3b-leesdossier-linor-legene-blog

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

De Engelenmaker

Wolfheim is een uiterst rustig plaatsje, tot dokter V. Hoppe nadat hij jarenlang is weggeweest terugkomt, samen met zijn drie kinderen, die wel héél erg veel op elkaar lijken… De engelenmaker van Stefan Brijs is een spannend en interessant boek, dat ik moeilijk vond om weg te leggen, voordat het uit was. Dit komt met name door het originele en interessante verhaal en de personages, die heel menselijk zijn en allemaal goede én slechte kanten tonen. Ook was het boek moeilijker weg te leggen door de afwisselende en interessante schrijfstijl. Dit boek is een echte aanrader!

De engelenmaker gaat over een die na een lange tijd terugkeert naar huis met zijn kinderen. Als je alleen deze informatie zou krijgen, zou je niet denken dat daar een spannend boek achter zit. Toch vind ik dat Stefan Brijs het verhaal vanaf het begin aan mooi opbouwt, ook al is dat niet op chronologische volgorde. Ik had zelf nog nooit een verhaal gelezen, gehoord of gezien dat ook maar in de buurt kwam qua onderwerp, en ik vind het verbijsterend dat de auteur dit heeft bedacht. Dit vind ik belangrijk voor een boek, omdat het verhaal anders heel voorspelbaar en dus saai wordt, wat ik bij dit boek totaal niet had. Op geen enkel punt in het verhaal kon ik voorspellen wat er in het volgende hoofdstuk, of misschien zelfs op de volgende bladzijde zou gebeuren.

De personages in De engelenmaker zijn heel menselijk, iets wat ik ook niet had verwacht. Hier heb ik het met name over de hoofdpersoon Victor Hoppe, die eigenlijk in de eerste helft van het boek wordt afgebeeld als een slecht persoon, hoewel ik zelfs in de eerste helft sympathie voor hem voelde. In de tweede helft wordt echter het achtergrondverhaal van Victor Hoppe verteld, en er wordt duidelijk gemaakt waarom hij is zoals hij is. Er wordt bijvoorbeeld uitgelegd dat Victor eigenlijk niet gewild was door zijn ouders en in een weeshuis werd geplaatst, waar hij niet de beste tijd ooit had gehad, al leek hij dat zelf niet te vinden. Naarmate je verder leest in zijn achtergrondverhaal, wordt duidelijk waarom Victor de acties die hij in de eerste helft van het boek ondernam, ondernam. Dit vond ik zeer interessant om te lezen, waardoor ik eigenlijk niet meer kon stoppen.

Het boek bestaat uit verschillende delen. In het eerste deel wordt beschreven hoe de dokter weer thuiskwam, en hoe hij langzaam weer in het stadje werd opgenomen. Ook wordt beschreven hoe hij met zijn kinderen omgaat, in de tijd dat hij in het stadje woont. Dit klinkt misschien niet heel spannend, maar de schrijver heeft precies dat toch op een miraculeuze wijze gedaan. In het tweede deel worden langzamerhand de keuzes van de dokter verklaard, en ook wordt beschreven hoe hij uiteindelijk op het punt terechtkomt waar het boek mee begint: zijn aankomst in Wolfheim. Het eerste deel loopt zoals elk boek, hoofdstuk voor hoofdstuk, maar het tweede deel, dat wordt aangegeven met twee witte bladzijdes en in koeienletters ‘II’, wordt steeds gewisseld tussen het verhaal van Victor als kind, en het verhaal van Victor als volwassene, voordat hij naar zijn geboorteplaats terugkeert. Deze stijl vond ik heel interessant, en dit zorgde er ook voor dat ik lang doorlas, omdat ik toch nog wilde weten wat er in het volgende kleine stukje zou gebeuren. De afwisseling hielp hierbij, anders was het boek snel saai geworden.

