#kendimeyazıyorum

[yeryuzugokyuzu]

önceleri bir şeyler yazardım. içimi dökerdim buraya. artık yapamıyorum ve sanki boğuluyor gibiyim. bazı şeyleri artık anlatamam, bazı şeyleri bir daha asla söyleyemem... belki de bu yüzden yazmaktan, anlatmaktan uzak durmaya çalışıyorum. bilmiyorum.

sanki içimde dağlar kadar söz birikmiş de bir kelime dahi edemiyor gibiyim. o bir kelimeyi yazabilsem arkası sel gibi akıp gelecek muhakkak. ama belki bundan da korkuyorumdur.

#kendimle konuşuyorum #kendimeyazıyorum #günlük niyetine

[teardropsintomyheart]

#KendimeYazıyorum

Herkesten kaçtım, içimdeki acıyı bastırmak için kendimden bile kaçtım. Biliyorum bu bir süreç ama hayatımda yaşamadığım acıyı yaşadım. Korkularımız başımıza gelirmiş bunu öğrendim.

[yeryuzugokyuzu]

acımı savuşturmak için uykuya meylediyorum. böyle yapınca iyi olacağıma inandırdım kendimi. fayda ediyor gibiydi, son birkaç güne kadar... artık uyumak, uyutmak, uyuşturmak fayda etmiyor. artık mümkün olmuyor acıyı, hüznü, üzüntüyü savuşturmak. derinlerden gelen sesleri susturmak mümkün değil artık. dök yaşını...

#kendimle konuşuyorum #kendimeyazıyorum

[yeryuzugokyuzu]

yıllar yıllar önce çok büyük bir laf ettim. aşka inanmıyordum ve “ eğer gerçekten aşk diye sevda diye bir şey varsa...” dedim “ bulayım, aşık olayım..” bir şeyi dilerken veya dua ederken dikkat etmek gerekirmiş, bilmiyordum. eksikmiş dileğim. sevdiğin gibi sevilmeyi istemek de gerekmiş.

benim için kabul etmek de açıkça söylemek de çok çok zor oldu. uzun süre önce kabul ettim ama hiç açıkça söyleyemedim... şimdi söylüyorum. ben aşık oldum. bir fotoğrafa, bir sese belki de bir hayale aşık oldum. ona aşık oldum ve canım artık çok daha fazla yanıyor. hayatımda hissettiğim en güzel şey nasıl böyle bir acının kaynağı da olabiliyor?

ve evet aşk var, öğrendim. üstelik çok da güzel sevdim. fakat güzel sevmek, çok sevmek yetmiyormuş, bunu da öğrendim. ben sevdikçe sen sanki nefret ettin benden... ben sevdikçe sen canımı yaktın. ...

bak hâlâ sana yazıyorum.. bunları okuyacak mısın? bilmiyorum. okursan, kendini bilir misin? bilsen...?

yazıyorum çünkü biliyorum belki son yazışım... yazıyorum bilmeden yaşama diye... yazıyorum çünkü ölüm var... belki yarın yok. ben söylemeden sen bilmeden...

...

01:01 12.11.2023

#sana yazıyorum #kendimeyazıyorum

[yeryuzugokyuzu]

ne hissettiğimi bilmiyorum... yıkılmam, çok ağlamam belki de perişan olmam gerekirdi. yapamıyorum... belki de bastırıyorum bir şeyleri. bir gün, bir noktada, belki...

her şey çok garip. her şey çok karışık. nasıl anlatılır bilemiyorum. doğru kelimeler, doğru cümleler nasıl bulunur?

babasından yaralı kızlardanım ben. hep yaraydı, hep eksikti. varken bile eksikti... şimdi gerçekten yok, gerçekten gitti. söylenmemiş onca şey kaldı. yaşanmamış demiyorum zaten hiçbir şey yaşayamayacaktık. ama söylenmeyen, söylenemeyen o kadar çok şey kaldı ki... mesela sever miydi beni? bilmiyorum, bilemem. sevse bunları yapar mıydı? terk eder miydi? hiçbir şey yapmadan, hiçbir şey söylemeden yıllarca durur muydu böyle? ...

artık yok, soramam. içimde biriken şeyleri söyleyemem, hesap soramam, yıllarca bastırdığım öfkemi, üzüntümü hatta bilmediğim hislerimi anlatamam ona. ‘senin yüzünden’ diyemem. senin yüzünden de sevemedim kendimi, senin yüzünden de yıllarca kaçtım sevgiden, senin yüzünden oldu bunca şey ve senin yüzünden olmadı yine birçok şey...

artık ne önemi var değil mi? hayat bu kadar. ölüm var. geriye ne kaldı? değdi mi?

