#zdrowe relacje | Explore Tumblr Posts and Blogs

azdokoscix · 2 years

Note

hej, wiesz moze jak szybko schudnac 6kg ?

Hejka! Na wstępie chcę powiedzieć że nie jestem specjalistą, jeżeli jeszcze masz zdrowe relacje z jedzeniem to polecam udać się do dietetyka.

Ale przejdźmy do "moich" sposobów:

6 kg możesz schudnąć w około miesiąc jeżeli już wcześniej stosowałxś głodówki, aczkolwiek jeżeli nie, to postaram się wytłumaczyć sprawę

–zdecydowanie obniż swoją kaloryczność (tylko nie drastycznie!!!) Jeżeli wcześniej jadłxś 1500 kcal dziennie to stopniowo obniżaj o 50/100/150 i tak z kolejnym dniem coraz mniej. Warto pamiętać żeby drastycznie nie schodzić do bardzo niskiej kaloryczności, gdzie wcześniej jadłxś normalnie swoje zapotrzebowanie, ponieważ będzie to szok dla organizmu i z pewnością wystąpią napady.

–więcej ruchu!! Pamiętaj że 1 trening jest lepszy niż 0, 2 treningi lepsze niż 1, 3 lepsze niż 2 i 4 lepsze niż 3. Na początek polecam spacery/marszobiegi i jakieś lekkie ćwiczenia, z czasem możesz ćwiczyć więcej i bardziej intensywniej.

–znajdź jedzenie które lubisz, a ma mało kcal, w razie sytuacji kryzysowej będziesz mxgłx zjeść je kiedy poczujesz, że napad się zbliża. (Możesz na tym zaoszczędzić naprawdę dużo kalorii!!!) Tutaj te które ja polecam:

Wafle ryżowe (te z paną mają niecałe 40 kcal na sztukę)

Musy owocowe! Są naprawdę dobre i słodkie, większość tych które ja kupowałam miały mniej niż 100 kalorii, a naprawdę sycą

Napoje "zero" tzn. pepsi max, cola zero, energetyki zero sugar itd...

"Gumy" bob snail, są naprawdę dobre, mają około 70 kcal na sztukę, niestety ciężko je dorwać ://

Owoce i warzywa, tutaj nie muszę chyba nic mówić

–to że masz limit 1500 kalorii nie oznacza że możesz zjeść paczkę chipsów i czekoladę. Postaraj się żeby twoja dieta była bogatsza w substancje odżywcze, a nie same cukry i węglowodany. Lepiej zjeść jabłko niż batonika, pamiętaj.

–odróżniaj głód psychiczny od głodu prawdziego, głód psychiczny minie jest to zwykle ochota na szczególną rzecz, natomiast głod prawdziwy, to chęć zjedzenia czegokolwiek

– przeglądaj blogi motylków gdy czujesz, że zbliża ci się napad

–nie zapominaj do czego dążysz. Możesz znaleźć sobie takie "hasło", że gdy je wypowiesz, to przywróci cie do pionu, tj. to ja mam kontrolę nad jedzeniem, a nie ono nade mną itd...

–gdy czujesz głód psychiczny zajmij się czymś; wyjdź na spacer, porysuj, poucz się. Wiesz ile rzeczy możesz zrobić wykorztując czas, który wcześniej marnowałxś na jedzenie?

–gdy czujesz głód napij się wody, herbaty lub kawy (bez cukru i mleka) możesz też possać kostkę lodu, umyć zęby lub pożuć gumę, kostka lodu ma na celu oszukanie organizmu że coś faktycznie jemy, a po gumie i myciu zębów powinno się nam odechcieć jeść, miętowy smak niweluje głód

Porady naprawdę ogólne, ale mam nadzieję, że pomogą!!

Chudego wieczoru motylki!

54 notes · View notes

moze-jutro · 1 year

Text

Dzisiejszy bilans

Zjedzone 481 /500 kcal

Spalone 126 kcal

Waga 46.2

Chce naprawić moja relacje z jedzeniem, rzecz jasna nie mam zamiaru przechodzić na recovery. Jedzenie pomaga mi regulować emocje. Masz gorszy nastrój, zjedz coś. Takie jest moje myślenie, chciałabym zerwać z tym schematem. Dlatego dzisiaj jadłam tylko słodycze, oczywiście te w miarę zdrowe. Jestem przerażona, bo nie mam ułożonego planu żywieniowego na jutro. Co zjeść, o jakich godzinach, czy zupełnie się nie ograniczam, czy ograniczam się tylko trochę. Nie mam pojęcia, waga powie mi co robić 🦋🦋🦋