De engelenmaker van Stefan Brijs is een spannend boek, door het interessante verhaal, de menselijke personages en de afwisselende schrijfstijl. Al deze aspecten zorgden ervoor dat ik dit boek met gemak uitlas. Als jij zou willen weten waarom die kinderen nou zoveel op elkaar lijken, zou ik dit boek zeker aanraden!

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

Ik ben het eens met deze recensie. De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween is inderdaad een buitengewoon vlot boek, wat volgens mij vooral komt door de afwisseling, redelijk makkelijke tekst en het totaal onvoorspelbare verhaal. Ik vind echter niet kloppen dat er veel wordt overdreven in het boek, maar soms wel het tegenovergestelde. Het verhaal is ook niet heel geloofwaardig, maar volgens mij hoeft dat ook niet omdat het niet probeert geloofwaardig te zijn. Toch lijkt het alsof het echt is gebeurd omdat vrijwel alle gebeurtenissen op de geschiedenis aansluiten. Ik vind dit dus meer een leuk boek dan een goed boek

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween is een buitengewoon vlot en makkelijk boek. Dit komt vooral door de hoeveelheid afwisseling. Het uiteindelijke verhaal is maar een deel van het boek, want er wordt om het hoofdstuk afgewisseld tussen het verhaal, en een ander verhaal over de achtergrond van de hoofdpersoon, waar heel wat over te vertellen is over alle gebeurtenissen die de 100-jarige Allan Karlsson allemaal heeft meegemaakt. Hij heeft bijvoorbeeld bij Stalin, Mao Zedong, Harry Truman aan tafel gezeten. Ook vind ik dat de tekst redelijk makkelijk is om te lezen, waardoor je niet vast komt te zitten als je een zin niet begrijpt. Jonas Jonasson gebruikt bijvoorbeeld vrijwel geen lange dialogen.

Ik vind niet dat er veel overdreven wordt in het boek, maar wel dat de schrijver gigantische gebeurtenissen afdoet alsof het maar kleine onderwerpen zijn. Bijvoorbeeld laat Jonasson een explosie en de brand en ondergang van een complete wereldstad lijken alsof het eigenlijk niet veel uitmaakte. Ook de hoofdpersoon denkt hier zo over, die maakt het eigenlijk niks uit als hij duizenden mensen vermoordt. Dit vind ik niet geloofwaardig.

Het hele boek is niet heel geloofwaardig, maar ik vind niet dat dat veel uitmaakt. De schrijver probeert het niet geloofwaardig te maken, en laat dat heel duidelijk zien. Volgens mij is voor hem het belangrijkste dat het verhaal goed loopt en alles op elkaar aansluit. Dat laatste doet het ook, de gebeurtenissen in het achtergrondverhaal van de hoofdpersoon sluiten perfect aan op de geschiedenis, een deel gaat bijvoorbeeld over de koude oorlog, waar de hoofdpersoon ook een rol inspeelt. Ook in het verhaal in het ‘heden’ zijn er elementen gebruikt die in het echt ook zo zijn, er staat bijvoorbeeld een plaatsnaam in Zweden in waar ik persoonlijk ben geweest. Dit vind ik goed van de schrijver, omdat dit aantoont dat hij oog voor detail heeft.

Ik vind De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween een goed boek, door de afwisseling, de vlotheid en het onvoorspelbare verhaal. Dat het verhaal niet realistisch is vind ik niet erg. Daarom ben ik het eens met deze recensie.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

In de tweede klas heb ik ongeveer elke vakantie een boek gelezen, en ik heb ook een paar boeken gelezen voor Nederlands opdrachten. Ik ben ook meer romans gaan lezen, omdat ik kinderboeken niet meer zo leuk vind. Ik weet niet helemaal meer welke boeken ik allemaal gelezen heb, maar ik heb ergens vorig jaar De ruimte van Sokolov gelezen, wat ik een leuk boek vond. Verder heb ik in de zomervakantie onder andere De Da Vinci-code gelezen, en een Engels boek, maar dat hoort bij een ander vak. Dit jaar ben ik niet van plan ongelofelijk veel boeken te lezen.