01:47 11/02/2024

#kendimeyazıyorum #kendime konuşuyorum #günlük niyetine

[yeryuzugokyuzu]

yüksek bir yerden düşüyor muyum yoksa süratli bir akıntıda oradan oraya sürükleniyor muyum, bilmiyorum. bilemiyorum. her şey bana bunları yaşıyormuşum gibi hissettiriyor. belki de artık buna alışmalıydım fakat yapamıyorum. ...

dağılıyorum ve buna engel olamıyorum.

bir süre öncesine kadar uzun uzun yazardım... şimdi, sanki kelimeleri bulamıyorum ya da bulsam da anlatmanın, yazmanın bir şey fark ettirmeyeceğini söylüyor içimden bir ses ben de vazgeçiyorum yazmaktan, kelimelerden ve bilemediğiniz pek çok şeyden...

çok kırgınım. bu defa başka... kırılmışlığımı değil kelimelere dökmek kendime bile söyleyecek cesaretim yoktu. kırgınlığımı, aldığım yarayı, hissettiklerimi ve bana yaşattıklarını söyleyecek cesaretim ve gücüm... insanın nasıl böyle bir şeye cesareti olmaz değil mi? olmuyor işte, kendinle yüzleşmen gerekiyor çünkü. kendinle yüzleşmen, gerçekleri görmen, rüyalardan uyanman, ‘sanmak’ ve ‘öyle hissediyorum’lardan ve pek çok şeyden sıyrılman ve daha birçok şey...

bazen unutuyorum kendimi, nasıl biri olduğumu... er ya da geç içimdeki kadın ortaya çıkıp sesini duyurur bana. onu duyacak cesaretim var. kendimle de herşey ve herkesle de yüzleşecek cesaretim var.

‘uyan!’ dedim ben içime, ‘uyan!!!’ diye seslendi içimdeki ses bana.

sanırım yine hiçbir şey anlatamadığım bir kendimle konuşma...

01:00 22.10.2023

#kendimle konuşuyorum #günlük niyetine #kendimeyazıyorum

[yeryuzugokyuzu]

Kendine mesaj atma özelliği gelince

. . .

#... #kendimle konuşuyorum #kendimeyazıyorum

[yeryuzugokyuzu]

sabah iş var. yoğun, önemli bir gün ve hafta olacak. ama benim zihnim başka şeylerle dolu. uyuyamıyorum. odaklanamıyorum. zihnimi durduramıyorum. hissettiklerimi kontrol edemiyorum. belirsizlik, bilinmezlik, onun sessizliği beni böyle yapıyor. ne yazık ki bir çare de yok. öylece bir şey olsun, bir ses gelsin diye bekliyorum. evrenden bir işaret bekler gibi bekliyorum. hep bekliyorum...

#kendimle konuşuyorum #kendimeyazıyorum #sanayazıyorum #günlük niyetine

[yeryuzugokyuzu]

düşüncelerden kaçmaya çalışıyorum. düşüncelerden, hislerden, hüzünden, ağlamaktan, her şeyden kaçmaya çalışıyorum. fakat hiçbirini durduramıyorum. her yanım sarılmış ve benim ne direnebilecek ne de kaçabilecek gücüm yok.

yine gecenin bir vakti, karanlığın ortasında oturuyor ve kendimle konuşuyorum. yine sadece kendimle konuşabiliyorum. sorular hep cevapsız... cümleler hep muğlak... bazı şeyler hep yarım...

...

04:24

#kendimle konuşuyorum #kendimeyazıyorum #günlük niyetine #...

[yeryuzugokyuzu]

ne kadar zaman kaybettim? çok. tahmin edilebileceğinden çok daha fazla. her şey için geç kalmış biri miyim? evet, öyleyim.

zamanı geri alamam, sil baştan hayata bir kez daha başlayamam, yeniden doğamam...

çok zaman kaybettim diye, her şeye geç kaldım diye olduğum yerde ve durumda kalmaya devam edemem. hiçbir şey yapmadan öylece zaman akıp gitsin diye bekleyerek... yıllardır yaptığım beklemekti zaten, bir şey olsun diye beklemek, her şey değişsin diye beklemek, ölmeyi beklemek... fakat beklediklerim olmadı.

hâlâ hayattayım ve buradayım. hâlâ nefes alıyorum, hâlâ içimde bir şeyler var, içim ölmedi, ruhum ölmedi...

yaşamak için neyi, kimi bekliyorum? kendim olmak için ne bekliyorum? ne kadar zamanımız kaldı yaşamaya? daha ne kadar zaman kaybedecek ve sonra pişman olacağım?

hadi, artık bırak sadece düşünmeyi, üzülmeyi! yaşa. düş, kalk, üzül, ağla, hata yap, kork ama yaşa. vazgeçme kendinden, kendin olmaktan, kendine bir hayat kurmaktan...

derin bir nefes al. içindeki ateşi harla! ...

...

