlamış sanki mutluluktan

Ey yağmur sonraları, loş bahçeler, akşam sefaları

Söyleşin benimle biraz bir kere gelmiş bulundum.

* Edip Cansever

[fener-bekcisi]

Anadolu halkının bir ruhu vardı; nüfuz edemedin. Bir kafası vardı; aydınlatamadın. Bir vücudu vardı; besleyemedin. Üstünde yaşadığı bir toprak vardı; işletemedin. Onu, hayvani duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın elinde bıraktın. O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi bitti. Şimdi elinde orak, buraya hasada gelmişsin! Ne ektin ki, ne biçeceksin.

* Yaban - Yakup kadri Karaosmanoğlu *

[fener-bekcisi]

Kızgınlık duyduğun kişileri sürekli aklında ve kalbinde tutuyorsun, sürekli onlarla meşgul oluyorsun, içten içe onlarla tartışıp duruyorsun; bu neye benzer, sevmediğin kişileri evine almışsın salona doldurmuşsun, oturmuşsun karşılarına kavga edip duruyorsun. Hâlbuki sevmediğin kişileri ne çağırıyorsun evine? Başına dert mi arıyorsun? Bırak gelmesinler.

* Ömer Faruk Dönmez

[fener-bekcisi]

hâlâ duruyor

çatlak, kuru dudaklarımda

alnının sıcaklığı

uzaklaşmış olamazsın

-sayrıyım günlerdir -

kuduran atlar gibi

terli terli dönüp duruyorum yatakta

ayaklarım buz

siluetin asılı tavandaki boşlukta

pencereye tüneyen kuş sesleri

küfür gibi yankılanıyor odamda

-ne çok severdim serçeleri oysa-

bir acı ne denli saplanıp kalabilir

ne denli saplanıp kalabilir bir acı

-diye diye -

körüklüyorum meğerse

saplanıp kalan acıyı

bakıyorum

paslı bir çivi duvarda

babamın bir zamanlar ceketini astığı

yerini yadırgamayan

bir çivi gibi

duruyor şuramda

açık bıraktığın yara

kırık kırık hıçkırıklar

yankılanmasın diye odamda

daha bir sıkı

sımsıkı tutuyorum yorganı

sıkılmaktan sızlayan

dişlerimin arasında

bileklerimde

başarısız intihar denemelerinden izler

bir-iki-üç...

duman duman artıyor yalnızlık

geçmiş taptaze duruyor belleğimde

çıkıp çekip gitmeli diyorum

çıkıp çekip gitmeli

girmeli ormanların koynuna

doruklarına dağların...

herkesten

her şeyden

kentlerden

geçmeli bütün mevsimlerden

uzaklara çok uzaklara

sığınmalı kitaplara

alfabeden çıkarıyorum harflerini adının

bakıyorum

yitiriyor anlamını bütün cümleler

dönüp dönüp kendime

kurduğum bir cümle

tekerrür ediyor dudaklarımda

“sensin dünyanın kalbinde yama

nereye gidersen git yine düşeceksin yokluğuna”

...

* Necat Uslu

[fener-bekcisi]

Sevişmeden sonra aşk uykusu.

Sarkmış yataktan yere

ter içinde çarşaflar.

Duyuyorum uykumda

Sevişmeden sonra aşk uykusu.

Sarkmış yataktan yere

ter içinde çarşaflar.

Duyuyorum uykumda

güçlü nehri.

Yavaşlamakta hız.

Benimle birlikte yuvarlanmakta

büyük ağaç kütükleri.

Dallarında binlerce kuş

kımıltısız yol almakta uzun bir şarkıda,

yıldızlarla almaşık, sudan ve yapraklardan bir şarkıda.

Elimi geçiriyorum boynunun altından usulca, içimde

uykundaki kuşların şarkısına engel olurum korkusu.

Yarın saat onda,

pancurları açtığın zaman güneş saldırdığında odaya

daha da belli olacak aynada ısırılmış alt dudağın ve kıpkırmızı kesilecek ev, altın tüyler

ve uzun tamamlanmamış şiirler dört bir yanda.

* Yannis Ritsos

[fener-bekcisi]

Gitmekle ne iyi ettin.. Haklı olan senmişsin! Ben romantik, yanlış kitaplarla, kötü yaşam örnekleriyle aldatılmış, yaşamanın anlamını kavramaktan yoksun, kibirlinin biriymişim.. İnsan tek başına yaşamı karşılamak zorunda, bense ille de bir sevgiliyle el ele verip değiştirecektim dünyayı! Ne ham hayal, ne zırvalık..

* Leyla Erbil *