#zeilschepen

[dutchjan]

February 12, 2023

#amsterdam #scheepvaartmuseum #wandtapijten #detail #wol #schepen #gevecht #engelsen tegen de nederlanders #zeilschepen #battle of solebay #wol en zijde #london #slag bij solebay

[classicalartdark]

Edit after Everhardus Koster (Zeilschepen bij maanlicht) (Rijksmuseum) (Ed. Lic.: CC BY-NC 3.0)

#classical art #moonlight #moon #night #clouds #ships #figures #water #reflection #landscape #new pd edit #rijksmuseum #CC BY NC

[havenpoort]

Ontstaan zandsteenfabriek De Arnoud

In 1904 werd de Kunstzandsteenfabriek Arnoud opgericht. De duinen werden verder afgegraven ten behoeve van de zich uitbreidende bollenteelt. In deze fabriek werden stenen  gemaakt voor bouw van woningen in de groeiende steden.

Het bedrijf ging later Van Herwaarden heten, maar hierover meer in een volgende aflevering van mijn blog.

De kalkzandsteenfabriek tussen Hillegom en Lisse, Arnoud, is wellicht de bekendste fabriek in de Bollenstreek. Het was een complex met een fabriek, arbeiderswoningen en een directiewoning gelegen aan het Elsbroekkanaal.

De ambitieuze Baron van Hardenbroek had grote plannen. Er was een nieuwe techniek om stenen te produceren. In 1881 werd in Berlijn patent verleend “op een werkwijze ter vervaardiging van kalkzandsteen door inwerking van hogedruk stoom op een mengsel van kalkhydraat en zand….”. Zand in overvloed, en kalk kon uit België aangevoerd worden.

Er moest nog wel een fabriek ontwikkeld worden. Men liet er geen gras over groeien: Op 24 sept. 1903 werd bij de kamer van Koophandel ingeschreven ‘Kunstzandsteenfabriek Arnoud’.

De fabriek komt bij het af te graven gebied tussen Hillegom en Lisse, dicht bij de Ringvaart. Het Veenenburg-Elsbroek kanaal wordt gegraven. Zand kon nu afgevoerd worden. In die tijd is praktisch alle transport over water. Transport met vrachtwagens kwam pas veel later. Dus materiaal voor de fabriek, kolen, kalk uit België, olie enz. werd aangevoerd met zeilschepen.

De productie van stenen begint in augustus 1904. De geproduceerde stenen werden ook per schip afgevoerd. We kunnen het ons bijna niet meer voorstellen, maar toen De Arnoud begon was er geen waterleidingnet of elektriciteitsnet. Voor de fabricage van de stenen was stoom nodig en dus was er een eigen stoommachine en werd een generator aangedreven die voor verlichting en kracht zorgde.

De productie van stenen was meteen een succes en kwam in 1904 al op 7 ½ miljoen uit.

Wat zal het een bedrijvigheid geweest zijn bij de afgravingen, in en om de fabriek en bij de fabriekshaven. Veel handwerk, dus inderdaad was het goed voor de werkgelegenheid. Bedenk dat de holle wegen waar ds. Craandijk over rept nu meters boven het niveau van de bollenvelden liggen (Loosterweg, Veenenburgerlaan).

We kunnen ons dan voorstellen hoeveel zand met het handje is afgegraven en afgevoerd. De graaf Van Lynden op Keukenhof bleef onvermurwbaar. Zijn goed wordt niet afgezand. Denkelijk was de sfeer tussen de beide adellijke heren er niet beter op geworden.

Baron van Hardenbroek kan in 1904 worde benoemd tot voorzitter van de harddraverijvereniging in Lisse, maar hij bedankt voor de eer. Hij schrijft: ‘dat hem gebleken is dat er in deze gemeente een partij bestaat zoo kortzichtig en ondankbaar betreffende algemene diensten verricht in het belang der inwoners dat ik mij niet geroepen voel in andere opzichten het publiek aangenaam te zijn’. Bovendien bedankt hij voor de vereniging.

De afgravingen De productie van stenen stijgt in 1914 naar 22 ½ miljoen. De afgravingen vorderen gestaag richting landgoed Veenenburg. De familie Van Hardenbroek laat zich uitschrijven uit Lisse. Het gezin vertrekt naar de nieuwgebouwde villa “Uyt den Bosch” aan de rand van de Haarlemmerhout (later werd dit de kraamkliniek).

De afgravingen hebben dan Veenenburg bereikt en de villa wordt gesloopt. De afgravingen gingen blijkbaar vanaf het fabrieksterrein in noordelijke en zuidelijke richting. Omstreeks 1927 is het hele bos- en duingebied tussen Hillegom en Lisse afgegraven en omgevormd tot bollenland. Bollengrond was nog steeds schaars en de kopers en pachters waren er als de kippen bij. In 1924 was aan de Loosterweg grond voor ƒ11.000 per ha verkocht en aan de Leidschestraat voor ƒ12.000 per ha.

Wat namen van bedrijven die er gronden gingen bewerken: Veldhuijzen van Zanten, Nieuwenhuis, Driehuizen, De Graaff. Niet alles werd verkocht als bollengrond. Aannemer Janssen kocht in 1927 voor ƒ3975,- een stuk grond in de punt van de Veenenburgerlaan en de Leidsestraat van ruim 13 are.

