Tumgik
#iç döküş
humahatun · 10 days
Text
Bazen annesinin diktiği kıyafetleri giyenlere denk geliyorum.Aklima annem geliyor annem 23 yaşındaydı goctugunde ama dikis kursuna gitmişti bebekken onun diktiği şeyleri kullanma şansım olmuş.Simdide bana bıraktığı birkaç anısı var kullanmam için bekleyen sandıkta.Kücukken ben bu süreci daha kolay anlatabiliyordum sanki.Simdi hayatımda geleceğime dair gelişmeler olduğu anda ben kenara çekilip annemi istiyorum sadece ve bu yaptığımin son derece yanlış olduğunu farkındayım ne kadar istersem isteyeyim geri gelmeyecek.Benim bunu kabullenmem gerekiyor,benim büyümem gerekiyor.Oyle bı haldeyim ki günler,aylar,yıllar geçiyor ama ben geçmemiş gibi yaşamaya devam etmek için çırpınıyorum.Allahim yanlış düşüncelerimden sana sığınıyorum.Ne olur isyan sayma.. Allah'ım nolur kötü düşünceleri aklımdan atmama yardım et.Ben bu süreci tek başıma geçiremem.Belki bu cümleyi kurarken bile nankörlük yapıyorum evet yanımda annem yok ama beni düşünen onlarca insan var.. Allah'ım herkesin yaptığı iyilikleri görebileyim.Bu süreci kolaylıkla, güzellikle gecirebileyim.
Aslında yazı böyle gitmeyecekti gene tutamadım kendimi.İleride rabbim nasip eder de bir kızım olursa onun için dikiş öğrenmeye ben de niyet ediyorum.Kizimin bununla mutlu olmasına vesile olmak istiyorum.Ben kendi yaşayamadigim ( asla isyanda değilim biliyorum benim için en hayırlısı buydu) anne-kız duygusunu kendi evladımla yaşamaya niyet ediyorum.Ben bu hayatta en çok anne olmayı istiyorum.Belki bu isteğim bir imtihana dönüşür bilemem ama ne yaşarsam yaşayayım en hayırlısı o olduğu içindir buna şüphesiz inanıyorum.Allahim seni çok seviyorum.Sen de beni seviyorsun biliyorum senin sevgini hissetmeyi öğret bana,ben acizim,ben bilgisizim sevgi ne belki onu bile bilmiyorum ne olur beni bana bırakma Allah'ım.Tut ellerimden tut ya rabb.🌺
23 notes · View notes
yorgunkalem0 · 1 year
Text
Annem bugün resmini duvara asmış...... Görünce boğazım düğümlendi biliyormusun? Dedim ki; bu duvarda annanem dedem, babanem ve dedem vardı.. resimleri onlardan kalan bi hatıraydı sadece .. yani ben senin resmini de orada görünceye kadar öyle düşünüyodum. Öyle değilmiş baba!.
Bayram geliyor babam bayram... ama senin resmin duvarda asılı. Duvardaki resmini mi öpücem ben ?! Ellerin yok, bıyık altı gülüşün yok! Sayamıyorum.... hiç bişeyin yok sadece duvarda resmin var baba.
Bunu nasıl anlatabilirim bilmiyorum, nasıl hafifletebilirim inanki bilmiyorum ben.
Babanızın, annenizin veya sevdiklerinizin resmini duvarda görmeden onları sevdiğinizi söyleyin, olabildiğince yanlarında olun. Yoksa duvardaki asılı resimlerine çivi gibi çakılıp kalırsınız.
Ben şimdi daha iyi anlıyorum;
bayram gelmiş neyime......
100 notes · View notes
cirkinkurbagaprenses · 8 months
Text
Başıma iki defa gelen bir olayı anlatacağım; ben zamanında birini seviyorum ilk buluşmamız yaşım küçük ve yalnız buluşmak istemediğim için o zamanlarda ki en yakın arkadaşımdan benimle gelmesini istedim. Sonra bu arkadaşım çocuğa aşık oldu ve oğlanda onu beğenmiş o ikisi yakınlaştı. Arkadaşım beni hiçe saydı (ki ne kadar üzüldüğümü biliyor) bende sessizce aradan çekildim. Yine aradan yıllar geçti ben yine birinden hoşlandım. Aynı sınıftayız. En yakın arkadaşıma anlattım o çocuğu hiç beğenmediğini söyledi. Sınıf belirleme sınavı oldu sınıftan tek başarılı ben oldum başka sınıfa geçmeye hak kazandım ama arkadaşımı bırakmak istemediğim için geçmedim. Sonra sırf yanından ayrılmak istemediğim en yakın arkadaşım benim hoşlandığım çocukla yakınlaştı ve güya bana mesaj attığını sanarak oğlana mesaj attı. Bir gece sabaha kadar mesajlaşarak sevgili oldular. Ve ben bir yıl boyunca o sınıfta yalnız kaldım. Sözün özü ikiside mutlu olamadı. Biri hayatındaki ilk aşk acısını en derinliklerine kadar yaşadı. Diğeri ilişkisi boyunca her gün ağladı. Bunları biliyorum çünkü yaşarlarken bizzat yanlarında olup destek olmuşluğum var. Şu an o arkadaşlarımdan biri evli ama benim için tercih ettiği çocukla değil. Diğer arkadaşımda güya beğenmediği çocuktan ayrılırken yerine yenisini hazırlayarak ayrıldı. Ama onunla da beraber değil şimdi bambaşka bir sevgilisi var. İki arkadaşımda bana ihanet etti ama ben ikisinide bir erkek için silmedim. Ve insanların bana her türlü ihaneti etmesi için açık kapı bıraktım. İşte benim komedi tadında traji komik hayatımdan hikayeler.
