Tumgik
#przerażenie
the-road-to-dreams · 1 year
Text
Wiecie co jest naprawdę tragiczne? Że ci najsmutniejsi, ci najbardziej skrzywdzeni, złamani, ci których życie najmocniej kopnęło w d*pe… to właśnie oni przyjdą do was z największym uśmiechem. Okażą wam największą miłość. Będą się starać zrobić wszystko, żeby ból który oni czują nigdy nie stał się waszym udziałem. Jednak najsmutniejsze jest to, że od tego wcale nie jest im lepiej. Ich ból nie jest mniejszy. A jest wręcz jeszcze gorzej. Bo dla nich nikt tego nie robi. O nich nikt nie walczy.
48 & 26/01/23
1K notes · View notes
nothinguwannaknow · 2 months
Text
Czuję jakby coś zjadało mnie od środka coraz głębiej i nie potrafię już tego powstrzymać jest zbyt głęboko.
178 notes · View notes
rozkosz-v · 1 year
Text
12 marzec
Chcę takiej miłości, żeby wszyscy inni mówili - patrz jak on na nią patrzy.
rozkosz-v
514 notes · View notes
dead0inside · 1 year
Text
~Nigdy nie zapomnę jego przerażenia po wszystkim co ode mnie usłyszał~
153 notes · View notes
Text
Brakuje mi niektórych wspomnień.
41 notes · View notes
trudnadusza14 · 1 year
Text
Uciekałam OD ludzi
Teraz uciekam DO ludzi
17 notes · View notes
mari3452 · 3 months
Note
Jak samopoczucie?
Cała się trzęsę i ciągle mam tiki nerwowe, boli mnie głowa i czuje się chujowo
Ciągle czuję lęk i co chwilę mam atak paniki
Nie radzę sobie, musiałam spierdolic z domu bo matka mnie niszczyła psychicznie i mam dużo ma głowie
Tu mi mówią lekarze i psycholodzy że powinnam jak najszybciej znaleźć się w szpitalu psychiatrycznym, ale z drugiej strony chodzę do szkoły i muszę jakoś zdać do następnej klasy bo mam mature za rok
Dodatkowo muszę znaleźć jakieś mieszkanie bo okupuje mieszkanie brata, bo pozwolił mi mieszkać do kwietnia aż czegoś nie znajdę
Wszystko mnie przerasta..
Źle się czuje.. okropnie..
5 notes · View notes
psychopat-ka · 2 years
Text
Wiesz, co od kilku miesięcy dzieje się w mojej głowie? Od stanu otępienia przechodzę w maksymalną chęć życia. Potrafię obudzić się przerażona i za kilka godzin mieć wszystko w du*ie. Jednego dnia myślę, że najważniejsze jest tu i teraz, a drugiego wpadam w panikę, że jednak nic już nie będzie takie samo.
122 notes · View notes
raveinecat · 10 months
Text
Nic mnie nie przeraża tak jak wszystko
@raveinecat 3:33
5 notes · View notes
skrzywdzona · 11 months
Text
Tumblr media
6 notes · View notes
the-road-to-dreams · 1 year
Text
Wiesz, co od kilku miesięcy dzieje się w mojej głowie? Od stanu otępienia przechodzę w maksymalną chęć życia. Potrafię obudzić się przerażona i za kilka godzin mieć wszystko w dupie. Jednego dnia myślę, że najważniejsze jest tu i teraz, a drugiego wpadam w panikę, że jednak nic już nie będzie takie samo. 
Brud
75 & 18/04/23
120 notes · View notes
nothinguwannaknow · 2 years
Text
Nie chcę tak dłużej mam już dość czemu nie potrafię się ogarnąć..
100 notes · View notes
rozkosz-v · 1 year
Text
24 marzec
Ze wszystkim dam sobie radę, ale sama siebie nie przytulę.
rozkosz-v
302 notes · View notes
arekmiodek · 5 months
Text
Tumblr media
Grafika "PRZERAŻENIE" (Arkadiusz Miodek)
2 notes · View notes
sanus-sandra · 1 year
Text
Mam po prostu wrażenie, że znowu przestaję sobie radzić sama ze sobą. Nie panuję nad swoimi myślami, emocjami, nie śpię po nocach bo płaczę i rozpamiętuję, boję się koszmarów, które tylko czekają żeby mi się przyśnić. Boję się tego, że coś się zjebie, że się popsuje, że nie wyjdzie, bo już przecież za długo jest podejrzanie dobrze a nigdy nic nie ma pozytywnego zakończenia.. Za dużo rozmyślam, wszystko widzę, słyszę, dogłębnie analizuję, z pewnością o wiele bardziej niż powinnam. Patrzę wstecz i porównuję to z teraźniejszością, widzę że jest coraz gorzej, a przecież już było tak pięknie, dlaczego nie mogło tak zostać? Traumy z przeszłości nie pozwalają mi normalnie funkcjonować, boję się cholernie każdego dnia, każdej myśli, każdego słowa, tego że zostanę znowu sama, że jestem tylko niepotrzebnym ciężarem w życiu innych osób...
22 notes · View notes
n-inna-n · 9 months
Text
Ból, który odczuwałem, już dawno przekroczył granice, które ktoś wyżej dla mnie wyznaczył, a jednak dalej tu byłem. Zresztą to nie ból był najgorszy. Byłem przekonany, że zdołałbym podnieść każdą kłodę rzucaną mi pod nogi, gdybym nie był w tej walce kompletnie sam. Samotność, która mi doskwierała, powoli zjadała mnie od środka. Czułem się samotny w pokoju pełnym ludzi. Czułem się sam w swoi pokoju, sercu i głowie.
-Edyta Prusinowska - "Opowiem o tobie gwiazdom"
3 notes · View notes