Tussen Lisse en Hillegom is de afgraving compleet. De fabriek gaat door met afgraven en witte stenen produceren, het zand komt nu van Noordwijkerhout. Dat had weer gevolgen voor het landschap, grotere vaarten moesten gegraven tussen afgravingsgebied en fabriek.

Vaarten en bruggen werden bekostigd door de fabriek. Namen (bijv. Veenenburgbrug, Baron van Hardenbroekbrug, Veenenburg- Elsbroekkanaal) verwijzen nog naar deze afgravingstijd. Twee brugnamen verwijzen naar vroegere bewoners van de Wildernisse, nl. de Rammelaars (mannetjeskonijn) brug en de Hippelaars (vrouwtjeskonijn) brug.

Het prachtige golvende, ruige landschap werd vlak gemaakt. “De streek hier is er niet mooier door geworden”, moet ook de heer Van Herwaarden in een interview bij het 75-jarige bestaan van het bedrijf toegeven.

Maar in de strijd om het bestaan boden de bloembol­len een aantrekkelijk perspectief. De mensen van ‘Aernoud’ trokken er op uit om grote terreinen te egaliseren. Dat gebeurde grondig waarbij onder anderen de ,omzuigmethode’ werd toegepast. Van soms 5 a 6 meter diepte werd een mengsel van water en prima zand opgepompt. De gronden wer­den afgevoerd naar de fabriek in de Leidsestraat om als grondstof te die­nen bij de fabricage van kalkzandsteen.

Sinds de negentiende eeuw zijn de meest landinwaarts gelegen duinen afgegraven. Het zand was nodig voor de stedenbouw in de randstad.

De steenfabriek vóór en in de oorlog

In zijn algemeen­heid gold destijds dat Van Hardenbroek (de baron), mede vanwege de ver­dere technische ontwikkeling van het kalkzandsteencomplex, al ver vóór de oorlog nauwe banden onderhield met zijn collega’s in Duitsland.

Hij was daar ook meerdere keren op bezoek en er waren in Hillegom ook tegenbezoeken van Duitse kalkzandsteenspecialisten, met wie vooral veel werd gediscussieerd over de verbetering van bet productieproces. Van Hardenbroek was duidelijk onder de indruk van de Duitse ‘Gründlichkeit’ en slagvaardigheid en toen Nederland in de jaren dertig in de crisis werd ondergedompeld, ontstond bij de baron meer en meer een afkeer tegen het economische beleid in ons land en hij stak dat niet onder stoelen of banken.

Zo correspondeerde hij uitgebreid met zijn in Zeist wonende neef, jonk­heer mr. Huydecoper, die zich ook graag afzette tegen ‘de ellendige staats­bemoeiing in het industriële bedrijf’. Zij schreven uitgebreid met elkaar over dit onderwerp. Een paar passages.

“De tijden zijn anders geworden ofwel veel slechter dan destijds mocht worden verwacht. Het was beginjaren twintig ondenkbaar dat het rood-roomsche regime, dat ons nationaal vermogen door verpolitiekheid opsoupeerde, zoo lang zoude aanhouden en zelfs thans nog niet van de baan is. (…)Ik zie in Den Haag veel achter de schermen en ik ben wel ged­wongen van alle wetten kennis te nemen en veelal er tegen op te trekken. Mijn conclusie is dat Colijn wel goed wil, maar tegen de rest niet op kan. In een andere brief- gedateerd 3 april 1939- schreef hij: De rede van Romme heb ik ook aangehoord en mij geërgerd aan toon en stem en het zoo duidelijke gebazel voor de balie. Natuurlijk ben ik al lang bezig bij den Premier over mijn geval, doch de premier kan zeer weinig doen om zich niet zelf politiek helemaal onmogelijk te maken. Hij zit geheel onder (de plak van) zijn roomsche ministers. En wat deze willen?

Onder de clique van de Socialisten den volke duidelijk maken, dat men bij hen kan krijgen wat men bij de nazi’s krijgt. Inmiddels doen zij met het afvlakken naar het mindere alles beroerder dan de nazi ‘s, die – met al hun fouten – toch in elk geval het beste laten werken en de efficiency hoog houden” .

Als blijkt dat hij in de Tweede Wereldoorlog fout is geweest, wordt Arnoud graag en snel vergeten. Hij wordt berecht en veroordeeld en ver­dwijnt in de gevangenis. Zijn fabriek wordt hem ontnomen. De oprichter van de kalkzandsteenfa­briek, baron Arnoud Hendrik van Hardenbroek van Ammerstol, was namelijk fout in de oorlog. Omdat hij in de oorlogsjaren stenen leverde aan de Duitsers, die daarmee natuurlijk geen vakantiehuisjes bouwden, werd hij na de bevrijding gearresteerd en vervolgd wegens hulp aan de vijand in oorlogstijd. In oktober 1946 diende zijn zaak voor het Bijzonder Gerechtshof in Amsterdam. Hij werd veroordeeld tot één jaar gevangenis­straf met aftrek van voorarrest.

Uit dat vonnis kan men concluderen dat hij niet werd beschouwd als een grote vis. Niettemin is zijn met de Duitsers sympathiserende houding geen reden om trots te zijn op deze Hillegommer. Merkwaardig is wel dat zijn zoon Gijsbert (1903), die ook in de directie van de fabriek zat, ongemoeid werd gelaten.

Alleen de sloot naast de steenfabriek draagt in de volksmond nog zijn naam: de Arnoudsloot. 

