#heerlijk hoe ik nu kan ontdekken wie hier ook nederlands is

[lan-xichens]

I have questions for the props department—

#advance bravely #why is he holding a dutch book #like. how did that get there #what #a dutch book on bird watching no less.... #heerlijk hoe ik nu kan ontdekken wie hier ook nederlands is

[rikopreis]

Oh Deer....Nara, Nara Park en mijn reis naar Hiroshima.

Tijdens mijn laatste dag besluiten Brad en ik om vroeg op te staan en af te reizen naar Nara, waar Nara Park ligt. Nara Park is bekent van alle loslopende, tamme en vriendelijke (niet allemaal trouwens......) hertjes. Het schijnt een hele beleving te zijn......en dat was het ook! 

We springen rond 10:00 in de trein en gaan richting Nara.....dit ligt zo’n 40 minuten van Kyoto af....dus prima te doen als dagtrip. 

Bij aankomst op station Nara lopen we een van mijn kamergenoten tegen het lijf......genaamd France.......een jonge man van 21, zeer vriendelijk, spreekt gebrekkig Engels en heeft een gehoorbeschadiging......waarom zeg ik dat......omdat ik wil meegeven hoe mooi hij was.....ondanks zijn ‘handicap’ is de man alleen op reis in een land waar Engels al gebrekkig wordt gesproken en Frans al helemaal niet.....maar hij geniet! Ik heb diep respect voor hem....daarnaast lopen 2 dames die France net ontmoet heeft.....toevallig zitten zij ook in ons hostel! Brad en ik zijn nog wat verdwaald maar France neemt ons op sleeptouw......we willen namelijk allen 5 hetzelfde zien.....we besluiten om gezellig samen te gaan........we stappen de bus in en ongeveer 5 haltes verder komen we aan op onze bestemming.....Nara Park.

Ze zijn zo facking cute....

That smile......

We besluiten om lekker wat door het park te slenteren....we volgen de menigte en komen onderweg nog veel meer hertjes tegen......dan zien we een kraampje waar je voor 200 yen koekjes kunt kopen voor de hertjes.....we halen een sloot aan koekjes en gaan lekker speels door het park......pas wel op want sommige hertjes zijn helemaal niet zo schattig......ze kunnen bijten, schoppen, kopstoten en aan je trekken.......maar wij zijn met drie ‘grote/sterke’ mannen dus wij niet bang......alhoewel Brad en ik toch wat keer als 2 meisjes weg hebben moeten rennen hahahah....

Zoals dit.....RUN!!!!

Gelukkig waren de meeste gewoon netjes opgevoed.....de hertjes dan....en konden we met alle liefde de beestjes aaien en voeren

Direct mijn mond gewassen met alcohol......weet jij waar die beesten allemaal komen...;) 

Om op te vreten!! 

In het park vinden we een vijver.....en we besluiten om even een kijkje te nemen......even weg van alle toeristen......het is lekker rustig......alleen locals. 

Meneer zat even lekker te genieten van zijn sushi en een goed boek!

De vijver met in het midden een dock......niet heel veelzeggend maar voor het idee..

Na het park besluiten we om weer eens een tempel te bezoeken.....jawel...nog een tempel......je wordt op een gegeven moment toch wel een beetje tempel moe.....maar deze tempel schijnt prachtig te zijn aangezien die kolossaal is en er staat een facking grote boeddha binnen......de tempel ligt 8 minuten lopen vanaf het park.....we besluiten om eerst even een bakkie te doen ergens.....we eindigen in de Starbucks....ja...ook hier zijn hipsters......maar de koffie + het broodje was heerlijk! Het is zo bizar......als je in Nederland van die voorverpakte sandwiches haalt weetje eigenlijk al dat het gewoon troep is......maar hier in Japan.......holy shit.......zo facking vers.......maar dat komt omdat de Japanners eten heeeeeeel serieus nemen.....ik haal ook regelmatig (misschien wel verslaafd) spicy crispy chicken bij de 7-eleven......goedkoop en gruwelijk lekker....tip voor als je even op je centjes moet letten.

We komen aan bij onze bestemming....we zien een lang pad met aan weerzijdes winkeltjes/kraampjes......en natuurijk lopen hier ook de herten lekker rond te banjeren.

De locals zijn de herten eigenlijk spuugzat hahah.....ze lopen telkens naar de kraampjes om eten te bietsen......dan zie je weer een Japans vrouwtje rennen: shoe, shoe met schoppende beweging haha 

Aan het eind van dit pad ligt de tempel....ik heb tijdens deze dagtrip te weinig foto’s genomen....ik was te druk met externe factoren zoals: Brad, de meiden en France......totaal niet handig......maar dat kom ik nu pas achter......het is belangrijk voor mij om mijzelf te vinden tijdens deze reis.......of iig......ik heb mijzelf al gevonden.....nu moet ik alleen leren om dit te accepteren zodat ik volledig kan ‘zijn’......dat ik ik ben........en niet de gedachtes die door mijn hoofd dwalen....bezig zijn met wie ben ik als, of wie ben ik dan.......maar gelukkig heb ik dat besef en kan ik weer stapjes vooruit nemen....en begrijp me niet verkeerd....het is was super gezellig met iedereen....zijn 1 voor 1 super leuke en lieve mensen.....maar ik moet meer naar de kern.....nah ja.......verder met mijn trip.