#chce byc idealna #chce byc lekka #gruba szmata #blogi motylkowe #dieta motylkowa #chce widziec swoje kosci #chude jest piękne #lekka jak motyl #motylki blog #motylki w brzuchu #za gruba #gruba świnia #gruba swinia #nie bede jesc #bede idealna

7 notes · View notes

niechciaana · 8 months

Text

Znaki, że radzisz sobie w życiu lepiej niż rok temu:

Wybaczasz i odpuszczasz sobie dużo szybciej niż kiedyś

Jesteś mniej krytyczna wobec innych

Nie odpowiadasz na nonsens i sprawy, które nie mają dużego znaczenia

Jesteś mniej krytyczna wobec siebie

Słuchasz innych osób z chęcią zrozumienia ich i ich punktu widzenia

Wyrażasz jaśniej swoje uczucia i mówisz rzeczy, których jeszcze rok temu byś obawiała się powiedzieć

Pielęgnujesz zdrowe relacje

Jasno mówisz o tym, co w danym momencie czujesz

5 notes · View notes

umarlam00 · 9 months

Text

Moje cele na 2023

Schudnąć min. do 50kg

Zmienić styl ubioru

Poznać nowych znajomych ( nawiązać zdrowe relacje)

Przyłożyć się do nauki w klasie maturalnej

Zrobić tatuaż

Być jak najbardziej aktywna

Polepszyć relacje z rodziną I przyjaciółmi

Przestać całkowicie jeść mięso

4 notes · View notes

startreatment777 · 11 months

Text

Chciałabym umiec budowac zdrowe relacje, ale za kazdym razem jak sie otwieram to zostaje odrzucona lub mam wrazenie, że jestem wkurwiająca, więc się odcinam

5 notes · View notes

tokachisu · 2 years

Text

Może i nie lubię tej jednej cichej typiarki z klasy i klasa też jej nie lubi, ale mam ją w znajomych na fb i dodaje na relacje filmiki ze sobą.

Co jest w tym złego? Nic, ale dzięki tym filmikom zauważyłam, że prawde mówiąc jest najładniejsza z każdego z klasy. W filmiku z ubranym topem zauważyłam, że ma płaski brzuch, talie i ogólnie figure cudowną... Kiedy na filmikach się uśmiecha zauważam jaki ma biały, prosty uśmiech i zdrowe zęby. Na zdjęciu w którym jest pokazany jest profil boczny - jest cudowny. Myślę, że klasa by ją lubiła gdyby nie jedna jej „wada” - niestety ma zeza i przez to klasa jej nie lubi. Dziwi mnie to. Prawde mówiąc ja jedynie ją nie lubie, bo kiedy się z nią przyjazniłam to później mnie zostawiła, a tak ogólnie to jest piękną dziewczyną. Japierdole chciałabym mieć figure i profil boczny jak ona.

46 notes · View notes

naswiatpatrzezpogarda · 1 year

Text

Ostatnio ktoś mnie zapytał

"ale nie chciałabyś być w związku?"

Kurwa, oczywiście że bym chciała, oczywiście że chciałabym komuś dać wszystko co mam najlepsze w sobie, swoją miłość do życia i do tego człowieka, prowadzić głębokie rozmowy i pokazywać jak bardzo jestem w nim zakochana, moc poczuć się bezpiecznie i stabilnie, patrzeć z kimś na przyszłość i wiedzieć że będziemy w niej razem.

I wiesz co? Próbowałam

Ale za każdym razem nie wychodziło choć "za każdym razem" to za dużo powiedziane bo byłam w dwóch związkach. Po ostatnim miłość odeszła w zapomnienie i próbując zagłuszyć samotność wybierałam relacje "na jedną noc"

Czy chciałabym być w związku? Tak, ale to wiąże się z poszukiwaniami, których była masa a za każdym razem albo byłam traktowana przedmiotowo, albo raniona. Trochę się poddałam i jestem zła na siebie i nie jest to zdrowe bo jak można być na siebie złym, że nie znalazło się miłości?

I tak, boje się że będę sama, że nie będę miała komu oddać swojego serca, ale przecież mam tylko 19 lat.

Wciąż czekam i wierzę że moja bratnia dusza gdzieś tam jest i kiedyś się znajdziemy.

3 notes · View notes

myslodsiewniav · 1 year

Text

Dziś czuję się cudownie! Ból głowy minął wreszcie.

Mama na wieści zareagowała strachem, taką obroną. Nie rozumiałam dlaczego (ja się cieszę jak nie wiem co!). Zapytałam. Na co mama wyznała ze smutkiem “Misiu, z tego dokumentu wynika, że jesteś chora psychicznie”.

