#veerboot | Explore Tumblr Posts and Blogs

2024idpgroup14 · 2 months

Text

Developing the Experience

Angelique Shelley (MA Concept Art)

Blog Post #7

Sound

As production in After Effects continued, it became clear that it would make more sense for me to add and composite together the audio. The main reason for this is that the After Effects project file, complete with image sequences from Unreal added up to over 60GB so syncing that between team members could be problematic, especially since I am remote. There was also quite a lot of sickness in the group which I was fortunate enough to avoid.

Ana selected and shared some excellent sounds throughout the project for us to use.

We also received feedback from staff on how we should avoid just sticking sounds straight on but should pay attention to blend them together carefully.

I found that Premiere Pro was far more capable in the sound department than After Effects so exported the final composition from After Effects as an mp4 with a manageable file size that could render in real time in Premiere Pro. To avoid double-compression by encoding to mp4 twice though I decided to edit the sounds over the pre-rendered mp4 and then bring in the processor-intensive after effects file directly into Premiere Pro with the dynamic link at the very end and render that instead. This ensures maximum video quality and ease of editing along the way.

While it could be argued that our visuals may seem disconnected throughout the video I hoped that the sound could help tie it together with more cohesion.

After adding the first sounds of rocks banging down and slate grinding and stone chips falling, I noticed that the sound effects seemed laughably ‘small’ compared to the size of the giant heads rotating into position. I found that adding a Bass effect made the sounds sound larger and a Studio Reverb with the equalizer set to custom>great hall with some extra tweaks made it more echoey in between the pillars of the first scene (see fig. 1).

Fig. 1 A screenshot showing the application of Studio Reverb.

The echoes unfortunately did not extend beyond the audio clip length so although echoing through the clip, ended abruptly. If this was After Effects I would assume that a precomposition of the audio layer would allow the software to echo even where there is no actual audio clip. I found that the premiere version of precompose is called ‘nest’. Indeed this worked as I intended. Duplicating a small audio file, adding it beyond the end of the composition and nesting that too allowed the final audio clip to echo as well.

The sounds now matched the scene far better. The sound links below show the originals and how small they sound in comparison.

I added the sound of wind and calm water to connect the viewer to the scene more as well.

The sound of the clock increasing in speed was a challenge as the speed ramp effect only worked on video instead of audio but I found that I could increase the speed of the whole layer linearly so just duplicated the audio layers, speeding each one up with a fade between them all.

I applied similar effects to all of the above for the wormhole and final scenes, but layering the sounds for the wormhole effect was both fun and challenging (see fig.2).

Fig. 2 A screenshot showing some of the final layers of sound for the wormhole effect.

The music we chose had an ethereal, mysterious and slightly unsettling feel and worked well as a more ambient track that did not draw too much attention to itself and did not overpower the direct environmental sounds such as the rocks or wormhole. I feel that the overarching music helps tie everything together and make it a more harmonious experience.

Fig. 3 Screenshot of final sound composition.

The Final Composite

youtube

References:

allthingssound (2018). de rottende veerboot. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/allthingssound/sounds/425183/ [Accessed 12 February 2024]

carmsie (2012). PB It is time.wav. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/carmsie/sounds/168303/ [Accessed 12 February 2024]

carmsie (2012). PB Remember Remember v2.wav. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/carmsie/sounds/168305/ [Accessed 12 February 2024]

DylanTheFish (2018). Warp Speed.wav. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/DylanTheFish/sounds/454683/ [Accessed 12 February 2024]

felix.blume (2023). River bank, waterfall distant loud, lapping water, close recording, bird, subtle cicada in indigenous village Salto Hacha in Amazon rainforest. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/felix.blume/sounds/674104/ [Accessed 12 February 2024]

f-r-a-g-i-l-e (2019). Buttery Breakbeat Synth, octave playthrough. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/f-r-a-g-i-l-e/sounds/500662/ [Accessed 12 February 2024]

het_HCKM_DS_... (2022). Mortality Boring Death Dying clock tick tock klok tik tak incl 20 Hertz sometimes. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/het_HCKM_DS_huis/sounds/661499/ [Accessed 12 February 2024]

Jovica (2008). Pad 006 - Whispering Ears - D4.flac. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/Jovica/sounds/52489/ [Accessed 12 February 2024]

kernschall (2018). SFX_Stone_Calcit_DeadSea_Avalacne_foot #3-178.wav. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/kernschall/sounds/425017/ [Accessed 12 February 2024]

klankbleed (2017). wind gap indoors 001 170305_1100.wav. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/klankbeeld/sounds/383139/ [Accessed 12 February 2024]

Robinhood76 (2021). 10105 big stone crush impact.wav. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/Robinhood76/sounds/567840/ [Accessed 12 February 2024]

X3nus (2020). Ardanbanapolis Interstellar Hub.flac. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/X3nus/sounds/513487/ [Accessed 12 February 2024]

Zimbot (2011). Portal_Continuous_Rumble.wav. [Sound]. Freesound.org. [Online]. Available at: https://freesound.org/people/zimbot/sounds/122972/ [Accessed 12 February 2024]

#angelique shelley

0 notes

nihondave · 7 months

Text

De eerste kennismaking met Kaohsiung Taiwan was enigszins negatief. Ik had een baaldag zoals wel eens gebeurd als je reist. De vlucht uit Vietnam had ruim een uur vertraging waardoor ik vrij laat arriveerde en ik mocht van de homestay niet eens roken op het balkon bij mijn kamer. De rook zou namelijk weleens ergens heen kunnen waaien, al weet ik niet precies waarheen, aangezien het balkon aan een steeg lag. Roken kon wel op het dakterras. Toen het bed ook nog eens te kort bleek, had ik er flink de P in.

