#josep maria subirachs

[fashionlandscapeblog]

Josep Maria Subirachs

Las Parcas, 1954

#josep maria subirachs #sculpture #modern sculpture #cubism #art

[europeansculpture]

Josep Maria Subirachs (1927-2014) - La déesse

#Josep Maria Subirachs #sculpture

[jaygaeze]

#art #sculpture #statue #céline #josep maria subirachs

[negreabsolut]

"M’agradaria recomanar de visitar l’Escala de l’enteniment de Ramon Llull, que Josep Maria Subirachs va fer a Montserrat, perquè hi ha uns mots de Ramon Llull que van en aquesta línia: «Cada nació té un estel al cel, i la seva pròpia imatge celeste. També té en les jerarquies supracelestials, una inteŀligència que la governa. Aquesta inteŀligència és coneguda com a Àngel nacional»." Això ho escrigué Heinrich Cornelius Agrippa, conseller de l’emperador alemany, a la seva obra De occulta philosophia. ~Jordi Salat~

#Ramon Llull #Heinrich Cornelius Agrippa #Jordi Salat #vernaclisme #Catalunya #catalans #Occitània #occitans #De occulta philosophia #Montserrat #Escala de l'enteniment #Josep Maria Subirachs #1304 #1076 #2021

[artmialma]

JOSEP MARIA SUBIRACHS (1923-2014) SPANIS

Untitled (female figure) Oil on bronze The figure's bust depicted in relief, her arm in intaglio, with the rest of her body painted on a flat bronze surface

[allyouknowisalie]

Josep Maria Subirachs creating the doors of the Sagrada Familia, ten thousand letters in relief spelling out fragments of the Passion narrative from the Gospel of Matthew, on the left door, and from the Gospel of John, on the right door. commonplant.tumblr.com/ / March 22, 2023 at 05:31AM

[modernbrutal]

Tele/express building #barcelona 1960’s with concrete relief by sculpture Josep Maria Subirachs #architecture #buildings #architecture #archilovers #archdaily #modernbrutal #geometric #Architecturelovers #modernarchitecture #urbangeometry #architexture #urban #pattern #urbanarchitect #citycolours #modernist #modernism #postwararchitecture #blackandwhite #Bnw #bw #monochrome #blackandwhitephotography #concretelovers #brutalist #bretonbrut #concrete https://www.instagram.com/p/Clrm_xzs2bK/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#barcelona #architecture #buildings #archilovers #archdaily #modernbrutal #geometric #architecturelovers #modernarchitecture #urbangeometry #architexture #urban #pattern #urbanarchitect #citycolours #modernist #modernism #postwararchitecture #blackandwhite #bnw #bw #monochrome #blackandwhitephotography #concretelovers #brutalist #bretonbrut #concrete

[barcelona2023]

Fasada męki Pańskiej, zaprojektowana i wykonana przez Josep Maria Subirachs. Całość ma zostać ukończona w 2026 roku. Będzie to dokładnie 100 lat od śmierci Antonio Gaudiego, pierwszego architekta i fundatora kościoła św. Rodziny.

[canalsart]

Actualment exposem aquesta obra d'en Carles Delclaux Is (Sant Cugat del Vallès, 1951) artista tèxtil format a les manufactures Aymat de Sant Cugat. De 1970 a 1974 dirigí l'Escola Catalana del Tapís que al 1975 traslladà a Girona, on creà una càtedra basada en l'academicisme i en l'aprenentatge de l'ofici de llicer.Ha recreat obres de diferents artistes, interpretant a: Josep Grau-Garriga, Joan-Josep Tharrats, Josep Maria Subirachs, Joan Miró, Manolo Millares, Modest Cuixart, Domènec Fita, Narcís Comadira, Francesc Torres Monsó, entre altres. La seva obra està en museus com el MACBA, CDAN, Museu del Tapís Contemporani, CDMT, i altres així com en col·leccions privades i en institucions públiques.