OMG ile śmiechu! xD Tłumaczę jej: nie, ADHD to zaburzenie! To kwestia budowy mózgu: neuroprzekaźników i wynikających z tej budowy sposobu przetwarzania informacji oraz w konsekwencji budowy mózgu sposobu produkcji i regulacji hormonów. To jest jak dysleksja! Nic groźnego, a daje odpowiedź na wiele pytań! Dodałam, że tak w zasadzie chorobą psychiczną jest np: schizofrenia lub depresja. Czyli trzymając się tych kryteriów to mama jest ode mnie bardziej “chora psychicznie”, ale to OCZYWIŚCIE jest okay by się dowiadywać, leczyć, nazywać rzeczy niż tkwić w wyniszczającej niewygodzie.

Mamę zatkało. W końcu rzuciła, że ona “tylko” ma depresję. xD No nie, nie “tylko”, to poważna choroba na którą musi brak leki, prawda? Tak, jak się bierze leki hormonalne na menopauzę - a przecież też chodzi o złagodzenie zmian zachodzących w organizmie i w jakości życia. Nie ma czym sie martwić. Wszystko jest okay.

Tak samo ja będę mogła brać leki i dopinać do końca sprawy o których mnie odrzuca, wobec których czuję sprzeciw, które mnie przerastają, chociaż logika mówi, że nie powinny. To jest NORMALNE przy ADHD. :D Jak dobrze to wiedzieć, że to co sprawia mi trudność to nie jest jakiś mój wewnętrzny problem, że to jest naturalne i wynika z budowy mózgu. I co więcej (!!!) są metody radzena sobie z tymi sytuacjami!

Na przykład w 2021 prawie rok (!) tworzyłam CV! Chociaż WSZYSTKIE elementy miałam napisane, chociaż jestem kompetentna i odnosząc się do faktów: mam chęć zmiany pracy, chcę więcej zarabiać i mam do zaoferowania swoją naturę ogarniacza-wielu-wątków-jednocześnie, która jest atrakcyjną cechą dla pracodawców, to jednak odrzucało mnie od robienia tego. Chociaż chciałam! Czułam głęboki sprzeciw i przekładałam robienie tego w nieskończoność! Okazuje się, że DOKŁADNIE to samo przeżywają inne osoby z ADHD. To jest naszą cechą - niektóre proste sprawy nas przygniatają.

Kiedyś to były też koperty - otworzenie koperty i zaznajomienie się z treścią pisma to było coś co wywoływało u mnie stres nie-do-opisania.

Ech...

Wczoraj pani psycholożka powiedziała kolejny raz rzecz, którą już słyszałam tydzień temu od innej psycholog: że chociaż w ramach mojej wieloletniej psychoterapii nie miałam zdiagnozowanego ADHD to jednak widać i słychać, że radzę sobie w życiu, że mam wypracowane zdrowe schematy działania, które na wielu polach pojawiania się zaburzeń wynikających z ADHD pomagają mi zmniejszyć stres, kompulsywne reakcje i zachować zdrowe relacje z innymi.

Powiedziała mi, że zaprasza mnie do psychiatry teraz, ALE nie uważa by w moim przypadku była wskazana regularna terapia z psychologiem, bo podczas naszej trwającej 3h rozmowy jasno widzi, że sobie radzę z rzeczami, które zwykle się przerabia na terapii; że poleca na pewno kilka spotkań w celu ustalenia sposobów działania dla objeawów utrudniających życie, a które wynikają stricte z ADHD. Strasznie było mi miło, gdy powiedziała, że to tak fajne mieć w gabinecie osobę, która potrafi tak obrazowo opisać co doświadcza i która jest otwarta przyznać się nawet do niewygodnych prawd o sobie (np: “Czy przerywa Pani innym ludziom w trakcie ich wypowiedzi?” zastanawiałam się, miałam dużo sprzeciwu, ale też pewne przebijające się na wierzch niewygodne wspomnienia, więc powiedziałam “Chciałabym, aby odpowiedź brzmiała nie, ale wstyd mi, bo czasem mi się zdarza”). Powiedziała, że z tego co zaobserwowała podczas tych 3h mam za sobą bardzo skuteczną terapię, która pomogła mi zmienić zachowania szkodliwe i zastąpić je nowymi, zdrowymi. Słyszę takie komplementy drugi raz w ciągu 2 tygodni i jestem naprawdę wzruszona.

Kuźwa, terapia to najlepsza decyzja mojego życia!

Wzrusz!

Wciąż myślę o tym co usłyszałam w podcaście “Atypowe”: kobiety są rzadziej diagnozowane na ADHD, bo są zwykle wychowywane wśród kobiet z podobnie zbudowanymi mózgami, podobnie komunikującymi się, podobnie myślącymi, podobnie wykonującymi zadania, podobnie radzącymi sobie ze stresem i w relacjach międzyludzkich, przez co to, co mogłoby być odczytywane jako objaw ADHD jest często odbierane przez najbliższe otoczenie za przejaw “normalności”. Po prostu to “blednie” na tle całej rodziny funkcjonującej lepiej lub gorzej z tą pulą genów jakie wylosowali.