Gelukkig was mijn chagrijn de volgende ochtend wel weer verdwenen. Roken op het dakterras was zo slecht niet - de koelkast stond op dezelfde verdieping- en de host was ontzettend aardig. Alsof ter compensatie zou ze me flink volstoppen de komende dagen. Zelf gebakken koekjes, fruit, soep en een keer een meesterlijk ontbijt (foto 9). Ze had een vriend, voordat er onterechte conclusies getrokken worden. Wel apart - en dat geldt voor heel Taiwan - is dat ze nog allerlei covid maatregelen in stand hield. Zij had een mondkapje op en ik moest mijn handen en de wieltjes van mijn rolkoffer ontsmetten. Een wieltje bleek echter al te veel gereisd te hebben en brak spontaan (extra toevoeging aan de baaldag). Een tweede wieltje bleek ook op breken te staan. Gelukkig was een winkel voor reparaties makkelijk te vinden. Een uurtje later zaten er voor 12 euro al weer twee nieuwe wieltjes onder. Daarna naar Pier 2 creative park geweest (foto 1 en 5) alwaar het prettig toeven was. Sowieso valt op dat er veel kunst en streetart is in Taiwan.

Daarna werd Taiwan eigenlijk steeds beter. Op de dag van het midden herfst festival (maan festival) ben ik naar Cijin eiland geweest, een dunne strook land voor de kust van Kaohsiung. De oversteek met de veerboot duurde slechts 5 minuten (foto 4 is van de terugtocht). Heerlijk gerelaxed in een strandtent en tussendoor een tempel, vuurtoren en fort bezocht. Ook waren er eetkraampjes en spelletjes voor kinderen langs de kant van de weg (foto 2). Daar ook gezien wat er met burnables gebeurd (foto 3), die gaan vrij voorspelbaar de oven in. Ook in Taiwan is dat een groot ding, al is het hier vooral nep geld/ talismannen (zie ook Vietnam). Op de terugweg ook een belangrijke tempel van Nezu bezocht, die blijkbaar 300 jaar bestond (foto 8). Althans dat werd mij uitgelegd door een dame in de tempel, die me tevens een lolly gaf, want blijkbaar was Nezu dol op snoep. Heb trouwens inmiddels zo. ontzettend. veel. tempels gezien dat ik er later een aparte post aan zal wijden. Dat wordt een zoek de verschillen 😀.

Over tempels gesproken, de volgende dag ben ik naar Fo Guang Shan geweest. Een enorm Boeddhistisch complex met museum, diverse gebedsruimtes en de grootste zittende Boeddha ter wereld (foto 5). Het is een bizar concept, want enerzijds wordt gepredikt om materiële welvaart en kapitalisme niet na te streven, terwijl anderzijds overal donatieboxen staan, er meerdere winkels zijn en ik nog nooit zoveel pinautomaten in een religieus complex heb gezien. Alles om de gelovigen flink geld uit de zak te kloppen als offer aan Boeddha en andere Boeddhistische goden. Van oorsprong kent het boeddhisme overigens geen goden, maar net als het christendom heeft het vele stromingen ontwikkeld. Hier bidden ze vrij fanatiek, ik zag zelfs een vrouw zichzelf prosterneren, door zich helemaal op de grond te gooien. Het is al met al een goed verdienmodel. Overigens kwam ik er - helaas te laat- achter dat er ook een oudere Fo Gaung Shan tempel is, die is misschien vanuit toeristisch oogpunt interessanter. Zelf was ik niet van plan iets te doneren, maar uiteindelijk toch gedaan. In een van de ruimtes werd mij door een vrouw een soort lego-achtige bloem in de handen gedrukt om te offeren. Ze begon ook een heel gesprek over waar ik vandaan kwam en wat deze Bodhavista (personen die nirvana hebben bereikt, maar op de aarde blijven om mensen te helpen) precies voor was. Het bleek voor betere prestaties op school en werk te zijn. Ik vertelde haar dat mijn baas daar vast blij mee zou zijn en heb toen wat muntgeld in de donatiebox gegooid. Maar dat ga ik declareren 🤪.