[praza-catalunya]

Esculturas e debuxos de Josep María Subirachs

A ben coñecida galería Artur Ramon presenta a mostra Subirachs. En essència. Escultura i dibuix 1952-2002, unha magnífica selección de obras escultóricas e debuxos que recollen as ansias creadoras deste grande artista, ben coñecido polos seus traballos no templo da Sagrada Familia de Barcelona. Unha exposición que debería ser presentada por un museo. Que fai o MACBA que non organiza esta actividade aos 10 anos do pasamento do artista?

Lito Caramés

Subirachs. Dona negra, 1951

Subirachs. En essència. Escultura i dibuix, 1952-2002. Galeria Artur Ramon

El títol, “Subirachs. En essència”, fa referència a la voluntat que el va guiar d’arribar a la forma sintètica, a l’esquematització i a la simplificació: a tot allò primordial, transcendent i primigeni. Aquell Subirachs que sobresurt com un dels artistes més representatius de la renovació escultòrica a Catalunya de postguerra. (Conxita Oliver i Joan Gil, comisarios da mostra).

Neste mes de abril de 2024 fai os dez anos do pasamento de Josep Maria Subirachs i Sitjar (1927-2014), un artista polifacético e complexo que destacou, por riba de todo, como escultor. Ao longo da súa extensa vida e obra tamén cultivou a pintura o deseño, así como creador de escenografías para diversas obras de teatro ou fundidor de medallas conmemorativas. Desde hai uns sete anos, en Barcelona -vila na que naceu e morreu-, existe un Espai Subirachs dedicado á memoria, estudo e conservación da figura do grande escultor.

E, unha vez máis, dáse o paradoxo de que unha galería privada, a dinámica galería de arte Artur Ramon, produce e presenta ao público a mostra Subirachs. En essència, unha exposición que conta cunhas 50 creacións do autor de obras públicas ben significadas, como pode ser todo o traballo de ampliación da Sagrada Familia, ou o Monumento a Francesc Macià que se atopa na céntrica praza de Catalunya de Barcelona. O paradoxo reside en que, para conmemorar os dez anos da morte de Subirachs non sexan entidades públicas as que se encarguen destes mesteres. Que fai o MACBA? Des que se produciu o escándalo da destitución de Bartomeu Marí por permitir presentar unha escultura que- -ao parecer- se burlaba de Juan Carlos I, ese museo semella que non atopa o rumbo, nin a serenidade suficiente como para saber facer o seu traballo de promoción artística.

Subirachs. Èdip i Antígona, 1955

Pois, parabéns á familia Ramon por esta iniciativa. E tamén aos comisarios (Conxita Oliver e Joan Gil) que tan ben souberon elaborar e presentar esta cantidade de obra. A cincuentena de pezas expostas pertencen á galería Artur Ramon. Segundo comenta Mònica Ramon, o seu pai (Artur Ramon) foi o marchante de Subirachs perante 40 anos e, froito desa relación profesional, tamén se seguiu outra amistosa.

Josep Maria Subirachs foi sempre un traballador incansable; proba diso é a nómina de obra feita ao longo de décadas. Tamén foi persoa interesada en coñecer novos vieiros, novas formas de creación artística. Un artista total que soubo camiñar polo arame da figuración, pola abstracción, pola simplificación de formas a fin de poder representar mellor aquelas teimas, aquelas obsesións que o perseguían. En escultura tanto lle ten apuntarse aos traballos en bronce como en pedra; en ferro ou madeira. E as combinacións de varios, como demostran as súas series de Falca. Algunhas das súas pezas mesmo poden ir polas experiencias da arte metafísica, como xa fixera de Chirico, ou por surrealismos próximos a Magritte ou Miró (como Miró e Ferrant agradáballe facer pezas de ferro con objets trouvés).

