ciddilikonular

[ciddilikonular]

Bir kalbe nasıl ait olurum bilmiyorum savruluyorum

O kadar aitim ki

Başka bir versiyonda başka bir evrende

Sokaklarda elini tutabilmek isterdim

Ne biliyim belki sevdiğim dondurmayı alıp gelirdin sokaklarda dolaşırdık

Yüzünü dudaklarını özgürce öperdim bir restoranda şarabımı yudumlarken

Sinema gişesinde sarılırdın bana zorla korku filmine bilet almak isterdin gülerdik

Yemeğimi denetirdim sana

Başımı omzuna koyabilirdim herhangi biyerde

Sevişirken seni seviyorum diyebilirdim

[ciddilikonular]

Artık beni çok sevdiğini biliyorum

Ve

Bu daha çok üzüyor

[ciddilikonular]

Hayattaki tüm ilişkilerin bitiş nedeni konuşulmayan beklentilermiş bunu anladım

[ciddilikonular]

Yine mi o gecelerden biri

Yine saplandığım

Vuruyor ara ara.

Ben bu 6 seneyi nasıl ulan nasıl.

Sana o kadar hiçbişeyim ki bu hiçbişeyliğimle göğsüne ellerimle yüzümü kapatıp yaslanıp hıçkırarak ağlamak istiyorum

Senin için sana ağlamak istiyorum

Bundan daha çaresiz ne var

Göğsünde aksın istiyorum gözyaşlarım

Ama dokunma bile bana

Birazda senin içine aksın istiyorum

Ben bu 6 seneyi nasıl ya nasıl

Nasıl sevicem kendimi birini sensizliği ya nasıl

Ben napıcam bu 6 seneyle

Sen napıyosun mesela nerede tutuyosun bu yılları beni gözlerimi ellerimi bir daha bu siktiğimin hayatında seni benim kadar kimsenin sevmeyecek oluşunu

Ben bu siktiğimin hayatında bilmiyorum artık hiçbişeyi sevmenin en sakat en zararlı halini öğrendim

Normal nasıl olunur bilmiyorum

Allahım nolur normal olmak istiyorum. İnsan normal olmayı diler mi

[ciddilikonular]

7 yıl;

Hata

Manipülasyon

Narsizm

Kendinden vazgeçme

Kendini kaybetme

Yalan

Acı

Gözyaşı

Kıskançlık

Kim olduğunu unutma

Acımasızlık

Mutsuzluk derin bir mutsuzluk

Uzaklaşma

Yalnızlaşma

Fedakarlık

Kendine ihanet

Gurursuzluk

Kendini bitirme.

[ciddilikonular]

Neler yaşıyorum. Neleri yaşıyorum.

Kimler gidiyor. Kimler kayıp. Gerçekten kayıp mı.

Bu kaçıncı. Bu kadarı fazla değil mi.

Nasıl bir mesaj alıyorum. Neyi görmem gerekiyor.

Çok bitiş var. Çok gidiş. Çok terkediş. Çok darbe. Çpk ard arda.

Bazı sınavlardan kalıyorum. Bazıları şahane.

Hislerim nerede. Hislerim bazıları yoklar.

Neyi göreceğim. Hazır mıyım. Hazırlanıyor muyum.

Çok veda var. Çok gidildi benden.

Aslında hiç gelinmemiş bana.

Hangisi üzülmem gereken. Üzülmeli miyim.

Bu aralar herşey çok.

[ciddilikonular]

Kime güllerimle gittiysem dikenleriyle beni yaralamış. Kan kaybedene kadar farketmemişim.

[ciddilikonular]

Bazen bazı görüşmeleri son kez yaparız son kez o cümleyi söyleriz orada bulunuruz son kez dokunuruz son kez birlikte güleriz son kez birinin gözüne aşkla bakarız son kez oradan geçeriz o kadar çok şeyi son kez yaparız ki farkında olmayız.

Bazen hep bir sonraya saklarız yine gördüğümde söylerim yarın oradan geçerim sonra anlatırım sonra giyerim bir sürü sonra

Ama bazen o sonralar gelmez bir bakarız o son kezi yaşamışız son anmış son zamanmış. O zaman dönüp deriz ki keşke

Keşke öyle yapmasaydım öyle söylemeseydim ya da keşke o kıyafeti giyseydim keşke sevdiğimi söyleseydim keşke o gün bunu anlatsaydım keşke o yemeği yeseydim keşke keşke…

Her anı son anmışçasına yaşayıp keşkeleri iyi kilere çevirmek lazım sonunda bu hayatı doya doya yaşadım demek için keşkeleri iyi kileri çevirmek iyi ki demesek bile ben yaşadım yaşamı hissettim yaşamdan alacağımı aldım demek ama keşke dememek.