In de avond naar de Old Fart DJ Bar geweest. Daar had ik al eens een drankje gedronken en toevallig was ik weer in de buurt. De eigenaren zijn ontzettend relaxte mensen en je mag er binnen roken (zeldzaam in Taiwan). Het bier was er ook vrij goedkoop, een hele pitcher voor zo'n 11 euro. Ze draaien zoals de naam al enigszins impliceert vooral muziek uit de jaren 70/80 en weigeren Spotify. Heel veel contact met de stamgasten had ik niet, ze spraken geen Engels, maar desalniettemin was het gezellig om een paar biertjes te doen. Grappig was ook dat ze allerlei oude Taiwanese liedjes draaiden en dan de hele kroeg mee zong. Bijzonder was dat op een gegeven moment een man van een soort Thuisbezorgd binnen stapte met een gigantische hoeveelheid en verscheidenheid aan eten. Per portie van het een of ander betaal je dan 50 ntd (€1,5). Ik heb vier dingen genomen ( foto 8 varkensvlees, vis, boontjes en gezuurde groenten) en het was heerlijk. Na nog een rondje tequila van een vrouw die aan de bel ging hangen om 2.30 naar het hotel gestommeld.

Op de laatste dag tenslotte, begrijpelijk rustig aan gedaan een rond de Lotus Pond gelopen. Weer veel tempels waaronder in het grote beeld op foto 10. Hij heeft iets met het taoïsme te maken en is volgens mij de main man, maar echt snappen doe ik het niet. Al spreekt dat geloof me wel aan: Go with the flow.

0 notes

actuelekamers · 9 months

Link

Prijs: 595 per maand Kamer omschrijvi... #Kamer #DenHelder #Kamer #NoordHolland https://actuelekamers.nl/kamer-tehuur-den-helder-350-eur/?feed_id=39357&_unique_id=64cf96a4d9529

0 notes

euroadventure · 9 months

Text

Sande - Moss - Hestholmen 🚴‍♀️ 64,2km 🚴‍♀️

Dinsdag 1 augustus

Wanneer ik wakker wordt zijn Inge en Hoite al vertrokken. Tormod brengt ze naar de trein, een klein uurtje rijden vanaf Sande, waar ze rond half negen vertrekken.

Ik pak mijn spullen in en schuif bij Ellen aan de ontbijttafel. Ze heeft van alles klaarstaan en het voelt net als de douche, maaltijd gisteravond en het bed als echte luxe! We zijn net aan het eten wanneer Tormod al weer binnenstapt. Ook hij schuift nog even aan. Na het ontbijt krijg ik nog twee gekookte eitjes mee voor onderweg. Daar kan ik extra kracht uithalen zegt Tormod 😉.

Wanneer ik alles weer op mijn fiets wil laden, valt mijn fiets plots om. Ik mis mijn standaard best wel...zeker nu gelijk mijn spatbord krom staat. Ik ben blij dat ik nog niet onderweg ben, want Tormod helpt me gelijk en krijgt alles weer recht gezet. Twee dagen terug hielp Hoite mij nog met mijn tent. Ik had twee draadjes over, maar die bleken gelukkig geen cruciale functie te hebben 😂.

Rond tien uur stap ik dan echt op mijn fiets nadat ik Ellen en Tormod een dikke knuffel heb gegeven. Wat zijn het lieve mensen en ben ik ze dankbaar dat ik bij hun een nacht mocht verblijven.

Tot aan Horten fiets ik hetzelfde stuk terug als gisteren. Nu laat ik donkere wolken achter me en rij ik vooral in de zon. In het plaatsje Holmestrand drink ik mijn eerste welverdiende latte van de dag en wissel ik mijn t-shirt om voor mijn hemdje.

In Hortrn hoef ik maar een paar minuten te wachten en stap ik direct op de veerboot naar Moss. Voetgangers en fietsers mogen gratis mee!

Eenmaal aan de overkant is het hier vooral grauw en bewolkt. Het maakt het gelijk allemaal wat minder mooi. De route wordt daarentegen wel afwisselend. Ik fiets veel door bos en zie gelijk drie hertjes. Leuk!

Mijn eindbestemming is een camping in Hestholmen helemaal in het puntje van een schiereilsnd en pal aan de kust. De plek is geweldig!

De voorzieningen zijn zwaar verouderd en niet echt schoon. Maar goed ik hoef daarentegen ook niet de hoofdprijs te betalen dit keer.

Ik heb net mijn tentje opgezet en gedoucht als het even een paar minuten regent. Meer is het niet en het trekt zowaar weer eens open.

Na het eten besluit ik een wandeling van vijf kilometer te maken rond de kop van het eilandje.

Prachtige zon en uitzicht over de kust. Het is volop genieten! Ik blijf nog even een tijdje staren naar al dit moois.

Wat heb ik toch een geluk deze week met het weer, de route en leuke mensen die ik heb mogen ontmoeten 😊.

