Tumgik
#vocabularium
psqqa · 2 years
Text
anyway shoutout to whatever patron saint of gymnasiasten it is that created and maintained vocabularium completely for free and allowed me to do all my latin and greek vocabulary studying 10 minutes before leaving the house the day of the test
2 notes · View notes
schellekes · 3 months
Text
Tumblr media
Een greep uit het vocabularium.
16 notes · View notes
sphyricalypoetic69 · 4 months
Text
Im just imagining your vision
twizzling my 3rd eyesionary's
formulative affliction
Vocabularium' dielectric tele-pademic
barometrifocal spasms per-fixations
sensual synchronization a temporal projection
through elation and durational duality
of two distinct emotionally spoken and
co-motionaly potent
Potentially omnipotent and complex telepathy
that really applies to the combatant transluidty
to the silhouette of an essenceiquential beauty unbeknownst to any other..
Clearly your the light in my heart and mind forever clerical and substrative
The Ethical Pursuit of Happiness
MASrJ
Photo credit-- mr.vikashyadav75
10 notes · View notes
lowhangingfruit123 · 11 months
Text
The 100 March: Campfire Reflections
hahaha vent post but its not really a "I am so frustrated with my problem that I just want to scream into my PC or mobile device", in fact im even using a different title series for the post as well, quite frankly I live under a rock so I don't necessarily know the appropriate hashtag that perfectly encapsulates this genre/category/subject matter of a post, im partially informed of how the vocabularium of whimsy the people of the internet create on a probably quarterly basis so sadly I only ask for understanding on how lame and outdated I am for not being on the know-know on today's day you know?
Anyway new title series, "Campfire Reflections" something more lighthearted and probably more nonsensical than my pure hate fueled actual vent posting series.
I'll just be covering on some mental relfections of what I have discovered today from something, someone, or from me that I've pondered up out of my brain.
Topic for today is about crystals (mostly quartz) and how humankind's progress has a very intricate union with them.
It is interesting to me that humanity itself has an obsession with crystals or gemstones since time immemorial, from my findings the most earliest form of vivid fanaticism is from the medieval feudal imperial and of course dynastic to make the list long just to stretch those ugly chinese mainlanders egos head to look like a tumorous pulsating blimp shape. Ancient china was just super crazy about the jade gemstone, to the point where most of their culture became centered around the jade gemstone's given symbolism of "Power and wealth" for more examples of this symbolism most of the chinese elite or noblemen literally covered everything in jade, to eat from something that had jade decorum was no different to eating from a gold foodplate that has an extravagant artistic design made by the hands of someone like davinci, if anything the jade palace in kung fu panda would have probably been like the chinese emperor's true and main homeplace given how much importance they've given jade, to the point where they buried their dead in a jade bodysuit (only of the which the truly wealth and influential can afford such a thing.) They have as well an excessive amount of art-related bits and bobbles of jade, they even managed to make a massive jade buddha sculpture
(Tumblr doesn't want to load the image for me so please bear with this alternative instead.) https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/60/AnShan01.jpg
--By Stratos Malasiotis at the English-language Wikipedia, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=28310819--
Personally the jade itself when refined I find simply too dull, like there's a certain feeling within me saying that it looks like plastic. Raw Jade however I appreciate it's look, it's aesthetic. But how does this tie to gemstones being linked to the humankind's progress.
I would attribute it to humankind's progress by the importance of what china has given to the world which was gunpowder and the importance of widespread trade deals (the ancient silkroad) but honestly I just wanted to start off with a "crazy rich ancient asians" segment
But in all actuality quartz is by the nines the most important gemstone to our race since time immemorial
And lets begin with the earliest use of quartz and the technological humble beginnings of magnifying lens. "The first crude lenses occurred in Ancient Egypt and Mesopotamia; around 700BC they started polishing crystals (often quartz) in attempt to replicate optical abilities that they noticed can be made with water."
"One of the most famous examples of those original lenses is Nimrud lens. Created in the ancient Assyria between 750 and 710 BC, this lens was used as decorative piece, magnifying glass or tool for starting fires."
while there are some cases were other gemstones or crystals were used as magnifying tool, you cannot deny the importance of such an invention had on humanity as a whole. It being used for almost all facets of major actions within human history, such as how it was used to travel the seas with the scopes, the earliest forms of astronomy, the discovery of the microscopic world of bacteria from a dude who worked with alcohol. While our history pages may sing the stories of how metal shaped both war and society, crystals was (and still is) our object that led us to venture into the unknown, and the march of progress is dictated by our use of it.
In fact in all of modern society most things "technological" requires the usage of quartz. Any electrical device that you could name has a high likelyhood of having quartz in them. Personally I like the Liquid Crystal Displays or LCDs, I like the aesthetics of it and as well as being an interesting novelty. In that being that they have like some shimmering-like effect if you look closely enough into them.
and speaking of crystals, time crystal which is not really a crystal but mostly something a marketing team came up with, is now something that could be our next step in technological progress. (even though again its not really a crystal and more like a phenomenon from what I can understand from all the science jargon.) what will it do for humanity? Only time will tell (pun fully intended). that's all for my self-reflections for today, not really a "quality product" if I do say so about myself but, im hoping to still produce more low-qual short essays in the future.
0 notes
locutus-sum · 3 years
Text
Latin Words for Modern Concepts
For everyone on the lingua latina group chat, here is a super useful website with suggested Latin words for many modern concepts. A few of them sound a bit clumsy but I think it could be useful. So far we've just been making up words ourselves from our knowledge of Latin, but here is a slightly more 'official' dictionary. Of course, there is always debate in the community over neo-latin vocabulary, these are just suggestions :)
Here's the link
42 notes · View notes
Text
Latin Vocabulary: daily-use New Latin
Vocābulārium Latīnum: vocābula cotīdiāna Latīnitātis Novæ (seu Vīvæ)
Tumblr media
[image: Modern Rome, 1757 painting by Giovanni Paolo Panini]
[imāgō: Rōma Moderna, pictūra AVC MMCDLXXX ā Iōhanne Paulō Panīniō pīcta]
This vocab post is mainly focused on words that are a part of New or Contemporary Latin - chronolects of Latin from 18th century until today with largely expanded vocabulary.
Note that this post only lists those meanings of an entry that are relevant to modern life - this list isn't comprehensive in any way.
Transportation
Laophorum (II.N) - bus; sometimes "laophoron"
Autoraeda (I.F), autocinētum (II.N) - car
Ductor/ductrīx - driver (autoraedae, laophorī, etc.)