Bij aankomst van de ingang van de tempel heb je 2 keuzes: 1 alleen boeddha hal, 2 boeddha hal en museum......we kiezen voor 1 want we hebben allemaal niet echt trek om door een museum te slenteren.....we lopen al de hele dag en we zijn behoorlijk versleten. 

Direct vanuit de ingang tref je de tempel! Hij is gigantisch....toch wel spijt dat ik niet meer foto’s heb genomen...

Bij binnenkomst van de tempel de gigantische boeddha’s.....het zijn er 3 in totaal

Na een rondje tempel zijn we doorgegaan naar huis.....het is 16:00 en we zijn aardig gesloopt......de dagen slenteren en de nachtelijke avonturen gaan langzaam zijn tol eisen...we gaan lekker in het hostel wat eten en drinken en we zien dan wel wat de avond ons brengt.......ik schrijf mijn voorgaande blog en drink wat biertjes met Brad.......dan loopt er een man langs mij heen.....ik groet hem....en hij mij.....we hadden elkaar al eerder gezien.....hij komt uit Argentinië.....hij is 40 jaar oud en reist voor 2 weken alleen door Japan......ik ga wat roken en geeft vriendelijk aan dat hij graag met mij mee gaat......we staan buiten heerlijk wat te roken en praten over onze reis......we nemen nog wat biertjes en sigaretten waarop plotseling hij zegt: jij hebt zo’n goede energie daarom ben ik hier nu met jou.......en dit zeg ik niet om veren in mijn reet steken.......ik wil hiermee zeggen dat alles valt en staat met bepaalde energie levels......ik voelde namelijk precies hetzelfde bij hem......zo’n klik.....prachtig om mee te mogen maken....hoe slecht je soms over jezelf kan denken en dan plots komen dit soort personen op je pad die al die gedachtes wegvagen......pure vertrouwen hebben......niet eens weten wie de persoon is maar je weet dat het goed zit.......we knuffelen elkaar en we nemen afscheid......Marian - zo heet hij - moet namelijk de volgende dag weer om 06:00 op....hij heeft mij wat levensadvies gegeven en we hebben insta uitgewisseld....ik ga deze man nog eens zien of spreken......zo niet....ook goed.....Brad en ik gaan nog met een paar andere naar de Hub (kroeg die totaal uit Engelse sferen bestaat, alsof je Engelse pub in loopt) We maken het niet te laat en we gaan naar bed....we ontbijten de volgende dag samen en nemen afscheid....Brad naar Tokyo ik naar Hiroshima....Brad ga ik ook nog zien/spreken.....het is een mooie man! 

Ik ben nu in mijn hotelkamer in Hiroshima....ik kom net heerlijk uit bad en heb mijzelf in een Japanse pyjama gehesen.....ik ben volledig in rust en mijn gedachtes zijn te overzien.....geen drukte.....ik ben begonnen aan het boek: De kracht van het Nu, van Eckhart Tolle.....ik heb dit boek mogen krijgen van een bijzonder persoon die ik pas heel kort ken (paar maanden) maar mij al heel dierbaar is. Ik heb nu 30 pagina’s gelezen maar het grijpt mij nu al.......hij schrijft precies over de struggles die ik nu onderga.......het is rustgevend om te lezen dat ik niet alleen ben met al deze gedachtes.....ongecontroleerd en bangmakend op zijn tijd.....ik ga lekker nog een sigaret roken......morgen ga ik lekker de hele dag Hiroshima ontdekken......ik spreek jullie later.

Dikke kus 

Rik op Reis

#nara #narapark #photo #photoblog #photography #canon #japan

[bookaliciousjourney]

In maart schreef ik een artikel waarin ik 9 aanraders gaf in Kobo Plus. Inmiddels las ik alweer veel boeken via deze dienst en daarom leek het mij wel weer eens tijd voor een nieuw lijstje met aanraders. Bovendien kun je sinds de zomer ook een abonnement inclucief luisterboeken afsluiten bij Kobo Plus. Hoewel ik eerst echt dacht dat luisterboeken niks voor mij zouden zijn, ben ik blij dat ik het toch een kans heb gegeven, want zo af en toe kan ik best genieten van een luisterboek. Daarom geef ik naast een gevarieerd overzicht van ebooks, ook twee aanraders die (voorlopig) alleen als luisterboek via Kobo Plus beschikbaar zijn.

1. Verkikkerd-reeks – Lisette Jonkman

Lucy verheugt zich op een studententijd zonder haar ouders en hoogbegaafde zusje. Tot haar grote afschuw komt ze terecht op de campus, in een huis vol nerds. Denk maar niet dat ze ook maar iets met haar huisgenoten te maken wil hebben! Vooral niet met die lange, blonde jongen die twee kamers verderop woont. Waar kent ze hem toch van? En waarom krijgt ze het zo warm van hem? Ze valt toch zeker niet op nerds

Dat ik fan ben van Lisette Jonkman is niet echt een verrassing meer. Ik schrijf hier op de blog vaak enthousiast over haar boeken en dat is niet zonder reden, want ze zijn stuk voor stuk geweldig. Sowieso zitten ze vol humor, maar ze is ook zeker niet bang om wat ingewikkeldere onderwerpen aan te snijden. De hele Verkikkerd-serie is te lezen via Kobo Plus.