En dan nog dit. Van Hardenbroek was weliswaar pro-Duits, maar toch ook wel zo zakelijk dat hij in de tijd van de mobilisatie in de omgeving van Noordwijkerhout land verhuurde waarop Nederlandse troepen hun oefeningen konden houden.

Baron Arnoud was geen vriend van de Britten, die rond 1900 de door de Boeren bewoonde Zuid Afrikaanse provincies Transvaal en Oranje Vrijstaat met de vele, grote goudvelden probeerden in te lijven. Hij stond aan de kant van de Boeren (landbouwers uit vele Europese landen waaronder Nederland), die voor hun vrijheid vochten.

Baron van Hardenbroek is in Haarlem gestorven op l juli 1947, dus ruim een halfjaar na zijn veroordeling. Verdriet was hem niet bespaard geble­ven. Hij verloor zijn eerste vrouw, Cecilia Leembruggen, bij wie hij twee kinderen had. Hij hertrouwde met haar jongste zus die hem nog drie kinde­ren schonk. De oudste, Alfer Arnoud, kwam in februari 1945 in Duitsland om bij een bombardement. De jongste, Aleid Ingeborg, die in het Nederlandse verzet zat, stierf in april 1945 in een Duits concentratiekamp. (Hans Smulders/met dank aan Arie den Hoed)

25-7-2023

#geschiedenis #keukenhof #sassenheim #lisse #awd #haarlem #Hillegom #zand

[rotterdamvanalles]

Monumentale, drijvende politiepost, thans kantoor havenmeester, uit 1910 (Scheepvaartkwartier)

De Veerhaven is een van de vele havens in Rotterdam, gelegen tussen Willemskade en Westerkade in het klassieke Scheepvaartkwartier van Rotterdam. Hij ligt aan de noordzijde van de Nieuwe Maas, niet ver van de Euromast.

De Veerhaven ontleent zijn naam aan de veerdienst naar Katendrecht aan de zuidzijde van de Nieuwe Maas, die al in de 15e eeuw werd gevestigd. Tot de ingebruikname van de Willemsbrug in 1878 was dit de enige verbinding tussen de noord- en zuidoever van de Nieuwe Maas. De veerdienst van de rederij Heen en Weer deed dienst tot 1968 toen de metro de noord-zuidverbinding overnam. Van 1911 tot de opening van de Maastunnel in 1942 was er hier naast een dienst voor personenvervoer ook een veerdienst voor voertuigen, het wagenveer.

Koninklijke Roei- en Zeilvereniging De Maas Bewerken

De Veerhaven was van 1900 tot circa 1980 onder beheer van Koninklijke Roei- en Zeilvereniging De Maas en werd ook door de leden gebruikt om hun jachten aan te meren. Langs de kade staan karakteristieke huizen zoals de voormalig kantoren van de Steenkolen Handels Vereniging (SHV) en van Van Uden. Ook van architectonisch belang is het in jugendstil uitgevoerde sociëteitsgebouw (1908) van de De Maas ontworpen door de architecten Barend Hooijkaas jr. en Michiel Brinkman. Vrijwel alle gebouwen rond en bij de Veerhaven zijn rijksmonument.

De haven doet, sinds 1990, onder beheer van de Stichting Veerhaven, dienst als ligplaats voor pleziervaart en is thuishaven van historische zeilschepen..

Sinds 2001 start jaarlijks de Race of the Classics vanuit de Veerhaven. Sinds 2002 vindt er 's zomers vanaf een ponton in de haven een klassiek openluchtconcert plaats: het Veerhavenconcert. In de zomer van 2006 was de Veerhaven de finish van een etappe van de Volvo Ocean Race, die in Portsmouth, Engeland was begonnen.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en Informatie komt van wikipedia.

[dickvanas]

Boten en verbrande gezichten bij finisch The Ocean Race

Rosalin Kuiper doet mee aan de heftigste zeilrace ter wereld: The Ocean Race. De afgelopen zes maanden zeilde ze met haar teamgenoten de wereld over, op de open, ruige zee, als enige Nederlandse vrouw. Het is de zwaarste zeilrace ter wereld: The Ocean Race. Vijf boten met ieder vijf crewleden, zeilen in zeven etappes de wereld rond. 60.000 kilometer wordt er afgelegd en de omstandigheden zijn loeizwaar. Er wordt weinig geslapen en het gevaar ligt altijd op de loer. De boot beukt zich een weg door soms 7-meterhoge golven met enorme snelheden. Soms hangt de boot door de harde wind zo schuin dat de mast bijna het water raakt. Totale gekte dus, met aan boord één Nederlander, geheel vrijwillig: Rosalin Kuiper.

Dit weekend kreeg ze een heldenontvangst van koning Willem Alexander en koningin. Ze was het afgelopen jaar slechts 40 dagen in Nederland. De overige dagen zeilde ze in internationale wateren op alle soorten schepen met de grote namen uit de zeilsport. Haar doel is duidelijk: meedoen aan de grote races en winnen. Na een druk jaar met 14.000 mijl, 18 landen en 7 campagnes vertelt zeiltalent Rosalin Kuiper (27) over haar weg naar de top. Op een van de meest afgelegen plekken ter wereld liep zeilster Rosalin Kuiper een hersenschudding op. De boot waarmee ze de Ocean Race vaart, moet door. ‘Dat kan niet anders dan een hel zijn.’ Bij Jinek was te zien hoe Rosalin de mast inklom, maar ook hoe ze uit bed viel en zo wat blauwe plekken opliep. De laatste klap kwam in Scheveningen toen een aantal schepen vrijdag tegen elkaar aanvoeren.