Tramen (III.N) - train
Ferriviārius (ADJ.I-II) - of railway/trains
Ferrivia (I.F) - railway
Statiō (III.F) - station, stop
Strāta autocinētica (I.F) - highway
Quadrivium (II.N) - intersection, crossroads
Electronics
Computātrum (II.N) - computer, PC
Globulus (II.M) - mouse
Dēprimō [globulum] (VB.III) - press/click
Quadrum (II.N) - screen
Seriēs (V.F) malleōrum; clāviātūra (I.F) - keyboard
Tēlephōn(i)um (II.N) - phone
Frīgidārium (II.N) - fridge, refrigerator
Tēlevīsōrium (II.N) - TV (the box)
Media
Nuntiī (II.M) - news (plural in this sense)
Tēlevīsiō (III.F); tēlehorāsis (III-GR.F) - TV (abstract)
Interrēte (III.N) - internet
Locus (II.M) - site
Mēmum (II.N); mimēma (III.M) - meme
Pellicula (I.F) - film; by extension, video
Phōtographēma (III.N) - photo (picture)
Furniture
Sponda (I.F) - bed; couch, sofa
Lectus (II.M) - bed
Strāgulum (II.N) - blanket, bedcover
Cervīcal (III.N) - pillow
Sella (I.F) - chair, seat
Tapēte (III.N) - carpet, rug
Clothes
Camisia (I.F) - shirt (buttoned)
Colobium (II.N) - T-shirt (short-sleeved)
Tunicula, tunica (I.F) - shirt (general)
Brācae (I.F) - pants, trousers (always plural)
Gunna (I.F) - skirt
Vestis (III.F) - dress (apparāta - formal)
Petasus (II.M) - hat
Zōna (I.F) - belt
Calceus campester - sneaker, trainer
Synthesis vestiāria - suit
Hygiene
Sāpō (III.M) - soap
Capitilavium (II.N) - shampoo; shampooing
Antisēpticum (II.N) - disinfectant, antiseptic
Remedium dēodorāns (N) - deodorant
Collūtōrium (II.N) - mouthwash
Lōmentum (II.N) - skin cream, moisturiser
Cērōma sōlāre (N) - sunscreen, SPF
47 notes · View notes
ryotarox · 2 years
Quote
「ボキャブラリー」はラテン語の「vocabulum」から由来していると言われていますよ。「vocabulum」の「voca」は「呼ぶ」の意。「bulum」は「道具」を意味します。「voca=呼ぶ」+「bulum=道具」=「呼ぶための道具」から「語彙」という意味が完成したのですね。
「ボキャブラリー」の意味や使い方は?例文や類語を現役塾講師が解説! - Study-Z ドラゴン桜と学ぶWebマガジン
- - - - - - - - - - - - - - - -
vocabulary 意味と語源 – 語源英和辞典
㋶ vocabularium(辞書)⇒ ㋶ vocabulum(名前)+-arium(物を保管している場所)⇒ ㋶ voco(呼ぶ)+-bulum(道具)⇒ ㋶ vox(声)⇒ ㋑ wokws(声)が語源。「呼ぶ(voco)道具(-bulum)が納められた場所(-arium)」がもともとの語源。㋓ vocation(職業)と同じ語源をもつ。
- - - - - - - - - - - - - - - -
library 意味と語源 – 語源英和辞典
library 図書館。書庫。
ラテン語 liber(本)+-arium(物事が保存される場所)⇒ lewp-(葉)が語源。「本が保存されている場所」がこの単語のコアの語源。leaf(葉)と同じ語源をもつ。
◉ 関連語 aquarium(水族館) leaf(葉) librarian(司書) planetarium(プラネタリウム)
- - - - - - - - - - - - - - - -
なにかを作る際に、「技(スキル)」とは別に「語彙(使える知識)」的なものが豊富なことを「ライブラリ」「ボキャブラリ」どちらで呼ぶかで、理工系かそうでないか、傾向がありそう。
2 notes · View notes
hdslibrary · 4 years
Photo
Tumblr media
Cross My Heart
Happy Valentine’s Day! Here is an illustration “contributed” by an early reader of this dictionary of the Catholic Church, printed in Spain in 1562.
Fernández de Santaella, Rodrigo, ed. Vocabularium ecclesiasticum.  Impressum Caesaraugustiae [Zaragoza] : In aedibus viduę Bartholomaei à Nagera, Anno Domini M.D.LXII [1562]
37 notes · View notes
maekelbergjoren · 4 years
Text
Keith Haring
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Op 4 januari 2020 ben ik naar de tentoonstelling van Keith Haring geweest, deze tentoonstelling vond plaats in de Bozar in Brussel. Ik ben samen met enkele familieleden met de trein naar Brussel getrokken. Keith Haring geboren in 1958 en hij groeide op in Kutztown en verhuisde later naar New-York, meer bepaald in East Village. Deze wijk was een magneet voor opkomende kunstenaars, en hier raakte hij al snel bevriend met ‘beroemde’ mensen zoals Madonna, Jean-Michel Basquiat en Grace Jones. Toen keith opgroeide waren Mickey-mouse en Andy Warhol enkele van zijn inspiratiebronnen, Andy Warhol nog net iets langer. Toen hij in New-York woonde gebruikte hij vooral de metro’s als zijn canvas, hij had een zeer groot visueel vocabularium gecreëerd in de straten. Hij drukte vooral zijn stempel op het metronetwerk. hier maakte hij talloze tekeningen met krijt op lege advertentieborden als hij de kans kreeg. Hij maakte ook murals bovengronds of schilderijen, deze werden zeer duur verkocht.
Wat velen misschien ook niet weten is dat Keith een activist was, dit was met onderwerpen als racisme, kernoorlog, homofobie en de strijd tegen HIV.  Zelf stierf hij aan de gevolgen van het HIV-virus in 1990. Deze onderwerpen zijn  vaak te zien in zijn kunstwerken. Dit is iets wat mij ook opviel toen ik de kunstwerken aanschouwde. Ik herkende meteen zijn stijl in de mannetjes die in zo goed als elk werk voor kwamen. Ik vond het zeer leuk om de gallerij te bezoeken en de kunstwerken te bewonderen, er waren ook enkele meer bekende werken bij zoals de taxi-motorkap die hij helemaal heeft veranderd of enkele van zijn zeer grote werken. Ik vond de stijl waarmee hij schilderde zeer mooi en heb erg genoten van al de draaiingen die overal in verwerkt zaten.