Mijn smaak in boeken is afgelopen schooljaar niet heel veel veranderd, maar ik ben wel meer romans en ‘volwassen’ boeken gaan lezen. Ik vind het ook leuker om een boek te lezen nu, vorig jaar had ik nog soms moeite met het uitlezen van een boekje met 90 pagina’s, nu lees ik soms in een week zonder al te veel moeite een boek van ongeveer 300 pagina’s uit. Dit komt ook doordat ik misschien beter de tijd neem om uit te zoeken welk boek ik ga lezen, waardoor ik het boek leuker vind en makkelijker uitlees.

Van de boeken die ik heb gelezen vond ik De ruimte van Sokolov het leukste boek, heel spannend en ik heb er ook nog wat van geleerd over de Russische geschiedenis en cultuur. Het boek gaat over een Russische man die nadat hij ongeveer zijn hele leven verpest heeft een jeugdvriend ontmoet die meer succesvol is geworden, maar niet volkomen legaal. Ik weet verder niet helemaal meer welke leuke of niet leuke boeken ik heb gelezen.

Komend jaar ben ik niet van plan heel veel boeken te lezen, omdat ik liever wil focussen op andere vakken, omdat ik het redelijk druk heb op school. Lezen is ook niet echt mijn hobby, maar toch vind ik het wel leuk om te doen. Ik ga dit jaar net als vorig jaar alle boeken lezen voor de Nederlands opdrachten, en in de vakanties ongeveer elke 2 weken een boek lezen.In de tweede klas heb ik ongeveer elke vakantie een boek gelezen, en ik heb ook een paar boeken gelezen voor Nederlands opdrachten. Ik ben ook meer romans gaan lezen, omdat ik kinderboeken niet meer zo leuk vind. Ik weet niet helemaal meer welke boeken ik allemaal gelezen heb, maar ik heb ergens vorig jaar De ruimte van Sokolov gelezen, wat ik een leuk boek vond. Verder heb ik in de zomervakantie onder andere De Da Vinci-code gelezen, en een Engels boek, maar dat hoort bij een ander vak. Dit jaar ben ik niet van plan ongelofelijk veel boeken te lezen.Mijn smaak in boeken is afgelopen schooljaar niet heel veel veranderd, maar ik ben wel meer romans en ‘volwassen’ boeken gaan lezen. Ik vind het ook leuker om een boek te lezen nu, vorig jaar had ik nog soms moeite met het uitlezen van een boekje met 90 pagina’s, nu lees ik soms in een week zonder al te veel moeite een boek van ongeveer 300 pagina’s uit. Dit komt ook doordat ik misschien beter de tijd neem om uit te zoeken welk boek ik ga lezen, waardoor ik het boek leuker vind en makkelijker uitlees.Van de boeken die ik heb gelezen vond ik De ruimte van Sokolov het leukste boek, heel spannend en ik heb er ook nog wat van geleerd over de Russische geschiedenis en cultuur. Het boek gaat over een Russische man die nadat hij ongeveer zijn hele leven verpest heeft een jeugdvriend ontmoet die meer succesvol is geworden, maar niet volkomen legaal. Ik weet verder niet helemaal meer welke leuke of niet leuke boeken ik heb gelezen.Komend jaar ben ik niet van plan heel veel boeken te lezen, omdat ik liever wil focussen op andere vakken, omdat ik het redelijk druk heb op school. Lezen is ook niet echt mijn hobby, maar toch vind ik het wel leuk om te doen. Ik ga dit jaar net als vorig jaar alle boeken lezen voor de Nederlands opdrachten, en in de vakanties ongeveer elke 2 weken een boek lezen.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