18 notes · View notes
yakazakalb · 5 months
Text
Kâbe'nin avlusunda birkaç kere denk geldim. Hatta benden de bi hanım rica etti fotografını çekmemi. Ama öyle bi filtre açmış ki kendisinden %100 farklı bi sima. Tabi çektim kendisine verdim. Ama anlamıyorum bu insanın kendisini kandırmasından başka bişey olabilir mi? İnsan kendisini kandırdıktan sonra kendisine samimi olmadıktan sonra herkesi kandırabilir ve kimseye samimi olamaz.
Günümüzde kendisi ile bağ kuramamış çok insan var.
13 notes · View notes
Text
Birtakım Divane Meseleleri
Eski sevdalara, inceliklere, insan ilişkilerine bunlar için verilen çabaya özeniyorum. Eski şarkıların bile ruha dokunuşu o kadar farklı ki şimdikiler "aşk" adı altında şehvetlerini, ahlaksızlıklarını anlatıp insanın ufkunu, ruhunu daraltıyor. Bu çağa denk gelmeme isyan etmiyorum ama bu çağa uymak zorunda kalıp kirlenmişliklerimden dolayı kendime çok isyan ediyorum. Benliğim kabul etse de ruhum asla kabul etmiyor ve benliğimi sarsıp duruyor. Saatlerce ağlamalarım, uyumaya zorlamalarım sonra baş ağrılarım ve dahi kalp ağrılarım bitmiyor. Özlemlerim, dipsiz bucaksız özlemlerim ansızın gülerken yakalıyor veyahut ağlarken de gülümsetiyor. Bilmiyorum belki de divane oluyorum.
2 notes · View notes
aglayankahkahaa · 5 months
Text
O yağmurun altında 20 dakika boyunca yürüdüm romandaki ana karakter gibi hissediliyordu ta ki fenalaşıp bi köşeye çökene kadar(ciddi anlamda bayılacağımı hissettim).Sonra ne kadar yapayalnız olduğumu bir kere daha iliklerime kadar hissedip yoluma devam ettim.Tak diye böyle anlarda bu hissin gelmesi hiç hoş değil.Ağlamadan günü bitirdiğime şükrediyorum
6 notes · View notes
gunluk · 2 years
Text
Ben istemedim soğuğu, kışı, asık suratı, virane dolanmayı. Mecburiyet ellerime halat gibi dolandı, kaçamadım. Kelimelerimi bile seçmiyorum çünkü konuşmaya gerek duymuyorum. Ansızın olan bir şey de değildi, zamanla beni ele geçirdi.
32 notes · View notes
sadecetukendimm · 1 year
Text
Samimiyetsiz insanlarla arkadaşlık kuramıyorum. Bu kendime koyduğum bir sınır değil. İçimden o insanlara karşı adım atmak gelmiyor, küçükte olsa bir bağ kuramıyorum... Birde oldukları ortamın kabına göre şekil alıyorlar...
15 notes · View notes
kitaplardabulbeni · 1 year
Text
Kırıldığınız bir konuyu konuşmaya çalışınca üçüncü kişilerin size uzatma demeleri sizi dilsiz, kimsesiz bırakıyor. Ciddiye alınmamak, her konuda destek vermeye çalıştığınız insanların size destek vermemesi, kırıyor, üzüyor, bitiriyor. İlk hayalimi paylaştığım o kişi bunu hep öne sürerken daha o hayallerimi okumamış, bir cümlesini bile açmadığını biliyorum, en çok koyanda bu işte. Bir destek bekliyorum, tanıdığım ve beni tanıyan insanlardan.
9 notes · View notes
yorgunkalem0 · 5 months
Text
Benim bu hayatta hiç bir işim yolunda gitmemiştir. Her zaman bir pürüz bir zorlukla olmuştur ve ya gönülsüz.. zoraki.. mecburi...
Halbuki tuhaf olan benim kimsenin işine karışmayıp olacak olan ve olmuş olana müdahale etmeden razı gelmeme rağmen.
Tüm bunlara rağmen ben neden kolayca ya da istekle bir işin içinden çıkamıyorum.
Kendimi bazen görünmez gibi hissediyorum.