0 notes

i-think-pictures · 7 months

Text

Ferry Calais, France - Dover, Great Britain

2 notes · View notes

coachsander · 9 months

Photo

*zingt* ‘Bootje komt zo, bootje komt zo…’ 🤣 Onze paar daagjes #Schiermonnikoog zitten er weer op, terug naar de vaste wal! #myview #mijnzomer23 #boot #veerboot #veerboothaven #haven #zee https://instagr.am/p/CvPTwLFLirr/

#IFTTT #Instagram

1 note · View note

arifnews · 2 years

Text

Maritieme verbinding tussen Motril en Al Hoceima en Nador keren terug

De Spaanse haven Motril gaat vanaf morgen de maritieme verbinding met de Riffijnse steden Al Hoceima en Nador hervatten. Het schip Las Palmas de Gran Canarias van de rederij Transmediterránea-Armas zal varen tussen Motril en de twee Riffijnse steden. De veerboot zal morgen om 01:00 vertrekken uit Nador en om 09:00 aankomen in Motril, melden Spaanse en Riffijnse media. Dezelfde ferry vertrekt…

View On WordPress

#Al Hoceima #Arif #ferry #haven #Motril #nador #Spanje #veerboot

0 notes

bonjouronourtour · 9 months

Text

Italië & Frankrijk

11 mei - 30 mei

Een wederom enigszins verlate update op onze blog. We hervatten ons reisverhaal in Puglia!

🛖 Nadat wij onze blog plaatsen verlaten Antonin en Marion ons. Zij gaan voor ons uit met wat meer haast, aangezien ze 2 dagen later al de veerboot vanaf Bari naar Griekenland nemen. Wij hebben daarentegen iets meer tijd, en nemen die nu ook, na een week met dit snel reizende Franse stel te hebben opgetrokken.

We gaan de volgende dag richting Alberobello. Een stadje bekend vanwege haar ronde, witte huisjes van kalksteen met kegelvormige stenen daken, genaamd: Trulli. Dit zorgt in Alberobello echt voor een uniek straatbeeld en we genieten ook nu weer van dit Italiaanse stadje.

🎲 We rijden hierna door naar de kustplaats Monopoli, dat overigens niets te maken heeft met het wereldbekende bordspel, voor zover wij weten. Ook dit stadje is ontzettend charmant met een labyrint van smalle straatjes en op elke hoek wel een kerk.

De volgende dag vertrekken wij naar het nabijgelegen kustplaats Polignano a Mare. Per ongeluk leidt Google Maps ons (ondanks ons tegenwerken) door het centrum van dit plaatsje wat nooit een goed idee is met een camper, maar we wurmen er ons doorheen. Gelukkig worden we wel beloond door een perfecte uitkijk op het hoogtepunt van Polignano, namelijk een smalle, steile kloof die op een strand uitloopt. Een prachtig plaatje waarmee wij een vinkje achter Polignano a Mare zetten en iets verderop op de kliffen aan zee parkeren.

🚲 We plakken hier succesvol de band van Hendriks fiets in het heerlijke zonnetje, terwijl er af en toe een regenbui overwaait. Dit typeert een beetje het weer van de eerste weken in mei in Zuid-Italië. Zon, wolken en regen wisselen elkaar in rap tempo af. De volgende dag begint met zon maar daarna is het voornamelijk bewolkt en regenachtig, maar wij hebben onszelf deze zaterdag vrij gegeven. We doen wat praktische dingetjes maar maken ons verder niet te druk. We wachten hier op onze Nieuw-Zeelandse vrienden om hen voor een (voorlopig) laatste keer te ontmoeten.

🇳🇿 Nadat deze gezellige Kiwi’s ons weer hebben vergezeld, spenderen we een gezellige middag. Anita en Jacq in Franky, lekker aan de klets, Dave en Hendrik in Harvey gezellig Feyenoord kampioen zien worden. Samen eten we nog een lekker maaltje en gaan dan ons bed in.

Na weer een gezellige tijd met onze vrienden te hebben doorgebracht, zeggen we hen voorlopig echt een laatste vaarwel en rijden wij richting Bari. We waren nog in twijfel of we deze stad zouden bezoeken vanwege wat mindere geluiden en daarbij de nog steeds niet al te beste weersverwachtingen.

🍕 Maar vandaag is het weer toch verrassend zonnig en blijkt Bari echt wel een heel erg leuke stad. We vinden een parkeerplek net buiten de stad, aan een strand en fietsen zo de stad in. Deze bruist van de toeristen en wederom leuke straatjes en locals die hier met al het gemak van de wereld hun verse pasta’s bereiden in de leukste vormpjes en kleurtjes. Wij nemen hier toch geen pasta maar juist een pizza: we bestellen er beide 1, ons niet bewust van het formaat van de pizza’s hiero. Wij krijgen beide een mega grote, maar gelukkig ook flinterdunne en bovenal verrukkelijke pizza voorgeschoteld, eten deze grotendeels op en nemen de rest mee in een pizza doos. Goeie deal! We wandelen verder nog een beetje door het oude centrum en nieuwere centrum van de stad en het valt ons op dat we eindelijk weer een schoon, net en opgeruimd stadsbeeld te zien krijgen. Zeker niet vanzelfsprekend in dit deel van het land.