 Waterfles

Na bijna 150 nachten afzien en bikkelen sinds de start was het zondag eindelijk zover: The Ocean Race finisht in Scheveningen. In de haven hangt zondagochtend al vroeg iets in de lucht: gezonde spanning voor de wedstrijd én de geur van de zee, vis én zonnebrandcrème. 'Wat boffen we met het weer', zegt Jaap, een van de vele schippers in de haven.

Terwijl journalisten, beveiligers en vrijwilligers zich nog snel insmeren of hun waterfles vol tanken met water, liggen honderden bootjes al klaar in de haven van Scheveningen om uit te varen naar de finishlijn van de een-na-laatste etappe van The Ocean Race voor de kust van Den Haag. 'Zijn jullie allemaal ingesmeerd, want het wordt een zonovergoten dag', zegt Jaap, een van de schippers, tegen de passagiers die aan boord stappen van zijn RIB-boot.

 Na de veiligheidsinstructies en het uitdelen van de reddingsvesten, vaart het bootje rustig de haven uit. 'We zijn wat aan de late kant. Daarom gaan we straks op zee 43 knopen varen, dat is omgerekend zo'n 80 kilometer per uur,' legt Jaap uit. 'Dat is wel behoorlijk hard, maar zo kunnen we wel dichtbij de zeilboten komen voordat ze finishen', gaat hij verder. Daarna kiest de kapitein het ruime sop en binnen een paar minuten zit het bootje midden op zee. In de verte zijn plezierschepen, containerschepen en windmolens te zien, maar nog geen zeilboot die meestrijdt in The Ocean Race.

 Onzichtbare finish

Dat '43 knopen' hard gaat in een RIB-boot op zee, daar heeft de schipper niets aan gelogen. Binnen een kwartier vaart het bootje van Jaap voor de kust van Noordwijk en is de zeilboot van 11th Hour Racing Team in zicht. Nog iets verder naar het noorden varen de boten van Team Holcim en Team Malizia. Tussen de grote zeilschepen dobbert de politie met drie boten en een jetski. Hun aanwezigheid heeft alles te maken met een andere boot waarop koning Willem-Alexander lachend zwaait naar Rosalin Kuiper uit Zoetermeer, die net uit de cockpit van Team Malizia komt en terugzwaait. Na een tochtje tussen de racende zeilboten vindt Jaap het tijd om terug te gaan naar de finish, die uit niet meer dan twee opgeblazen boeien bestaat ter hoogte van De Pier van Scheveningen. 'Hou je vast', roept de kapitein. Met 43 knopen beukt zijn RIB-boot over de golven. 'Wat boffen we met het weer', roept hij naar achteren. 'Wil iemand zich nog insmeren, want op het water verbrand je zo.'

Na een zoektocht naar de twee finishboeien tussen alle plezier- en persboten die ook reikhalzend uitkijken naar de eerste zeilboot die op de finish afkomt, zet Jaap de motor uit. En dan is het wachten. Nog geen kwartier later kruist het zeilschip van 11th Hour Racing Team de onzichtbare finishlijn. Dat zorgt voor veel gejuich en getoeter vanaf de bootjes eromheen.

 Koning en Koningin

Een smeerbeurt met zonnebrand later komt de boot van Team Holcim als tweede en Team Milizia, waar inmiddels een ander zeil met vrolijk gekleurde bolletjes is gehesen, als derde over de finish. Het eerste wat de bemanning doet na de zesde etappe is knuffelen op het dek en Kuiper wordt gefotografeerd met de Nederlandse vlag. Als kers op de taart stapt de koning aan boord om de ploeg te feliciteren.

Terwijl de meeste zeilboten die meedoen aan de zeven etappes rond wereld in de IMOCA-klasse zijn gefinisht, komen de iets kleinere boten die meedoen aan drie etappes in de VO65-klasse aanzeilen. The Ocean Race is verdeeld over twee wedstrijden: de IMOCA-klasse, waar vijf schepen aan meedoen, en de VO65-klasse, waar zes schepen aan meedoen.

De bemanning van Team JAJO weet uiteindelijk hun schip als tweede in de VO65-klasse over de finish te manoeuvreren. 'Jelmer! Jorden!', klinkt het vanuit het publiek op de bootjes eromheen. De twee Haagse bemanningsleden op de boot van Team JAJO, Jelmer van Beek en Jorden van Rooijen, zwaaien blij rond terwijl hun boot koers zet naar de Scheveningse haven.

Eenmaal in de haven, waar veel zeilliefhebbers en nieuwsgierige mensen zich hebben verzameld, leggen de teams hun boten vast en lopen Nederlandse bemanningsleden zo snel mogelijk door de menigte naar vrienden en familie die op hen staan te wachten. 'Houdihoo! Vriendin!', staat er op een spandoek die vriendinnen van Rosalin Kuiper bovenop het beveiligingshokje omhoog houden. 'Zo bijzonder om in Nederland aan te komen waar allemaal vrienden en familie me staan op te wachten', vertelt de Zoetermeerse vrolijk. 'Dat lift mij echt op, het voelt alsof ik in de wolken ben', gaat ze enthousiast verder. 'Ik zag als eerste mijn moeder, toen wist ik dat het goed was', voegt ze tot slot tevreden toe.

