70liksanadegmez-blog

[70liksanadegmez-blog]

Küçükken bana heyecan veren bana huzur veren her şeyi kaybettim. Geriye kalan tek şey yitip giden birer anı.

[70liksanadegmez-blog]

[70liksanadegmez-blog]

"Eskiden,

yediğimizin içtiğimizin ayrı gitmediği insanlarla şu an ne halde olduğumuzu düşündükçe, kimseyi hayatımda tutmak için ekstra bir çaba göstermiyorum. çünkü değmez"

[70liksanadegmez-blog]

yüzünü göremediğin insanın fotoğrafına bağlanmak diye bir şey var

[70liksanadegmez-blog]

beni ölünce sever misin?

bak seveceğini bilsem tam şu an ölürdüm.

[70liksanadegmez-blog]

o cümlelerin senden çıktığına inanmam uzun zamanımı aldı

[70liksanadegmez-blog]

“önümden yemeğimi sırtımdan hırkamı fikrimden umudumu aldın”

[70liksanadegmez-blog]

aslında şehirlere de kırgın değilim.

bilirim, yan apartmanımda otursan beni görmek için pencereden bile bakmazsın.

[70liksanadegmez-blog]

Çok seviyorum abi,

Çok seviyorum.

Şimdi özlüyorum diye kalkıp dikilsem karşısına; iki saat içinde yüzü gözlerimin önünde, elleri kucağında bağlı, yüzündeki beni olduğu gibi durur. Ama aramızda gezegenler var.

Benim onun ellerine ulaşmam için, aşmam gereken koskoca bir düzen var. Şimdi ben böylesine büyük bir boşluktayken; sesimin onun sesinin çarptığı duvarlarda yankılanması için silinmesi gereken fizik yasaları var.

Onun ellerine dokunabilmem için, bileklerimden vazgeçme zorunluluğum var.

Karşısına çıkıp ben seni, ben sana diyebilmem için boğazıma dizilen kelimelerden arınmam var.

Ona gidebilmek için, onu bir daha görmekten vazgeçmek var.

Onu sevmekten vazgeçecek yürek yok ama abi,

Orasını ne yapacağız?

Benim dünyamın bütün renkleri, onun iki sıra dişine dizilmişken, ben gençliğimin çiçeklerini nasıl soldurdum? Güneşim onun iki göz kapağının arasındayken, ben nasıl böyle karanlıkta kaldım, ben nasıl yaşadım abi ? Soldukça onu solumda büyütürken, ben nasıl onsuz yaşarım?

Nasıl ağır geliyor düşünceleri insana.

Üç avuç toprağın içine batmaya nasıl başlıyoruz birden gün ortasında.

Bir gram su olmadan biz nasıl boğuluyoruz böyle derinlerde.

Çok mu zor; seni seviyorum demek.

Neden bu kadar zor ?

Neden bu kadar acı ?

İki çift ayak tabanına sığdıracak kadar büyük değil mi bu dünya ?

Beni onunla aynı karede yaşatacak kadar güzel değil mi fotoğraflar ?

O uzaklara bakarken benim ona bakıp uzaklara dalmam için yok mu yeterince iyi bir manzara ?

Onun kokusunu sarıp getiren bir rüzgar neden esmiyor bu şehirde ?

Geceler neden onun hayaliyle geçiyorda bir kez olsun onunla geçmiyor ?

Ben sabah neden onun gün yüzüne uyanamıyorum ?

Biz neden bunları çekiyoruz abi söylesene neden ?

[70liksanadegmez-blog]

Bak cidden kötü izler de bıraksa bazı insanların gerçek yüzünü iyi ki görmüşüm. O maskenin altındakini göremeyip hâlâ hayatımda olmaları ihtimalini düşündükçe deliriyorum.

[70liksanadegmez-blog]

Ben, ne zaman birine güvenmeye kalksam; beni bir daha ayağa kalkamayacak duruma getirdi.

[70liksanadegmez-blog]

bilirsin hayat bi bakıma güzeldir dar sokaklar poz veren eski dostlar gibi mercedes gibi turkuaz gibi yaz gibi fazla bi mektup son bi şans gibi

[70liksanadegmez-blog]

Şu saatte fotoğrafların da yetmiyor artık.

[70liksanadegmez-blog]

artık kimseyi kaybetmekten korkacak kadar sevmek istemiyorum.

[70liksanadegmez-blog]

seni görene kadar iç çekmek neydi bilmiyordum

[70liksanadegmez-blog]

Zor tabi en sevdiğin insanlar tarafından paramparça olup sadece kırıldım diyebilmek..

[70liksanadegmez-blog]

Ne abilik kervanında yer kovaladım, ne kardeşlik peşinde kuyruk oldum ne de kimseye başımı eğdim. Tek istediğim hakettiğim sakin hayat. İstediğimi alana kadar çok afedersiniz önüme çıkan abiyi de sikerim kardeşide.