dlrablt-blog

[dlrablt-blog]

Dağıldık. Hepimiz ayrı ayrı yerlerimizden parçalara ayrıldık. Bi umuda sürekli bel bağlayıp her yeni gün daha güzel olacak inancıyla uyandık. Olmadı. Bekledik. Olmadı. Vazgeçtik. Gülüşlerimiz azaldı en başında. Sessizleştik sonra iyice. Konuşmadık, dinlemeyi seçtik. Sonra dinlemek de yordu. Tüm varlığımız, tüm bağlılığımız ortak paylaştığımız yaşam oldu. Susarak sadece ilerlemek zorundaydık. Yaptık. Yolun nereye çıkacağını bilmeden hep ilerledik. Hala da öyleyiz. Yürüyoruz, koşuyoruz, dinlenmek isteyip ağrıyan bacaklarımıza, kaybettiğimiz umudumuza ağlıyoruz. Çoğunlukla düşüyoruz. Ve bu sefer bu düşüşten daha hızlı daha huzurlu kalkabilmek umudundayım. Yeniden düşmemek adına... Görüşeceğiz

[dlrablt-blog]

En baştan başlarken aslında hayat defterimde en kirli sayfalar kalmış hiç yazmadığım. Tam oradayım. Kirlendiğim, kirlettiğim yerde.

Ne olacak, hangi yolda, nasıl ilerleyeceğim bilmiyorum. Korktuğum, korkmaya devam edeceğim çok yanlışım oldu. Olmaya da devam ediyor. Ama bir yol çizmeye çalışıyorum kendime en baştan. Bu yolda en yeni ama en kirli hislerimi dökeceğim tek yer olsun burası. Yazmayı hatırlamak adına... Hoş buldum kendi çapımda