rivier grot

Mijn moeder, stiefvader, een vriend van mij en ik waren in Zweden bezig met een kanotocht. We hadden een route uitgezocht bij het huren van de kano’s, waarbij we 2 keer naar een kampeerplek zouden gaan, om vervolgens weer terug te keren en een andere afslag te nemen. De route bestond voor ongeveer ¾ uit grote meren (die je in Zweden om de kilometer tegenkomt), en ¼ kleine, stille riviertjes die de meren aan elkaar verbonden. Op de 2e dag zaten we in zo’n riviertje, waar het helemaal stil was (zelfs geen snelweggeluid op de achtergrond) en waar we als het waren omsingeld waren door de natuur. Het riviertje was echter zo klein op de kaart, dat we op het kaartje niet konden zien welke afslag we van de kruising moesten nemen, om de juiste route te vervolgen. Van de drie opties leek de linkse wel heel onwaarschijnlijk de goede, door de stroming en het geluid van een waterval dat van redelijk dichtbij leek te komen. Omdat het op de kaart leek alsof de rivier een bocht naar rechts maakte, kozen we voor de rechter optie. Dit was echter niet de goede. We kwamen na een minuut al bij een klein probleempje, namelijk een grot, die ongeveer een meter boven het wateroppervlak uitstak, en waarin je na een halve meter helemaal niks meer kon zien. ‘Volgens mij zitten we verkeerd.’ zei ik. ‘ik denk niet dat je daar onderdoor kan.’ Dat was mijn moeder. ‘volgens mij wel.’ zei mijn vriend. Op dit moment had mijn stiefvader het goede idee om toch nog even op de kaart te kijken. Het bleek dat we rechtdoor hadden moeten gaan, om vervolgens de twee tweepersoonskano’s met alle bagage een stukje over de weg te tillen. De grot was geen goed idee geweest, die bleek helemaal nergens uit te komen.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

Prei

De kleur van een prei, of een kikker in het gras

De kleur die ik zou zijn als ik een ruimtewezen was.

De kleur die gebruikt wordt als ‘ga door, je doet het goed’

En de kleur van groente, niet van suikergoed.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

Leon de Winter, de ruimte van Sokolov. Amsterdam 1992 (negentiende druk)

Ik heb dit boek gekozen omdat het eigenlijk het enige boek was waarvan de titel mij aansprak van de hele lijst. Het onderwerp interesseert me ook.

Sasja Sokolov is de hoofdpersoon. Hij is een joodse rus die naar Israël is geëmigreerd. Een van de andere personages is Lev Lezjawa, de beste jeugdvriend van Sokolov. De belangrijkste gebeurtenissen zijn onder andere het exploderen van de raket, waar Sokolov en Lezjawa samen aan gewerkt hadden en het moment waarop Lezjawa Sokolov uit de goot en van zijn drankproblemen redt. Het leven van de hoofdpersoon veranderde door deze gebeurtenissen drastisch. De gebeurtenissen spelen zich af in Rusland en Israël. De gebeurtenissen spelen zich af tussen 1945 en 1990, dus na de 2e wereldoorlog.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

Mijn leesautobiografie

In deze leesautobiografie kan je lezen hoe ik van een kleuter die werd voorgelezen ben opgegroeid tot een puber die bijna alleen maar Donald Duck leest. Ik heb veel boeken gelezen in mijn leven, maar door deze leesautobiografie ben ik er achter gekomen dat er op vele vlakken voortgang in zit. Ik ben minder boeken gaan lezen toen ik de schoolbieb saai begon te vinden, op dit moment ga ik weer meer lezen.

 Als voorgelezen kleuter werden boeken als over de mol die niet wist wie er op zijn hoofd gepoept had aan mij voorgelezen. Ik vond de boeken leuk omdat het grappige verhalen waren, en de tekst was niet moeilijk geschreven dus ik kon zelf na een tijdje ook meelezen.

op school niet veel boeken voorgelezen, maar als het wel gebeurde was het meestal een sprookje of een kinderboek. Toen de AVI niveaus in groep drie begonnen, was ik heel snel. Ik was aan het einde van groep drie al in AVI 9, daarna heb ik nooit meer iets van de AVI-niveaus gehoord. Toen ik zelf ging lezen begon ik met prentenboeken, die ik nooit zo leuk vond omdat je niet precies wist wat er gebeurde, dat was omdat er zo weinig tekst stond. Daarna begon ik met het lezen van kleine boekjes, die ik erg leuk vond.