A súa figura tamén estivo rodeada de polémicas. En 1986 recide e acepta o encargo de seguir as obras da Sagrada Familia, alí onde as deixara Antoni Gaudí. Un encargo comprometido, e aí saltou a polémica. A máis importante -e que semella que aínda non se lle perdoou- a liña de traballo pola que optou nun dos encargos máis duros e complexos dos que se encargou: a ampliación do templo expiatorio da Sagrada Familia; seguir onde a deixara a obra inxente de Antoni Gaudí. A polémica durou (e dura) décadas, case tanto como as eternas obras do templo.

Subirachs. Job, 1956

Subirachs. En essència. Escultura i dibuix, 1952-2002. Henri Moore. Jorge de Oteiza

Per a Subirachs, com a mitjà d’expressió, el dibuix s’adapta de mode versàtil per traduir pensaments, gestos, incerteses o anàlisis. El seu atribut fonamental és la inmediatesa, ja que a través del dibuix es genera un perllongament del pensament d’una manera directa, essent el recurs d’experssió que guanya la batalla al temps. (Conxita Oliver i Joan Gil, comisarios da mostra).

No anterior texto dos comisarios de Subirachs. En essència. Escultura i dibuix, 1952-2002. obsérvase a importancia que o autor de Dona negra (1951) lle concede ao debuxo. O debuxo como ferramenta polo que os humanos expresan as súas teimas, preocupacións. Ser mortal é unha das claves para comprender as necesidades dos seres humanos, e o debuxo, como mecanismo case automático facilita a comunicación con aquilo que atopa máis aló da liña do horizonte. Hai uns anos (2019) a Fundación Mapfre presentou en Sitges a mostra Del modernisme a les avantguardes. Dibuixos de la col·lecció de la Fundación MAPFRE. A tese da ampla e valiosa colección de deseños presentada era precisamente esa: o debuxo é a base, é a orixe da arte. O crítico e estudoso John Berger deixou escrito: Para o artista debuxar é descubrir. (...) É o acto de debuxar o que forza ao artista a mirar o obxecto que ten diante, a diseccionalo e volvelo unir na súa imaxinación, ou, se debuxa de memoria, o que o forza a afondar nela, ata atopar o contido do seu propio almacén de observacións pasadas (Berger on Drawing, 2005).

No ano 1950 Subirachs vaise a París cunha bolsa de estudos do Círculo Maillo do Instituto Francés. Vindo da vida gris e frustradora do franquismo, a chegada á capital francesa representa o coñecemento das direccións das vangardas artísticas. E alí descubre a Henry Moore, o grande escultor británico. De toda a súa creatividade, o tema máis representado e repetido por Moore foi Figura feminina reclinada. O seu interese por tal postura vén de coñecer a escultura maia do Chac Mool, representado cos xeonllos dobrados, apoiado nos cóbados e mirando por riba do ombreiro. Moore afirmou en máis dunha ocasión que esa era a posición que máis lle interesaba porque era a que daba máis liberdade ao corpo humano. Pois agora en Artur Ramon (Subirachs. En essència. Escultura i dibuix) están presentes varias pezas escultóricas, e mesmo debuxos que aluden directamente á figura figura (humana) reclinada; esa postura de total liberdade, segunda Moore. Unha delas é a citada Dona negra, ou Dona ala platja, ou Ponent.

Como é de esperar, nas creacións de Subirachs atópanse similitudes coas producións de outros artistas coetáneos e anteriores. Algunhas poden remitir -na súa simplificación mesmo xeométrica- a pezas de Brancusi, outras (Ferro, 1957) parecen seguir os vieiros xa pisados por artistas anteriores á Guerra Civil: Picasso ou o seu amigo e colaborador Julio González, o autor da impoñente Montserrat, creada para o pavillón da Segunda República na Exposición Universal de Paría de 1937.

