andromaxi

[andromaxi]

τι εύχεσαι;

τι τολμάς;

κουράζομαι πάντα να λείπει

να ζω πίσω

στο φως

κυριως στο σκοτάδι

κάπου εκεί ενδιάμεσα

κουράστηκα να λείπεις

και λείπεις συχνά

πόσο να ζεις με απουσίες;

Ανδρομάχη

[andromaxi]

φτάσαμε στο τέλος πριν καν ξεκινήσουμε

και δεν σε χόρτασα ρε γαμώτο

Ανδρομάχη

[andromaxi]

κρυφά σε ένα κρυφτό σε αγάπησα

από μικροί βλέπεις κρυβόμασταν

τότε από τρίτους

μην μας δουν λέγαμε και δίναμε φιλία στα κλεφτά

-πόσο όμορφα αυτά φιλία-

σήμερα -χρόνια μετά-

κρυβόμαστε από τους εαυτούς μας

κρυφτό τα βλέμμετα,

κρυφτό οι σκέψεις

τρανή απόδειξη:

μεγαλώνουμε ποτέ;

Ανδρομάχη

[andromaxi]

«Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας»

απόσπασμα

Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν.

Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε

φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε

Τάσος Λειβαδίτης

[andromaxi]

«Μετά από αυτόν…»

μετά απο αυτον δεν βρεθηκαν ματια να πλανηθώ

μετά από αυτόν δεν βρέθηκε αγκαλιά να ηρεμώ

μετά από αυτόν δεν ήρθε αυγουστος κανονικός.

ερωτικός.

αιώνια γαλήνιος·

Ανδρομάχη

[andromaxi]

Οι μεγάλοι έρωτες έχουν ήδη πει Καλημέρα,

έχουν ανταλλάξει φιλιά, έχουν κάνει σχέδια για το

Σαββατοκύριακο.

Ίσως έχουν μαλώσει, ίσως τα ξαναβρούν, προσπαθούν, ζουν.

Οι μεγάλοι έρωτες δεν γνωρίζουν εμπόδια, τί εμπόδιο να

υπάρχει;

Σκίζουν βουνά, γονατίζουν τον εγωισμό τους, ξεπερνούν

τους φόβους τους.

Οι μεγάλοι έρωτες ζουν μαζί.

Κι αν όχι, τότε γίνονται ποιήματα.

Χωρίς Εκπνοή - Ανθή Πάνου

[andromaxi]

«Κόμβος»

Και τα καλοκαίρια πέρασαν και τελικά σε έχασα. Χαθήκαμε στην διαδρομή, χαθήκαμε στην αποχή. Αν και είχες υποσχεθεί, αθέτησες και εγώ προχώρησα διστακτικά προς άλλο μονοπάτι, ώσπου στο τέλος της σκέψης μου πια να βρεθείς. Το μονοπάτι μου κατέληγε, όσα δρομάκια και αν άλλαζα, πάντοτε σε μια όαση ζηλευτή. Νερά ορμητικά, γαλάζια διαμαντένια και κρυστάλλινα. Και εσύ πάντα ήσουν το χάος που παρ’ όλα αυτά αποτελούσες -κατά έναν τρόπο αλλόκοτο-αυτήν την κινητήρια δύναμη που συντηρούσε όλη αυτή την ξεχωριστή ομορφιά της οάσεως . Συνήθισα σταδιακά την όαση αυτή να την κοιτώ από μακριά. Από πολύ μακριά, χρόνια τώρα. Έγινε θα ομολογήσω η αγαπημένη μου συνήθεια. Κάθε μονοπάτι που διέσχιζα, κάθε εμπειρία που συνέλεγα κατέληγε εκεί, στην όαση σου. Μπορώ να πω έγινες ο λαβύρινθος μου. Ο λαβύρινθος που ακόμη δεν μπορώ να ξεφύγω. Φαύλος κύκλος; Ίσως. Δεν ξέρω. Το χάος σου συμβάδιζε - με έναν τρόπο ανεξήγητο - με την γαλήνη μου. Δύσκολα, αλλά συμβάδιζε. Και τώρα δεν μπορώ καν να αφουγκραστώ την όασή σου και να γράψω. Γιατί το χάος σου με ενέμπνεε. Που και που με εμπνέει ακόμη. Δύσκολα, αλλά με εμπνέει. Μου έλειψαν οι αντιφάσεις μας. Τα ορμητικά σου νερά απέναντι στην σταθερότητα της στεριάς μου. Μου έλειψε η στιγμή της εξουδετέρωσης, όταν τα δύο αυτά υφαίνονταν χερουβικά. Μου έλειψε να βρίσκονται τα χείλη μου τόσο κοντά στα δικά σου. Μου έλειψε να ακούω μονάχα την πνοή σου υπό το βαλς χιλιάδων αστεριών . Μου λείπει να είμαι παιδί σε ένα χάος απέραντο και να γελώ στο πλάι σου . Μου λείπει να κατευνάζω αυτό το χάος και να γίνομαι κομμάτι αισθητό της όασεως αυτής. Μου λείπει ο κρυμμένος εαυτός που ανακάλυψα κοντά σου. Τα άφησα τα μονοπάτια μου. Τα αφήνω σιγά σιγά. Επιλέγω να κάνω κύκλους γύρω σου μήπως και χαθώ ξανά στα κύματά σου. Δύσκολες οι διαδρομές της ζωής τελικά. Πολλές οι αναστροφές, πολλά τα τούνελ και ακόμη πιο πολλά τα μονοπάτια. Εγώ κοντοστάθηκα στους κόμβους και τους ακολουθώ πιστά-χωρίς λόγο-. Μάλλον αγαπώ να καταλήγω στο αγνό γαλάζιο των παιδικών ονείρων μας. Τότε που τα πάντα φάνταζαν μικρά μπροστά στα χιλιόμετρα των διαδρομών.