2 notes · View notes
nicolaskuppens · 5 years
Text
Expo: Open monumentendagen 2018
Tumblr media
Op zaterdag 15 en zondag 16 september 2018 vonden de Open Monumentendagen plaats in heel het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Mensen konden vrij monumenten gaan bezoeken. Toen we in Brussel zijn geweest was het ook autoloze zondag. Je kond vrij op de straten van Brussel stappen. In het begin zijn we naar De Sint-Gorikshallen: het infopunt van de Open Monumentendagen gegaan om daar boekjes te nemen om meer info te hebben over wat je allemaal kon doen. We zijn 3 monumenten gaan bezoeken. Deze waren: SINT-JAN-BAPTIST TEN BEGIJNHOFKERK,  WONING MAURICE BÉJART,  LES ATELIERS DES TANNEURS (VOORMALIG PALAIS DU VIN). 
Tumblr media
Informatie over de monumenten/gebouwen:
-  SINT-JAN-BAPTIST TEN BEGIJNHOFKERK:  In het midden van de 17de eeuw besloten de Brusselse begijnen een nieuwe kerk te laten bouwen op de funderingen van het bestaande gotische gebedshuis dat aan Sint-Jan was toegewijd. De werkzaamheden begonnen in 1657. Eerst werd het oude koor vernieuwd, daarna het schip en de barokke gevel naar het model van de vlakbij gelegen jezuïetenkerk van de Augustijnen die omstreeks 1620 door Jacques Francart was gebouwd. In het begin van de 18de eeuw, toen het begijnhof niet minder dan 1.084 huizen telde op een oppervlakte van 7 hectare, werd de kerk met een sierlijke opengewerkte klokkentoren bekroond. Net als de voorgevel, die tot de rijkst gedecoreerde van België behoort, kreeg het interieur een zeer verzorgde afwerking. Aan de buitenkant vertolken de talrijke in- en uitzwenkingen, de superpositie van ordes, de frontons met voluten en de rijke ornamentering volop het vocabularium van de barok. Die barokke vormentaal keert terug in de aankleding van het interieur met zijn uitkragende kroonlijsten, de met voluten geflankeerde nissen en de vele gevleugelde putti met bolle wangen in stuc. Daarbij komt nog een rijk geheel van barokmeubilair bestaande uit de altaren, de biechtstoelen en de preekstoel.
Tumblr media Tumblr media
-  WONING MAURICE BÉJART:  Dit neoclassicistische gebouw op een steenworp van de Grote Markt vormt een geheel met het gebouw op nummer 51. Het werd een eerste keer verbouwd in 1929 toen de twee benedenverdiepingen met elkaar werden verbonden. De interventie van architect Léon Govaerts, die de dubbele en driedubbele boogramen in neorenaissancestijl ontwierp, dateert van 1946. De grote choreograaf Maurice Béjart (1927-2007) woonde bijna der3 tig jaar in dit huis dat vandaag een museum is en een overzicht geeft van zijn leven en werk aan de hand van programma’s, affiches, teksten, manuscripten, foto’s, videofilms en originele tekeningen. De bezoekers kunnen er ook het indrukwekkende dakgebinte en enkele glasramen bewonderen. Ook de dansstudio van Maurice Béjart op de eerste verdieping bestaat nog steeds.
- LES ATELIERS DES TANNEURS (VOORMALIG PALAIS DU VIN):  Dit uitgestrekte geheel omvat twee complexen die nauw met elkaar verwe - ven zijn: een grootwarenhuis uit de Belle Époque (Merchie-Pède) en een onderneming met industrieel karakter ingebed in het stadsweefsel (het Palais du Vin). De bouw van het Palais du Vin door architect Fernand Symons ging in 1909 van start. De art-nouveaustijl van het gebouw komt tot uiting in de decoratie met plantaardige motieven, in de kleurrijke gevels, een combinatie van geglazuurde baksteen, smeedijzer, hard- en witsteen en in de door Géo Ponchon vervaardigde sgraffiti. Achter de vijftien traveeën lange gevel lagen de bottela - rijruimtes en de hallen met tongewelven waar de wijnvaten werden opgeslagen. Dit prachtige complex is sinds 1996 eigendom van het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn dat het tussen 1998 en 2006 renoveerde, met de steun van het EFRO in het kader van de programmatie 2000-2006, van het Brussels Gewest (Monumenten en Landschappen) en van Beliris. De 8.000 m² grote ruimte, die tot Ateliers des Tanneurs werd herdoopt, wil een centrum zijn voor economische ont - wikkeling waar bedrijven zich kunnen vestigen en evenementen georgani - seerd worden. Het gebouw huisvest ook een biomarkt en een restaurant.
Tumblr media
Mijn mening:
Ik vond het interessant om nieuwe monumenten te bezoeken en er meer over te weten te komen. Het concept van autoloze dag was wel leuk. Het is ook milieu vriendelijk. De SINT-JAN-BAPTIST kerk was wel bijzonder van de buitenkant, maar van de binnenkant leek het op alle andere kerken. Het huis was nogal gevuld met mensen dier daar rondliepen, maar het was wel vol nieuwsgierigheid. LES ATELIERS DES TANNEURS was een soort markt waar je verse groenten en fruit kon kopen. Je kond daar ook een glaasje wijn drinken. Het was een fijne dag met leuke momenten onder ons.
Bron: https://visit.brussels/nl/sites/heritage 
1 note · View note
Text
EXPO: Openmonumentendag in Brussel
Tumblr media
Toen ik de e-mail van u over de open monumentendag in Brussel ontving, had ik al meteen zin om er met mijn vrienden op uit te trekken. Na veel gesukkel, zijn we erin geslaagd om met de trein tot in Brussel te geraken.
Omdat we allemaal niet zoveel in Brussel rondhangen, hadden we de hulp van Google Maps nodig om tot in de Sint-Gorikshallen te geraken. Daar pikten we nog een infoboekje mee, ook al hadden we deze eerder op het internet geraadpleegd. We konden daar dan ook even proeven van een kleine tentoonstelling over de geschiedenis van het skaten. Op het moment zelf verstonden we niet veel waarom ze ons uitleg gaven hoe skaten eraan toeging vroeger. Maar na achteraf de volgende link te raadplegen: http://sintgorikshallen.be/event/against-the-grain/. Weet ik dat deze expo speciaal georganiseerd was op de dag dat het autovrije zondag was in Brussel, want daar was het onderwerp rechtstreeks mee verbonden.