I tu miałam problem...

Bo jako dziecko byłam tą spokojną, grzeczną, nie biegającą, skąpaną w kompleksach i takim wewnętrznym usztywnieniu dziewczynką. I ten obraz mnie był widoczny zarówno w szkole/grupie rówieśniczej oraz w domu, wśród rodziny. Byłam chorowita i wiecznie “spięta” z natłokiem czarnych myśli i przekonania, że nie pasuję, że jestem gorsza (ofc nie dla mamy, ale wśród rodziny ojca zawsze “znikałam”, byłam dodatkiem, koleżanką do zabaw “ważniejszej” kuzynki), moje próby mówienia po niemiecku były wyśmiewane przez dorosłych - więc nie mówiłam, sztywniałam wewnętrznie i milkłam, gdy mnie do tego nakłaniano; nawet mama przyznaje, że jako dziecko chciałam być ciągle w centrum uwagi (niby normalne), ale nie dostawałam tej uwagi - dziadek i babcia, ciocie i wujkowie nie widzieli mnie, często kierowali pytania “do nas”, ale nie patrzyli na mnie tylko na kuzynkę równolatkę lub siostrę (wyjątkiem była mama) - to powodowało (i nawet eraz powoduje) frustrację, bo zachowywali się jakbym nie istniała! Po prostu okoliczności i komórka rodzinna sprawiła, że to co mogło być objawem (chęć bycia w centrum uwagi w dzieciństwie) nie miało okazji się zamanifestować, bo na mnie nie patrzono, a jak patrzono i mówiono to podpuszczano i wyśmiewano (ofc mówię o wczesnym dzieciństwie i rodzinie ojca - babcia od strony mamy w ogóle mało mówiła, przy niej czułam się w centrum, ale krótko; podobnie przy mamie - ale mama wspomina, że mi się NIGDY gęba nie zamykała, mogłam gadać, gadać, gadać - to też jest objaw; chciałam aby tłumaczyła mi działanie rzeczy, które były zbyt skomplikowane, pytałam o wsyztsko dookoła, świat mnie interesował - po prostu JEDNOCZEŚNIE analizowałam wszystkie bodźce xP); potem byłam mniej przebojowa i urocza niż dorastająca młodsza siostra - jednocześnie byłam nagradzana za bycie tym spokojnym, nad wiek odpowiedzialnym, obserwującym wszystko i wszystkich dzieckiem, które czasem było “ciapowate” - byłam jednocześnie mała dorosłą, ale czasem zachowywałam się tak nieuważnie, że dorośli tego nie mogli połączyć... Zawsze mi to wyrzucali: że taka mądra, a czasem jak coś zrobi lekkomyślnego to olaboga. Jednocześnie jak w jakiś temat się wgryzłam, bo mnie ciekawił to drążyłam go tak, że nic innego mogło się nie liczyć (hiperfocus - też objaw)...

Też byłam podobno stawiana za przykład inteligentnego, posłusznego dziecka mojemu kuzynostwu, takiego ideału dla rodzica: dziecka, które bawi się samo i “znika” zatopione w książce o astronomii, które zanim odwali coś głupiego zada milion pytań o to jak coś zrobić i jakie będą konsekwencje, które jest uważne i ciekawe, taktowane i kulturalne, które “ogarnia” innych członków grupy, pilnuje kolejek w grze, które popilnuje młodszego rodzeństwa, ale które jest zbyt chorowite by brać udział w wyścigać (szkoda) i złamać sobie nogę (całe szczęście).

Ale już jako nastolatka i później, w pracy CZĘSTO słyszałam od przyjaciół, że “trudno za mną nadążyć”, że “wszędzie mnie pełno”. Że jestem jak taki zbuntowany (bo punck, fryzura, makijaż, glany, pieszczochy na rękach, czerń itp) dobry duszek. Że wpadam i rozpieram wszystkich swoją energią. Zarażam entuzjazmem. Nawet jeden ze współlokatorów dał mi kiedyś ksywkę “chaos”. I ta moja chaotyczność często była zauważana i punktowana - ciągle COS robię, ciągle gdzieś się śpieszę.

