Özlüyorum ama geri gelsin istemiyorum. Konuşmak istiyorum ama yazmak istemiyorum. Umrumda değil ama aklıma geldiğinde üzülüyorum. Seviyor muyum? Unutuyor muyum? bilmiyorum. Yürümeye ikna edip yol ortasında öylece bıraktığınız herkesin gölgesi başka yerlerde önünüze düşecek umarım zaman sana hayatın boyunca yanında olmasına ihtiyaç duyacağın kişiyi geçmişinde nasıl yok ettiğini gösterir...
Ve kadın o gün adamın sözlerini işittiği dakikalarda can verdi. Bu sevginin ona her şeyi yaptıracağının farkındaydı ama kendi ruhunun öleceğini düşünmemişti. Bir daha hiç kimseyi böyle sevemeyecekti kalbi bir kilit vurmuştu kapıya artık kadın da ulaşamıyordu kalbine. Çünkü biliyordu bir kez daha sevemezdi. Her şey bitmişken bir başlangıç imkansızdı.
kalbim çaresiz, bedenim yorgun, ruhum kırgın... beynim ve kalbim birbirleriyle savaş içerisinde. bir bataklıkta çırpındıkça batar haldeyim, çığlıklarım insan kulağını sağır edecek şekilde oysa, insanlık bu kadar mı dinlemiyor, görmüyor? çıkamıyorum bataklıktan, battıkça batıyorum, battıkça batıyorum. ne sesim dinleniyor, ne de çaresiz bedenim görülüyor. üstün başım çamur değil, üstüm başım çaresizlik... keşke çamur olsa, öyle değil mi? çamuru su da temizleyebilirken çaresizlik bir çare bulana kadar geçmiyor, çekiyor içine. yoruyor...
Gözümün önünde silik silik beliren hatıralar olarak kalmandan korkuyorum sevgilim. Yüzümde buruk kalan gülümsememle bir ömür boyu tamamlanmayı beklemekten korkuyorum. Kalbimin ağrısından uyuyamadığım gecelerin bitmemesinden korkuyorum. Ben bu korkuları tek başıma aşamıyorum.
"Hiç kimsenin ilgisine ihtiyaç duymadığın gün olgunlaşırsın. Hiç kimseden beklentiye girmediğin gün yara almazsın. Hiç kimseye bağlı kalmazsan kazanırsın."