22:22 01/12/2022

#kendimle konuşuyorum #kendimeyazıyorum #günlük niyetine

[yeryuzugokyuzu]

bir ayda 15 film izledim, 3 yeni kitaba başladım, 8 kitabı yarım bıraktım... hoş değil. birkaç bitkim öldü, hep aynı müzikleri dinledim, istediğim kadar okuyamadım, istediğim kadar müzik dinlemedim, örgümü daha başında bıraktım, yapmayı istediğim birçok şeyi yapamadım, kendimi yine eve kapattım, daha az uyudum ama daha geç çıktım yataktan, kendime pek iyi bakmadım, denemek istediklerimi erteledim, yeni bir şey öğrenme/keşfetme ve yapma isteğimi erteledim ve daha bir sürü şey.

arada bir, bir fırsat yaratıp film izleyebilen biri olduğum için bu kadar film izlemek yeni ve iyi bir şeydi. fakat bir ay hatta birkaç ay boyunca yaptığım pek başka bir şey yoktu.

bu aydan başlayarak bunu değiştirmek istiyorum. yarım bıraktığım her şeyi toparlamaya, bitirmeye niyet ediyorum. eskiden yaptığım ve bundan mutlu olduğum şeylere devam etmek istiyorum.

yarım bıraktığım kitaplarımdan başlayacağım.. saksılara tohumlar ekeceğim ki yeni bitkiler, çiçekler yetiştirebileyim. daha çok okuyacağım, daha çok dinleyeceğim (müzik, podcast, kuş sesi, insan...) , daha çok şükredeceğim ve daha çok dua edeceğim, daha çok gökyüzüne bakacağım... her gün yürüyeceğim, ilaçlarımı ve takviyelerimi düzenli alacağım, her gün sevdiğim biri ile konuşacağım, her gün erken kalkacağım... basit ve gündelik şeyler gibi görünüyor hepsi ve hatta çoğu kişinin kolayca, istisnasız her zaman yaptığı rutinler. bazılarımız için bazı rutinler, alışılagelmişlikler bile bazen ciddi bir çaba gerektiriyor. her neyse.

her gün mutlu olmak ya da iyi hissetmek zorunda değilim. fakat her gün her şeye rağmen devam etmek, yeniden başlamak, yaşamak ve günlerimi daha iyi hâle getirmek istiyorum.

...

00:25 02/01/2023

#kendimle konuşuyorum #günlük niyetine #kendime not #kendimeyazıyorum #hatırlatma #...

[yeryuzugokyuzu]

günlerim, haftalarım Kafka’ nın “Uyudum, uyandım, uyudum, uyandım, kepaze bir yaşam.” dediği gibi geçip gidiyor. hiçbir şey yok. her gün aynı şeyler, aynı meşguliyetler, aynı insanlar, aynı ses ve sözler...

bazen günlerce evden çıkmıyorum. evde de pek mühim işler yapmıyorum. uzun zamandır arkadaşlarımla görüşmedim, insan içine karışmama sebep olacak işleri bir şekilde iptal ediyorum... yapmayı sevdiğim ya da yapmak istediğim hiçbir şeyi yapamıyorum, yapmıyorum. çok uzun zamandır kendim için bir şey yapmadım, hiçbir şey... kendine zaman ayırmak, kendinle kalmak mümkün olmuyor.

bu aralar bir şeylerden mi kaçıyorum, kendimden mi kaçıyorum, bilmiyorum. kendimle konuşmaktan uzak durmaya, kendi sesimi duymamaya ve çok düşünmemeye çalışıyorum fakat nafile...

her şeyi erteliyorum, her şeyi.

bir şeyleri değiştirmem lazım. tamam, çok şey değiştirmem lazım. son birkaç ay, son birkaç hafta bana hiç iyi gelmedi. kendimi hiç iyi hissetmiyorum, hissedemiyorum. yine aynı kuyuya düşmek istemiyorum. ama çok yakınında dolanıyor gibiyim. bir şeyler yapmam gerek. kendim için. sadece kendim için. çünkü gördüm, anladım... kimse benim için bir şey yapmayacak, kimse beni düşünmeyecek -zaten zorunda değil kimse ailem bile olsa, bahsettiğim başka bir şey-. gördüm, anladım, ben kendimi unuttukça, kendimden verdikçe hiçbir şey olmuyor. değerin de olmuyor...

kendimden vazgeçerek yaşamak, tek yaptığım bu. kendimi bildim bileli. bu kadar yıl sonra değişmek, değiştirmek, insanların bunu kabullenmesini sağlamak zor. ama zaten ne kolayki hayatta...

böyle devam edemem. bir şeyler yapmam lazım. gün doğduğunda yeni bir gün olsun, başka bir gün. dünün tekrarı değil. ...

...