Bu kadar normal görünen bir kelimenin karanlık batağına batmamak. kelimeler bazen sadece kelime olmuyor ağırlaşıyor insanın içinde kaya gibi.

Kelimelerin yükleri çok ağır yaraları derin. Ne dediğin değil nasıl dediğin mesele derler keşke için geçerli olduğunu düşünmüyorum. Dediğim gibi bazen sonların içindeyizdir her aynı iyi kiye çevirmek lazım.

Dönüp baktığımda keşke şöyle olsaydı demiyorum. Hangi versiyonum daha iyi olacaktı bilemem. Var olan yaşamın iyikilerine bakıyorum yolumu iyi ki taşlarıyla örüyorum. 

[ciddilikonular]

 Doğada derisini değiştiren dönüşüm yaşayan bir sürü canlı var.

canları yanıyor mu acaba

biz insanlar ruhumuzu zihnimizi kabuğumuzu yaşam boyunca kaç kez yeniliyoruz

kaç kez görünmek istemeyip kaç kez Işıltımızla göz doldurmak istiyoruz

kaç kez köşemize çekilip kozamızdan çıkmayı bekliyoruz

kaç deri değiştirdim kaç ruh kaç renk bilmem

belki yırtıcı bir kuş olmak istemiyorumdur

göklerde süzülürken korkuyla bakılan

belki artık küçük bir tırtıl olmak istiyorumdur kelebek olup sakinliğiyle sadece farkedip bakanların göreceği büyüleyici bir kelebek

yorulmuşumdur artık belki en özgür benim deyip koca kanatlarımı açıp gösteriş yapmaktan yalnızlıktır belki bu

Göklerden bakıp her şeyi gördüğünü zannetmektir

Seneler sonra kalemi bu yüzden elime almışımdır belki

yazmayı sevmeyi hatırlamışımdır

kendimi sevmeyi de hatırlarım belki

bunca zaman kendime yaptığım haksızlığı manipülasyonu kendimi değersizleştirmeyi görürüm belki kendi kendimin aynısı olurum

bir daha o karanlık uyu inmek istemiyorum. 

[ciddilikonular]

 Masallara inanmak istiyorum. beyaz atlı prense mesela. kötü kalpli kraliçeden sonsuza dek kurtulmaya. Kötülerin kaybetmesine, iyilerin şarkılar söyleyerek birlikte olmasına. uzun sofralar kurmaya. hep saçlarımın parlak ve ormanın en güzel kızı olduğuma inanmak istiyorum.

Birinin beni kurtarmasına değil belki ama aşkla birbirimizi kurtaracağımız bir hikayeye inanmak istiyorum. keşfetmek istiyorum. mutlu sondan vazgeçmemek istiyorum. prensimle bana sonsuz bir mutlu son istiyorum.

gökten belki üç elma düşer biri bize, biri sevdiklerimize, bir aşkı bekleyenlere.

. 

[ciddilikonular]

Yine döndüm. Geldim. Evimmiş gibi. Akışa kürek çekmekten vazgeçtim.

[ciddilikonular]

Evime dönmek istiyormuşumda evim yanıp kül olmuş, gidecek yerim kalmamış gibi.

Yangını düşünüyorum o evin kül olmuş haline bakıp evim olduğu günleri görüyormuşum gibi. Bi tramvada takılı kalmış gibi. Bi’ kabus gibi görüp de kabullenmiyor gibi.

Benim bile olmayan bi evin yasını tutuyo gibi.

[ciddilikonular]

Benim hayatım sikilmişken sana hiçbişey olmamasından nefret ediyorum. Olan herşeyin yine bana olmasından, ööööylece durmandan, gelmeme izin verecek olmandan, gitmeme izin vermenden, bu boktan 5 seneyi yaşamamış gibi yapamicağımdan, seninle tanışmamış olsam nasıl bi hayatım olurdu bilmek bile istemeyişimden, aşık olduğumu seni terk ettikten sonra kabul etmemden nefret ediyorum.

Hala kıskanıyo olmamdan içimde senden uzak durmak için savaş veriyo olmaktan seni niye seçtiğimi bile anlayamamaktan nefret ediyorum.

Bu bitmeyen ağzına sıçtığımın aşkından, konuşmana hasret kalmaktan.

İyi hissediyo gibi yapmaktan bitmesi gerekiyodu bitti demekten yine dönüp sana zincirlenmekten.