In groep zes en groep zeven heb ik de Grijze jager veel gelezen, omdat dat heel spannende boeken waren. in groep 7 begon ik de schoolbieb saai te vinden, omdat ik dacht dat ik alle leuke boeken al had gelezen, ik wilde niet aan een nieuwe serie beginnen. Op de basisschool vond ik een boek leuk als het spannend of grappig was, en het een originele verhaallijn had. Dat vind ik nu nog steeds.

Het Leven van een loser was mijn favoriete serie in groep acht, ik heb bijna het hele jaar lang de boeken gespaard, nu is dat niet meer zo. Ik vind de serie een beetje saai worden omdat het altijd over hetzelfde gaat, maar dan met andere blunders. Geronimo Stilton heb ik altijd stom gevonden, ik vond het verhaal niet leuk en vond dat al die leuke plaatjes alleen maar afleidden. Als ik in de schoolbieb een boek ging zoeken, legde ik alles wat echt gebeurd was meteen weg. Die verhalen zijn meestal niet zo spannend of grappig.

De laatste tijd lees ik bijna alleen maar Donald Duck, ik heb geen tijd meer om echt boeken te lezen. Verder heb ik geen zin om aan een echt boek te beginnen, als ik eraan begonnen ben dan is het wel leuk. Mijn smaak in boeken is veel veranderd. Vroeger trok ik gewoon een boek uit de kast en begon ik te lezen, nu leg ik meer boeken weg. Ik denk dat ik nu wil dat boeken die ik lees spannender zijn, vroeger ging het eigenlijk alleen om de humor. Dit jaar wil ik meer echte boeken gaan lezen.

 Ik heb veel boeken gelezen, en ook veel boeken juist niet gelezen. Ik ben nieuwsgierig naar fictieboeken, die zijn vaak spannend. ik ben nu ook voor een opdracht van Nederlands het boek het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht aan het lezen, en ik vind het leuk.

Na de eerste klas heb ik vrijwel alleen boeken gelezen die ik moest lezen van school, maar de boeken die ik wel heb gelezen vond ik vrijwel allemaal leuk. Één boek dat ik heb gelezen, heb ik niet uitgelezen omdat ik het geen interessant boek vond (pizzamaffia van Khalid Boudou). Verder heb ik De ruimte van Sokolov van Leon de Winter gelezen, en Oeroeg van Hella S. Haasse. Mijn smaak is sinds vorig jaar relatief weinig veranderd, maar ik lees nu niet meer boeken niet, omdat ze misschien te moeilijk geschreven zijn. Dit jaar ga ik in de zomer waarschijnlijk los van school een of twee boeken lezen, en verder natuurlijk ook de boeken die van school moeten, als die nog komen.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

Leon de Winter, De ruimte van Sokolov. Amsterdam 1992 (negentiende druk)

Ik heb het boek De ruimte van Sokolov gekozen omdat de titel en de samenvatting mij aanspraken en het onderwerp mij interesseerde.

De hoofdpersoon, Sasja Sokolov, is een joodse Rus die naar Israël is gevlucht nadat zijn moeder was overleden, zijn huwelijk was afgelopen en het project oktjabr (een raket) waarbij hij had meegeholpen was gefaald. Ook zijn jeugdvriend Lev Lezjawa had meegeholpen aan de raket, en is daarna ook uiteindelijk in Israël uitkomt, maar in een totaal andere staat. Ze ontmoeten elkaar door een moord die Lezjawa waarschijnlijk gepleegd had (dit wordt nergens in het boek echt bevestigd). De gebeurtenissen spelen zich tussen 1945 en 1992 af, na de 2e wereldoorlog dus.

