amokgunlukleri

[amokgunlukleri]

"siz şimdi benim belki ismimi bile unutmuşken...,

oysa görüyorsunuz işte ben,

ne güzel bakarım gözlerinize, sizi sevdiğimi size söylerken sessizce

şimdi yokluğunuz sarılır ellerime, ama gene de bir tarifsiz sıcaklık

der ki korkma mümkün değildir böyle ayrılık."

.

Cevat Çeştepe

#amok günlükleri #cevat çeştepe #adamım #beni sessiz bırakmayın #ıssızlıkta ıslık solo

[amokgunlukleri]

Senindir ey sonsuzveren ne varsa hayat gibi 

Tutma soluğunu, genişle, öz ve kabuk senindir 

Ey en güzel görüntüsü çiçeklere dökülen bir çavlanın 

Aşkım, sonsuzum, bu dünyada ne var ne yok senindir

.

Turgut Uyar

#amok günlükleri #turgut uyar

[amokgunlukleri]

Ne güzel suçluyuz biz hepimiz

Sana söyleyemediklerimi karıncalara söyleyeceğim, bozkıra, senden benden yalnız.

Susuyoruz bak hep. Söyleyemediklerimizi susuyor, bilmediklerimizi konuşuyoruz. Bozkır senden benden yalnız, oysa yaratık dolu, yaşam dolu –ya karıncalar.

Hep oturup cigara içiyoruz yetersiz, konyak içiyoruz yetersiz, en asıl yetersiz biziz, yalnızlığımız en yetersiz –ya bozkır.

Ben kadının biriysem sevilmeliyim, sen bilmezsin güzel miyim, en büyük güzelliğim senin bilinmezliğin, duymazlığın –ya en boş damlalar gözlerimizde.

Bak, tozluyuz biz, çok tozluyuz –ya bozkır, bozkır yolundan kamyonlar geçerken kalkan toz.

O başka, yapışkan bizimki, yağmurlarla yıkanmaz.

Bak, hayal kurarım, en zevksiz acıklılara gözyaşı dökerim de kendimi bilmem. Biz bilmeyiz birbirimizi; böylesine mutluyuz bazı.

Bu evrende her şeyi silecek birileri, yaşamları çoktan. Bu önemli değil; biz çoktan tükenmişiz.

SEVGİ SOYSAL

#amok günlükleri #sevgi soysal

[amokgunlukleri]

düşünsene

seninle aynı yüzyılı işgal ettik boş yere

Onur Köybaşı

#amok günlükleri #onur köybaşı

[amokgunlukleri]

Ben senin,

Sevgilin,

Eşin,

Baban,

Ağabeyin,

Arkadaşınım.

Biri bitse biri kalır,

Seni hiç bırakmayacağım.

Cemal Süreya

#amok günlükleri #cemal süreya #göksel #adamım #sisyphos

[amokgunlukleri]

giden bir kadın için

‘’ boynunda gümüş taşıyordu ‘’

dedikleri

ölü bir adam tanıyorum

diviti hokkası şiiri

kurudu kaldı

ardından bakan kadınlar

‘’ hiçbir kelam etmedi ‘’ deseler de

yazdıkları okunur olsaydı

fincandan kayıklar yüzdürdükleri

o kadınla o şehirden giden rüzgara

saçlarını verirdi

‘’ bundan mütevellit ‘’

kimseye söylemedim hatıratını

oysa asırlar sonrasına

uyanacakları bu uykudan dem

geceye düşen her izin aklını alırdı

ikimizinse öcünü aldı

şimdi gökyüzünde çığırtkan

kuşlarla oynayan bulutlar gibi devasa

kemik yığınlarıyla dolu

toprağın altında sabi bir ölüyüm

ister bu hatıratı derle topla çöpe at

ister ömrümüzün sonuna kadar sakla

yani ne olur ki sonumuz

bir varmışız baktın ki bir de yokmuşuz

biraz gümüşümüz kararır içimizde

gökyüzünün mavisi solar biraz

yırtılır tül perdemiz ne gam

içeri buyur ederiz bütün çıkanları

pusuya düşen kelimeler dağılır

bakmışsın başka köşelerde ağlarız

hep yazmıştık bu sefer konuşuruz

hem de Tanrının huzurunda

gülmüş bakarsın yüzümüz çocuklarımıza

gölgelikte bir akşam sefasında

.