2. The Renegades-serie – Rebecca Yarros

Het eerste deel van Rebecca Yarros’ Renegades-serie, “Wilder’, gaat over Leah. Zij krijgt de kans om een jaar lang te studeren aan boord van een cruiseschip dat de hele wereld over vaart. De enige voorwaarde? Een medestudent bijles geven en zorgen dat hij ook slaagt. Dat dit makkelijker is gezegd dan gedaan, blijkt al snel als ze haar leerling ontmoet. Paxton Wilder is ongelofelijk aantrekkelijk, en ongelofelijk niet bezig met studeren. Wilder maakt deel uit van een stuntteam, de Renegades, en dat is voor hem het enige wat telt. Ervoor zorgen dat hij zijn studie serieus gaat nemen zal haar dus behoorlijk wat moeite kosten. Maar misschien heeft hij haar ook wel wat te leren.

Wilder, Nova en Rebel, de namen van drie leden van het Renegades-team en de titels van de boeken in de gelijknamige serie. Deze New adult-serie van auteur Rebecca Yarros is een echte aanrader als je houdt van verhalen over romantiek, actie en die zich op verschillende plekken op de wereld afspelen. De serie speelt zich namelijk af op een cruiseschip waar studenten de wereld over reizen en ondertussen ook nog studeren. Ideaal toch, zo maak je tijdens het lezen een hele wereldreis.

Recensie | Wilder (The Renegades #1) – Rebecca Yarros

3. Mijn belofte aan jou – Colleen Hoover

‘Mijn belofte aan jou’ van bestsellerauteur Colleen Hoover gaat over Quinn en Graham, die elkaar ontmoeten wanneer ze ontdekken dat hun partners een affaire met elkaar hebben. Zes maanden later krijgen ze zelf een relatie. Dan gaat deze roman fast-forward naar zes jaar later: de relatie van Quinn en Graham kent ook hobbels. Hoe perfect hun liefde ook is, het zijn allebei mensen, en mensen zijn niet perfect. Hun belofte aan elkaar komt onder druk te staan. Maar van breken is geen sprake, als het aan Graham ligt.

Nog een New Adult aanrader en dat is een boek van één van mijn favoriete auteurs: Colleen Hoover. Hoewel ik al veel boeken van haar las, vind ik bijna elk boek van haar hand weer geweldig en Mijn belofte aan jou was daarop zeker geen uitzondering. Ook in dit boek weer zij een lach en een traan weer goed te combineren en hoewel ik dit zeker niet haar beste boek vind, heb ik zeker weer genoten van het lezen ervan.

Recensie | Mijn belofte aan jou – Colleen Hoover

4. Lampje – Annet Schaap

Dit is een verhaal over de zee. Over geheimzinnige zeewezens en woeste piraten. Over het Zwarte Huis van de Admiraal, waarvan ze zeggen dat er een monster woont. Over een grijze vuurtoren op een eiland dat nog net vastzit aan het vaste land. Over Lampje, de dochter van de vuurtorenwachter, die iedere avond de eenenzestig treden beklimt om het licht aan te steken. Over een stormachtige avond, waarop de lucifers op zijn en alles misgaat. Maar vooral over dapper zijn en meer kunnen dan je ooit had gedacht.

Ook kinderboeken zijn vertegenwoordigd in Kobo Plus. Leuk voor de jongste lezers over ons of voor de niet meer zo jonge lezers die af en toe graag in een kinderboek duiken. Lampje is wat dat betreft echt een aanrader. Het is een prachtig beeldend verhaal vol met mooie zinnen over een dapper meisje dat met monsters in aanraking komt. Een echt aanrader om te lezen voor jong én oud.

Recensie | Lampje – Annet Schaap

5. Dert13n – Steve Cavanagh

In de sensationele thriller Dertien, de internationale doorbraak van Steve Cavanagh, beslissen dertien juryleden over het lot van de veroordeelde Robert Solomon. Het beroemdste koppel uit Hollywood had de wereld aan hun voeten. Nu wordt Hollywoodster Robert Solomon aangeklaagd voor het vermoorden van zijn prachtige vrouw. In het proces van de eeuw wil de verdediging slechts één man in hun team: advocaat en voormalig oplichter Eddie Flynn. Alles wijst erop dat Robert schuldig is, maar tijdens het proces begint Eddie daaraan te twijfelen. Wat als de echte moordenaar helemaal niet terechtstaat? En wat als de moordenaar een van de juryleden is?

Thrillers zijn goed vertegenwoordigt in Kobo Plus, dus als thrillerlezer zit je eigenlijk altijd goed bij deze dienst. Een van mijn favoriete die ik dit jaar las, was Dert13n van Steve Cavanagh. De setting waarin het zich afspeelt is origineel en bovendien zat er continu spanning in het boek. Ook weet je als lezer aan de ene kant heel veel en aan de andere kant heel weinig en is het einde van het boek dan ook een complete verrassing.