W tym czasie (nastoletniości) w rodzinie słyszałam złośliwe, pasywno-agresywne komentarze rodziny, kuzynostwa “co się z tobą dzieje? Jakaś taka przebojowa się zrobiłaś, jak nie ty! Przestań naśladować młodszą siostrę, co?” - było to przykre. Byłam starsza, chciałabym być sobą, a słyszałam, że nie mogę, bo będąc sobą, bardziej wokalną, bardziej siebie-pewną, bardziej śmiało się wypowiadającą - byłam porównywana do siostry, odbierano to jako grę, jako udawanie, bo dotąd taka nie byłam. Chcieli bym wróciła do znajomej szufladki spokojnego, opieszałego dziecka. A ja się na to wkurzałam! Bo tak, jak w dzieciństwie mnie omijano spojrzeniem, nie kierowano do mnie pytań, tak dorastając sama zaczęłam wychodzić z rozmową, z dialogiem. Zawsze słyszałam w rodzinie, że jestem mniej odważna niż siostra (to prawda, ale to nie było przedstawiane jako fakt, tylko jako wada), mniej przebojowa, mniej spontaniczna... Nie wiem jak to ubrać w słowa, żeby przekazać to co było sednem tego co mi powtarzano. Po pierwsze: wiadomo, że chujowo, że nas porównywano. Po prostu słyszałam coś, co było jednocześnie porównaniem na moją niekorzyść i jednocześnie zwróceniem uwagi, że powierzchownie, dla osób z rodziny (tylko nie dla mamy) zdawałam się być osobą bardzo poukładaną, nie szukającą nowych rozrywek czy pasji (było dokładnie przeciwnie!), stałą w tym byciu “grzecznym dzieckiem” - na przykład ZAKŁADALI na mój temat, że zawsze wszędzie trzymam porządek (a moja mama narzekająca na CHAOS w moich rzeczach zapewniali, że ich “sportowe” dzieci to mają jeszcze gorszy bałagan, że ja jestem taka grzeczna i poukładana, więc nieporządek na biurku to MUSI być po prostu rzecz związana z nastoletnim wiekiem) i jednocześnie, że zawsze jestem odpowiedzialna i wszystko dobrze muszę przemyśleć, że jestem taka analityczna do kwadratu, że przez to jestem mniej spontaniczna, bo rozważam te wszystkie “suche” bilanse korzyści i strat - a ja PRZECIEŻ jestem faktycznie: BARDZO skoncentrowana na analizie przytłaczających mnie myśli, ale JESTEM WULKANEM BUZUJĄCYCH EMOCJI, wszystko czuję na raz i często NIE WIEM CO. Nie jestem impulsywna - mam nieme “H” w tym moim ADHD - moim największym problemem jest deficyt uwagi! A jak impulsywność brała górę - to mnie karcono, że “taka grzeczna, tak rezolutna dziewczynka, a czasem tak nie uważna!”.

Jak to inaczej musiało być interpretowane na zewnątrz i jak to inaczej odczuwałam wewnątrz! I teraz to ma wyjaśnienie!

Konsekwencja była taka, że na tle mojej rodziny byłam jedną z najspokojniejszych osób. Opinię o mnie mieli taką, że polegali na moim zdaniu i powtarzali, że jestem dojrzała ponad wiek.

Tym czasem w gronie przyjaciół byłam zawsze najbardziej głośną i aktywną osobą. A będąc 25-letnią kobietą usłyszałam, że jestem niedojrzała w kwestii radzenia sobie z uczuciami i to było dla mnie TAKĄ obrażą! Takim dysonansem poznawczym w stosunku do wszystkiego co przeżywałam i o sobie wiedziałam!

Słowem: na tle nieurotypowych znajomych jestem nieprzeciętnie ruchliwa, zmieniająca tematy, aktywna, mam deficyt uwagi, problem z wykonywaniem niektórych czynności. Zaś na tle (prawdopodobnie) nieneurotypowej rodziny jestem jedną z osób bliżej normy na spectrum zachowań wynikających z ADHD (lub z innych przypadłości).

I o tym też wczoraj rozmawiałam z psycholog.

I najlepsze jest to, że ja na to niby nie wpadłam! Ona mi zwróciła uwagę na to, że to co powyżej napisałam opowiedziałam przy okazji odpowiedzi na inne pytania. Wow.

Ile razy F. mi wyrzucał “bo wy ekstrawertycy potrzebujecie wychodzić z domu! Wizdywać się ze znajomymi! Chodzić na wycieczki!” lol...