Tijdens dat ik het boek aan het lezen was, was zijn halfzus in Israël. De verhalen die zij vertelde sloten precies aan op alle informatie in het boek, en ik was verbaasd hoeveel onderzoek de schrijver had gedaan, omdat ik niet dacht dat je voor het schrijven van een boek zo veel moest weten van waar je nou eigenlijk over schreef. Verder vond ik het boek interessant, door de manier waarop het gebracht werd en de spannende verhaallijn. Hier volgt een voorbeeld welke mensen de schrijver allemaal nodig heeft gehad om aan genoeg informatie te komen

Deze roman kon alleen geschreven worden dank zij de onschatbare hulp van hoofdinspecteur Misha Shauli, fraudebestrijder te Tel Aviv, die mij razend van jaloezie maakte wanneer hij de ene affaire na de andere uit de doeken deed. Ir. Zandbergen van de TU Delft hielp bij de rakettechnologie, evenals Jaap Terweij, kennen van de Sovjet-ruimtevaart. Jaaps vrouw Nadja smokkelde me Kaliningrad binnen en Joeri Sidorin en Gerrie Bruil redigeerden de russische details van mijn verhaal. Het CIDI in Den Haag tipte een handvol nuttige informanten. –Leon de Winter.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

Verhaal van het schilderij Nighthawks van Edward Hopper.

Het is avond en Phillies is de enige bar die nog open is. Toch zijn er nog klanten, wat niet gebruikelijk is, aangezien de meeste mensen rond deze tijd thuis aan het eten zijn. Ook is het bijzonder dat er alleen een biertap en een biertap gevuld met koffie te zien is, niet eens een kraan om water uit te halen. Er zijn wel zout- en pepervaatjes, twee servethouders en een flesje water, dat iemand waarschijnlijk heeft laten staan. Onder de mensen die aanwezig zijn is een eenzame man, die een glas bier heeft besteld en nu de krant zit te lezen. Rechts zitten een rijke man met een sigaret in zijn hand en een vrouw die nadat ze uit zijn gegaan nog even wat te drinken zijn gaan halen voordat ze naar huis gaan. De barman is een glas aan het omspoelen terwijl hij beseft dat hij deze dag eigenlijk helemaal niet veel klanten heeft gehad, en het steeds slechter gaat met zijn bar. Zelfs de muren hebben geen egale kleur meer, die moet hij een keer laten schilderen, als hij het geld ervoor heeft. De mensen in de bar hebben helemaal geen contact met elkaar, er is een soort ongemakkelijke sfeer. De laatste vijf minuten heeft helemaal niemand iets gezegd.

De man met de sigaret die nog niet aangestoken is heeft zijn koffie al op en wil naar huis, hij is namelijk moe en hij heeft wel genoeg gehad van deze dag. Wat een saaie dag, dacht hij. Deze bar is ook helemaal niks aan, mijn vrouw praat al weken niet meer met me, en die man links van me is ook niet al te praatgraag. Ik heb nou wel al dat geld, maar ik kan er niks mee. Wat nou als ik deze bar zou  kunnen opkopen? Wat zou ik er dan van kunnen maken? De man begint te fantaseren over wat hij met deze oude, saaie bar zou kunnen doen. Wat sfeerverlichting hier en daar, een dartbord aan de muur misschien? Een paar speakers met goede muziek in de hoek, misschien zou hij wel de hele bar weghalen en er een aantal tafels en stoelen voor in de plaats zetten en er een restaurant van maken. Een vegetarisch restaurant of juist met veel vlees? Een zelfbedieningsrestaurant? Een winkel misschien? De plek is wel goed, op de hoek van de straat, maar toch is deze bar niet de beste ooit. Hij zou sowieso wat doen aan het scheve raampje in de deur naar de keuken die er niet is… wat zit er eigenlijk achter die deur? Vroeg de rijke man zich af. Het kan niet de ingang zijn, want de deur zit niet aan de straatkant, maar wat dan? Waar is de ingang eigenlijk? Hoe was hij binnen gekomen?