🧭 Na Bari vinden we een prettig overnachtingsplekje in Stoia, ietsjes het binnenland in. Enthousiast als we zijn, zetten we de volgende dag koers naar het noorden op onze route die we deels nog verder moeten uitstippelen maar in ieder geval via de oostkust van Italië, om vervolgens ergens over te steken naar het westen. De gemakkelijkste route hiervoor loop via Bologna en is precies de meest handige en logische route voor ons, ware het niet…

🌊 Ware het niet: dat precies op deze route nu (mid-mei) al meerdere dorpen zijn ontruimd, doden zijn gevallen en een Formule 1-circuit onder water is gelopen (wel het minst erge van alles natuurlijk), vanwege de hevige regenval en overstromingen. Wij passen daarom nog net op tijd onze route aan om al een stuk zuidelijker het binnenland te doorkruisen, met als bijkomstig voordeel dat we nu sowieso een route gaan maken door Toscane, al zal het ook hier niet droog blijven.

⛰️ We doorkruisen als eerst de bergen van de Abruzzen, waar beren en wolven nog in de ongerepte natuur leven. Hendrik spot helaas alleen een ree, en verder zien we inderdaad heel veel groen. En mooie dorpjes op heuvels gelegen. De eerstvolgende stops zijn in Umbrië. Eerst een snelle stop in een leuk maar heel klein dorpje, genaamd Acquasparta. De tweede stop is in Città della Pieve. Dit is opnieuw een ontzettend charmant heuvelstadje, waar we een lekkere cappuccino drinken, door de leuke straatjes wandelen en genieten van al een beetje Toscaanse uitzichten op heuvels en dalen met haar wijngaarden en pittoreske dorpjes met cipressen.

🍇 De volgende dag rijden we Toscane in, gaan we langs San Gimignano waar Jacqueline vroeger tijdens de zomervakantie op de camping heeft gestaan, en wat weer een hele gave plek is, het lijkt wel een filmdecor.

Hier in de buurt vinden we een hele prettige plek om te overnachten en worden we verrast door soms zonovergoten weer, en af en toe weer door flinke onweersbuien. Tijdens het heerlijke weer wandelen we door het prachtige Toscaanse landschap, we zijn er verliefd op, ondanks het wisselende weer momenteel. Het is echt prachtig hier.

🏊🏼‍♀️ In Toscane rijden we ook nog even naar de kust om een heerlijk verfrissende duik te nemen in het koele water van de Middellandse zee. Vervolgens rijden we door naar het noorden, en komen aan bij een plaatsje genaamd San Salvatore. Hier ontmoeten we Gary. Gary komt uit Liverpool is een echte ‘Evertonian’ (fan van Everton FC (die andere club uit Liverpool), maar woonde al jaren in Frankrijk en is inmiddels alweer een jaar of vier met zijn camper op pad. Hij heeft een bijzondere levensstijl en neemt ons en nog twee andere Franse camperaars spontaan mee uiteten. We genieten van een lekkere pizza en bedanken Gary vriendelijk, maar snappen eigenlijk niet waar we dit aan te danken hebben.

🏔️ Na onze laatste stop in Italië is het tijd om de Alpen te trotseren. Dit gaat eigenlijk verrassend goed, totdat we na een kleine tussenstop alleen maar steiler en steiler moeten stijgen, door voornamelijk tunnels. Franky raakt behoorlijk verhit maar gelukkig zijn we op tijd op het punt waarbij we het zwaarste punt gehad hebben. Op dat moment komen we erachter dat er nòg een tunnel volgt. De Fréjus-tunnel, en die blijkt niet gratis. Bijna € 70,- lichter rijden we opeens de tunnel en daarmee Frankrijk in, waarbij de ‘normale’ tol nog moet volgen. Nog eens € 15,- lichter, komen we aan op onze bestemming en slapen we tussen de prachtige bergen en zien we de witte alpentoppen. Om verder financieel leed te vermijden besluiten we de volgende dag om de tolwegen in Frankrijk weer ouderwets te vermijden. Dit houdt in dat we iets langer doen over onze laatste rit, uitkomend in de buurt van Lyon. We hebben tussendoor een koffiepauze, nog even een mini-boodschap pauze en op het allerlaatst nog een tank-pauze. En dat is waar voor ons weer een klein drama begint.

🔧 Namelijk altijd wanneer wij iets in de planning hebben om te ‘halen’ (denk hierbij met name aan veerboten en Flix-bussen), dan lijkt het wel alsof Franky iets aanvoelt en begint tegen te stribbelen. Afscheid nemen vindt niemand leuk, maar Franky heeft er echt een hekel aan. Na deze dag dus meerdere stops te hebben gemaakt, wil Franky in de rij voor het tankstation niet meer starten. Terwijl Jacqueline net even bij de naastgelegen supermarkt nog wat water wil halen, mag ze alweer terug komen om samen met Hendrik een oplossing te verzinnen. We bellen Pierre en Josephine, waar we nota bene nu geen 10 minuutjes meer van verwijderd zijn en waar we over 30 minuutjes worden verwacht. Zij komen alvast onze kant op om hulp te verlenen en om uiteindelijk samen een garage te zoeken die nog open is (het is vrijdagmiddag 17:40). Toch wordt er een monteur opgetrommeld die bereid is om zijn weekend iets op te schuiven. De beste man kan niet veel anders dan een tijdelijke oplossing bieden, door een extra kabeltje te spannen waarmee de motor weer aangaat. We kunnen hiermee wel weer rijden maar de motor alleen niet meer uitzetten, behalve door deze af te laten slaan. We komen er gelukkig mee bij Pierre en Josephine, waar we een heel gezellig weekend mee hebben, voordat zij ons afzetten bij de Flixbus in Lyon. We krijgen heerlijke Franse ontbijtjes voorgeschoteld, evenals smaakvolle maaltijden bij beide ouders en genieten van de mooie natuur en bergen.