I najlepsze jest to, że ja nie wyrabiam często by nadążyć za moim chłopakiem... i on też podejrzewa, że mam ADHD, ale jednak w przeciwieństwie do mnie z przewagą nadpobudliwości ruchowej. xD Powiedział, że zrobi test, ale na razie nie potrzebuje diagnozy, w życiu mu to wystarcza (jaki jest rodzaj pracy, której wizja PRZERAŻA mojego chłopaka? Z której by uciekł z krzykiem? Spędzenie 8h przed ekranem komputera hihihi xP mamy to!) - ale było wiele pytań i zagadnień podczas wczorajszego testu i diagnostyki w których myślałam “ja nie, ale O. jak najbardziej!” :P

W ogóle to nieme “H” w moim ADHD jest też ciekawe: bo sobie wczoraj siedziałam z psycholożką, rozmawiałyśmy i ona mnie pyta o moją obserwację względem niekontrolowanych ruchów pomagających rozładować stres, zabawy rękami, nadmiernej gestykulacji, obgryzania paznokci, bawienia się włosami. A ja jej opowiadam, że “nie, to chyba mnie nie dotyczy. Tego nie zaobserwowałam, raczej jestem spokojną osobą” jednocześnie BEZWIEDNIE obgryzając skórkę przy paznokciu xD i NAGLE zdając sobie sprawę, że milion razy zmieniłam sposób siedzenia na fotelu podczas naszej rozmowy. Dotarło to do mnie. I obydwie zaczęłyśmy się śmiać. xD Zapytała mnie jak było w dzieciństwie, czy często mnie za wiercenie karcono - nie, nigdy, ale FAKTYCZNIE drapałam się podczas lekcji i czytania do krwi (!) po skalpie, aż miałam przez jakiś czas łupież, a paznokcie obgryzałam od kiedy pamiętam (tak, jak mój chłopak). I teraz jak o tym myślę... trudno mi było wytrzymać w klasie - bo ludzie się ruszali, gadali, rozpraszali mnie... jedyne co pozwalało mi skupić uwagę, zająć ręce, odciążyć napięcie w ciele i jednocześnie wytrzymać na lekcji słuchając o czym mówi nauczycielka to... rysownie. Szczególnie na etapie liceum... i wtedy FAKTYCZNIE nie prowadziłam zeszytu, notatek. Nie byłam w stanie. I dostawałam za to pały. Ale na lekcjach ZAWSZE siadałam w pierwszej ławce, zawsze z notatnikiem/szkicownikiem i słuchałam. I uczestniczyłam w lekcji, czasem udzielając odpowiedzi niepytana, co strasznie wkurzało nauczycieli (no bo myślę, że im też się nie składało to co widzieli: zawsze w pierwszej ławce siada typiara i zamiast notować rysuje obrazki, udziela odpowiedzi niepytana, albo zgłaszana i są to poprawne odpowiedzi, wyciąga dobre wnioski, ale na klasówce albo oddaje pełną, zapisaną kartkę, albo kartkę pustą - bo oddawałam kartkę pustą jeżeli czegoś nie wiedziałam na 100%, uważałam, że to uczciwe i powinno być to docenione, że nie ściemniam z jakichś strzępów w pamięci, więc z pespektywy nauczyciela to mogło wyglądać jak rebel, albo jak niekonsekwencja w uczeniu się... jak pisałam kartkówkę na 100% to posądzali mnie o używanie ściągi itp).

W klasach 1-6 moją uwagę rozpraszała klasa, rozmowy, to, ze się ruszali... wolałabym patrzeć się przez okno - i bardziej za to “melancholijne” patrzenie w okno zwracano mi uwagę, niż za typowe dla ADHD gadulstwo i odwracanie się. Wtedy byłam najwyższą dziewczynką w klasie, więc siedziałam na końcu mając w polu widzenia 30 osób i nauczycielkę. To było dla mnie trudne, dlatego instynktownie począwszy od gimnazjum wybierałam siadanie w pierwszej ławce... to dawało mi łatkę kujonki, ale nauczyciele się nie przypieprzali, że nie słucham (a ja chciałam słuchać, po prostu ANALIZOWAŁAM jednocześnie WSZYSTKIE bodźce, całą klasę, to mnie przytłaczało, WCIĄŻ panował HAŁAS w mojej głowie).

Fajnie wiedzieć, że wcale nie byłam “powolna”, jak chciała moja rodzina - byłam pedantyczna, dokładna. To spoko cecha, po prostu na tle rodziny tak była interpretowana...

Idę się cieszyć diagnozą dalej :D

5 notes · View notes

borntodie523 · 2 years

Text

Przemyślenia

Niby chciałabym nie być chora, akceptować siebie i mieć zdrowe relacje z jedzeniem. Oprócz oczywiście przytycia boje się jednak, że stracę wtedy swoją ,,osobowość”. Przeraża mnie wizja tego, że nie będę mieć już zajęcia w ciągu dnia, że stanę się nudna. Boje się, że będę cały dzień leżeć na łóżku obżerając się, pewnie wtedy mocno uwydatniłaby się moja depresja. Boje się po prostu, że moje życie bez tego straci sens, zabawne w sumie bo ed sprawia również, że te życie nie ma dla mnie sensu. To wszystko strasznie ciężko mi zrozumieć i nie wiem jak zrobić aby było dobrze. Nie chce z tego wychodzić a fakt, że wiem o tym że jestem chora i to nie jest normalne jeszcze bardziej mnie dołuje. Napewno nie będę się leczyć a przynajmniej jeśli nie skończę 18 lat. Sama do siebie nie umiem powiedzieć, że jestem chora a po każdym ćwiczeniu wstydz�� się za to co robię więc tym bardziej nie powiem tego mamie. Moja siostra cioteczna leczyła się psychiatrycznie i dobrze wiem jakie jest zdanie mamy na ten temat. Może nawet nie dopuszczam do końca do siebie tego, że jest chujowo. Nie wiem.