Tumblr media
Verder gingen we dan nog naar de Sint-Jan-Baptist  ten Begijnhofkerk. Daar was een zeer actuele expo aan de gang over de slaven van het verleden en nu. De expo opende echt mijn ogen. Veel extra informatie over de expo, vond ik echter niet op het internet. In het infoboekje kregen we wel nog extra informatie over het gebouw, de Begijnhofkerk, maar meer niet. Als volgt de informatie gegeven door het programmaboekje: In het midden van de 17de eeuw besloten de Brusselse begijnen een nieuwe kerk te laten bouwen op de funderingen van het bestaande gotische gebedshuis dat aan Sint-Jan was toegewijd. De werkzaamheden begonnen in 1657. Eerst werd het oude koor vernieuwd, daarna het schip en de barokke gevel naar het model van de vlakbij gelegen jezuïetenkerk van de Augustijnen die omstreeks 1620 door Jacques Francart was gebouwd. In het begin van de 18de eeuw, toen het begijnhof niet minder dan 1.084 huizen telde op een oppervlakte van 7 hectare, werd de kerk met een sierlijke opengewerkte klokkentoren bekroond. Net als de voorgevel, die tot de rijkst gedecoreerde van België behoort, kreeg het interieur een zeer verzorgde afwerking. Aan de buitenkant vertolken de talrijke in- en uitzwenkingen, de superpositie van ordes, de frontons met voluten en de rijke ornamentering volop het vocabularium van de barok. Die barokke vormentaal keert terug in de aankleding van het interieur met zijn uitkragende kroonlijsten, de met voluten geflankeerde nissen en de vele gevleugelde putti met bolle wangen in stuc. Daarbij komt nog een rijk geheel van barokmeubilair bestaande uit de altaren, de biechtstoelen en de preekstoel. Want ik me goed herinner waren enkele artistieke, schrijnende beelden. Ze waren zeer actueel en gingen over de slaven van vroeger en nu, maar ook over vluchtelingen die tijdens hun vlucht op zee sterven.
Tumblr media Tumblr media
Vervolgens gingen we ook nog naar het Martelaarsplein. Door de informatie van het organisatieboekje, kwamen te weten dat het typeerde van zijn neoclassicistische architectuur. Achteraf gezien als we de les zagen over de verschillende stijlen, en viel het mij inderdaad op dat we in de wereld van de Grieken en de Romeinen werden gezogen maar toch in een recente bebouwing zaten. Toen we rondliepen in de ondergrondse ruimte, konden we ook de informatie van een toevallig passerende gids meepikken, hij vertelde dat er duizenden mensen daaronder begraven waren. We hebben dan nog veel rondgedwaald en gekeken naar enkele namen van mensen die er begraven lagen. Er werd ook telkens een plaats bij vernoemd. Zo vonden we enkele mensen uit Halle en moesten we toegeven, dat dit ook een deel van onze voorgangers hun leven moet uitgemaakt hebben. Uit de informatie van het boekje is op te maken dat de naam van het plein meermaals is veranderd. Maar voorlopig heet het toch nog altijd het Martelaarsplein, dit is ter nagedachtenis naar de slachtoffers die vielen in 1830. Er staat ook een memoriaal in het midden van het plein dat typeert voor de onafhankelijkheidsstrijd van België.
Tumblr media
Tenslotte liepen we ook nog door de koninklijke Sinthubertusgalerijen. Ik had er al vaak doorgelopen met mijn ouders, als we naar de kerstmarkt in Brussel gingen. Maar deze keer had ik extra informatie over het bouwwerk. De plannen voor de bouw werden ontworpen door de architect Jean-Pierre Cluysenaer. De bouw begon dan in 1846 en was dan klaar tegen de officiële opening op 20 juli 1847. Cluysenaer ontwierp een galerij van 210 meter lang, zoals er al bestonden in Parijs, en gaf ze een architecturale allure die kon wedijveren met de grote Europese steden. Door de onregelmatigheden van het terrein maakt de galerij halverwege, aan het centrale zuilenportaal, een lichte knik. De architectuur en de decoratie zijn bijzonder verzorgd en geïnspireerd op de Italiaanse palazzi uit de 16de eeuw. De gevel aan de Grasmarkt vertoont een superpositie van de Toscaanse, Ionische en Korinthische orde, die binnen in de galerij herhaald wordt. Aan de buitenkant is de bepleistering grijs en zet ze de architecturale versieringen in blauwe hardsteen luister bij; binnenin is de bepleistering dan weer roze. De vernuftige glazen overkapping op zelfdragende gebogen spanten, met ruiten die als visschubben over elkaar zijn geplaatst, is een buitengewoon voorbeeld van zenitale verlichting uit de tweede helft van de 19de eeuw. De koninklijke galerijen vormden een modieuze promenade die van meet af aan een ruim publiek lokte naar de luxewinkels, de elegante cafés en cultuurhuizen zoals het Théâtre royal des Galeries, het voormalige Théâtre du Vaudeville en de Taverne du Passage. Dat laatste heette tot 1892 Café des Arts heette en was een trefpunt voor de schilders en schrijvers van die tijd.
Tumblr media
1 note · View note
dumbfinntales · 2 years
Text
Finis mensis atque finis decembris latinae lente appropinquat. Adhuc plurimus scripseram. Difficilis fuisse fateor, cotidie quidquid scribere et variis verbis uti conari. Scilicet vocabularium meum constrictum est. Tamen, quam iucundus  iamdiu hic mensis est! Paucus dies relinquus est.
1 note · View note
team-ramses · 6 years
Photo
Tumblr media Tumblr media
“So long as you are going, Mama,” he said, “will you bring me back a Coptic dictionary?”
“I don’t know that there is such a thing, Ramses.”
“Herr Steindorff has just published a Koptische Grammatik mit Chrestomathie, Wörterverzeichnis Literatur. Should that word me unobtainable, der is de elementary Coptic grammar and glossary in Arabic of Al-Bakurah al-shakyyah, or de Vocabularium Coptico-Latinum of Gustav Parthey--”
“I will see what I can do,” I said, unable to bear any more multilingual titles.
The Mummy Case by Elizabeth Peters
4 notes · View notes
webmasterthg · 3 years
Text
Epsum factorial non deposit quid pro quo hic escorol.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.
Epsum factorial non deposit quid pro quo hic escorol. Olypian quarrels et gorilla congolium sic ad nauseum. Souvlaki ignitus carborundum e pluribus unum. Defacto lingo est igpay atinlay. Marquee selectus non provisio incongruous feline nolo contendre. Gratuitous octopus niacin, sodium glutimate. Quote meon an estimate et non interruptus stadium. Sic tempus fugit esperanto hiccup estrogen. Glorious baklava ex librus hup hey ad infinitum. Non sequitur condominium facile et geranium incognito. Epsum factorial non deposit quid pro quo hic escorol. Marquee selectus non provisio incongruous feline nolo contendre Olypian quarrels et gorilla congolium sic ad nauseum. Souvlaki ignitus carborundum e pluribus unum.
