Last Seen Blogs
alyolyy
Alyoly
gena0
Cereales y Té
artinches
Art InChes
magicmax-xxl-blog
Manson Manhood
flyingseacow
Manat
Text
Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne
Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne - stowarzyszenie kulturalne w Bydgoszczy, istniejące w latach 1961-2008.
Działalność
Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne zajmowało się promocją kultury regionalnej, popularyzowaniem wiedzy o regionie, rozwijaniem różnych form twórczości amatorskiej oraz pielęgnowaniem kultury ludowej i folkloru.
Najważniejszą dziedziną działalności Towarzystwa były publikacje książkowe (kilkaset pozycji). KPTK specjalizowało się w monografiach miast i regionów oraz książkach o ludziach zasłużonych dla lokalnych społeczności. Blisko połowa wydawnictw to tomiki poezji i almanachy.
Historia
Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne powstało 3 grudnia 1961 r. w Bydgoszczy w odpowiedzi na zapotrzebowanie na organizację koordynującą działalność lokalnych stowarzyszeń społeczno-kulturalnych na terenie województwa bydgoskiego. Prezesem towarzystwa wybrano posła na Sejm, przewodniczącego WRN Aleksandra Schmidta. Jako kluczową działalność KPTK ustanowiono animację życia kulturalnego w regionie oraz opiekę nad amatorską i zawodową twórczością artystyczną. W latach 70. w KPTK sfederowanych było ok. 40 lokalnych towarzystw kulturalnych na Kujawach i Pomorzu.
W ramach Towarzystwa wyodrębniono sekcje: wydawniczą, plastyki i wystaw, muzyczną, literacko-odczytową, bibliofilską, twórczości ludowej, filmową, amatorskiego ruchu artystycznego i inne. Do głównych osiągnięć Towarzystwa należał rozwój społecznych ognisk artystycznych, promocja twórczości lokalnych twórców ludowych oraz rozwój festiwali kulturalnych na terenie regionu. Organizowano liczne imprezy kulturalno-oświatowe: spotkania literackie, koncerty muzyczne, wystawy, sesje popularnonaukowe i regionalne np. Wiosna na Pałukach w Szubinie, Dni Borów Tucholskich, Dni Krajny w Nakle itd. Drogą konkursu wybrano herb ziemi bydgoskiej, który został przyjęty jako znak KPTK. Zwycięzcą konkursu był plastyk Zygfryd Nowicki.
W 1964 r. zainaugurowano działalność wydawniczą, w której poczesne miejsce zajmowała tematyka regionalna. Przez szereg lat (lata 60. i 70.) KPTK było obok oddziału Wydawnictwa Morskiego, jedynym rodzimym wydawnictwem w Bydgoszczy. W 1965 r. zainicjowano wydawanie cyklicznego „Rocznika Kulturalnego Kujaw i Pomorza”, w którym publikowano materiały dotyczące historii, kultury, tradycji ludowej, twórców, nauki, literatury itp. W latach 80. XX w. preferowano literaturę piękną, a na łamach KPTK debiutowało wielu młodych twórców i poetów.
Do ważniejszych pozycji KPTK należały m.in. monografie miast i powiatów (Kcynia, Fordon, Tuchola), pierwszy atlas województwa bydgoskiego (1973), „Bydgoski Słownik Biograficzny”, bydgoskie leksykony: teatralny, operowy i muzyczny, poezja, proza i eseistyka z cyklu „Biblioteka Oddziału Bydgosko-Toruńskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich”, monografie sztuki ludowej: Kaszub, Kujaw i Pałuk oraz prace monograficzne dotyczące twórczości artystów plastyków. W latach 90. XX w. zgromadzone przez KPTK eksponaty sztuki ludowej włączono do zbiorów Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego.
17 września 2008 r. Towarzystwo zostało wykreślone z rejestru Stowarzyszeń (KRS)
Bibliografia
Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. [w."> Kalendarz Bydgoski 1972
Piechocka Ewa: Rozmowa z Zofią Wachowiak - redaktorem działu wydawniczego Kujawsko-Pomorskiego Towarzystwa Kulturalnego. [w."> Kalendarz Bydgoski 1998
Wachowiak Zofia: Mecenas artystów i pisarzy. [w."> Kalendarz Bydgoski 2005
0 notes
Text
Artur Malawski
Artur Malawski (ur. 4 lipca 1904 w Przemyślu, zm. 26 grudnia 1957 w Krakowie) – polski kompozytor, pedagog i dyrygent.
Tablica poświęcona Malawskiemu
Od ósmego roku życia uczył się gry na skrzypcach w Przemyślu. W 1920 rozpoczął ośmioletnie studia gry na skrzypcach w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie w klasie Jana Chmielewskiego oraz teorii muzyki u ks. Bernardina Rizziego. W latach 1927-1933 koncertował w Krakowie i innych miastach oraz w Polskim Radiu. Z powodu urazu lewej ręki musiał zrezygnować z kariery wirtuoza. Rozpoczął wtedy karierę profesora. Nauczał skrzypiec i teorii muzyki w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie (1928-1936), gry na skrzypcach w Śląskiej Szkole Muzycznej w Katowicach (1929-1930) oraz w Żeńskim Seminarium Nauczycielskim w Krakowie (1930-1932). Był współzałożycielem Stowarzyszenia Młodych Muzyków w Krakowie (1932). W 1936 rozpoczął naukę w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, gdzie studiował kompozycję w klasie Kazimierza Sikorskiego oraz dyrygenturę w klasie Waleriana Bierdiajewa. Studia ukończył w 1939 z odznaczeniem za kompozycję. Po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Włodzimierza Wołyńskiego, gdzie prowadził chór i orkiestrę ukraińskiego teatru muzycznego.
