ata-1966

[ata-1966]

O zaman anladım; biz harika yol arkadaşlarıydık, ancak sonunda her birimiz kendi rotasında gidecek yalnız bir mental kütlesinden başka bir şey değildik. Uzaktan bakınca kayan yıldızlar kadar güzel görünüyorduk. Gerçekte ise, tek başımıza uzaya hapsolmuş, hiçbir yere gidemeyen tutsaklar gibiydik. Ancak iki uydunun yörüngeleri tesadüfen kesişince bir araya gelebiliyorduk. Hatta birbirimize duygularımızı bile açabilirdik. Sadece bir anlığına. Hemen sonraki an ise mutlak bir tek başınalığa doğru savrulacaktık. Günün birinde yanıp yok oluncaya dek.

Haruki Murakami

[ata-1966]

kolay hayatların özendirildiği, paranın amaç olarak görüldüğü ve salt faydacılık ilkesinin benimsendiği bir ortamda aklı başında adımlar atmak zor olsa da, “farkına varmak” başlamak için yeterlidir. insanlık tarihine adını yazdıran bütün büyük icatlar; nefes alan, yemek yiyen, acıkan ve yorulan insanlar tarafından bulunmuştur. asla yetişemeyeceğiniz üst aklı kabullenip, size sunulanlarla yetindiğinizde daha mutsuz, daha karamsar ve amacını asla bulamayacak insan topluluklarına dönüşür, sömürüldüğünüzü anlayacak sorgulama düzeyine bile erişemezsiniz.

KafkaOkur

[ata-1966]

"Köpekler, insanlar gibi görmezler dünyayı ama birbirlerini ve insanları, insanlar gibi severler; belki daha çok. Yaşı kaç olursa olsun, bir köpek sahibini gördüğünde -hele birkaç gün görmemişse- bir çocuk gibi koşup gelir sevinçle, kucaklamak, kutlaşmak ister sahibiyle; ön ayaklarıyla onun bacaklarına veya kollarına sarılmaya, boyu yetiyorsa ve eğer sahibi rahatsız olmuyorsa yüzünü yalamaya çalışır. Yani köpeklerin gözleri insanlar gibi görmez belki, ama yürekleri insan yüreği gibi çarpar belli ki."

🐕🐕🐕

Hayvanların kafaları nettir; ya sever bir köpek mesela ya düşmanca havlar; dost görünüp ısırmaz. Dost görünüp ısırmak insana özgüdür. İnsan ısırmakla da kalmaz, neyi nasıl ısıracağı konusunda tarifler, tarifeler edinir.

Prof Dr: Üstün DÖKMEN

[ata-1966]

Çocukluğunun ilk yıllarından beri kalbine bir keder dikeni saplanmıştı ve yaşamının her anı bu dikeni yerinden çıkarmakla daha çok batırmak arasında gidip gelen bir tahterevalli oyunuydu. Tüm çocukluğu, sonrasında yaşayacağı hayal kırıklıklarına hazırlanmakla geçmişti.

Ayhan Özden

[ata-1966]

Bunca yüzyıldır

İnan

Hiçbir şey değişmedi yeryüzünde

Belki biz değiştik

Sevgilerimizi söyleyemez olduk

Göremez olduk nice güzellikleri

Yalanı öğrendik

Utanmayı öğrendik

İnandık Sonraları

Bütün yaratıklardan üstün olduğumuza

Büyük zekamız

Önce kafesi, zinciri, zulmü icat etti

İyilik, güzellik ve doğruluk adına

Hiçbir şey kalmadı inandığımız

Aradan bin yıllar geçip

Atom parçalanıncaya kadar

Zaten paramparça olmuştu insanlığımız

Böylece bir karanlığa düştük

Karanlık bizi başka bir karanlığa götürdü

Ümit Yaşar Oğuzcan

[ata-1966]

Pirinç ayıklanırdı evlerde yemeğin yanına pilav, yada dolma içi için.

Kese kağıdıyla gelirdi eve her şey poşet moşet bilmezdik...

Bakkaldan manavdan yada pazardan fileyle dönerdi Annelerimiz Babalarımız.

Sadece Sana yağını bilirdik birde.

Vita yağının boş kutularına çiçek ekerdi annelerimiz ablalarımız...

Radyoda dinlediğimiz arkası yarınların ve maçların hala tadı damağımda,

Halit KIVANÇ

Orhan AYHAN

Necati KARAKAYA onlardı spikerlerimiz.

Servis nedir onu da bilmezdik okula giderken, bizden büyük ablaların eteğine yapışır öyle giderdik okula..

Şimdi kocaman servis aracında çocuk unutuyorlar ama bizim ablalarımız bizi hiç unutmadı ne okula giderken nede okul çıkışında...

Lapa lapa kar yağsa da kapanmazdı okullar...

Sadece pazardan pazara yıkansakta ne kepeklenirdi saçımız, ne de erkenden kirlenirdi bedenimiz..