 Het resultaat van de eerste dag van The Ocean Race in Den Haag: de winst voor 11th Hour Racing Team (IMOCA) en WindWhisper (VO65), een derde plek voor Team Malizia (IMOCA) en Team JAJO (VO65), veel lachende en verbrande gezichten, hier en daar een traan van blijdschap en heel veel lege flesjes zonnebrand.

 Bron: Radio West en Jinek, door Dick van As)

[historyfoundhere]

Onze zoon is gek op ‘piratenschepen’. Langzaam begint hij te leren dat niet ieder schip van hout een piratenschip is, maar dat hier vaak hele andere historische verhalen achter zitten. Op Texel genoot hij van het prachtige diorama in museum Kaap Skil. Via een speciale kijker zijn de verhalen te beleven die schuilen achter die houten schepen die in de 16e, 17e en 18e eeuw de wereldzeeën hebben bevaren in de tijd dat Nederland een van de meest bepalende zeevarende landen was. Wat een tof museum en wat een leerzame expositie! Uiteraard gaf InspectJurre (stem via de link in de bio) dan ook een hoog cijfer aan @kaapskil in de @museumkids_nl competitie! ————— Our son loves ‘pirate ships’. He is now starting to learn that not every wooden vessel was one. The great exposition at museum Kaap Skil helped him learn more. During the 16th, 17th and 18th century Dutch ships sailed the world’s oceans searching for wealth to be gained. The cellar of this museum has a great expo to help and learn about everything that had to do with this Age. #texel #museumkids #museum #voc #wic #verenigdeoostindischecompagnie #westindischecompagnie #kaapskil #texelpics #noordsecompagnie #walvisvaart #slavernij #handel #specerijen #schepen #houtenschepen #zeilschepen #goudeneeuw #dutchgoldenage #noordholland #eropuit #eropuitmetkinderen #piraten #pirates #nederlandheeftalles #diorama #holland #waddeneiland #tvtas #historyfound (bij Museum Kaap Skil) https://www.instagram.com/p/CU8X-7hMemZ/?utm_medium=tumblr

#texel #museumkids #museum #voc #wic #verenigdeoostindischecompagnie #westindischecompagnie #kaapskil #texelpics #noordsecompagnie #walvisvaart #slavernij #handel #specerijen #schepen #houtenschepen #zeilschepen #goudeneeuw #dutchgoldenage #noordholland #eropuit #eropuitmetkinderen #piraten #pirates #nederlandheeftalles #diorama #holland #waddeneiland #tvtas #historyfound

[rijksmuseum-art]

Harbor with Sailboats and Ferry Boat, Museum of the Netherlands

Haven met zeilschepen en ponteveer. Gezicht op een van talloze schepen en bootjes voorzien wateroppervlak. Links op de voorgrond een zwaar beladen ponteveer.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.309345

#rijksmuseum #museumarchive #europeana

[popularplaces]

Plantage Laarwijk Laarwijk is een voormalige suikerplantage, gesticht rond 1680, en is gelezen in het district Commewijne Er zijn nog enkele overblijfselen uit de oude periode terug te vinden zoals 2 indampketels, sluizen, vaar en loostrenzen en de irrigatiestructuur. Tijdens deze tour krijgt u een inkijk in het leven op plantage Laarwijk van toen en nu. Een ontspannende dag naar deze vergeten plantage. Beschrijving: U wordt om 8.45 uur verwacht bij restaurant River Breeze te Domburg. Terwijl u geniet van het uitzicht, en de zeilschepen die in de rivier afgemeerd liggen, kunt u over de rivier uitkijken of u al een tentboot (korjaal) aan ziet komen. Rond 9.00/9.10 uur zal gids Sjaak u ophalen bij de steiger. In circa 15 minuten vaart u van Domburg naar plantage Laarwijk. Aangekomen op Laarwijk wordt u hartelijk welkom geheten en krijgt koffie of thee aangeboden met een lekker stukje cake of snack. Er wordt kort uitgelegd hoe het programma er verder uit zal zien. Vervolgens wandelen we van het haventje naar een van de zijsluizen en krijgen ze uitleg hoe een plantage werkt qua waterhuishouding. De oude structuren van de grond zijn nog goed zichtbaar. We bezoeken de ouder begraafplaats en we zien 2 oude originele indampketels. U ziet tevens het oudste huis van Laarwijk gebouwd in 1899. We wandelen vervolgens richting de oudste bewoners van Laarwijk. Hier gebruiken we de lunch, bereid met lokale producten. Na de lunch kunt u even genieten in de hangmat. U kunt ook met de vrouw van de gids mee. Zij verteld over de producten die verbouwd worden op de plantage en waar ze voor gebruikt worden. Na dat u Laarwijk uitvoerig heeft bezocht, en meer te weten bent gekomen over haar historie, is het rond 15.30 uur tijd om met de boot terug te keren naar Domburg. Vanaf hier vervolgd u uw weg terug naar Paramaribo. Tourinformatie: De prijs voor deze tour bedraagt € 29,00 per persoon. Deze prijs is inclusief gids, boottocht van Domburg naar Laarwijk v.v., diverse consumpties, lunch, excursies. Deze tour wordt dagelijks aangeboden vanaf 2 personen. Deze tour is op basis van eigen vervoer van en naar Domburg. Informatie en reserveringen: Voor meer informatie en reserve https://www.instagram.com/p/B1g_UbhAl8A/?igshid=14neeznpzc0t3

[sarainlublin-blog]

Op vrijdag was Anke helaas al terug naar huis... Ik ging dan weer naar mijn vrijwilligerswerk. Daar deden we nu de therapie buiten omdat het zonnetje scheen. Een deel van de cliënten luisterden naar verhalen over zeilschepen en het andere deel maakte samen met mij allerlei borden en kommetjes van keramiek. 