🚏 Vervolgens is het tijd om de Flixbus te nemen die ons in Nederland moet brengen voor een bezoek aan ons nieuwste familielid en voor het bijwonen van nog een bruiloft!

Tot snel! 😙

0 notes

anitabuenen · 9 months

Text

Dag 3: Raamsdonksveer naar Culemborg

Vandaag was het een pittige tocht. We hebben iets meer dan 84 kilometer gefietst. Maar het was gelukkig wel droog maar er stond wel wat wind. Vanmorgen na een uitgebreid ontbijt zaten we rond half 10 op de fiets. Wel met een heleboel laagjes aan kleding want vanmorgen was het nog best kil. Gelukkig was het droog maar wel winderig en zo kwamen we aan bij de veerboot van Woudrichem naar Gorinchem.…

View On WordPress

0 notes

rotterdamvanalles · 3 months

Text

Toegangsgebouw van de Maastunnel voor voetgangers en rijwielen met daarachter het ventilatiegebouw aan het Charloisse Hoofd, maart 1948.

De Maastunnel is de oudste afgezonken tunnel van Nederland. Hij verbindt in Rotterdam de oevers van de Nieuwe Maas met elkaar. De tunnel omvat vier buizen: twee voor auto's, een voor fietsers en een voor voetgangers. De bouw ging in 1937 van start en was in 1942 voltooid.

Het Charloisse Hoofd is het landhoofd ter hoogte van het voormalige dorp Charlois in de Nieuwe Maas. Aan het Hoofd lag de veerboot van Charlois op Schoonderloo. Charlois en de Riederwaard (Reijerwaard) behoorden vroeger tot het land van Putten, een geheel onafhankelijk gebied met een eigen regering en een eigen recht.In 1456 ging dit gebied over van de heren van Gaesbeek op de hertog van Bourgondië, die er zijn zoon Karel de Stoute, graaf van Charollois (een graafschap in Bourgondië), mee beleende. Door de vele hoge vloeden in de 14de en 15de eeuw liep dit gebied regelmatig onder water. Karel de Stoute wilde in 1460 'die lande, slijck, uterwairt ende Rietbroek, geheiten Riderwairt' laten bedijken. Als voorwaarden werden daarbij gesteld dat dit land niet meer Riederwaard, doch Charlois zou heten, en dat er een kerk gesticht zou worden, gewijd aan Sint Clemens. Dit land omvatte de latere polders Karnemelksland, de Hille, Charlois, Robbenoord en Plompert. Door de goede bedijking en de gunstige ligging werd het gebied spoedig bebouwd. Charlois was zowel een ambachtsheerlijkheid als een grondheerlijkheid.

De foto is gemaakt door de Dienst Gemeentewerken en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en uit het Stadsarchief Rotterdam.

Bericht van 2020

0 notes

peterpijls1965 · 9 months

Text

´Reformasi´, Indonesië leeft en beeft

In 1998 reisde ik naar Java en Bali. Er was politieke oproer, Chinezen werden aangevallen. Voor een volksopstand werd gevreesd. Hieronder dagboekaantekeningen die ik toen maakte.

13-07-1998 Op het treinstation van Banjan, een tussenstop voor Yogyakarta, sprak Eva Juliana me aan. Ze is een 20-jarig meisje dat in december een jaar bij familie in Den Haag gaat wonen. Ze zegt dat ze me komt opzoeken. Prachtig sereen gezicht. Zachtmoedige, heel expressieve ogen.

Meteen na aankomst in Yogyakarta liep ik in een warenhuis Toni en Andy tegen het lijf. Meteen een afspraak gemaakt, ergens in een café. Daar met een hele groep vrienden van Toni en Andy mijn verjaardag dunnetjes overgedaan. Een coverband speelde speciaal voor ´Peter uit Holland´ Holiday van Madonna.

Dan het gesprek met Toni. Zij studeert Engels aan de plaatselijke universiteit. We hadden een klik, dat voelde ik. Andy, biseksueel, makelaar, student marketing en pro-Soeharto, zei: ´Vrouwen uit Bandung zijn materialistisch.´ We dansten met z´n allen. Met Toni een afspraak gemaakt voor morgenvroeg op de universiteitscampus.

Toen het café sloot op straat doorgezakt met een groep studenten en reizigers. Dat is hier ´s nachts het gebruik in Yogyakarta. Er was hippiemuziek en een oud vrouwtje dat klaagzangen declameerde. En natuurlijk bami en nasi op gaspitten. Overal spandoeken met ´reformasi´. Indonesië leeft en beeft.