Li Europan lingues es membres del sam familie. Lor separat existentie es un myth. Por scientie, musica, sport etc, li tot Europa usa li sam vocabularium. Li lingues differe solmen in li grammatica, li pronunciation e li plu commun vocabules. Omnicos directe al desirabilita; de un nov lingua franca: on refusa continuar payar custosi traductores. It solmen va esser necessi far uniform grammatica, pronunciation e plu sommun paroles.
Ma quande lingues coalesce, li grammatica del resultant lingue es plu simplic e regulari quam ti del coalescent lingues. Li nov lingua franca va esser plu simplic e regulari quam li existent Europan lingues. It va esser tam simplic quam Occidental: in fact, it va esser Occidental. A un Angleso it va semblar un simplificat Angles, quam un skeptic Cambridge amico dit me que Occidental es.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit, sed diam nonummy nibh euismod tincidunt ut laoreet dolore magna aliquam erat volutpat. Ut wisi enim ad minim veniam, quis nostrud exerci tation ullamcorper suscipit lobortis nisl ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis autem vel eum iriure dolor in hendrerit in vulputate velit esse molestie consequat, vel illum dolore eu feugiat nulla facilisis at vero eros et accumsan et iusto odio dignissim qui blandit praesent luptatum zzril delenit augue duis dolore te feugait nulla facilisi.
Epsum factorial non deposit quid pro quo hic escorol. Olypian quarrels et gorilla congolium sic ad nauseum. Souvlaki ignitus carborundum e pluribus unum. Defacto lingo est igpay atinlay. Marquee selectus non provisio incongruous feline nolo contendre. Gratuitous octopus niacin, sodium glutimate. Quote meon an estimate et non interruptus stadium. Sic tempus fugit esperanto hiccup estrogen. Glorious baklava ex librus hup hey ad infinitum. Non sequitur condominium facile et geranium incognito. Epsum factorial non deposit quid pro quo hic escorol. Marquee selectus non provisio incongruous feline nolo contendre Olypian quarrels et gorilla congolium sic ad nauseum. Souvlaki ignitus carborundum e pluribus unum.
Li Europan lingues es membres del sam familie. Lor separat existentie es un myth. Por scientie, musica, sport etc, li tot Europa usa li sam vocabularium. Li lingues differe solmen in li grammatica, li pronunciation e li plu commun vocabules. Omnicos directe al desirabilita; de un nov lingua franca: on refusa continuar payar custosi traductores. It solmen va esser necessi far uniform grammatica, pronunciation e plu sommun paroles.
0 notes
stefselfslagh · 3 years
Text
“Was ik niet goed genoeg om voor te blijven leven?”
Dit stuk verscheen in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.
Tumblr media
Vandaag is het de Dag voor de Nabestaanden van Zelfdoding. Myriam Rymen (57) verloor op jonge leeftijd haar beide ouders door zelfmoord. En ondervindt tot op de dag van vandaag dat verdriet niet verjaart. "Ik ben lange tijd heel graag naar begrafenissen geweest. Daar kon ik mijn tranen de vrije loop laten." 
Vijf uur praat ik met Myriam Rymen. Of beter: praat Myriam Rymen met mij. Sommige van mijn vragen worden beantwoord nog voor ik ze kan stellen, andere worden overbodig gemaakt door een weemoedige zucht.
Er is een reden waarom Myriam tijdens ons gesprek haar kwaliteiten als spraakwaterval demonstreert: het verhaal van de dubbele zelfmoord van haar ouders is een lang opgespaard verhaal. Ze is blij dat ze het eindelijk - vergezeld door de schijnbare logica van de chronologie - de wereld in mag sturen.
Al pratend dringt Myriam het hier en nu naar de achtergrond. We merken niet hoe de voormiddag middag wordt en vangen pas laat in de namiddag het geknor van onze magen op. Een vrouw met een aangrijpend verhaal en een interviewer met een bandopnemer: meer is er niet nodig om de piramide van Maslow op zijn kop te zetten.
De momenten waarop de tranen van Myriam het winnen van haar glimlach laat ik in dit stuk onvermeld. Sommige verhalen hebben geen regie-aanwijzingen nodig. Maar dat de tijd alle wonden heelt, is een verdomd koppig misverstand.
Vergeef me mijn zenuwen
Myriam Rymen wordt geboren in 1962. Ze is het enige kind van Antonia, een bediende op de financiële afdeling van een kmo, en Pierre, het hoofd van de beenhouwerij van de vroegere warenhuisketen Priba. 
Op een late novemberdag in 1963 pleegt Antonia zelfmoord: ze neemt een overdosis anti-depressiva, alle pogingen om haar maag leeg te pompen komen te laat. Myriam is op dat moment elf maanden. Op het doodsprentje van Antonia worden haar postuum de volgende woorden in de mond gelegd: 'Teerbeminde echtgenoot en dochter, gij waart mijn troost in mijn ziekte. Vergeef me mijn zenuwachtigheid.' 
Eén jaar na de dood van Antonia hertrouwt Pierre met Maria, de vrouw die Myriams  tweede moeder zal worden. Maria was al eens eerder getrouwd, maar haar eerste man - Jos - was om het leven gekomen na een ongeval met een maaidorsmachine. Maria kan geen kinderen krijgen en ziet in Myriam de dochter die ze zo graag wil. Pierre heeft zijn vrouw verloren en ontwaart in Maria een nieuwe moeder voor zijn dochter. Hun mariage de raison is snel bezegeld.
Op de laatste dag van 1974 gebeurt het ondenkbare: ook Pierre pleegt zelfmoord. Myriam, inmiddels elf, is in de woonkamer aan het spelen wanneer ze haar grootvader hoort zeggen: 'De Pierre heeft zich opgehangen. Hij is gevonden door buurtkinderen.' Ze loopt naar de spiegel in de gang en spreekt haar spiegelbeeld toe: 'Vanaf nu ben jij een weeskind.'
Een tijdlang is het onduidelijk wat er met Myriam moet gebeuren. Aan meningen is er geen gebrek: de familie van Antonia vindt dat Myriam bij Maria moet blijven, de familie van Pierre dat ze naar een weeshuis moet. Uiteindelijk beslist de jeugdrechter dat Myriam zal worden grootgebracht door Maria, haar niet-biologische moeder die officieel haar voogd wordt. Myriam brengt de rest van haar jeugd door in een familie waarvoor ze nooit bestemd was.  
Maria wil graag dat Myriam háár als haar biologische moeder ziet. Het bestaan van Antonia wordt lang verzwegen. Als Myriam bij haar lievelingstante naar een ingekaderde foto van Antonia kijkt, krijgt ze te horen dat de vrouw op de foto 'het' moeke is. Niet 'haar' moeke.   