Namiddag ging ik naar de oude stad, waar een soort festivalletje aan de gang was. Hier liep ik wat rond en kocht ik een handgemaakte bloemenkroon. Daarna begon ik wat honger te krijgen en ging ik op zoek naar frietjes! En ik vond er; wat heeft dat gesmaakt! 

[elkedagvakantie]

Nijntje wordt 65 jaar, museum eert haar – corona-travel-update 97

1. Nijntje-museum besteedt aandacht aan 65e verjaardag (VIDEO) | 2. Oorlogsmuseum doet mee met war-game | 3. Eerste bioscoop valt om door corona | 4. Zeilhuisje.nl verhuurt traditionele grote zeilschepen nu ook |

Nijntje is nu zelf (bijna) op pensioengerechtigde leeftijd. Foto: Elkedagvakantie

Hieronder de meest interessante reis-gerelateerde links en persberichten over het effect van het coronavirus die we de afgelopen 24 uur hebben gevonden. Zoals:

Nijntje-museum besteedt aandacht aan 65e verjaardag

Oorlogsmuseum doet mee met war-game

Eerste bioscoop valt om door corona

Boekingssite Zeilhuisje…

View On WordPress

[rotterdamvanalles]

Het Bolwerk Met Op De Achtergrond Zeilschepen Aan De Boompjes. 1868-1872

[dickvanas]

Inspectie legt 39 zeilschepen aan de ketting na dood Tara

De Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) legt 39 historische schepen aan de ketting vanwege het ontbreken van geldige papieren, meldt de dienst. De inspectie besloot de in totaal 250 schepen van de zogeheten Bruine Vloot te controleren vanwege het dodelijk ongeluk, waardoor de 12-jarige Haagse scholiere Tara om het leven kwam na het afbreken van een giek op een historisch zeilschip.

Tara werd geraakt door een giek, die afbrak door houtrot. Ondanks protocollen die zijn opgesteld om houtrot te ontdekken, was het op dit schip, genaamd Risico, niet opgemerkt. Een woordvoerder van de ILT wil niet zeggen of de Risico één van de 39 schepen is die nu een vaarverbod hebben gekregen.

De schippers moeten elke 2,5 jaar een nieuw certificaat aanvragen voor de veiligheid van de mast, giek en touwen van de historische zeilschepen. Elke vijf jaar moet er een hoofdcertificaat worden aangevraagd. Bij een eerder dodelijk ongeluk, in 2016, waren de certificaten van het betrokken zeilschip niet in orde. Reden voor de ILT om na het ongeluk in augustus direct een groter onderzoek te doen naar de papieren van de schepen van dezelfde maatschappij.

Vaartocht afbreken

De schippers hebben een brief gekregen waarin te lezen staat dat ze niet meer mogen uitvaren. In één geval heeft de inspectie een schip tegengehouden dat op het punt stond om uit te varen. De passagiers daarop moesten hun vaartocht afbreken. Het is mogelijk om vrij snel nieuwe certificaten aan te vragen, maar het is de vraag of op korte termijn inspecteurs beschikbaar zijn om de schepen te controleren, aldus het ILT. ,,En de veiligheid moet natuurlijk op orde zijn.” De Onderzoeksraad voor Veiligheid is vorige week al een verkort onderzoek gestart naar de afgebroken giek. Daaruit moet blijken of alle procedures zijn gevolgd en of de protocollen die er zijn om houtrot te ontdekken wel goed zijn. Volgens de Onderzoeksraad moet worden nagegaan in hoeverre er lessen kunnen worden geleerd en wat er nodig is om dit soort ongevallen in de toekomst te voorkomen.

De brancheorganisatie ging ervan uit dat na drie eerdere dodelijke ongelukken goede protocollen waren opgesteld. Van Ommen vorige week: ,,Na 2016 bleek dat niet iedereen in de branche dezelfde standaarden hanteerde als het gaat om controles op houtrot. Daarom is aan ons gevraagd om een branche-brede standaard in te stellen en voorlichting te geven. Dat hebben we gedaan, met tientallen cursussen en online beschikbare informatie.” Die eisen liggen niet wettelijk vast, maar als een schipper zich er niet aan houdt heeft hij volgens Van Ommen ‘wel iets uit te leggen’.

De giek die eind augustus afbrak en een einde maakte aan het leven van de 12-jarige Tara, was aangetast door houtrot. Dat blijkt uit onderzoek van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV). De scholiere van het Dalton Den Haag kwam eind augustus om het leven tijdens een zeilkamp op de Waddenzee toen ze werd geraakt door de afbrekende giek.

De Onderzoeksraad is een verkort onderzoek gestart naar de afgebroken giek. De OVV heeft eerder dergelijke ongevallen onderzocht. Op 21 augustus 2016 en op 20 maart 2019 kwamen er in totaal vier mensen om het leven doordat een gedeelte van een soortgelijke mast afbrak en op hen terecht kwam. In beide gevallen braken deze af doordat ze waren aangetast door houtrot.

