#yalnızadam | Explore Tumblr Posts and Blogs

nazenniin · 2 months

Text

592 notes · View notes

anka-khann · 9 months

Text

"-Ölene dek;

Yalnız yaşamaya tercih edecek kadar

"Kırdınız beni"...

Oysaki iyi biriydim ben...✒️📖

303 notes · View notes

terkedisler · 9 months

Text

artık hayatımda benim için çabalamayan kimseye yer yok

#umutbittigezegeniyakin #raziyeez #postlarim #black and white #yalnızadam

43 notes · View notes

golgelerdeyasayan · 2 months

Text

Ben artık kendimi hatırlamıyorum.

Nasıl biriydim acaba?

Şu an sadece yanımdaki insanlarla konuşabilmek için çabalıyorum. Sahte miyim yoksa ?

Gülüyorum, konuşuyorum.

Daha önce pek gülmezdim aslında.

Konuşuyorum ama çokça saçmalıyorum da benim hakkımda ne düşünüyorlar?

Değişmeye çalışıyorum. Yeni ve mutlu bir ben yaratmak istiyorum. Başarabilecek miyim bilmiyorum. Çabalamaya devam ediyorum. Başaracağıma inanıyorum ama günün sonunda yine buraya geliyorum.

Tumblr benim gizli kutum anlatamadıklarımı buraya yazıyorum. Eğer olur da bir gün buraya gelmezsem başarmışım demektir.

9 notes · View notes

yildizlarinsonsuzlugukadar · 10 months

Text

Çok gülen insanlar yalnız kaldıklarında onlara iyi bakın. Gözlerini bir yerlere sabitleyib dalışlarını izleyin .Anlayacaksınız .

1510

#yıldızlarınhuzurukadar #yalnızadam #yalnızlık #göz yaşı #acı ama gerçek #dalgınlık #gözler yalan söylemez #1510

17 notes · View notes

kaybettimhislerimii · 2 years

Text

Mutluyum, huzurluyum… Değiştim, kendimi geliştirdim. Kimsenin beni sevmesine ihtiyacım yok artık, ben kendimi seviyorum ve bu benim için yeterli. Değerliyim ve önemliyim; en çok değer vermem gereken kişi kendimim. Hayat yaşanmaya değer ve ben de yaşıyorum.

112 notes · View notes

siyahbeyazgibiydin · 26 days

Text

bazen bazı anlar anlar vardır. yalnız, yapayalnız hissedilen anlar. çok kişiyle konuşabilme, iletişim kurabilme yeteneğiniz vardır. ancak yine de bir şekilde onlarla konuşurken dahi kendinizi yalnız hissedersiniz. ne telefon açıp konuşabileceğiniz birileri vardır ne de bir çay-kahve içerken..

nasılsın diye sorduklarında fazla deşmemeleri için iyi der geçiştirirsiniz. anlatmak içinizden gelmez, dışa vuramazsınız kelimeleri birer birer.

soyutlamaya başlarsınız insanlardan kendinizi yavaş yavaş. ne kimseyle konuşmak ne de muhatap olmak isteği gelir içinizden. sonra görünmez olmaya başlarsınız. kimse fark etmemeye başlar, en kalabalıklar arasından yürüyüp geçseniz dahi.

mesela arkadaşlar vardır. sıkı dost olduğunuz, siz konuşmadan mimiklerinizden, gözlerinizin içine baktığında ne düşündüğünüzü ne hissettiğinizi tek bakışta anlayan. sonra onlarda gider, ya evlenirler iletişim kopar ya da bir şey olur kopar.

ilişkiler vardır bir de. kadın erkek birlikteliği, birbirlerine tutunacak bir çift dal olarak görürler belki de ilk başlarda. sonra ya devam eder ya da etmez. ederse ne âlâ. sizi kendi anlamak istediği şekilde değil de, sizin neyi ne şekilde anlatmak istediğinizi olduğu gibi anlayanları çok nadirdir. evirip çevirmeden dümdüz bir şekilde. empati yaparak veya hislerinizi, duygularınızı, düşüncelerinizi olduğu gibi anlamak zordur. bunu gördüm ben hep..

ben hep olduğu anlamaya çalıştım, herkesi. kim olursa olsun. ancak, beni anlayan insan sayısı ya birdir ya da ikidir. ya benim anlatmamda sorun var, anlatmayı beceremiyorum ya da insanlar kendileri anlatmak istediklerimi kendi anlamak istedikleri gibi anlıyorlar. yaşadığım en büyük sorunum da bu sanırım. ha demiyorum ki hatam yoktur, illa ki vardır. insanız sonuçta isteyerek olur istemeyerekte. ama her bir şekilde hatam varsa da özür dilemesini bilmişimdir.