Önder Yılmaz

#amok günlükleri #önder yılmaz

[amokgunlukleri]

Mavi bir zamanın içinde ıssız bir kum çanı. Hepimizden yapılmış bir vazgeçiş. Uğultusuyla mağrur. Bir kış bahçesinde soğumuş. Deniz terledikçe kendine kapanıyor. Zülüfleri köpük köpük intizar. Bakmıyor, yarılmış bir nar her yere saçılıyor. Hayalin cezasından kurtulmuş. Ağzı sönmüş çerağ. Gerçeğe katlanmak güçsüz düşürüyor. Topuklarına dek ayrılık. Gelmiş yine de. Yazdan bir iyimserlik…

Unutma bahçelerine bir avuç ışık.

İnanmadan olmuyor. Kasıklarında hayatın kalbi.

Acısını sevmek istiyor. Acısı çiçek açmış dünya.

Çocukların büyüyor Tanrım!! Sonsuzluğu gövdelerinde duyarak…

Şükrü Erbaş

#amok günlükleri #şükrü erbaş

[amokgunlukleri]

"Ben oturmuş ne yapıyorum burada?

Gidip bahçemde loeparlarla oynasam daha iyi.

Ya da Tayland’ta bar açsam; En fiyakalı

Akdeniz mavileri satsam.

Dudaklarındaki Leylak buğusu’ nu

çek kenara

geçeyim sevgilim."

.....

Özkan Mert (BEN ORTA İKİ’ DE KALECİYDİM şiirinden)

#amok günlükleri #özkan mert

[amokgunlukleri]

Benden kalan boşluğa kırmızı bir araf düşüncesi koy…

Birhan Keskin

#amok günlükleri #birhan keskin

[amokgunlukleri]

Yarın bizi beraber görenler kimdi o yanındaki diye sorarlarsa beni detaylı anlatma.

Kısaca; ömrümün geri kalanı dersin.

Cemal Süreya

#amok günlükleri #cemal süreya

[amokgunlukleri]

fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına

bir güvercin uçurup kıtalar arasından

çağırdın beni

geçerek birer birer sürgün kanyonlarını

derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına

yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı

yıkarak yalnızlığa kurduğum sarayımı

yetim çığlıklarımı duyurmak üzere sana

koşup geldim; iliştir beni memnu bahtına

adını söylemek istemiyorum

her hecesi amansız bir kor dudaklarımda

her harfine yıllardır şimşeklerle yarıştım

zindanlara karıştım, ölümlerle tanıştım

adını söylemek istemiyorum

Rüveyda dediğim zaman

anla ki, senin için yürüyor kelimeler

çığlığımın atardamarlarından

hangi yıldızdır bilmem, gözlerin

kayar da üzerime Rüveyda

önce tuhaf bir deprem yayılır bedenime

sonra açılır önümde ıstırab vadileri

silik renkleriyle adımlarıma

çözülmeye yüz tutan bir mazi mühürlenir

hayalin bittiği menfeze doğru

alaca bir at koşar içimde

zamansız, mekansız nefese doğru

uslanmaz bir yürek taşıdığıma dair

yaygın bir kanaat dolaşır aynalarda

oysa Rüveyda

baştan başa ben

kevser akan, gül kokan bir kalbin filiziyim

kitaplara sürdüğüm kapkara lekelerden

bir anlatsam nasıl utandığımı

bir doğrulsam eğrildiğim yerden

ağarır tanyeri nilüferlerin

alaca bir at koşar içimde

ezer toynaklarıyla anılarımı

sular köpürmemeliydi Rüveyda

kırılmamalıydı ıslak dalları hasret selvilerinin

ben zehire alışkınım, şerbete değil

rüyalar nefret eder avare duruşumdan

kabuslar çekerek ancak derdimi yeryüzünde

sen gün boyu simsiyah bir ufukla beraber

ben her gece bir mehdi türküsüyle çilekeş

yargılamak için zeval kayıtlarını

inkilap bekliyorum

hangi umut çiçeğidir bilmem, ellerin

uzanır da gönlüme Rüveyda

derinden bir ok saplanır bağrıma

beynimi çağıran bir sese doğru

alaca bir at koşar içimde

zamansız, mekansız nefese doğru

varlığın cinayettir memleketimde işlenen

akıtır kanını asil pehlivanların

yokluğun sükunettir kuşatır evrenimi

varlığın ve yokluğun ölümüdür baharın

artık eskisi gibi bakamıyorsun

göklerinde bir belkıs otururdu Rüveyda

binlerce gökkuşağı olurdu kirpiklerin

güneş bir ane gibi dururdu başucunda

artık dokunamıyor kakülün bulutlara

karalara bürünmüş saçlarında dolunay

BEN BU KADAR ZULME LAYIK MIYIM RÜVEYDA

hangi ressamı vurur bilmem, endamın

sarar da benliğimi

ben beni tanımam kaldırımlarda

kafesleri yutan kafese doğru

alaca bir at koşar içimde

zamansız, mekansız nefese doğru

kırmızı bir kurdela bağlayarak alnına

duydun mu orkideye dua eden birini

bu ısmarlama yüzler yok mu Rüveyda

bu yapmacık bebekler

gözyaşı akıtırken gülenler yok mu

beni kahrediyor geceler boyu

hangi çağın gelişidir bilmem, gülüşün

soluk bir dünyanın mezarlarına

gömerek gurbetimi

kapadı karanlığa Yesrib, kapılarını

meydan okuyuşun çağın ordularına

bilmem hangi mevsimin başlangıcıdır

doruklarından öte hevese doğru

alaca bir at koşar içimde

zamansız, mekansız nefese doğru

yasını tutuyorum kararttığım düşlerin

yıpranmış divaneler gibiyim sokaklarda

amansız bir ütopya üfleyen pencereler

lif lif yoluyor dram seyyahı bedenimi

önümde, haksızlığın hesaba çekildiği

hiç kimsenin kimseyi tanımadığı mahşer

arkamda, kare kare ömrümü belirleyen

hatırladıkça yanıp tutuştuğum resimler

söyle, nasıl aşarım pişmanlık dağlarını

yeniden bir Nil olup taşar mıyım çölllere

kim giydirir başıma tacını nihayetin

kim takar bileğime hürriyet künyesini

karada balık gibi nasıl yaşarım, söyle

Rüveyda, seziyorum; tahammülün kalmadı

ama dur, boşaltayım bütün çığlıklarımı

asırlardır köhne barınaklarda

küflenen, çürüyen çığlıklarımı

at vuruldu içim paramparça Rüveyda

gölgelerin ardına sakladım kusurumu

sen orada kayıtsızca gülümsüyor gibisin

ben burda damla damla eriyip akıyorum

yine de, çiğnetmem kimseye gururumu

istenmediğim yeri sessizce terk ederim

hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu

mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim

NURULLAH GENÇ

#amok günlükleri #nurullah genç #adam hurst #sparrow #elegy

[amokgunlukleri]

İnsan sevebileceği birini buluncaya kadar kaç kişiyi sevdiğini sanıyor Olric?

Oğuz Atay

#amok günlükleri #oğuz atay

[amokgunlukleri]

Bir zamanlar kediymişim ben Halûk. Sonra, herhalde kediler arasında işlenebilecek en büyük suçu işlemişim ki dünyaya bir daha gelişimde insan olmak cezasına çarpılmışım.

Bilge Karasu - Altı Ay Bir Güz

#amok günlükleri #bilge karasu

[amokgunlukleri]

gidişine küfreden dil

korkunç bir iklimin ürünüdür

türküler söylenmez artık

o sazı bu gece kır

ayrılığın gözleri

kabaran bir denizde büyür

dizlerime koysan

saçların buradan sahile vurur

kumsalda kadınların

dudakları gariptir

beklenmedik bir anda

rengini tuz çalar

‘’ sevgilim ‘’

birimizin olmadığı yere

ikimiz gidemeyiz

.

Önder Yılmaz

#amok günlükleri #önder yılmaz

[amokgunlukleri]

Geç olmadan, sonsuz geceye girmeden herkes döktüğü kederi toplasa?

Gülten Akın

#amok günlükleri #gülten akın

[amokgunlukleri]

sen gülümsediğinde anne oluyorum ben

arkadaş dost sevgili ve

minik bir serçe kocaman bir kucaklama

sonsuz bir tebessüm hepsi birden.

Arzu Eşbah

#amok günlükleri #arzu eşbah

[amokgunlukleri]