Kurban rolüne girmiyorum yanlışlık olmasın.(!) Sorun çıkaran olmamama rağmen görünmezmiş gibi hissediyorum ve bu his her geçen gün çoğalıyor.
Gerçekten yorulduğumu ve herşeye soğuduğumu görebiliyorum..
Peki benim gördüğümü beni yoranlar neden görmüyor?
42 notes · View notes
hurdahasblog · 1 year
Text
Içimde anlamsız bir huzursuzluk, kalbimde bir eksiklik, ruhumda derin bir ızdırap var. Kafamda hiç susmayan düşünceler başımı ağrıtıyor. Dinlediğim müzikler, okuduğum kitaplar etki etmiyor kafamdaki sesleri durdurmaya. Dinlediğim şarkıları sonuna kadar dinlemeye tahammülüm yok. Hiç bir şarkı uymuyor ruh halime. Bulunduğum mekanlar bunaltıyor beni. Açık hava ya da kapalı mekanlar, farketmeksizin boğuyor beni. Nereye gitsem fazlalıkmışım gibi hissediyorum. Odamın duvarları, altında bulunduğum gökyüzü üstüme üstüme geliyor. Kimsesizleşiyorum. Derin bir yalnızlık çukurundayım sanki. Yediğim içtiğim şeylerden tat alamıyorum. Gidecek hiç bir yerim yok. Bu histen kurtulamıyorum. Korkuyorum ama neyden korktuğumu bilmiyorum. Kendimle baş başayken, gürültüsünden başımı ağrıtan düşüncelerim, biriyle konuşmak için oturduğum anlarda, sessizleşiyor. konuşacak bir şey bulamıyorum o insanla. Ne biriyle, ne kendimle anlaşamıyorum. Izdırap içindeyim, ama bir sebep yok, aslında bir çok sebep var ama onlar olamazmış gibi geliyor, çünkü ilk defa hissetmiyorum. ilk defa yaşamıyorum. şuan yaşadığım iyi kötü her şeyi. Yorgunluk değil bu, bitmişlik tükenmişlik bu bende ki. Bazen zihnim boşalıyor bir anda, kalıyorum öyle, ne yapacağımı bilmiyorum. Ben aşamıyorum yaşanılanları.
4 notes · View notes
yakazakalb · 6 months
Text
Baktıklarımı göremiyor muyum artık. Ya da görmek istediklerim baktığım yerde değiller mi?
Bakışıma, baktığıma, gördüğüme, gizlenene, açığa çıkana ... hepsine bir yorgunluk çökmüş. Biliyorum ben yorgunum. Herkes yorgun ...
12 notes · View notes
muptedikul · 2 years
Text
Son zamanlarda sıklıkla karşıma çıkan bir şarkı var. Özellikle şu kısmı " Ben ağlaya ağlaya çıktım sana varmaya, düştüm yollara buldum seni araya araya.."
Hayat hikayelerimize dönüp baktığımızda Rabbimizle kavuşma anımız çoğumuzun böyle değil mi ? Bir şey bulmak isteyip yollara düşüp O'nu bulmadık mı ? Bu hayatın kalbimizi yoruyor oluşundan, insanların anlamıyor oluşundan, kimsesizlik hissinden, dost bulmak isterken, derman ararken, huzuru bulmaya çalışırken ağlaya ağlaya, tökezleye tökezleye en dibi görerek. Yusuf'u kuyularda, Yunus'u balığın karnında, İbrahim'i ateşlerde bir başına bırakmayan bizi de bırakmadı bir başımıza. Şükür secdeleri gerektiren bir buluşma ve kavuşma. Ve inanıyorum, iman ediyorum ki aramakta olduğumda beni aramakta, istediğim de beni istemekte, sevdiğim her neyse oda beni sevmekte...
Elhamdülillah.
12 Ekim Çarşamba
5 notes · View notes
Text
Bir Kabuk Meselesi
Kendini başkalarına kanıtlayacak, gösterecek diye insan binbir çeşit maske takıyor hatta o maskelere o kadar bürünüyor ki etten kemikten parçası oluyor, kendini yitiriyor. Yalan dünyalar, sahte ilişkiler, hissiz tatsız davasız yavan hayatlar... Gün geçtikçe bu insan yapısı dünyaya tahammülüm öfkem dayanılmaz hal alıyorken kimseyi öfkeme kurban etmemek adına kendi kabuğuma çekiliyorum ama bu sefer de darbeyi ben kabuğuma yiyorum. Ben ıstakoz değilim kabuğum tıpkı kaplumbağa gibi hep benimleydi ne büyüdü ne küçüldü ne ayrıldı oysa ki. Darbeler anca daha sert kabuk bağlamamı sağlıyor aslında. Ki asosyalliği tercih eden birçok insan için de bu böyle zannımca. Uzun lafın kısası kaplumbağalar da vardır.
5 notes · View notes
ggeceninhuzuru · 1 year
Text
"Dökmeye niyetim yok içimi, zor sığdırdım zaten."
Cemal Süreya
0 notes