Bazen gözünün önünde olur her şey bütün gerçekliğiyle, buna rağmen neden hala kendini kandırıyorsun? Neden seni sevmediğini,kalbinde yerin dahi olmadığını bile bile devam ediyorsun. Daha ne kadar değersizleşebilirsin onun için, daha ne kadar gururundan vazgeçeceksin. Atlatamıyorsun bazı şeyleri;sana da söylüyorlar doğru olmadığını, kandırıldığını ama sen neden onun ağzından duymadan inanmıyorsun. Al işte söyledi ,izin bile vermedin konuşmasına sırf bi hayalde daha fazla yaşamak için. Nereye kadar bitebilirsin nereye kadar yok olacaksın. İnsan bazen gözünün önündeki yalanı daha çok sever;ihtimal olsa bile sevilebileceğine dair duyduğu umuttan... peki o umut dahi bittiğinde ne oluyor biliyor musun ? Önce idrak ediyorsun sonra kabulleniyorsun ama çok sancılı bir şekilde, tam anlamıyla her şeyi kabul ettiğinde artık hayatında o olmuyor evet ama sende olmuyorsun . Ta ki izleri her şeyinden silinene kadar sonra iyilesebilirsen hayatına devam etmeye çalışıyorsun. Böyle anlatması bile nefesimi kesiyorken atlatması kolay olabilir mi sen karar ver.
Sen herkese zararsın kızım. Kendine zararsın. Şifa olamıyorsun kendine bile, iyileşemiyorsun. Her gece büyüyor yüreğindeki karanlık. Sevilmiyorsun ve sevilmeyeceksin.
iyileşmeye hazır mısınız? Beraber iyileşelim. Neden açtım bu bloğu? Çünkü düşüncelerime sığmıyor artık söylemek, yazmak istediğim sözler. Diğer yandan hem başkalarına hem de kendime yardımcı olmak istiyorum. Kalplerimizin sağlığını göz önün de tutmalıyız. Ruhumuzun sağlığıda bedenimizin sağlığı kadar önemli. İşte sizi kendimle barışmanın ve iyileşmemin yolculuğuna davet ediyorum. Bazen oldu bitti ile bitmiyor çok heveslendiğimiz ama hayal kırıklıklarıyla biten durumlarımız. Hasarlar bıraka biliyor. Ve adım adım, yavaş yavaş yeniden o yaraları sarmamız gerekiyor. Tekrardan hoşgeldiniz, kendinize...