Tal vez se poida, tamén, establecer paralelismos cos xeitos e modos de traballar de Jorge Oteiza e Josep Maria Subirachs. Paralelismos nas súa procuras cara as liñas abstractas, as esencias que dan nome a esta exposición, pero tamén a outros aspectos que teñen que ver directamente coas vidas creadoras destes dous grandes escultores. Jorge de Oteiza tivo un calvario particular coa súa participación fundamental na concepción e decoración do santuario de Arantzazu. Para ese templo traballou e traballou ata lograr confeccionar os seus famosos Apóstolos xigantes que agora ocupan e decoran a fachada do santuario. Oteiza deseñou os famosos 14 apóstolos nun friso situado por riba das portas (a modo de catedral gótica?). Ao coñecer as tallas que estaba a facer Oteiza, as autoridades eclesiásticas piden unha avaliación e a Pontificia Comisión Central para a Arte Sacra de Roma envía un informe no que propón paralizar as obras inmediatamente por ser as figuras aberrantes, brutalistas e contrarias aos preceptos católicos. Os 14 apóstolos, xa tallados en granito, permaneceron na cuneta da estrada que chegaba ao santuario ata que se puideron colocar no ano 1969. Por que Oteiza elaborou (e colocou) 14 apóstolos? Seica cada vez que lle preguntaban daba unha resposta diferente: todos somos apóstolos, porque non caben máis, 14 son os traineros de Orio, ...

En paralelo, Subirachs atopou as críticas feroces e irredentas quizais onde non as esperaba, e tamén noutro templo: nas obras da Sagrada Familia de Barcelona. Fronte ao naturalismo e o o modernismo adorador da natureza de Gaudí, Subirachs aposta pola simplificación de liñas e formas, pola abstracción nas figuras, e tamén polo brutalismo nalgunhas das súas creacións. E iso aínda agora non se lle perdoou.

Subirachs. Ponent, 1962

Subirachs. En essència. Escultura i dibuix, 1952-2002. Sufrimento

El fet decisiu que ens mostra la raó profunda del perquè existeix l'art és la consciència que els humans tenim de la mort. L'art, pel caràcter intemporal de l'obra i pel seu valor metafísic, és el que veritablement s'oposa a la mort. L'ésser humà, davant la tràgica informació que la vida té un límit, es rebel·la i inventa l'art per defensar-se de la desesperació, en un suprem esforç per lluitar amb honor en una batalla perduda per endavant (VVAA. Subirachs. Volums, textures, símbols. Obres de 1953 a 2002. Departament de Cultura, Generalitat de Catalunya, 2003).

Unha das constantes na creación de Subirachs foi a preocupación que sempre tivo polas vicisitudes vitais da humanidade. En concreto por todo aquilo que transcendía sufrimento, paixón.

Por esas razóns tratou e traballou temas moi relacionados con esas constantes. Mesmo as súas xigantescas esculturas para a Sagrada Familia son “doentes”. O mesmo se pode dicir do tema de Ícaro, o humano que pretende chegar tan alto como os deuses. Noutras ocasión é Job, aquel home que soportou os caprichos da divindade. Outra proba das preocupacións existencialistas do artista é que moitas das esculturas, moitos dos corpos humanos que elabora en calquera material, teñen os seus corpos inzados de feridas, de marcas, de sinais de padecemento.

Agora en Subirachs. En essència. Escultura i dibuix, 1952-2002 están algunhas destas pezas, ou deseños e estudos para elas. En Dona negra a muller deitada está adoecida; esa tensión cobra forza ao saberse que esa figura creada en 1951 (plena posguerra) foi un estudo para unha peza grande que se ía chamar Europa, o continente doente, sufridor das barbaries de mediados de século pasado (e outras posteriores que houbo e hai).

Visitar Subirachs. En essència. Escultura i dibuix, 1952-2002 é presenciar unha mostra digna de grandes espazos públicos e tamén coñecer a pluralidade creativa dun artista polifacético, tocado polas musas e mais polos destinos da humanidade.