Ben bu siktiğimin acısını nasıl yok edicem bilmemekten nefret ediyorum.

[ciddilikonular]

Beni sen öldürdün ama bende okadar kolay ölmeseymişim dimi.

[ciddilikonular]

Sana ençok neden kızıyorum biliyo musun. Sen biliyodun adından bile iyi biliyodun benim bu yolda kaybolacağımı ama acımadın.

Sen biliyodun tüm yangını, sen biliyodun tüm kayıplarımı, biliyodun beni soktuğun yolun çıkmaz olduğunu sen biliyodun! acımadın.

Kendime en çok neden kızıyorum biliyo musun. Ben biliyodum olacakları, ben görüyodum tüm kartları, ben biliyodum tüm adımları biliyodum 1 adım daha attığımda uçurum.

Biliyorum demiştim sana ‘biliyorum tanıyacağım en iyi adamsın üzmezsin incitmezsin biliyorum bile bile sevmeye kalksam benimle bi daha konuşmazsın’. Sen. Sen. Bile. Bile. Tüm bencilliğine. Tüm cehennemine. Sen gördün beni içimi. Durmadın. Bırakmadın.

Sen bana acımadın. Ben de bana acımadım. Koca bi ziyan. Bi hikayenin iki boktan tarafından başka hiç bi yanı yok.

Teşekkürler siktiğin hayatım için. Teşekkürler bu kadın olduğum için. İçimdeki tüm zehri sana harcadığım için teşekkürler. Zehirlerimi aldığın için her parçam kendiliğinden şifalandığı için teşekkürler.

Teşekkürler bana acımadığın için. Yolumun kıymetini bildim.

[ciddilikonular]

Bugün bitti. Bugün 4.5 senem bitti. Bugün yalanlarım bitti. Bugün garipliklerim bitti. Bugün tutsaklığım bitti. Hayır diyememem bitti. Özgür olamamam bitti. Kendim olamamam bitti. Hüznüm bitti. Acım bitti. Aşkım bitti. Kendi sorgulamam bitti. Anılarım bitti. Ne olucak şimdilerim bitti. Kıskançlıklarım bitti. Anormalliklerim bitti. Gizli saklım bitti. Vicdanımın sesi bitti. Ben değil hep o bitti.

Bugün ben başlıyor. Bugün yalansız, hesapsız, gizli saklısız, özgür bi hayat başlıyor. Özgürlükle kafayı kırmıştım çocukluğumdan beri. Bi gün babam ‘özgürlük anlayışının sınırlarını anlayamıyoruz’ demişti. Eve geç gelmek istediğin gibi giyinmek istediğin gibi sevişmek izin almamak özgürlük sanmıştım. Bi bilseydim özgürlük kendin olabilmek ben bi bilseydim özgürlük önce kendinş sevmek olanların hiçbiri belki olmazdı.

Olan her şeye müteşekkirim. Olanlar olmasaydı bugün olduğum yerde olmazdım. Zordu. Çok. Çok zordu. Keyifliydi. Kördüm duymuyodum hissetmiyodum hiçbir duyum çalışmıyodu. Sadece çok zordu.

Biraz önce evin içinde deli gibi dolaştım. Bitti bitti bitti bitti bitti bitti bitti…..

Aslında bugün başlıyorum. Başladı. 1 sene sonra bu yazıyla yüzleşmek istiyorum.

Go girl :) başla emniyet kemerini tak bu sefer. Çok güzel yollar var uçuruma çıkmayan çiçekli. Kendin ol. Görceksin güzellik en güzel özgürlük kendin olduğunda. Ruhunda.

[ciddilikonular]

Bugün buralara 4 aydır uğramadığım için şaşırdım. Yazmadığıma göre demek kendi kendime konuşmuşum. Laf lafı açmış uzun bir sohbet olmuş. Hayatımın sanırım bilmiyorum evresindeyim. Rahatlatıcı bir o kadar korkutucu. Bilmiyorum yönümü yerimi ne istediğimi. Olması gereken şeyler var sadece hayatta. Olanlar oluyor. Gerisi kocaman bi bilmiyorum. Ki ben bi kitap aldığımda bile son cümlesni okurum bilmemek delirtir beni. Bilmek isteyişten geldi başıma ne geldiyse. Aslında bilmemek güzelmiş. Sakin olmak kurcalamamak akışına bırakmak kontrol etmeye çalışmamak. Bu yazıyı da nasıl bitiricem bilmiyorum. Bu da böyle işte.