14-7 De universiteit: een uitgestrekte campus, die 17.000 studenten herbergt. Gewichtige gebouwen. Toni was melancholiek, moest werken vanmiddag. Daarna een lange wandeling. Ik verdwaalde, verbrandde in de zon. Een taxi bracht me naar de vogeltjesmarkt. Duizenden gevederde vriendjes in vele kleuren, maar ook leguanen, vliegende honden, vissen en tal van dieren waarvan ik het bestaan nooit vermoed zou hebben tot ik ze hier zag.

17-7 Mondaine dagen in Yogyakarta. Afgelopen nacht de climax. Een tour door het nachtleven. Disco Papillon en een housetent. Ik was in gezelschap van Toni en Petrus, een knappe christenjongen uit Surabaya. Op de weg terug naar huis simuleerde Toni dat ze niet lekker werd. Aangekomen bij het hotel werd ze vervelend. Ze wou mee naar binnen, greep m´n pols vast, etc. Na enkele minuten discussiëren gaf ze toe en liet me gaan.

Vanochtend belde ze om excuses te maken. Alles ok. Tenslotte was er een sfeer van vertrouwelijkheid tussen ons ontstaan. Spullen gepakt. Neem straks de bus om de veerboot naar Bali te halen, een rit van 14 uur. Yogyakarta moet de meest tolerante stad van Indonesië zijn. In de mall, het gloednieuwe winkelcentrum, liepen jonge, goedgeklede homo´s openlijk te cruisen. Maar Toni zei dat buiten de stad alles anders is, dat ´Yogya´ een enclave van permissiviteit is.

20-07 Ubud, Bali. Voor Bali gold geen negatief reisadvies. Het wemelt van de toeristen. Merkwaardig hoe mensen op reis hun ware gedaante lijken te benadrukken. Mannen lopen rond in blote blubberbuiken, Westerse vrouwen dragen vormloze shorts en hemdjes die bh-bandjes en veel wit vlees prijsgeven. Op straat zeggen ze dingen als: ´Hier ken je goedkope jurkjes kaupe.´

Ooit moet Bali een paradijs zijn geweest. Het platteland is dat misschien nog. Het gemotoriseerde verkeer is overal opgerukt, in enorme aantallen. Kuta, waar ik met de ferry arriveerde, is een geperverteerd Zandvoort, een monotone aaneenschakeling van hotels, restaurants, boetiekjes met een identiek aanbod. Overal jongens en mannen die namaakhorloges en hasj te koop aanbieden.

Een Australiër die ik ontmoette in de bus van Yogyakarta naar de veerboot naar Bali, zei dat Kuta 15 jaar geleden nog praktisch ongerept was. Nu is er meer verkeer dan in hartje Jakarta. Het toerisme bracht welvaart, ontelbare jeeps en beton. In Kuta het nachtleven geproefd. In het plaatselijke Hardrockcafé een coverband die top 40-werk afdraaide. Maar de sfeer was heel geanimeerd. Balinese meisjes kunnen inderdaad de mooiste van Indonesië zijn. Sommigen pappen aan met ruwe Australiërs. In discotheek Double Six wemelde het van de nachtvlinders.

Later werd ik op straat benaderd door prostituees. Eentje achtervolgde me op een scooter tot bij m´n hotel, terwijl ze me oneerbare voorstellen deed. Ik had lang gedanst op behoorlijk goede house en ik was doorweekt van het zweet. Nu betaal ik de prijs: verkouden en lichte keelpijn. Een beetje down en moe van het reizen en van hotel naar hotel gaan.

Ubud heet het culturele hart van Bali te zijn, maar er is vooral veel slechte kitsch te koop. Gisteren zag ik een religieuze processie. Vrouwen in gele gewaden, met hoog opgetaste fruitmanden op het hoofd. Ze werden gefotografeerd en gefilmd door een horde toeristen. Het doet me hier aan Valkenburg op z´n ergst denken. Daarom vertrek ik straks per bus naar de noordkust, naar Lovina. Als ik het daar niet leuk vind, ga ik morgen terug naar Java, naar Malang.

21-07 Lovina. Een kamer aan zee. Veel mannetjes die transactievoorstellen doen, variërend van dolfijnen bekijken tot geestverruimende paddo´s. Sliep afgelopen nacht 12 uur. M´n verkoudheid lijkt over het hoogtepunt heen. Onmatige dromen, waarin Sofia uit Lissabon en Petrus uit Surabaya hoofdrollen speelden. We fietsten, maar ze treuzelden en gingen de verkeerde kant op. Ik reed nurks van ze weg. Later was Petrus boos op me, etc.

Ik herlees Opmerkingen over de Chaos, van Henk Hofland. Briljant, profetisch in zijn analyse van het provinciale conservatisme dat de Nederlander eigen is. Hij schreef het ergens in de jaren ´70, maar het had ook gisteren uit zijn pen kunnen vloeien, zo actueel is het.