Op dit moment realiseert de man zich dat hij opgesloten zit in een ongelofelijk saaie bar die alleen maar koffie en bier verkoopt, en geen ingang of uitgang heeft. misschien was het toch niet zo’n goed idee om de bar te kopen, gezien het feit dat er geen klanten binnen kunnen komen.

 ‘meneer de barman, krijgt u veel klanten in deze bar?’                                                           ‘nee, jullie zijn de enige klanten die ik vandaag heb gehad.’                                                    ‘komt dat niet omdat u geen ingang heeft?’                                                                               ‘die kan ik niet betalen, meneer'  ‘u kunt toch wel ergens een lening krijgen?’ zegt de eenzame man plotseling, nadat hij zijn krant aan de kant legt. ‘we kunnen een inzamelactie beginnen.’ Zegt de vrouw opeens, die blijkbaar ook inbreng heeft. Alle mensen in de bar zijn nu aan het discussiëren over hoe ze een ingang kunnen kopen en laten monteren terwijl ze opgesloten zitten. Op deze manier is het toch nog een beetje gezellig, ook zonder sfeerverlichting en een dartbord aan de muur.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

Verhaal/situatiebeschrijving office at night van Edward Hopper

De man die achter zijn bureau zit heeft een bedrijf dat handelt in aandelen. Het is een klein bedrijf, er zijn niet veel medewerkers. Een van de medewerkers die er wel zijn is de vrouw met de blauwe jurk, zij is zijn boekhouder, en ze is bezig de lade met papieren te organiseren, omdat die lade rommelig was. De man heeft een klein bijzettafeltje in de hoek met een ouderwetse typmachine erop. In de andere hoek staat een stoel –waarschijnlijk voor een gast- en daarnaast een bak met een paraplu erin, voor als het regent en hij toch naar buiten moet. Op zijn bureau heeft hij een telefoon en een aantal papieren, waarvan hij er een leest. De man en de vrouw zien er allebei vrij bleek uit, ze zijn waarschijnlijk niet vaak buiten of op vakantie geweest. Ze werken hard. Hij kijkt bezorgd naar het papier wat hij in zijn handen heeft, waarschijnlijk omdat het een rekening is. Buiten is het donker, ze werken dus door tot ’s avonds, en misschien wel tot nog later. De vrouw kijkt mee naar het papier en kan het niet helemaal lezen, maar toch weet ze dat het geen goed nieuws is. Hij heeft ook een lamp op zijn bureau, die hij al heeft aangedaan aangezien het buiten al een tijdje donker is. De rest van de ruimte is heel saai. er zijn geen schilderijen, die hebben ze waarschijnlijk helaas moeten verkopen. Er is geen technologie, omdat het schilderij zich in het verleden afspeelt, waarschijnlijk tijdens de Amerikaanse crisis. Aan het plafond hangt nog een lamp, die niet te zien is, maar het licht ervan wel. de deur zit in een verlenging van de gang die de kamer ingaat als een soort inloopkast. Boven de deur zit een buis van waarschijnlijk een ventilatiesysteem.

De man ziet eruit alsof hij erg moe is, van de lange dag en ook van de slechte toekomst van zijn bedrijf. Hij heeft al een paar weken geen vrije dagen gehad. Hij besluit nog een brief door te nemen en dan naar huis te gaan en ook zijn medewerkster naar huis te sturen. Morgen zullen ze op dezelfde manier de dag doorbrengen.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

Recensie Pizza Maffia

Ik vind Pizza Maffia een van de mindere boeken die ik de laatste tijd gelezen heb, ik ben namelijk maar tot de helft gekomen en heb het boek daarna weggelegd. De redenen daarvoor waren vooral dat ik het boek niet spannend vond, en dat het onderwerp mij niet zo veel aanspreekt. Daardoor vond ik zelf het boek dus niet heel leuk en ligt het nu weer in de kast.