Recensie | Dert13n – Steve Cavanagh

6. ‘t Hooge Nest – Roxane van Iperen

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn de twee joodse zussen Janny en Lien Brilleslijper actief in het verzet in Amsterdam en Den Haag. Als het net zich rond hen begint te sluiten, moeten ze onderduiken. Ze komen terecht in ‘t Hooge Nest, een villa verscholen in de bossen van ‘t Gooi. Spoedig zal het huis onder hun leiding uitgroeien tot een van de grootste onderduikadressen in Nederland. Terwijl de laatste joden in het land worden opgejaagd gaat het leven van enkele tientallen onderduikers zo goed en kwaad als het gaat door, pal onder de neus van nsb-buren en nazikopstukken. Als het einde van de oorlog in zicht is wordt het Nest verraden en de familie Brilleslijper belandt met het laatste transport in Auschwitz, samen met de familie Frank.

Boeken over de Tweede Wereldoorlog zijn er voldoende, maar een boek zoals ‘t Hooge Nest las ik nog nooit. Hoewel ik aan het begin heel erg moest wennen aan de schrijfstijl, kon ik die snel omarmen en ging ik echt helemaal op in het verhaal van de zussen Brilleslijper. En hoewel je weet hoe het gaat aflopen, hoop je toch met de onderduikers mee dat ze niet ontdekt worden.

Recensie | ‘t Hooge Nest – Roxane van Iperen

7. Echte vrouwen krijgen een kind – Liesbeth Smit

Ze woont alleen, samen met haar twaalf katten. Ze draagt grijze, vorme¬loze kleding. Naar moeders werpt ze woedende blikken. En aan kinderen heeft ze al helemáál een grondige hekel. Ontmoet “de kinderloze vrouw’. Of: zoals veel mensen haar nog altijd zien. In Nederland krijgt ongeveer 1 op de 5 vrouwen geen kinderen. Dat heeft verschillende en zeer persoonlijke oorzaken, van gewenst tot on-gewenst, tot iets daartussenin. De stilte rondom hen is oorverdovend, omdat de meerderheid nu eenmaal wél een kind krijgt. Dat is natuurlijk prima – met kinderen is niets “mis’. Maar intussen is de maatschappe¬lijke nadruk op het moederschap enorm. En weten we eigenlijk maar weinig over al die vrouwen voor wie het leven er heel anders uitziet. In Echte vrouwen krijgen een kind beschrijft niet-moeder Liesbeth Smit hoe het is om als vrouw anno nu géén kinderen te hebben. Hoe ga je om met (impliciete) verwachtingen van jezelf en je omgeving? Waarom vinden we het moederschap zo vanzelfsprekend, en zijn “vrouwelijkheid’ en “moederschap’ zo onlosmakelijk met elkaar verbonden? En hoe kun je als vrouw zonder kinderen wel degelijk een rijk leven leiden?

Ook non-fictie is te lezen via Kobo Plus. Het is een genre dat ik niet zo vaak lees, maar zo af en toe komt er een titel voorbij die meteen mijn aandacht trekt. Echte vrouwen krijgen een kind was zo’n titel en ik kan dit boek alleen maar heel erg aanbevelen om te lezen. Een boek interessant voor alle vrouwen of je nu moeder bent of niet, want er zitten een hoop herkenbare zaken in.

Recensie | Echte vrouwen krijgen een kind -Liesbeth Smit

8. Zonder mij – Dani Atkins

Maddie heeft alles wat ze zich kan wensen: een heerlijk leven, een goede relatie, ze is net zwanger en gaat trouwen. Maar dan is door een noodlottig ongeluk opeens alles anders. Zes jaar later ontwaakt Maddie uit een coma. Langzaamaan wil ze voorzichtig haar leven weer oppakken, maar hoe doe je dat als voor jou alles in een oogwenk veranderd is terwijl voor iedereen die je kent het leven zes jaar lang is doorgegaan?

Van Dani Atkins las ik eerder al Versplinterd en die vond ik niet zo. Ik besloot haar een tweede kans te geven met Zonder mij, omdat ik wel heel veel goede recensies over dit boek voorbij zag komen. Wat ben ik blij dat ik die tweede kans heb gegeven, want dit boek was echt heel erg goed. Ik leefde zo mee met alle personages tijdens het lezen en ik wilde maar doorgaan om te weten hoe het zou eindigen. Helaas was het einde niet helemaal mijn ding, maar alsnog vind ik dit boek een enorme aanrader.

Luisterboeken

9. De kleine Bakkerij aan het strand – Jenny Colgan

In De kleine bakkerij aan het strand van Jenny Colgan staat het leven van Polly Waterford op zijn kop. Haar relatie is op de klippen en haar bedrijf is ook nog eens failliet. Kortom, ze moét weg. Ze komt terecht op Mount Polbearne, een klein schiereiland voor de kust van Cornwall, in een appartement boven een verlaten winkel. Om haar zinnen te verzetten begint ze met het bakken van brood, dat al snel meer dan een hobby wordt. Lees en leef mee met Polly die tegen wil en dank vriendschap sluit met de lokale bevolking, met vallen en opstaan haar leven weer richting geeft en bovendien valt voor een wel heel schattige huisgenoot die door het raam naar binnen komt waaien: de papegaaiduiker Neil.

Jenny Colgan schrijft fijne boeken. Aangezien één van haar recenst vertaalde werken De kleine bakkerij aan het strand wel al te luisteren was via Kobo Plus, maar niet te lezen, gaf ik dit boek de kans als luisterboek. Ik moest er eerst wel even inkomen, maar wat is dit weer een heerlijk feelgood boek, inclusief een heel schattig “huis”dier.