Op haar negende logeert Myriam met haar nicht op de boerderij van haar grootvader. Ze spelen samen in het korenveld wanneer er een maaidorsmachine voorbijrijdt. Haar nicht veert op en zegt: 'Kijk Myriam, dat is nu de machine waaronder nonkel Jos verongelukt is.' De hersenen van Myriam leggen curieuze verbanden. Ze springt op haar fiets, rijdt naar huis, smijt alle fotoboeken op tafel en begint er koortsachtig in te bladeren. Wanneer ze geen enkele babyfoto van zichzelf vindt, roept ze tegen Maria: 'Ik kom niet uit jouw buik!' Maria kan niet anders dan Myriam een versie van de waarheid te vertellen. 'Uw moeke is gestorven van de zenuwen', zegt ze. Het woord zelfmoord is nog altijd nergens te bekennen.
Myriam is al 22 wanneer ze de waarheid over de dood van haar moeder verneemt. Een dag voor ze naar India reist, is ze op bezoek bij een neef die net een vriend door zelfmoord heeft verloren. De neef in kwestie heeft een paar glazen teveel op en zegt tegen Myriam: 'Hij heeft het gedaan zoals uw moeder: met een overdosis pillen.' Myriam, al jarenlang getraind in het negeren van informatie die haar hart kan doen ontploffen, gaat niet op de mededeling van haar neef in. Maar een paar dagen later, in het tweedeklassecompartiment van een volgepakte Indische trein, wordt ze alsnog gegrepen door de tsunami van tranen die haar al een paar dagen op de hielen zit. De realiteit sluipt ongenadig binnen: zowel haar vader als haar moeder hebben haar achtergelaten.
Gestorven aan melancholie
'Dé vraag die bij zelfmoord altijd komt opzetten en bij andere overlijdens niét is: waarom?', schrijft de Nederlandse journaliste Resi Lankester in Na De Val, haar van liefde en smart doortrokken boek over de zelfmoord van haar vader. Ik vraag Myriam of ze 35 jaar na de dood van haar ouders al min of meer toereikende antwoorden op de waarom-vraag heeft kunnen formuleren. Ze haalt diep adem en zegt: "Sommige mensen plegen zelfmoord omdat ze het leven onleefbaar lastig vinden. Andere mensen omdat ze ontgoocheld zijn in het leven. Mijn ouders behoorden volgens mij tot de tweede categorie. Hun zelfmoord was contextueel. Ze hadden alles om gelukkig te zijn, maar onderweg is het fout gelopen."
"Mijn moeder was extreem gevoelig. Ik heb brieven van haar aan mijn vader gelezen. Daarin toont ze zich als iemand die te veel voelde en te veel nadacht. Ze was heel theatraal, kon echt zwelgen in haar emoties. Plus: haar verwachtingen van het leven waren zo hoog gespannen dat ze nooit ingelost konden worden. Over Nicolas Hughes, de zoon van Ted Hughes en Sylvia Plath die in 2009 zelfmoord pleegde, zei iemand ooit: 'Zelfs in een berkenbos zocht hij naar een eikenboom.' Ik denk dat mijn moeder hetzelfde deed: ze hunkerde naar wat er in haar leven ontbrak en vergat wat ze wél had. Ze had jaren naar een kind verlangd, mijn vader wou aanvankelijk geen kinderen krijgen. Maar zelfs mijn geboorte heeft haar niet kunnen verlossen van het verlangen naar een ander leven. Eén van mijn tantes heeft ooit gezegd: 'Antonia is gestorven aan melancholie.' Daar zit vermoedelijk een grond van waarheid in."
"Ook het leven van mijn vader was er één van teleurstellingen. Hij groeide op in Antwerpen, maar moest op zijn zestiende tegen zijn zin naar Nijlen verhuizen. Hij wou dierenarts worden, maar werd ondanks een succesvol schoolparcours beenhouwer. Hij was heel belezen en verstandig, maar hertrouwde met een vrouw die hem intellectueel niet kon uitdagen. Zijn leven, en zeker zijn huwelijksleven, was een opeenstapeling van frustraties geworden. Het jaar waarin hij zelfmoord pleegde, was zijn relatie met mijn tweede moeder volledig ontspoord. Ze was verliefd geworden op een andere man, hij was haar verbaal onophoudelijk aan het kleineren. Ik leefde elke dag in angst, er moést wel iets gebeuren. Al had ik natuurlijk liever gehad dat mijn vader van mijn tweede moeder was gescheiden en dat er voor mij een regeling was getroffen."
Een vocabularium voor verdriet
Myriam toont me een paar zwart-wit foto's van haar biologische ouders. Haar vader stelt zich aan mijn ogen voor als een ranke, al vroeg kalende intellectueel, haar moeder als een zelfbewuste jonge vrouw waar het meisje nog niet is uitgegroeid. "Mijn vader en mijn biologische moeder waren intellectueel wél een goeie match", zegt Myriam terwijl ze naar de jonge versies van haar ouders kijkt. "Het is zonde dat ze de grip op hun levens verloren hebben." 
Omdat ze als kind zag dat volwassenen het ook niet altijd weten, kweekte Myriam al op jonge leeftijd een doe-het-zelf-mentaliteit. "Na de dood van mijn vader, dacht ik: 'Vanaf nu regel ik mijne winkel zelf wel.' Ik vroeg aan niemand hulp en was niet snel uit mijn lood te slaan. Als ik een tegenslag had, dacht ik altijd: 'Ik heb wel erger meegemaakt dan dit.' Voor ik van mijn eerste zoon beviel, heb ik drie miskramen gehad. Zelfs toen heb ik mijn vriendinnen niet gemobiliseerd om me te komen troosten." 
"Tegelijkertijd heb ik me lange tijd veel te afhankelijk van anderen opgesteld. Ik hield mensen heel dicht bij me, wilde absoluut vermijden dat ze uit mijn leven zouden verdwijnen. 'Ik heb mijn ouders al verloren, jullie moeten blijven', dacht ik. Daardoor heb ik sommige mensen over mijn grenzen laten gaan. Of eigenschappen toegedicht waarover ze in werkelijkheid niet beschikten."
"Ik voel nog altijd een enorme drang om deel uit te maken van een groep. De familie van mijn tweede moeder noemt mij 'ons Myriam.' Je kan niet geloven hoe mooi dat in mijn oren klinkt. 'Ons Myriam', dat wil zeggen dat ik erbij hoor. Dat ik niet als een losgeslagen satelliet door het universum zweef."