Het onderzoek naar de giekbreuk van het schip bij Terschelling betreft een opvolgingsonderzoek. 'In het opvolgingsonderzoek wordt nagegaan in hoeverre er lessen kunnen worden geleerd en wat er nodig is om dit soort ongevallen in de toekomst te voorkomen.'

 'Verschrikkelijk geëindigd'

In reactie op de bekendgemaakte onderzoeksresultaten van de OVV zegt het Openbaar Ministerie (OM) vrijdag: 'Dit betreft een zelfstandig oordeel en berichtgeving is voor eigen titel.' De politie en het OM doen uitgebreid onderzoek naar de toedracht van het ongeval. 'De resultaten worden niet op korte termijn verwacht.'

Tara was op zeilkamp met haar school. Toen ze in een zeilschip op weg was naar Vlieland,  werd ze geraakt door de giek van het schip, die afbrak. Ze overleed ter plekke. 'Wat een prachtige zeilweek had moeten worden, is verschrikkelijk geëindigd', zei rector Katrien van de Gevel na het ongeluk.

Het ongeluk gebeurde rond het middaguur. De politie meldde toen nog dat een slachtoffer ernstig gewond was geraakt. Op de boot zaten zo'n vijftien mensen. Volgens Omrop Fryslând gaat het om een meisje van 12 en waren de kinderen van de Haagse school op werkweek.

In totaal waren 160 kinderen van de school op verschillende schepen aan het varen. Ze zijn naar Harlingen gebracht, daar wordt het Entrepotgebouw gebruikt als opvangplaats waar ook slachtofferhulp is geregeld. Het schip waarop het ongeluk gebeurde, heet de Risico en is later in de middag ook naar Harlingen gebracht.

 'Tragische gebeurtenis'

Arno Peters, voorzitter College van Bestuur bij Stichting VO Haaglanden, laat weten dat hij geschokt is door het ongeluk. 'Het is een tragische gebeurtenis en een enorme schok voor leerlingen, ouders, docenten en iedereen die bij de school betrokken is.'

Stichting VO Haaglanden laat daarnaast weten dat alle activiteiten op Dalton Den Haag voorlopig zijn geschrapt. 'Alle lessen vallen donderdag uit. De leerlingen worden wel in verschillende tijdsloten opgevangen op school', vertelt Peters. 'Ook de werkweek is afgelast. Die leerlingen zitten nu in de bus terug naar Den Haag.'

 Erg geschrokken en aangedaan

Burgemeester Ina Sjerps van de gemeente Harlingen verklaart erg geschrokken te zijn. 'Een jong meisje is om het leven gekomen op het Wad, bij een tocht waaraan ze heel veel plezier had moeten beleven.' In de afgelopen jaren is er al twee keer eerder een ongeluk met dodelijke afloop op een schip op de Wadden geweest. Sjerps wil daar nog geen conclusies aan verbinden. 'Het enige wat nu telt, is dat er een kind is overleden en dat mag nooit meer gebeuren.'

Paul van Ommen van de branchevereniging voor de beroepschartervaart (BBZ) is ook erg aangedaan door het incident. 'Dit is werkelijk afschuwelijk. Mijn eerste zorg is bij de ouders. De ouders stellen de rederij verantwoordelijk. ' Van Ommen probeert contact te krijgen met de schipper, maar dat is tot nu toe niet gelukt.

(Door Dick van As)

[historyfoundhere]

In de 19e eeuw veroverde de stoommachine de wereld. Zeilschepen werden vervangen door stoomschepen en in 1868 werd het eerste volledig op stoom aangedreven marineschip in de vaart genomen. “De Buffel” werd in Glasgow door de werf Napiers & soms gebouwd en was een ramschip. Het schip zou vijandelijke schepen tot zinken moeten brengen door deze te rammen met de verstevigde boeg. Er was een geschutskoepel aanwezig, maar deze was vooral geschikt op korte afstanden. Het schip had in deze tijd Den Helder en Hellevoetsluis als thuishavens. De technologische ontwikkelingen en de slechte eigenschappen op zee zorgden ervoor dat het schip snel verouderd was. Het voerde vooral symbolische operaties uit en werd eind van de 19e eeuw al uit de vaart genomen en werd opleidingsschip. Uiteindelijk kwam het in 1974 in Rotterdam terecht waar het van1979tot 2013 als museumschip lag. Hier lag het in de Leuvehaven naast het @maritiemmuseumrotterdam In 2013 is het schip verhuisd naar Hellevoetsluis, waar het ook actieve dienst had gezien. Voor veel Rotterdammers wordt het gemis van het schip nog steeds gevoeld, ondanks dat het nu thuis is gekomen. ———— In 1868 the @koninklijkemarine commissioned its first totally steam driven warship. “De Buffel” was ment to sink ships by ramming them. “De Buffel” was build in Glasgow at Napiers & Sons. Due to fast developments the ship became vulnerable quick. Also it couldn’t manoeuvre very well on open seas. Its missions had to be near the Dutch coasts. In 1874 it retrieved the remains of the famous commander van Speyk in Antwerp. At the end of the 19th century the ship was turned into a school for sailors. In 1979 it opened as a museum in Rotterdam, where it stayed until 2013. Many Rotterdammers feel a special bond with the ship. It can now be visited in Hellevoetsluis, which was its home port during its active service around 1870. #hellevoetsluis #debuffel #maritiemmuseum #shipsofinstagram #stoom #stoomschip #steam #steamship #glasgow #rotterdam #napiers #19eeeuw #navy #royaldutchnavy #marine #koninklijkemarine #zeevaart #zuidhollandismooi #nederlandsegeschiedenis #eropuit #eropuitmetkinderen #navalhistory #warship #historyfound (bij Ramtorenschip Buffel) https://www.instagram.com/p/CVdXwNfs3lR/?utm_medium=tumblr

