Hislerimi anlatmakta ne kadar zorluk çekiyorum, kelimeler ne kadar yetersiz ve aynı kelimelerle aynı dilden konuşamamak ne kadar ıstırap verici, bir bilsen!..
Düşünüyorum da, ömrümüz hasretlerden meydana gelmiş bir zincir.
Kimi ekmeğe, kimi çocukluğuna, kimi gençliğine, kimi sevgilisine, kimi sevmeye, kimi sevilmeye, kimi arkadaşa, kimi şuna, kimi buna... O bunu bekler, bu şunu bekler, öbürü bekleyişi bekler. Her kavuşma başka bir hasrete yol...
DİKKAT EDİLMESİ GEREKEN BAŞLICA MESELE, BİR TAKIM GELİŞMELERE ALKIŞ TUTMA DEĞİL, İSLAM'I YAŞAMANIN BAŞLICA YÖNÜ OLAN “ALLAH VE RESÜLÜ'NÜN HÜKÜMLERİNİ HAKİM KILMA" MECBURİYETİNDE OLDUĞUMUZDUR; YÂNİ REJİM PLANINA GEÇMEK, BUNUN İÇİN MEVCUDU YIKMAK, MÜSLÜMANLAR İÇİN BİR İMAN ZORUNLULUĞUDUR!