aklıma bazen intihar eden yazarlar geliyor. ara sıra açıp (doğruluğu olan yerlerden) hayat hikayelerini okuyorum. bu yazarların yazdıkları kitapların etkisi diğer bir çok kitaptan daha etkili olduğunu düşünüyorum kanımca. daha sert bir şekilde dışa vurumları var. belki de zamanında onlarda istedikleri gibi anlaşılmadıkları için böyle bir düşünce içerisine girerek karar vermişlerdir, diye düşünmekteyim. bu yazarların kimilerini okurken sert bir şekilde kendimi o cümlelerin arasında görüyorum, 'bu benim diyerek.'

son olarak şunu söylemek istiyorum, insanları hiçbir şekilde anlayıp dinleyip tanımadan, yargılamamanızı öneririm. bazen böyle düşündüğünüz de karşınıza öyle bir insan çıkar ki hiç tahmin etmediğiniz bir profille karşılaşmış olursunuz.

kendinize iyi bakın, hayat üzülmek/üzmek için çok kısa. her gecenin bir şekilde sabahı oluyor.

#hayat #hayatakarken #yalnızlık #edebiyat #siyahbeyazgibiydin #umut bitti sigara ver #sigara #tumblr postları #yazılı postlar #yalnızadam #sessiz ve yalnız #kimse bilmiyor #anlaşılmamak #anlamazlarki #son sigaramsın #yak bi sigara

3 notes · View notes

doctorschizophrenic · 2 months

Text

Pes ettim profesor artik pes ettim yasamaktan sevmekten korkuyorum artik ölüm sadece kurtulus olur bana

#yalnızlık #yalnizlik #yalnızadam #ölüm #keşvet #keşfet

3 notes · View notes

sfcr33 · 8 months

Text

Kendime bir not daha...

Son bir kaç aydır nasıl idare ettiğinle gurur duy. Savaştığın sessiz savaşlar, alttan almak zorunda olduğun anlar. Gözyaşlarını sildiğin zamanlar. Nasıl üetesinden geldiğini hatırla. Güçlüsün ve hep öyle kalacaksın.

#yıldız #mavi #maviyıldız #aşk #üzgün #sevda #söz #edebi sözler #sevgi #edebiyat #güçlükal #durgun #yalnızadam #sıkıntı

6 notes · View notes

bilinmeyeninbilineni · 1 year

Text

ölülerin haykırışları ile sağır olan azrail

bir şansı daha kabul etmeyecektir

#postlarim #umutbittigezegeniyakin #edebiyat #sarhoskedi #bokmutluyuzaqq #karpuzluantidepresan #superkursunaskr #yalnızadam

9 notes · View notes

kohnelerdehisler · 2 years

Text

"Gitme... Lütfen gitme..." diye inledim.

"Gitmem gerek..." Kulağımın dibinde yankılanan ses...

"Gitme... Şimdi hiç zamanı değil ! Sana ihtiyacım var... Senin varlığına ihtiyacım var... N'olur gitme... Lütfen yalvarıyorum... Gitme" desem de boştu çoktan kalp atışları durmuştu. Doktorlar koşuşturup dururken o an zaman anlamını yitirdi. Olduğum yere çöktüm. Ağlamaktan artık gözlerim görmüyordu. Hiç bir yeri hiç kimseyi göremez olmuştum. Kalbim... Kalbim ise anlatamıyorum bile... Onun varlığı her şeydi onun varlığı benim varlığımın tek sebebiydi. Artık o sebep de uçup gitmişti. O zaman ben de artık yoktum ki. Yaşamıyordum. Onunla beraber benim kalbim de ruhum da uçup gitmişti. Neden biz diye düşündüm. Neden bunlar oldu neden o gitti neden beni bırakıp gitti. Kafam dağılmış bedenim iflas etmişken karşımda beyaz bir melek edasıyla onu gördüm. Bana baktı ve beni inceledi

"Sana hep beraber olacağız seni asla bırakmayacağım demiştim. Bana inanmıyor musun yoksa?" dedi yalandan kırılmış bir halde gözükerek ve sonra elini bana uzatarak devam etti "Hadi sevgilim. Sana söz vermiştim seni asla bırakmayacağım diye, seni almaya geldim" Elimi uzattım ve elini tuttum beni yavaşça olduğum yerden kaldırdı. Bedenim yerde yatarken ruhum artık özgürdü. Ruhum artık hep onunlaydı. Doktorlar koştu başıma. Ama nafile. Artık onunlaydım. Bizi kimse ayıramazdı...