#hellevoetsluis #debuffel #maritiemmuseum #shipsofinstagram #stoom #stoomschip #steam #steamship #glasgow #rotterdam #napiers #19eeeuw #navy #royaldutchnavy #marine #koninklijkemarine #zeevaart #zuidhollandismooi #nederlandsegeschiedenis #eropuit #eropuitmetkinderen #navalhistory #warship #historyfound

[rijksmuseum-art]

Twee zeilschepen op woelige zee, 19??, Museum of the Netherlands

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.236023

#rijksmuseum #europeana #museumarchive

[jurjenkvanderhoek]

De stilte hangt in de luchten van Geurt Busser

Het is de stilte die zo doordringend is. Slechts de meeuwen doorschreeuwen het. De zeevogels overstemmen het verre gebrom van een vliegtuig dat de route juist over het Wad heeft. Een enkele zeehond kan zich luidruchtig roeren. Maar verder is er de stilte die tastbaar is, voelbaar aan lijf en leden. Dat gevoel weet Geurt Busser in zijn werken te leggen. Op dit moment zijn een achttal aquarellen te zien in een kleine presentatie van Museum Belvédère. De schilderingen lijken zo met rafelranden uit het tekenblock gescheurd, ze zijn niet ingelijst. Een groot werk in lijst en achter glas geeft een panorama van het Wad.

Busser begeeft zich in zijn inspiratie. Met een schip als varend atelier verkent hij de zee tussen vasteland en eilanden. Hij registreert er ter plaatse het licht, de wolken, het water en het land. Maar vooral de waddenluchten vangen zijn blik. De werken in Belvédère zijn ontstaan ten zuiden van Rottumerplaat.

Het is een genot ernaar te kijken, zoals het voor Busser ook genieten moet zijn geweest. Daar op te gaan in het schijnbare niets. Dat gevoel van positieve eenzaamheid, het alleen zijn zonder menselijk leven om je heen, weet hij perfect in waterverf met vlakken en lijnen over te brengen. Het is er doordringend stil. Ik hoor nauwelijks de klapwiek van een vogel, voel wel een zuchtje wind, wanneer ik alleen in de museumzaal de werken bekijk. Want dat hebben de aquarellen eigenlijk nodig, een beschouwing zonder bezoekers. Maar ik ben me bewust dat Busser het werk heeft gemaakt voor de mensen, om er de schoonheid van het gebied in kenbaar en zichtbaar te maken.

De wolken dansen op het vlakke podium van water en drooggevallen land. Vooral in het transparante karakter van waterverf komt de ijle atmosfeer goed tot uiting. Het lijkt er onaards ongerept. Zo zoals het er in de eerste dagen van de schepping op aarde moet hebben uitgezien. Levenloos, maar vol beweging. In die stemming waarin ik weg wil dromen naar de einder en opvliegen in hoger sferen. Busser neemt mij mee in die fantasie. De bewoonde wereld is ver weg van deze plek die op papier is gekwast. In gedachten hoor ik de meeuwen schreeuwen. Hoor ik het water klotsen tegen de boeg van het schip. Ruik ik de zilte zee. Proef ik het zout in de lucht.

Mijn stilte wordt niet verstoord. Het blijft er hangen in de hoge luchten en langs de lage horizon. Het maakt me lyrisch, want Geurt Busser penseelde een lofdicht op het Wad. Letterlijk en beeldend. Het is ruimtelijk werk in het afgemeten formaat van de drager. Vooral in dat brede horizontaal ingelijste werk “Boschplaat” heeft hij met grote penselen en weidse gebaren de immense ruimte van het wad opgeroepen. In de vlekken is het stil, voelbaar. Maar het zal er bijna-stil zijn, want het rumoer van de wereld dringt ook op de meest stille plekken door. De zeevogels maken geen rumoer, maar wadlopers, zeilschepen, vliegtuigen en meer van dat tuig doet dat wel. Deze zijn op de platen van Busser niet te zien, laat staan te horen. Maar het leven is nooit ver weg.

Geurt Busser maakt zich daarom sterk voor het behoud van het Fries-Groningse natuurgebied. Het is alsof hij in dit werk wil laten zien hoe mooi de wereld in deze ongerepte sfeer (nog) is. Maar het werk zou zich schuldig kunnen voelen, omdat het er nog zo maagdelijk en smetteloos bij ligt. Veel menselijke bemoeienis zal het gebied ontmaagden en van alle zuiverheid ontdoen. Er dreigt gevaar. De expansiedrift van de mens is nauwelijks te beteugelen. Busser probeert door zijn werk een steen te verleggen, zodat die drang tot gebiedsuitbreiding en uitbuiting van de natuur minder makkelijk een weg kan gaan.

Waddenluchten, aquarellen van Geurt Busser bij Museum Belvédère, Oranje Nassaulaan 12 in Heerenveen/Oranjewoud. Tot en met 26 september 2021.

#geurt busser #museum belvédère #waddenluchten #aquarel