Myriam vermeldt nog een ander neveneffect van de dood van haar ouders: een levenslange fascinatie voor zelfmoordverhalen. "Ik heb thuis een boekenplank vol zelfmoordliteratuur. De Laatste Deur van Jeroen Brouwers, Door Eigen Hand van Joost Zwagerman, de dagboeken van Sylvia Plath: ik heb ze allemaal gelezen. Telkens als er een boek over zelfmoord verschijnt, word ik er naartoe gezogen. Omdat ik denk: er gaat in dat boek een stukje van mijn puzzel gelegd worden. Dat is niet altijd zo. Maar ik ben al blij met zinnen die herkenning bieden. Waarin mijn verdriet een vocabularium krijgt." 
"Echte steun vind ik vrijwel uitsluitend bij lotgenoten. De meeste mensen weten gewoon niet hoe het is om na de zelfmoord van een naaste achter te blijven. Met alle kwetsende uitspraken vandien. Een paar weken na de dood van mijn vader zei de mama van een vriendinnetje: 'Jullie hebben geluk, Myriam. Dankzij de levensverzekering van je vader is jullie huis nu afbetaald.' Mensen die rare dingen zeggen over zelfmoord: ik kan er een boek over schrijven." 
"En toch ben ik als kind altijd heel vrolijk gebleven. Veel mensen hadden medelijden met mij, ik werd bijna overal als een prinses behandeld. Als ik in het dorp nieuwjaarsliedjes ging zingen, haalde ik meer geld op dan om het even welk ander kind. Dries, mijn man, zegt soms al lachend: 'Je hebt veel meegemaakt, maar je hebt ook veel te veel aandacht gekregen.' Ik vrees dat dat tot op zekere hoogte klopt." (lacht)
Onzichtbaar contract
Er valt een stilte, die ik aarzelend doorbreek door nog een paar zinnen uit het boek van Resi Lankester te plukken: 'De zelfmoord van mijn vader heeft mijn beeld van wat een ouder is behoorlijk doen wankelen. Rationeel wist ik natuurlijk dat het gebeurde, dat ook ouders een einde aan hun leven maken. Maar toch had ik me onbewust altijd vastgehouden aan het idee dat je de weg naar een zelfgekozen einde afsluit als je een kind krijgt. Dat je een onzichtbaar contract hebt getekend, ja hebt gezegd tegen het leven.'
Ik vraag Myriam hoe vaak ze zich de voorbije decennia heeft afgevraagd hoe haar ouders het in godsnaam over hun getroebleerde hart konden krijgen om hun enige kind achter te laten. Als je beide ouders zelfmoord hebben gepleegd, moet die vraag toch dubbel zo luid klinken? Ze knikt en zegt stil: "Eén vraag gaat nooit meer weg: was ik niet goed genoeg om voor te blijven leven? Vroeger ging ik die vraag uit de weg. Vandaag aanvaard ik de onvermijdelijkheid ervan. Maar het blijft een pijnlijke vraag. Die soms nog altijd laagjes zelfvertrouwen wegschraapt. Die me op mindere dagen nog altijd doet wankelen."
"Hoe je het ook draait of keert: door zelfmoord te plegen, hebben mijn ouders hun verdriet doorgegeven aan de volgende generatie. Aan mij, dus. Hun eigen levens zijn vroegtijdig gestopt, maar er is nog een derde leven dat niet geleefd is: het mijne. Hoe anders was mijn leven geweest als mijn ouders waren blijven leven? Hoe anders had ik me dan ontwikkeld? Het zijn vragen waarop ik nooit een antwoord zal krijgen."
"En toch kan ik niet kwaad zijn op mijn ouders. Natuurlijk: als je voor een kind kiest, moet je daarvoor zorgen. Maar mensen hebben naast hun gezinsleven ook nog andere levens. Op hun werk en in hun vriendenkring, bijvoorbeeld. En je weet niet altijd wat er in dié levens allemaal gebeurt."
"Bovendien weet ik wel zeker dat destructieve gedachten kunnen samengaan met liefdevolle. Dat ouders die zelfmoord plegen toch ook ontzettend veel van hun kinderen kunnen houden. Een zelfdoding is niet noodzakelijk een afwijzing van je geliefden. Het is een afwijzing van het leven."
Heeft haar eigen moederschap (Myriam heeft een zoon van 28 en één van 25, red.) haar kijk op de zelfmoord van haar ouders veranderd? "Nee. Ik ben voor het eerst mama geworden op mijn dertigste. In die periode probeerde ik de dood van mijn ouders vooral te verdringen. Zelf kinderen krijgen, hielp daarbij: ik kon mijn aandacht helemaal op Christophe en Levi richten, al de rest negeerde ik."
"Aangezien ik het vertikte om in mijn malheur te blijven hangen, heb ik andere mensen nooit de indruk gegeven een zielig persoon te zijn. Veel mensen vonden dat raar: als je hebt meegemaakt wat ik heb meegemaakt, hebben ze graag dat je toch een béétje zielig bent. (lacht) Maar dat ik mijn verdriet wegmoffelde, betekende natuurlijk niet dat het er niet wás. Als ik op een begrafenis was, begon ik altijd heel hard te huilen. Niet zozeer omwille van de persoon die begraven werd, maar omwille van mijn eigen onverwerkte hartzeer. Begrafenissen gaven mij het perfecte excuus om mijn tranen de vrije loop te laten. Om mijn verdriet in gecamoufleerde vorm te laten opborrelen. Ik ben een tijdlang héél graag naar begrafenissen geweest." (lachje)
"Pas de jongste jaren heb ik de dood van mijn ouders opnieuw in de ogen gekeken. Omdat ik voelde dat het moést. Omdat alle onbeantwoorde vragen mij van binnenuit aan het opvreten waren."
Klompjes goud
Dat ze het gat in haar hart niet zonder gereedschap zou kunnen dichtplamuren, besefte Myriam toen ze op een zondag in 2013 in bad zat. "Ik voelde me zó triest dat ik dacht: nu moét ik het weten. Ik heb mij afgedroogd en heb al huilend één van mijn neven gebeld: 'Ik wil praten. Nú. Het kan toch niet dat ik niks weet over mijn biologische moeder?' Mijn neef is me toen meteen verhalen over mijn moeder beginnen te vertellen. En heeft er voor gezorgd dat ik ook met andere familieleden over mijn moeder kon praten. Dat heeft mij ongelooflijk veel deugd gedaan. Het was alsof ik na jaren van ontbering eindelijk weer iets te eten kreeg. Sindsdien weet ik: als je iets nodig hebt van mensen, moet je het hen gewoon vragen. De meeste mensen zijn maar wat blij dat ze je kunnen helpen."