Nog een hoogtepunt: zijn vergelijking tussen het zogenaamd goede huwelijk en de sociaaldemocratie. Na lezing kreeg ik de neiging te zweren mij nooit duurzaam met iemand te verbinden. Citaat: ´Zijn vrouw, die hem in de loop van een jaar of vijftig bij stukjes en beetjes had gesnoeid, geplet en dichtgenaaid, en die nu, haar doel bereikt hebbend, in versneld tempo verschrompelde.´

´Het huwelijk is (…) een afgetakelde leugen, onophoudelijk geprezen monument van absolute deugd, waarmee men in zijn omgeving elkaar het leven zuur maakt.´

Briefkaarten geschreven aan Eva, Annie uit Bandung en Toni uit Yogyakarta. Ik zit op het tuinterras van mijn kamer, eigenlijk een vrijstaand huisje. Een lage muur scheidt me van het strand. Zojuist fruit gekocht. Een aanbod tot een massage van ´een uur op een stille plek´ afgewezen. Dat valt niet mee. Zo´n meisje kijkt je verwachtingsvol aan, Bambi-ogen in een puntgaaf gezicht.

Ik nip van lokale wijn, 18 procent alcohol en mierzoet. Gekocht in een winkeltje waar een joch zat te zweten op een Engelstalige brief naar Australische kennissen. Of ik het epistel voor hem wou opstellen, terwijl hij voorlas van kladjes in het Indonesisch. De brief ging over een motorverhuurbedrijf dat de Australiërs ter plekke wilden opzetten.

22-07 Vertrekken doe je altijd net iets te laat. Gisteravond niet onprettig doorgezakt met Tin, Jeanette en Maartje – struise Hollandse meiden met een jaartje Australië achter de rug. Vanavond, in Lavina, me stierlijk verveeld. Merkte dat ik vergeefse gevoelens opvatte voor Katuk, een meisje dat werkte in een strandrestaurant. Vandaag twee mails gestuurd naar E., brief geschreven aan T. Zie uit naar het weerzien met Onis in Bandung, misschien overmorgen al.

23-07 Vroeg in de ochtend. Na een paar buur slaap klaarwakker de zonsopgang afgewacht. Verre moskeeën roepen op tot gebed, blaffende honden antwoorden. Ik sliep op een rood-oranje Micky Mouse-matras.

Rit van Lavina naar Kuta, in een overvol minibusje. Een Française komt dicht tegen me aan zitten. Jaloerse vriend heeft een en ander door. Zodra het busje wat leger wordt door uitstappende passagiers, mag ze van hem niet meer naast me zitten. Wou net m´n vlucht bevestigen bij het Garuda Indonesia-kantoor. Wie daar zat? Het Franse stel. Stilletjes het pand uit geslopen.

24-07 Broeierig warme nachten. In dit heel prettige hotel in Lavina kreeg ik gisteren de laatste kamer, zonder airco, maar met een plafondventilator die het alleen op de hoogste stand doet. Het zwembad is 4 meter ver. Vanochtend vroeg al een koele duik. Ook gistermiddag gezwommen, voor het eerst sinds lang. Nog wat last van m´n buik. Toch lui en ontspannen. Wel een reis die goed doet. Zie er gezond uit.

26-06 Terug in Bandung. Vertoef op de zesde verdieping van het Preanger-hotel, de beste stek in town. Normaal kost een kamer tweehonderd dollar. Door de crisis logeer ik hier voor vijftig gulden per nacht. Lig te schrijven op het ruim bemeten bed. Naast me slaapt Onis, die ik gisteravond trof in café Zeezicht. Ze had het haar laten knippen en rood laten verven. Onis nam me mee naar het nabijgelegen café Amsterdam. Daar gebiljart met haar en een vriendin.

27-7 Trein naar Jakarta. Ik dacht hier in Indonesië m´n laatste twee dagen rustig door te brengen, maar vanavond ontmoette ik in het Hard Rock Café Paulina. Eerst hield ik de boot af, liep weg, maar we raakten toch aan de praat. Paulina heeft zo te zien een scheut Chinees bloed, en iets uitstekende voortanden die haar onweerstaanbaar maken. Uiteindelijk vroeg ze me haar morgen rond de middag te bellen.

28-7 Paulina, een Nederlandse grootvader, Chinese moeder. Ik nam haar mee uit eten in café Batavia, een mooi koloniaal Nederlands pand. Paulina is katholiek. Nu zedig gekleed, gedroeg ze zich meer ingetogen. Door en door fatsoenlijk meisje. Bij het afscheid voor het Hard Rock Café gaf ik haar een hand. Voor haar taxi wegreed, draaide ze het raampje open. Ze legde haar hand op het portier, zodat ik die even vast kon houden. Ze vroeg me haar voor mijn vertrek te bellen.

Jakarta bevalt me, maar deze stad is een vulkaan. Winkelcentrum Plaza Indonesia had in Parijs kunnen staan, zo luxe is het aanbod. Niet veel verderop zijn geplunderde en gebrandschatte straten te zien, getuigenissen van het oproer in mei. Gisteren in de taxi wees Paulina me de gebouwen aan die werden aangevallen door plunderaars.

Als Indonesische van Chinese afkomst moet ze gevaar hebben gelopen. Ze kon twee weken niet naar haar werk, moest binnenshuis blijven. ´Ik verveelde me´, was alles wat ze er over zei.

0 notes