Recensie | De kleine bakkerij aan het strand – Jenny Colgan

10. De zeven zussen – Lucinda Riley

Na de plotselinge dood van hun vader komen Maia en haar zussen bij elkaar in hun ouderlijk huis, een prachtig landhuis aan het Meer van Genève. De zussen werden als baby door Pa Salt geadopteerd en krijgen na zijn dood allemaal een brief met een mysterieuze verwijzing naar hun afkomst. Maia’s verleden brengt haar naar Rio de Janeiro. Daar aangekomen probeert ze met de weinige aanwijzingen die ze heeft haar achtergrond te ontrafelen. Het voert haar tachtig jaar terug in de tijd, naar de bouw van het wereldberoemde Christus de Verlosser-beeld én de roerige jaren twintig in Parijs. Slaagt zij erin haar ware identiteit te achterhalen?

De zeven zussen zijn een echte hype waar ik aan de ene kant heel benieuwd naar was, maar ik was ook wel wat bang dat ze tegen zouden vallen. Ik was eigenlijk aan het wachten of de boeken ooit in Kobo Plus zouden komen en toe zag ik dat alle delen te luisteren waren. Ik ben inmiddels het eerste deel aan het luisteren en hoewel ik dus nog niet echt kan zeggen of ik de serie echt een aanrader vind, vond ik dat deze populaire boeken niet in dit lijstje mochten ontbreken.

Dat waren mijn aanraders tot nu toe. Over een tijdje vast weer een nieuw lijstje, want ik geniet nog steeds van het lezen via Kobo Plus en dus zullen er zeker weer nieuwe aanraders voorbij komen.

10x Aanraders Kobo Plus In maart schreef ik een artikel waarin ik 9 aanraders gaf in Kobo Plus. Inmiddels las ik alweer veel boeken via deze dienst en daarom leek het mij wel weer eens tijd voor een nieuw lijstje met aanraders.

#&039;t hooge nest #aanraders #boeken #de kleine bakkerij aan het strand #de zeven zussen #dert13n #echte vrouwen krijgen een kind #kobo plus #lampje #mijn belofte aan jou #The renegades #verkikkerd

[vetopreis]

Unpredictable week 2

Week 2 vloog werkelijk alle kanten op. Na de vrije zondag heeft mijn lijf maandag weinig zin om weer aan de slag te gaan. De dag gaat relatief traag. Gelukkig verdwijnt dat gevoel op dinsdag, terwijl mijn medestudenten juist die mondayblues op dinsdag ervaren;) daarna voel ik me fit en energiek en heb ik volop genoten van de lessen, maar ook zeker van de omgeving hier. Wat een heerlijke plek om in ondergedompeld te worden! Langzaam beginnen vriendschappen te ontwikkelen en ontstaan eerste plannen om volgend jaar een bezoekje te brengen aan twee van hen. Later in de week krijg ik last van mijn darmen, dit had ik eigenlijk al eerder verwacht. Helaas houdt het al een paar dagen aan, maar wel op zo’n manier dat ik gewoon uitstapjes kan maken en ik voel me ook niet ziek. Friday is wederom cryday, maar vooral zaterdagochtend is hard. Mijn lijf, vooral mijn eigenwijze schouders hebben we een lesje geleerd. 

Hoe zuur de pijn op dat moment, hoe waardevol als ik er op terugkijk; ik weet nu hoe ik aan deze zwakkere plek kan werken. Dat is zoveel waard. Toen ik zaterdagmiddag een asana deed die ik ken van voor mijn reis schrok ik van de progress die ik heb gemaakt! Ik kan ineens met gemak zo 15cm verder dan voor deze reis, wat ontzettend gaaf hoe twee weken dat hebben veranderd. Wat dat betreft is het hier echt zoals ik had gehoopt; een hobbelige, opgaande weg naar verbetering en verandering. Ik leer ook dat iedereen letterlijk zijn eigen reis heeft en leer me vooral te richten op mijn eigen energie, ik heb genoeg aan mezelf ;) Volgens het Hindoeïsme en karma gebeurt alles met een reden en of ik dat nu wel of niet geloof, het maakt accepteren in ieder geval makkelijker. De vriendin uit Nederland met wie ik zou rondtrekken heeft namelijk out of the blue besloten naar huis te gaan. Dat betekent dat ik alleen ga, want ik wil echt meer van het bijzondere India zien. Dat is even slikken en ik heb het snel kunnen ombuigen in iets positiefs. Nu kan ik het volledig mijn eigen reis maken, wat een jaar geleden oorspronkelijk ook was wat ik wilde. Ik zal gaan ontdekken of het reisvirus me daadwerkelijk zal besmetten en heb er enorm zin in. Daarom ben ik nu, met hulp van anderen, aan het regelen dat dit op een veilige manier kan. So no worries, I'll be fine. In de volgende blog heb ik denk ik meer duidelijkheid over het hoe en wat, I'll keep you posted.