8 notes · View notes

kasgdaskpraca · 14 days

Text

Jakie są opinie na temat korzystania z kredytu w Revolut do gry w kasynie online?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Jakie są opinie na temat korzystania z kredytu w Revolut do gry w kasynie online?

Korzyści z różnych dziedzin życia są kluczowe dla naszego dobrostanu i sukcesu. Bez względu na to, czy chodzi o korzyści fizyczne, emocjonalne czy społeczne, każda z nich odgrywa istotną rolę w naszym codziennym życiu.

Korzyści zdrowotne są szczególnie istotne, ponieważ pomagają nam utrzymać dobre samopoczucie i energię. Regularna aktywność fizyczna oraz zdrowe odżywianie mogą prowadzić do poprawy kondycji fizycznej oraz wzmacniania odporności organizmu. Dzięki temu możemy unikać wielu chorób oraz utrzymać nasze ciało w dobrej formie.

Korzyści emocjonalne również mają ogromne znaczenie dla naszego dobrostanu. Dbając o swoje emocje i relacje z innymi ludźmi, możemy poprawić nasze relacje interpersonalne oraz zwiększyć poziom szczęścia i satysfakcji z życia. Pozytywne relacje z bliskimi oraz praca nad umiejętnościami radzenia sobie ze stresem mogą przynieść nam wiele korzyści emocjonalnych.

Korzyści społeczne są równie istotne, ponieważ jako istoty społeczne potrzebujemy interakcji z innymi ludźmi. Budowanie relacji, współpraca oraz wsparcie innych mogą przyczynić się do naszego rozwoju i sukcesu w życiu zawodowym oraz osobistym.

Podsumowując, korzyści płynące z dbania o swoje zdrowie, emocje oraz relacje społeczne są niezwykle ważne dla naszego ogólnego dobrostanu. Warto więc inwestować czas i wysiłek w rozwijanie tych obszarów naszego życia, aby cieszyć się pełnią życia i osiągać sukcesy zarówno na polu zawodowym, jak i osobistym.

Ryzyko jest jednym z kluczowych czynników, które należy uwzględnić we wszystkich aspektach życia. W obszarze biznesu, ryzyko jest nieodłączną częścią podejmowania decyzji i podejmowania działań mających na celu osiągnięcie sukcesu. Istnieje wiele rodzajów ryzyka, takich jak ryzyko finansowe, ryzyko operacyjne, ryzyko rynkowe i wiele innych.

Ryzyko można definiować jako szansę na wystąpienie niepożądanego zdarzenia lub straty. Dlatego ważne jest, aby przedsiębiorstwa miały dobrze opracowane strategie zarządzania ryzykiem, aby minimalizować potencjalne szkody i konsekwencje. Bez odpowiedniego planu zarządzania ryzykiem, firma może być narażona na poważne straty finansowe lub reputacyjne.

Ważne jest, aby przeprowadzać regularne analizy ryzyka, aby zidentyfikować potencjalne zagrożenia i określić, jak najlepiej im zapobiec. Należy również stale monitorować ryzyko i dostosowywać strategie zarządzania ryzykiem w zależności od zmieniającej się sytuacji biznesowej i rynkowej.

Niezbędne jest również zaangażowanie całego zespołu w proces zarządzania ryzykiem, ponieważ każdy pracownik może mieć istotny wkład w identyfikację i minimalizację ryzyka w organizacji. Dobrze zarządzane ryzyko może przynieść firmie przewagę konkurencyjną i pomóc w osiągnięciu stabilności finansowej oraz sukcesu na rynku.

Wnioski o ryzykach należy również aktualizować i dostosowywać systematycznie, aby zapewnić skuteczne zarządzanie ryzykiem w dynamicznym otoczeniu biznesowym. W ten sposób firma może zminimalizować negatywne skutki ryzyka i zwiększyć swoje szanse na sukces.

Regulacje prawne odgrywają kluczową rolę w określaniu zasad, którymi powinny kierować się różne dziedziny życia, w tym również branże związane z treściami dla dorosłych. Istnieją specjalne regulacje prawne dotyczące zawartości dla osób dorosłych, które mają na celu ochronę użytkowników oraz zapewnienie zgodności z obowiązującymi przepisami.