Ik vind het boek Pizza Maffia vooral niet heel leuk, omdat ik het niet spannend- of niet spannend genoeg vond. Het boek gaat over een jongen, Ibrahim, die werkt in een pizzatent die ongeveer op de helt van het boek bijna zijn hele leven overneemt. Tegelijkertijd rivaliseert de pizzatent met die van zijn oom en zijn neef. Ik vind dit zelf niet heel spannend omdat het eigenlijk over zijn dagelijks leven gaat, hoewel dat af en toe een beetje extreem is. Dat zorgde er voor dat het boek mij een beetje te saai werd, en ik niet echt iets aan vond. Daarom vind ik ook dat boeken spannend moeten zijn, anders wordt het saai en wordt het boek zo weggelegd.

Een ander argument, is dat de inhoud mij totaal niet aanspreekt. De hoofdpersoon is ouder dan ik en doet allemaal dingen die ik niet begrijp en ook geen goede voorbeeldfunctie hebben. Hij rookt bijvoorbeeld af en toe een joint. Ik vind het belangrijk dat de inhoud op zijn minst een klein beetje dicht bij de lezer ligt, want anders begrijpt die het niet altijd goed en dat zorgt er weer voor dat het boek saai wordt. In sommige gevallen is het juist goed en de bedoeling dat het een beetje onduidelijk is, maar in Pizza Maffia vind ik dat te onduidelijk.

Ik vind Pizza Maffia dus een minder goed boek omdat ik het boek niet spannend genoeg vond en de inhoud mij niet aanspreekt. Dat is dus ook de reden waarom ik het boek niet heb uitgelezen, maar tot de helft ben gekomenen het boek daarna heb weggelegd.

Linor legêne

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

‘Ik lig als een schip op de rede

van een stad die eeuwen bestaat

ik ben vastgelegd aan een heden

maar draag een verleden naam

ik huis hier tussen mijn muren

zoals mensen binnen hun huid

ruimte kijkt door mijn ramen

ik ben door de mensen gebouwd- gevonden poëzie

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

een spannend een mooi boek, vooral leuk hoe ze de goden voorstellen als vrij onbeschofte mensen. zeker een leuk boek om te lezen.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

recensie alinea

Het boek het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht is mooi geschreven omdat de schrijver zich goed heeft ingeleefd in de hoofdpersoon, Christopher, die autistisch is. Het boek is geschreven vanuit de ik-persoon, en de schrijver heeft zijn schrijfstijl goed aangepast aan de hoofdpersoon. Dit is goed omdat dat ervoor zorgt dat de lezer zich beter inleeft in de wereld van de hoofdpersoon, en daardoor het verhaal beter begrijpt en sneller wil doorlezen. Aan het begin van het boek laat  Christopher bijvoorbeeld zien dat hij emoties niet goed begrijpt, doormiddel van het tekenen van een aantal gezichtjes en vertellen dat hij een paar emoties op de gezichtjes niet begrijpt, bijvoorbeeld een verdrietige smiley L. Meteen daarna verteld hij dat hij veel van wiskunde houdt en daarom de hoofdstukken laat bestaan uit priemgetallen in plaats van normale nummers. Dit zorgde ervoor dat ik nieuwsgierig werd en door wilde lezen. Daarom vind ik het een mooi geschreven boek en ik vind het zeker een aanrader.

[3b-leesdossier-linor-legene-blog]

letergedicht-O

Ik zag een o tijdens het ontbijt.

De o van ondeugend, ongezellig en onzin.

Maar o, zei ik, waarom doe je zo onaardig?

Omdat er niks voor mij te eten is

 geen enkel ontbijt is geschikt voor mij.

Natuurlijk wel, zei ik

neem wat olijven

of wat ontbijtkoek

of een omelet

Dat vond de o een geweldig plan

nooit meer eet hij onzinnig eten.

 nooit meer is hij ongezellig, of onaardig.

  Dan heb ik toch nog wat goeds gedaan vandaag.