Zondag staan we om 4:00u op, dat gaat verrassend soepel. We gaan met de hele groep de zonsopgang bewonderen. Een taxi brengt ons naar de top van een berg, de rit duurt een uur en is best heftig. Vier man op de achterbank en vier man achterin. Maarliefst vijf mensen worden ziek. Twee van hen zo erg dat we een paar keer stoppen om ervoor te zorgen dat ze niet overgeven in de taxi. Doordat we regelmatig stoppen vraagt onze teacher zich hardop af of we het moment suprême gaan missen, het wordt steeds lichter. Ik ben denk ik niet zo slim, want als we eenmaal aankomen begin ik veel te energiek aan de massale trappen. Ik vind het echt iets voor mij om het dan toch te missen en stap al hijgend stevig door. Eenmaal boven aangekomen is het volledig licht, maar ik ben op tijd! Ik wist niet dat het al zo licht zou zijn zonder dat de zon daadwerkelijk ‘op’ komt haha. Het uitzicht is nu al prachtig! 

Het duurt ongeveer nog een kwartier voordat het zover is en ik moet lachen om mijn lichte paniek van een paar minuten geleden. Ik heb nog nooit een echte zonsopkomst gezien, maar nu weet ik dat dit zeker niet de laatste is. Wat is dat mooi! Het voelt heel bijzonder, terwijl m’n hoofd weet dat dit elke dag gebeurt. 

Ook bezoeken we iets wat een tempel moet voorstellen en krijg ik een stip op mijn voorhoofd. De terugweg is nog net wat heftiger, maar het was het 100% waard. Daarna ga ik met mijn lievelings Asian op pad om nieuwe routes in de buurt te ontdekken. Zij is iemand bij wie ik heerlijk relaxed mezelf kan zijn. 

Ik kan India natuurlijk niet waardig verlaten zonder foto met een heilige koe, dus die hebben we ook afgetikt haha. Na de lunch vertrek ik naar de ashram waar The Beatles in 1969 verbleven. Zo'n 18 maanden hebben ze zich ondergedompeld in het bijzondere leven hier en mediteerden veel. Hier schreven ze de nummers voor the White album en Abbey Road. Ik had vooraf expres niet opgezocht wat ik kon verwachten. India is trouwens grappig. Op zo ongeveer het enige bord wat in de ashram te vinden is staan de entreeprijzen gedrukt. Indians 130 Roepies, Foreigners 600 Roepies, hahaha. Dat is omgerekend trouwens nog geen €10. Nu zou ik denken dat ze voor die prijs daadwerkelijk iets hebben opgeknapt of bewegwijzering oid hebben verzorgd, maar dat is naïef. De ashram is jarenlang vrij toegankelijk geweest en deels verwoest door de natuur. Daarnaast hebben kunstenaars hun creativiteit de vrije loop gelaten. Die combinatie maakt de sfeer echt fantastisch. Bomen groeien door gebouwen heen en kunst is soms heel zichtbaar of juist verstopt. Fantastische plek voor filmopnames. 

Ondertussen is het ook oppassen, want je loopt op trappen die het zomaar kunnen begeven en kan balkons en daken van gebouwen op zonder railing. 

Als je er ooit in de buurt bent, dan raad ik deze plek aan, ik zou er dagen kunnen ronddwalen. Ik heb zoveel te vertellen, maar genoeg voor nu! Namaste. Liefs Yvette

[keesenyvonnaardezon]

32 In ieder stadje een ander matje.

We zoeken een camping met zwembad en vinden er een in Katowice. 80 km naar het zuiden. Het is over de 30 graden, en met onze erko (elk raam kan open) is het te doen, zolang we rijden tenminste.

Op internet zagen we al dat het een vier sterren camping is en we verwachten een beetje meer te moeten betalen. Als we de prijzen op het bord van de receptie zien, reken ik uit dat het veel goedkoper is dan alle andere campings die we hebben gehad. Het is een supercamping met ruime plaatsen en een mooi zwembad. Het enige minpuntje is dat hij nogal dicht bij de grote weg ligt, en ondanks de geluidsschermen dringt het verkeerslawaai, vooral de sirenes van hulpdiensten tot in bed door. De camping is prachtig gelegen, bij een recreatieplas, met fietsroutes door de bossen en parken en een groot winkelcentrum op loopafstand.

Het duurt nog een week tot onze jongste zoon, mijn professor, voor zijn werk naar Warschau komt, daarom maken we een plan om de stadjes te bezoeken die volgens het boekje over Polen niet gemist mogen worden. Te beginnen met Skala in de Poolse Jura. Daar zijn we al geweest, maar dat kasteel wat daar ligt bij de knots van Hercules hebben we nog niet bezocht. We rijden er op zondag heen. Misschien een verkeerde dag, vorige week was er niemand, maar nu staan de parkeerplaatsen vol en de man met het gele hesje wijst naar een weg omhoog. 1 kilometer zegt hij. Wij rijden de steile weg door het bos en komen op de top van de heuvel bij een boerderij, die parkeerplaatsen verhuurt. Je kan er ook overnachten voor een prikkie en goedkoop forel eten en bier drinken op het terras. Wij voelen ons alsof we met ons neus in de boter zijn gevallen. De weg door het bos naar het kasteel is nagenoeg vlak, omdat we achter het kasteel zijn beland. Het is ook maar 500 meter volgens het bord.