W 1940 podjął pracę nauczyciela gry na skrzypcach i klasy kameralnej w szkole muzycznej w Tarnopolu. W 1941 zamieszkał we Lwowie, a następnie przeniósł się do Lublina, gdzie do 1944 uczył prywatnie gry na skrzypcach oraz organizował koncerty dla Polaków. Od 1945 uczył dyrygentury i kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, gdzie w latach 1951-1952 kierował sekcją operową na Wydziale Wokalnym. W 1957 został mianowany kierownikiem Katedry Dyrygentury. W latach 1950-1954 uczył dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Akademia Muzyczna w Katowicach). W 1955 został profesorem nadzwyczajnym. W latach 1945-1957 występował sporadycznie jako dyrygent. W 1948 odniósł sukces artystyczny wykonując swoje "Etiudy Symfoniczne" na fortepian i orkiestrę podczas festiwalu Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej w Amsterdamie. W latach 1945-1948 wchodził w skład Komisji Programowej Szkolnictwa Wyższego przy Ministerstwie Kultury i Sztuki. Od 1946 był członkiem zarządu, a w latach 1948-1951 i w 1957 prezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. W latach 1951-1954 był członkiem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich (ZKP).
Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze zasłużonych.
Nagrody i odznaczenia:
1928 – I nagroda na Konkursie Towarzystwa Bratniej Pomocy Uczniów Konserwatorium Krakowskiego za "Bajkę" na skrzypce i fortepian
1949 – II nagroda za "Wariacje" na orkiestrę, III nagrodę za "Toccatę z fugą w formie wariacji" na fortepian i orkiestrę symfoniczną oraz wyróżnienie za "Tryptyk Góralski" na fortepian na "Konkursie kompozytorskim im. Fryderyka Chopina"
1952 – nagroda państwowa III stopnia za szkic symfoniczny "Wierchy" na orkiestrę
1955 – nagroda państwowa II stopnia za twórczość kompozytorską i działalność pedagogiczną oraz nagroda Ministra Kultury i Sztuki za "Trio Fortepianowe" i za "Etiudy Symfoniczne"
1956 – Order Sztandaru Pracy II klasy oraz nagroda Związku Kompozytorów Polskich za całokształt działalności kompozytorskiej i pedagogicznej
1957 – Nagroda Muzyczna miasta Krakowa za osiągnięcia twórcze ze szczególnym uwzględnieniem "II Symfonii Dramatycznej"
W latach 1962-1982 co dwa lata odbywał się w Krakowie Konkurs Kompozytorski im. Artura Malawskiego.
Do jego uczniów należeli m.in. Bogusław Schaeffer, Krzysztof Penderecki (kompozycja) oraz Jerzy Katlewicz i Jerzy Semkow (dyrygentura).
Bibliografia
Bogdan Snoch: Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego. Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 75. ISBN 83-60353-11-5.
Artur Malawski w serwisie Culture.pl
Artur Malawski (pol.). polmic.pl. [dostęp 2011-06-22">.
Związek Kompozytorów Polskich
Kontrola autorytatywna:
LCCN: nr89006108
WorldCat
0 notes
Text
Excel po męsku
Więcej informacji w temacie domy z drewna!
Posprzątałeś? Tak! Krótko i treściwie. A co tak naprawdę posprzątał? Tego dowiemy się jedynie, kiedy sprawdzimy. Inaczej na to samo pytanie brzmiałaby odpowiedź płci pięknej. Przedstawiona zostałaby nam lista tego, co zostało posprzątane i jeszcze dłuższa tego, na co brakło czasu! Tak jest, gdy chodzi o wszystko w naszym życiu.
Są sytuacje, w których wymagamy jasnych i krótkich komunikatów, a właściwie odpowiedzi. Dotyczy to także naszej pracy z arkuszem kalkulacyjnym Excel. Czy można uzyskać z Excela klarowne odpowiedzi? Tak! Szkolenia z Excela są obecnie powszechną formą rozwoju oraz sposobem na zaoszczędzenie swojego, jakże cennego, czasu. Obliczył? Tak!
Najważniejszą rzeczą jest ustalenie celu, czyli dokładne określenie tego, co ma zrobić arkusz i jakie raporty powinien wyświetlić. Cała reszta należy do rzeszy specjalistów, którzy przygotowując szkolenia z Excela albo nauczą Państwa wykorzystywać te najbardziej potrzebne i specyficzne funkcje, albo zrobią gotowca obliczającego wszystko samodzielnie. Mam tu na myśli szerokie wykorzystanie MAKR VBA.
Z Excelem trzeba troszkę po męsku, jasno i klarownie, za pomocą prostych komend wytłumaczyć, jakich efektów w postaci raportów oczekujemy. Nie wystarczy ogólne polecenie ani tym bardziej proszę sie nie nastawiać, że Excel sie domyśli. Konkretnie i algorytmicznie należy mu wytłumaczyć, czyli tak po męsku (niewykluczone wskazywanie paluszkami).
Zdaję także sobie sprawę, że czasem osobom, które perfekcyjnie rozróżnią kolor amarantowy od karmazynowego (dla mniej wtajemniczonych, oba te kolory to odcienie czerwieni) może zdarzyć sie trudność, czy wykorzystać sumę częściową, czy funkcję Licz.Jeżeli. Właśnie po to na rynku usług pojawiły się szkolenia z Excela, dzięki którym w sposób konkretny otrzymamy odpowiedź, jakie funkcje zastosować.
0 notes