Lito Caramés

EXPOSICIÓN: Subirachs. En essència. Escultura i dibuix, 1952-2002.

Galería Artur Ramon

ata o 31 de maio de 2024

Subirachs. Imhotep, 1989

[samathy-000]

Figure on the Passion Facade of La Sagrada Familia, Barcelona

Work on the sculpture was started in the 1980s by Josep Maria Subirachs.

#judas iscariot

[taruntravell]

5 Incredible Facts About the Famous Sagrada Familia

The la Sagrada Família is an iconic basilica in Barcelona, Spain, designed by the renowned architect Antoni Gaudí. Its construction began in 1882 and is still ongoing. Here are five incredible facts about this famous landmark:

Architectural Masterpiece: The Sagrada Família is a masterpiece of architectural innovation and complexity. Antoni Gaudí took over the project in 1883 and completely redesigned it, infusing his unique style, inspired by nature and geometry. The basilica combines Gothic and Art Nouveau elements, showcasing Gaudí's vision of a "forest" of stone with its tree-like columns and intricate facades.

Ongoing Construction: One of the most astonishing aspects of the Sagrada Família is its extended construction period. Despite over a century of work, the basilica remains unfinished. Gaudí knew that the project would take a long time to complete and even famously said, "My client is not in a hurry." As of my last update in September 2021, the estimated completion date was set for 2026, but this may have changed since then.

Unique Facades: The Sagrada Família boasts three different facades, each telling a distinct part of the Christian story. The Nativity Facade, facing the sunrise, portrays the birth of Jesus and is the only one completed during Gaudí's lifetime. The Passion Facade, representing the crucifixion, is stark and angular, designed by Josep Maria Subirachs in a more modern style. Lastly, the Glory Facade, which is still under construction, will depict the themes of death, judgment, and eternal life.

Verticality and Towers: The basilica's design emphasizes verticality, with its central spire dedicated to Jesus Christ soaring to a height of 170 meters (560 feet). When completed, it will make the Sagrada Família the tallest church building in the world. In total, the basilica will have 18 spires, symbolizing different figures from the Bible, with the highest one being the central spire.

Gaudí's Burial Place: Antoni Gaudí was so dedicated to the Sagrada Família that he made it his final resting place. After his death in 1926, he was buried in the crypt of the basilica. Visitors can pay their respects to this visionary architect at his tomb, which lies below the nave of the church.

The Sagrada Família continues to be one of the most beloved and remarkable architectural wonders, attracting millions of visitors from around the world each year. Its ongoing construction and unique design elements ensure that it remains a symbol of Barcelona and a testament to Gaudí's genius.

#la Sagrada Família #Sagrada Família

[europeansculpture]

Josep Maria Subirachs (1927-2014)

#Josep Maria Subirachs #sculpture

[apesoformythoughts]

Ecce Homo. Sculptures by Josep Maria Subirachs. La Sagrada Familia, The Passion Façade.

#josep maria subirachs #subirachs #good friday #ecce homo #sculpture

[thatsbutterbaby]

Josep Maria Subirachs

#Josep Maria Subirachs #Josep M. Subirachs #La sombra del otro mar #illustration

[elarafritzenwalden]

Església de Sant Antoni Maria Claret, church Sallent, Bages, Catalonia, Spain; 1967

José Puig Torné, José María Esquius Prat as architects; Josep Maria Subirachs as sculptor; Josep Grau-Garriga as the interior painter

see map | related information 1, 2, 3

via “COAM Arquitectura” 147 (1971)

#architecture #arquitectura #architektur #architettura #església #church #igreja #kirche #església de sant antoni maria claret #jose puig torne #josé puig torné #josé maría esquius prat #jose maria esquius prat #josep maria subirachs #josep grau-garriga #sallent #sallent de llobregat #bages #catalonia #catalunya #espana #spain #spanish architecture