Het kasteel is pas klaar en opengesteld na een grondige renovatie. We bezoeken de tentoonstelling van prachtige relikwieën en meubels en schilderijen uit alle tijden. Voor je de zalen betreedt, moet je plastic of overschoenen over je straatschoenen aan. Er staan ook meubels uit Nederland en schilderijen van Hollandse meesters. Ik had alleen nog niet van ze gehoord. Ik ben geboren in de Schilderswijk en ken veel schilders namen, maar hier zijn ze kennelijk zo verbasterd dat ze niet te herkennen zijn. Jammer dat je niet mag fotograferen. In elke zaal staat een vrouw heel goed op te letten. Ik schiet stiekem toch een plaatje met mijn telefoon, maar heb direct een boze dame voor mijn neus. No foto's bijt ze me toe. Ze had het via een spiegel gezien. Ook de geplastificeerde catalogus van de dingen die je ziet, moet je weer inleveren bij het verlaten van de exhibitie.

Op de minicamping op de boerderij zijn nog wat tentjes bijgekomen, Er is nog een camperplekje over.

Wij zijn het eerste op van de hele camping en gaan wat wandelen langs de andere boerderijen. Hier en daar staat een huis wat nooit is afgebouwd. Dat zie je veel in Polen. Ze gaan in het buitenland werken tot ze genoeg geld hebben om het af te maken en er in te gaan wonen. Het is ons wel opgevallen dat je hier weinig of geen armoede ziet. In de steden zit soms een bedelaar op een plek waar veel toeristen komen, maar dat zagen we in Zweden en Finland ook.

Yvonne rust niet tot ze alle dieren in de wei heeft gefotografeerd. Zo, op naar het volgende stadje. Kielce.

We komen hier op maandag en de musea die we willen bezoeken zijn gesloten. Bij het speelgoedmuseum staat het hek naar de binnenplaats wel open, kinderen kunnen daar spelen en een ijsje kopen. Wij maken gebruik van het toilet en eten een ijsje bij de juffrouw, die ons duidelijk maakt dat het museum dicht is. En morgen, Tomorrow? Vraagt Yvonne. Ze knikt heftig van yes. Komen we morgen terug. We hebben al een mooi overnachtingsplekje bij het stadion gezien, met wc's.

Nu eerst een barbier om mijn baard en haar te snoeien. We lopen het oude centrum door en ontdekken niet alleen een kapper, maar ook een gezellig marktplein vol terrassen, een bisschoppelijk paleis een mooie kathedraal en heerlijke parken met bustes van kunstenaars uit de hele wereld. Zoals George Gerswin, Ingmar Bergman, Charlie Chaplin, John Lennon, Dali, Picasso maar ook Jimmy Hendrix en Marilyn Monroe. Deze laatste mag je zeker buste noemen.

We gaan de Haarstudio voor Damski en Meski binnen. Er staan twee kappersstoelen. Op de rechter is een meisje het haar aan het doen van een jongetje. Zijn broertje zit op de bank op zijn beurt te wachten. De vader is in een luidruchtig gesprek met de vrouw die achterstevoren in de linkerstoel zit. Ze kijkt verstoord vragend naar ons. Ik wijs op mijn hoofd en baard  en houd mijn duim en wijsvinger 2 mm van elkaar. Zuchtend staat ze op en gebaart terwijl ze het gesprek met de man voortzet dat ik moet gaan zitten. Yvonne neemt plaats op de bank naast het broertje. Ze probeert aanwijzingen te geven aan de kapster, wat kennelijk niet op prijs wordt gesteld. Ik zie in de spiegel dat ze misnoegd in het Pools ratelt dat het ook nooit goed is, en dat zij heus wel weet hoe je moet knippen en scheren en daar heeft ze een echtgenote van het slachtoffer uh klant niet voor nodig. Tenminste.. dat maak ik er uit op. Ze ruikt naar sigaretten. Niet alleen haar adem maar ook haar handen en kleren. Ze is best wel een tijd met me bezig, terwijl ze blijft kletsen met de vader van de knulletjes die door het meisje van een modern, lang van boven en geschoren opzij, kapsel worden voorzien. Er is maar één tondeuse, dus het meisje moet steeds wachten tot de rookverslaafde kapster met mij klaar is. Dan worden mijn oren geschoren. Yvonne vindt achteraf dat ze mijn wenkbrauwen ook wel had mogen doen. Ik vraag na afloop wat ze van mij krijgt en versta het antwoord niet, dus geef ik een biljet van 100 PLN. Ze gaat naar achter en ik krijg 80 PLN terug. €5 euro is niet duur vind ik en het voelt nog prettig aan ook.

We brengen de avond door op een terras van de Rynek. Rynek is marktplaats, elk dorp en stad heeft er één. We krijgen een halve liter bier voor 6 PLN, €1,50 euro. We willen ook nog een kebab voor 7 PLN, maar die komt alleen voor op de neonreclame niet in het echt. De goedkoopste is 16 PLN.

Als we teruglopen naar het stadion waar de auto staat blijkt de rest van de stad verlaten. Er is niemand meer op straat. We staan naast een groot leeg parkeerterrein en dan kan je er op wachten dat de jeugd met hun opgevoerde auto's daar hun banden willen laten verbranden door donuts te draaien en driftend de bochten veel te snel te nemen. Hoe harder het giert hoe mooier. We zijn het wel gewend, Het is overal het zelfde.