Jednym z kluczowych aspektów regulacji prawnych jest konieczność przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń wiekowych. Treści dla dorosłych mogą być dostępne wyłącznie dla osób pełnoletnich, co ma na celu ochronę nieletnich przed nieodpowiednią zawartością. Ponadto, istnieją również przepisy regulujące kwestie związane z ochroną danych osobowych oraz prywatności użytkowników korzystających z treści dla dorosłych.

Ważnym elementem regulacji prawnych jest także zapewnienie uczciwości i przejrzystości informacji przekazywanych w ramach treści dla dorosłych. Firmy działające w branży pornograficznej muszą przestrzegać określonych zasad dotyczących reklamy oraz promocji swoich usług, aby uniknąć nieuczciwych praktyk.

Dzięki odpowiednim regulacjom prawnym możliwe jest zapewnienie bezpiecznego i legalnego środowiska dla osób korzystających z treści dla dorosłych. Firmy oraz platformy internetowe muszą działać zgodnie z obowiązującymi przepisami, aby chronić swoich użytkowników oraz uniknąć konsekwencji prawnych. W ten sposób regulacje prawne odgrywają istotną rolę w kształtowaniu standardów etycznych i moralnych w branży związaną z treściami dla dorosłych.

Alternatywy, czyli cztery główne alternatywy, to koncepcja często stosowana w biznesie i podejmowaniu decyzji. W kontekście zarządzania, szczególnie w sytuacjach kryzysowych, istotne jest rozważenie różnych możliwości działania oraz ich potencjalnych konsekwencji. Alternatywy pozwalają na elastyczne podejście do problemu i znalezienie optymalnego rozwiązania.

Pierwszą alternatywą jest zapewnienie sobie dodatkowego czasu na analizę sytuacji i zebranie dodatkowych informacji. Ta strategia może pomóc uniknąć pochopnych decyzji i pokierować działaniem w bardziej przemyślany sposób. Drugą możliwością jest podjęcie szybkich działań naprawczych w celu zminimalizowania szkód lub uniknięcia dalszych problemów. Ta opcja wymaga szybkiego podejmowania decyzji i sprawnego działania.

Kolejną alternatywą jest skorzystanie z zasobów zewnętrznych, takich jak konsultanci czy specjaliści, którzy mogą przynieść nowe spojrzenie na sytuację i zaproponować innowacyjne rozwiązania. Ostatnią alternatywą jest zastosowanie podejścia partnerskiego, czyli współpraca z innymi podmiotami w celu osiągnięcia wspólnego celu. Ta strategia może przynieść korzyści w postaci dzielenia ryzyka i zasobów oraz dostępu do nowych możliwości.

Wnioskując, korzystanie z alternatyw jest istotne dla skutecznego zarządzania sytuacjami kryzysowymi oraz podejmowania trafnych decyzji. Dzięki elastycznemu podejściu i rozważeniu różnych scenariuszy, można znaleźć optymalne rozwiązania i osiągnąć pożądane rezultaty.

Opinie użytkowników są kluczowym elementem każdej witryny internetowej, produktu lub usługi. Zbieranie opinii od użytkowników pomaga zrozumieć ich potrzeby, preferencje i oczekiwania. Opinie te mogą być również bardzo pomocne dla innych potencjalnych klientów, którzy szukają informacji zwrotnej przed podjęciem decyzji zakupu.

Korzyścią posiadania pozytywnych opinii użytkowników są między innymi zwiększone zaufanie i wiarygodność marki. Klienci są bardziej skłonni zaufać opinii innych osób, którzy mieli już doświadczenie z danym produktem lub usługą. Pozytywne opinie mogą sprawić, że potencjalni klienci zdecydują się skorzystać z oferty firmy.

Jednak negatywne opinie użytkowników również mogą być cenne. Pozwalają one firmie na identyfikację obszarów do poprawy i naprawienia ewentualnych problemów. Reagowanie na negatywne opinie w sposób profesjonalny i konstruktywny może pomóc w odbudowaniu zaufania klientów oraz pokazać, że firma dba o jakość swoich produktów i usług.

Dlatego też ważne jest regularne monitorowanie opinii użytkowników i aktywne zarządzanie nimi. Firma powinna reagować na opinie, odpowiadać na pytania i prośby użytkowników oraz angażować się w dialog z klientami.

Wnioskiem z tego wszystkiego jest to, że opinie użytkowników mają kluczowe znaczenie dla biznesu online i offline. Dlatego warto stawiać na transparentność, dbałość o relacje z klientami i ciągłe doskonalenie produktów i usług na podstawie opinii użytkowników.

0 notes