- bilmiyorum hiçbir zaman çok sevilmeye değer verilmeye güzel görülmeye değer görmedim kendimi hiç. bunun çocukluğa inen sebepleri var. kendimi seviyorum kendime değer de veriyorum ama bir başkası yapınca anlamıyorum inandırıcı gelmiyor bir türlü ne yaparsam yapayım, hep böyle. belki bir gün geçer bu şaşkınlık da inanırım, şimdi garip geliyor sadece. belki de kendimi sevsem de istediğim kişi değilim, istediğim kadar güzel değilim o yüzden fazla değer verilince anlamıyorum, hak etmediğimi düşünüyorum
- buna sen karar veremezsin işte
- kendimi en iyi ben bildiğim için, bilseniz siz de böyle yapmazdınız da diyor olabilirim. o yüzden ben karar veriyorum aslında
- napıcaz seninle
- ben de bunu düşünüyorum kendimi bildim bileli, bi cevap bulamadım henüz
“... Odanın içinde tek başına oturmuş tek başına kafayı yiyorsun, kelimenin tam anlamıyla kafayı yiyorsun yahu. Çünkü kafanın içi bambaşka yerlerde, kafanın içi bir bataklıkta çırpınıyor. Sonra başarıyorsun, atlatıyorsun... tüm o yolları, dağları, gölleri düşe kalka geçiriyorsun ve insanlar ‘Eee ne var bunda?’diyor, ‘Bu kadarcık mı yani? diyor...