Overal ging Myriam de afgelopen jaren informatie over haar ouders sprokkelen. Anecdotes en herinneringen nam ze in ontvangst als waren het klompjes goud. "Een ex-collega van mijn moeder vertelde me dat mijn moeder veel praatte en over alles haar mening gaf. Daar was ik onvoorstelbaar blij mee, met die woorden. Ik praat namelijk ook veel. En ik zeg ook altijd mijn gedacht. Sinds ik weet dat ik die eigenschappen aan mijn moeder te danken heb, voel ik me weer wat meer met haar verbonden." 
"Dat ik zoveel te weten ben gekomen over mijn ouders heeft mij gelukkiger gemaakt. Ik heb er spijt van dat ik zo lang gewacht heb om mijn omgeving lastig te vallen met al mijn vragen. Lotgenoten kan ik alleen maar aanraden om zo vroeg mogelijk naar antwoorden te zoeken. Dan hoeven ze hun vragen niet gedurende de rest van hun leven mee te zeulen." 
"En aan de familieleden van kinderen die hun ouders door zelfmoord verloren hebben, zou ik willen zeggen: práát alsjeblief met hen. Neem hen mee op restaurant en vertel hen alles wat je over hun ouders weet. Ik had zó graag gehad dat mensen die mijn moeder gekend hebben mij spontaan gevraagd hadden: 'Myriam, wat wéét jij eigenlijk over je mama? Heb je graag dat ik jou eens vertel hoe ik haar ervaren heb?' Er is maar één ding erger dan ouders die doodgaan: ouders die doodgezwegen worden."
Zelfmoord-dna
We vallen opnieuw even stil, ons gespreksonderwerp heeft alle zuurstof uit de kamer gezogen. Na twee koppen koffie en een luchtiger intermezzo over kunstenaars en hun zevende zintuig voor hartenleed, roep ik nog een laatste ongemakkelijke vraag uit de coulissen: heeft Myriam in de loop van haar leven zélf al aan suïcide gedacht? Kan de neiging tot zelfmoord een zwarte vlek in je dna zijn? Onwaarneembaar als alles goed gaat, maar klaar om je te overwoekeren als het tegenzit?  Het antwoord van Myriam is maar ten dele geruststellend.
"Ik heb nog nooit suïcidale gedachten gehad, nee. Maar ik heb al wel een paar keer diep gezeten. Diep genoeg om te begrijpen dat mensen tot zelfmoord in staat zijn. Een paar jaar geleden ben ik een tijdje met afhangende schouders door het leven gegaan. Op een dag zei een collega van me op de parking van ons bedrijf: 'Myriam, beloof me dat je niks verkeerds gaat doen.' Ik schrok en zei: 'Neenee, natuurlijk niet.' Maar achteraf besefte ik dat ik op dat moment wel degelijk aan het wegzakken was. Mijn collega heeft me daar op die parking weer naar boven getrokken."
"Of we het nu willen of niet: de ene zelfmoord kan de andere in de hand werken. Misschien is de zelfmoord van mijn vader wel mee 'geïnspireerd' door die van mijn moeder. Misschien had hij met terugwerkende kracht wel ongelooflijk veel verdriet om het uiteenspatten van de droom die ze samen ooit hadden." 
Dan, als tegengewicht voor ons gesomber: "Maar eigenlijk mag ik niet klagen. Ik ben na de dood van mijn ouders in een sterke, warme familie terechtgekomen. Mijn tweede moeder heeft zich met veel liefde over mij ontfermd. En ik heb een mooie job, een hecht gezin en vrienden waar ik dag en nacht op kan rekenen. Ook al heb ik sinds mijn elfde geen ouders meer: er is heel veel wat ik nog wél heb. Ik tel dus mijn zegeningen. (na een stilte) Het enige wat ik jammer blijf vinden, is dat ik geen enkele foto heb van mijn moeder en mij. Zelfs de obligate foto in de kraamkliniek heb ik nooit gezien. Het lijkt wel alsof er van ons tweeën geen foto's bestáán."
Weer thuis herinner ik me dat Myriam me vertelde dat ze haar ziel op mindere dagen weleens te week legt in de meerstemmige schoonheid van My Antonia van Emmylou Harris. Ik trippel naar Spotify en laat me opvreten door het refrein van het nummer. 'You are my sorrow, you are my splendor / You are my shelter through storm and through strife / You are the one I will always remember / All off the days of my life'.  
Ook Emmylou Harris heeft een zevende zintuig voor hartenleed.
1 note · View note
Text
Latin vocabulary: earth and nature
Vocābulārium Latīnum: terra nātūraque
Tumblr media
[imāgō: photographēma silvæ]
[image: photo of a forest]
Landscape
Collis (III.M) - hill; mound; high ground
Mōns (III.M) - mountain
Silva (I.F) - forest, wood
Campus (II.M) - plain, field; flatlands
Pāscuum (II.N) - pasture, grazing field
Prātum (II.N) - meadow
Prātāria (I.F) - prairie or a similar ecosystem of vast dry grasslands (steppe, savanna, pampas)
Tesqua (II.N.PL) - desert, wasteland
Mare (III.N) - sea
Lītus (III.N) - (sea) shore, coast; river bank; beach
Harēna (I.F) - sand; sandy land/desert; sandy shore
Flūmen (III.N) - river; stream, current
Plants
Arbor (III.F) - tree
Flōs (III.M) - flower
Folium (II.N) - leaf; petal; best part or state of something (figuratively)
Caulis (III.M) - stalk, stem
Līlium (II.N) - lily
Rosa (I.F) - rose (also a term of endearment)
Wildlife
Bēstia (I.F) - wild animal, beast; creature
Bēlua (I.F) - beast, monster
Ferus (ADJ.I-II) - wild, savage; untamed; (Fera (I.F) = Bēstia)
Animal (III.N) - animal, living being
Aper (II.C) - wild boar
Lupus (II.M) - wolf
Ursus (II.M) - bear
Apis (III.F) - bee
Vespa (I.F) - wasp
Piscis (III.M) - fish
Weather
Tempestās (III.F) - storm; weather; season
Nimbus (II.M) - rain storm; rain cloud
Imber (III.M) - rain
Nīx (III.F; NB gen. irr. ninguis) - snow
Gelū (IV.N) - cold, frost (always singular)
Calidus (ADJ.I-II) - warm, hot
Frīgidus (ADJ.I-II) - cold, cool, chilly
Hiems (III.F) - winter
Æstās (III.F) - summer
Vēr (III.N) - spring
Autumnus (II.M) - autumn
Āēr (III.C) - air; lower atmosphere; weather
Sources:
Whitaker's Words
Wiktionary
47 notes · View notes