01:40 17/10/2022

#kendimeyazıyorum #kendimle konuşuyorum #günlük niyetine

[yeryuzugokyuzu]

hiçbir yazdığımı silmediğim için dönüp okuyorum bu aralar. kendime kızdığım, kendime üzüldüğüm çok oluyor. ‘nasıl yazdım bunları, hadi yazdım nasıl gönderdim’ dediğim de çok oldu. oysa sanki hiçbir şey yazmamışım gibi, hiçbir şey söylememişim gibi.. o kadar çok cümle bir cümle bile etmemiş gibi. rüzgarım yaprak kıpırdatmamış...

00:52 16/03/2023

#günlük niyetine #kendimle konuşuyorum #kendimeyazıyorum

[yeryuzugokyuzu]

ve artık bileceğim ki bazı kişiler, bazı ilişkiler ve bazı şeyler benim sandığım, inandığım gibi değil. sevdiklerim benim sevdiğim gibi değil. gördüğüm değer verdiğim değer kadar çok, sevilmem sevdiğim kadar çok değil. gözümde büyüttüğüm her şey aslında o kadar da devasa değil.

biliyorum ki küçücük sandığımız, sıradan bildiğimiz şeyler aslında çok özel, değerli ve en güzel. ikinci el bir kitap çok değerli bir hediye mesela. sevdiklerinin yanında yakınında olabilmesi, bazı insanların uzaktayken bile yakın olabilmesi, sevdiklerinin sesini duyabilmek, sohbet edebilmek çok değerli... bazı insanların sesini duyabilmek en büyük hediye gibi bazen. ... hatırlanmak, sevildiğini, özlendiğini bilmek çok kıymetli. çok sıradan gördüğümüz bir arama, kısa bir mesaj o kadar önemli ve özel olabilir ki... ve yine yaptığın küçük bir şey, söylediğin sıradan bir söz çok değerli. biliyorum çünkü benim için öyle. biliyorum ve artık bunların -ve daha fazlasının- daha çok farkında olarak hayatıma devam edeceğim...

dilerim değer biliriz, dilerim değerimiz bilinir ve yine dilerim ki ‘küçük şeylere’ hak ettiği değeri veririz.

00:06 07/03/2023

#kendimle konuşuyorum #kendimeyazıyorum #günlük niyetine

[yeryuzugokyuzu]

kendimle konuşuyorum. hiç susmuyor iç sesim. mütemadiyen bir muhasebe hâlindeyim. geçmiş ve gelecek düşünceleri arasında sıkışıp kaldım. bugünü yaşamıyorum. geçmişe dair pişmanlıkları, geç kalmışlıkları, olmamışları ve daha nicesini düşünürken bugünü de kaçırarak, yaşadığımı zannediyorum sadece. yapabileceğim onca şey varken hiçbir şey yapmamış, yapamamış olmak nasıl bir pişmanlık bilemezsiniz. belki de hayatımı çöp ettim, kendi elimle kendimi ve hayatımı mahvettim. ...

...

ben bu yaşa kadar yaşarım diye bile düşünmüyordum hiç. otuzumdan önce gidecektim. insan hep yanılgıda. yaşım otuzbeş oldu ve hâlâ buradayım, yaşıyorum. otuzbeş yıl... yaşanmamış bir ömür... ben nasıl vazgeçtim kendimden?

bazen gözlerimi tavana dikip, bazen de gözlerimi kapatıp saatlerce öylece duruyorum. düşünüyorum, nasıldı yaşamak? kendimden vazgeçmeseydim ne, nasıl olurdu? bazen kaçıyorum her şeyden sadece düşlüyorum... nasıl güzel düşler...

ama adı üstünde düş işte.

yaşanmamış bir hayat nasıl telafi edilir? bilmiyorum. onca yılın yerine neleri nasıl koyarım? bilmiyorum. daha birçok şeyi bilmiyorum.

bildiklerim de var elbet, yaşamak istiyorum. nefes almak, kendimi bulmak, kendim olmak, çok sevmek, sevilmek, yaşamak istiyorum. geç kalmış olsam da..

...

02:50 05/03/2023

#Spotify #kendimle konuşuyorum #kendimeyazıyorum #günlük niyetine

[yeryuzugokyuzu]

öğrenci olmaya karar verdim. öyle birden bire. fazla düşünmeden. sınava nasıl hazırlanacağım henüz bilmiyorum fakat sosyal hizmeti lisans olarak bitirmeyi istiyorum. herkes ‘bu yaştan sonra ne okulu ne okuması’ diyecek, onu da biliyorum... o yıllar okusam da geçecek okumasam da geçecek, yani ne diye okumayayım?

tabii bir de işsiz olmam sorunu var, önce iş bulmak gerek. sonra da ders çalışmam gerek. umarım türlü bahanelerle vazgeçmem...

20:36 05/01/2023

#kendimeyazıyorum #günlük niyetine