Ruhumuz, saygımız onlar hiç kirlenmezdi..

Çoğumuz ingilizceyi,

MR ve MRS BROWN’dan öğrendik işte çat pat..

At the pıcnıc, at the sea si de böyle çizgi filmleri de bilmezdik.

Zaten çizgi filim izleyecek televizyonumuzda yoktu..

Çizgi romanlarda yaşardık aşkı,

Teksas, Tommiks, Zagor, Mandreke hergün okuduğumuz kitaplar arasında birinci sıradaydı. Okuyan okumayanla değiştirir maceradan maceraya koşardık onlarla..

Şarkılar dinlediğimiz plaklar 45’likti.

Öyle büyük stüdyolar değil küçük plakçı dükkanları vardı. Hoparlörleri dışarı konur akşama kadar kayıt yaparlardı..

Saklambaç gazetesi, Hey, Ses dergileri okurdu mahalledeki ablalar. Yazlık sinamalar yaz akşamlarının vazgeçilmeziydi. Her mahallede duvarda yada direkte afişleri asılırdı yeni gelen filimlerin, birde gelecek hafta oynayacak filimin..

Kötü adam

Erol TAŞ, Ekrem BORA.

Kızların hayalindekiler;

Kadir İNANIR, Cüneyt ARKIN, Ediz HUN, Göksel ARSOY,

Erkeklerin hayalindekiler;

Türkan ŞORAY, Filiz AKIN, Fatma GİRİK ve ismini sayamadığım ne çok sanatçılar vardı sanki aileden biriydi hepsi.

Yazlık tatil köyleri falan bilmezdik koca bir yaz mahallede sokakta geçerdi.

Bizim için yazlık da, kışlık da, tatil köyü de mahallemizdi.

Sıcaktan kavrulsak da yazı,

soğuktan donsak da kışı da aynı derecede severdik.

Anne Baba abla abi kardeş arkadaş konu komşu güzel güzel geçinip giderdik işte.

Bizler güzel çocuklardık..

Alıntıdır

[ata-1966]

Hayallerim yok benim…

Hayırlısı olsun dediğim gün hepsinden vazgeçtim…

Behçet Aysan

[ata-1966]

[ata-1966]

Susuyorum

Sesimde bir emanet şarkı var,

Sana yormuyorum hiçbir kal söylemini,

Susuyorum

İmlası yok sesimin

Sesimde ölü kuşlar var

[ata-1966]

Bir gün yaşlı bir adama sordum:

Hangisi daha önemlidir, sevmek mi, sevilmek mi?

Şöyle cevap verdi:

Bir kuş için hangisi daha önemlidir, sol kanadı mı, yoksa sağ kanadı mı?

[ata-1966]

“Ben yardımsever ve iyiydim; acı beni iblis yaptı. Beni mutlu et ki, yeniden erdemli olayım."

Mary Shelley

Frankenstein

[ata-1966]

"Yanlış bekleyen için tetikte bekleyene, doğruyu anlatamazsın."

[ata-1966]

Tüm hayatımı olabilecek ve olamayacak şeylerden korkarak geçirdim. 50 yılım böyle geçti. Sabahın üçünde uykularımdan uyandım. Ama ne var biliyor musun? Teşhisimden beri deliksiz uyuyorum. Şunu fark ettim ki, korku bu hayattaki en kötü şey. Gerçek düşman o. Bu yüzden ayağa kalk, gerçek dünyanın karşısına çık ve ona vurabildiğin kadar hızlı bir şekilde vur!

Breaking Bad

[ata-1966]

Ne olurdu kokunun da fotoğrafı olsaydı

Sesin fotoğrafı

Boşluğun fotoğrafı

Parmak uçlarında ki karıncanın

Ruhtaki üşümenin.

Şükrü Erbaş

[ata-1966]

Ne güzel bir hayalim vardı benim..

Sağım merhamet,

solum şefkat olsun isterdim.

Şimdilerde sağım solum, solunda adına kalp dedikleri,

koca bir taş taşıyan insanlarla kaynıyor.

Hayatı boyunca,

kimseyi sevmeyi becerememiş insanlar..

Her gün,

yeni yeni insanlar bulup, onlara sevdiğini söylüyor..

Biliyor musunuz,

bazı insanlar çok güzel seviyor.

Ve o insanlar,

hep sevmeyi bilmeyen insanlara denk geliyor.

Mutlu olmayı hakeden kim varsa,

bir köşede,sessizce,

sevilmemişliğine ağlıyor..

İnanmayın hosçakallara...

Kimse,

kimseyi hoşça bırakmıyor…..

Alıntı

[ata-1966]

"İnsan, karşılaştığı kişilerin kalıntısıdır.”

Sigmund Freud

[ata-1966]

Nasıl unutulduğun değil,

Neyle hatırlanacağın önemlidir...