Ανδρομάχη

[andromaxi]

απουσίες-παρουσίες

σταθερές μεταβλητές

Ανδρομάχη

[andromaxi]

Ν' αγαπάς την ευθύνη.

Να λες:

Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.

Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.

Ασκητική, Ν. Καζατζάκης

[andromaxi]

Γιατί έφευγες σε κάθε δυσκολία;

Γιατί με άφηνες για κάθε τυχαία εμπειρία;

Ανδρομάχη

[andromaxi]

«Δοκιμασία»

Και σένα, αν με τα τόσα που περάσαμε

τίποτα μέσα σου δε σακατεύτηκε,

μην πολυκαμαρώνεις.

Ίσως

δεν είχες τίποτε να διακινδυνεύσεις.

Τίτος Πατρίκιος

[andromaxi]

[andromaxi]

«Σχέδιο επιβιώσεως»

Φθάνουν απλά πράγματα για σένα:

Ένα επάγγελμα για μέτριο βιοπορισμό

Ένα πατρώνυμο για την περίπτωση συνωνυμίας

Ένα βιβλιάριο ασθενείας για τις άσχημες μέρες

Λίγες καλές γνωριμίες, χρήσιμες επαφές

Τετράγωνη σκέψη, σωστές κουβέντες

Μετρημένη εμφάνιση

Κι ένα ευχάριστο κλίμα με τους γύρω

Να αισθάνονται ελεύθερα μαζί σου

Να μην καταλαβαίνουν πως αγαπάς την μόνωση

Κι αρχίζουν να σ’ αποφεύγουν.

(Εν τω μεταξύ αποβλέπεις πάντοτε

Σ’ ωραίους, μυστικούς στόχους,

Κι αν δεν υπάρχουν, τους επινοείς).

Για την επιτυχία του σχεδίου

Να διατηρήσεις την αισιοδοξία σου

Σε υψηλά επίπεδα.

Β.Καραβίτης

[andromaxi]

«Spleen»

Τι κι αν δεν είναι η νοσταλγία

επανάληψη

η ηθική μου αγκαλιάζει μόνο

αυτό που με ξοδεύει.

Τόνια Τσαρούχα

[andromaxi]

«Εξουδετέρωση»

Και τότε τα οξύμωρα έσβησαν

πέθαναν πάνω στην σύγκρουση

και έμειναν απλά μωρά…

ίσως πάντα να ήταν…

Ανδρομάχη

[andromaxi]

«Έρεβος»

Ίσως

η ανθρωπότητα, εσύ και εγώ επαναπαύτηκαμε

στο να επιδιώκουμε μια κατάσταση γαλήνης κατα κανόνα αρμονικής

Και πάντα όμως

είμαστε ενα βήμα, ίσως και δυο

πίσω απο την τελική κατάκτηση της

συγχέεται με μια μετρημένη ισορροπία

πλασματική

είναι μονόπλευρη και κυρίως ημιτελής

μεταφράζουμε την γαλήνη με το κατα πόσο θέλουμε να πείσουμε τους εαυτούς μας οτι είμαστε ευτυχισμένοι

Μέχρι να φτάσουμε αντίκρυ της αλήθειας

Η αλήθεια λένε είναι πάντα κάπου στην μέση

Η αλήθεια δυστυχώς είναι στα άκρα

Οι άνθρωποι φάσκουν και αντιφάσκουν

έχουν βυθιστεί σε μια κίβδηλη γαλήνη

και αναπαύονται στα νερά της

γιατι δεν αντέχουν να γκρεμίσουν τους καταρράκτες των κοσμοθεωριών τους

δεν αντέχουν

δεν τολμούν

δεν επιλέγουν

να ξεβολευτούν

και καταλήγουμε δυστυχισμένοι

ας μην το γενικεύω· καταλήγουμε ημιτελής

ανολοκλήρωτοι

γιατι βολευόμαστε σε ενα ολόκληρο που διαιρείται απο την ίδια μας την άγνοια

την άγνοια που επιλέγουν

και μάλλον επιλέγουμε

να μην γίνει γνώση.

Ανδρομάχη

[andromaxi]

εν γνώσει μερος του όχλου

εν δυναμει ερωτευμενη με μια ιδεα

εν γνωσει ρομαντικη

εν δυναμει ρεαλιστρια

Ανδρομάχη