De volgende dag gaan we weer lopend naar het speelgoedmuseum. We komen langs de kathedraal naast het bisschoppelijk paleis. Het is Mariahemelvaartdag en er is een mis bezig. Gelovigen zitten zelfs buiten op hun knieën, waar uit kleine luidsprekerboxjes een verrassend goed geluid te horen is van preek en gezang. Overal lopen mensen in zondagse kleren. De vrouwen hebben allemaal een klein bosje bloemen bij zich. Het museum is weer gesloten. Op het plein zijn militairen een show aan het opbouwen. Het valt me op dat het Poolse leger tegenwoordig Amerikaanse Humvee's gebruikt. Een zeer brede lage Jeep. Maar ook de Star een Russisch vrachtautootje.

We wachten niet tot de parade gaat beginnen, maar gaan op weg naar het volgende Poolse hoogtepunt. Sandomierz.

Een stadje aan de Wisla, de rivier die door heel Polen stroomt. De oude stad van Sandomierz is ommuurd. Je kan er alleen door een poort in. Het zijn maar een paar straatjes rondom de Rynek en aan het eind bij de rivier staat een kathedraal of Basiliek van Maria. Massa's toeristen lopen in rijen door de straatjes naar de kerk en weer terug. Valkenburg in het hoogseizoen is er niets bij. Maar ja het is een nationale feestdag en het is prachtig weer. Veel tentjes waar je ijs of wafels kan kopen. Wij nemen dit keer een wafel met vruchten en slagroom. Heerlijk.

Er is nog één stad die we volgens het boekje niet mogen overslaan. Dat doen we ook niet. Op naar Lublin.

Het is al laat als we de stad binnen rijden. De grootste stad in het oosten van Polen. Er is aan de rechterkant een Tesco Extra. Deze supermarkt kennen we als een geweldige winkel waar je alles kan kopen, van motorolie tot vliegengordijn, je kan je auto wassen (hard nodig) van aardappels tot pleisters. Bedenk het maar, ze hebben het. En ook nog een mooie wc. Op de gevel staat dat ze van 6 tot 24 uur open zijn zeven dagen per week. Alleen vandaag zijn ze dicht.

We gaan in de hoek van het parkeerterrein staan voor de nacht. Ook hier komen de wannabe racedrivers met hun scheurijzers herrie maken. Het duurt altijd maar even, want nieuwe banden zijn hier weliswaar goedkoper dan bij ons, maar kosten toch geld dat niet wordt gedekt door een verzekering.

Na sanitair, boodschappen en ontbijt, gaan we de volgende morgen richting het centrum. We vinden in de hoofdstraat een parkeerplek en kunnen daar voor € 4 euro de hele dag staan. We lopen langs het grote plein waar watersproeiers van fonteinen uit de grond spuiten en waar de kinderen zich vermaken in hun ondergoed. Wie neemt er nou zwemspullen mee naar de stad.

We wandelen door de Krakaupoort de oude stad in, waar gevels beschilderd zijn met allerlei voorstellingen. In één straat zijn allemaal posters in de raamopeningen geplaatst met uitvergrootte fragmenten van een schilderij van Pieter Breughel. Er is een totaalplaat van het schilderij met nummers van de fragmenten aan het eind van de straat geplaatst.

Ook in deze stad weer een bisschoppelijk paleis, tegenwoordig museum.

We kopen een kaartje voor het museum en de vrouw vraagt of we ook de kapel willen bezichtigen. Deze gaat om twaalf uur open. Dat willen we wel, want dit is volgens het boekje het summum van kunst. De Sixtijnse kapel schijnt hier in bij te verbleken. Het mooiste van Polen.

We bezoeken het museum, tenminste de paar gangen waar ik een kaartje voor heb. Want bij elke gang van het paleis wordt ons na controle van het kaartje vertelt dat we voor deze expositie geen toegang hebben.

De kunst of kunstnijverheid die we te zien krijgen, is aan mij niet besteed. Ik hou niet van jagers in berenvellen en opgravingen van potjes en munten, hoe bijzonder ze ook schijnen te zijn. Om van de naïeve kunst nog maar te zwijgen. Ik bedoel als ik een tweedimensionale koets met paarden een bocht zie nemen en ze daarbij verticaal omhoog staan alsof ze ten hemel stijgen. Daarbij de koetsier die niet in de rug gesteund wordt niet achterover flikkert? Kom op zeg.

Het is tijd om naar de kapel te gaan. Vijftig mensen staan al te wachten tot de zaalwachtster er met de sleutel aankomt. Wij gaan als laatste naar binnen. Ik ben er ook weer het eerste uit. Als dit het hoogtepunt van een bezoek aan Polen is is het slecht gesteld met Polen.

Voor mij blijft Gdansk het hoogtepunt tot nu toe.

We gaan naar Warschau, 190km en landen op de duurste camping in Polen. Maar morgen zien we onze jongste en gaan samen de avond doorbrengen in inmiddels zijn Warschau.

[rikopreis]

Mijn dagen in Kyoto en omstreken

Poging nummer 2...........tijdens de eerste poging van het schrijven van deze blog stopt mijn browers en ben ik mijn volledige verhaal kwijt.....dus laten we hopen dat ik mijn volledig verhaal nu wel kan doen. 

Bij aankomst in het Piece Hostel Kyoto kan ik dan eindelijk mijn veel te zware backpack afgooien en even ontspannen. Ik word zeer vriendelijke geholpen en het hostel ziet er uit alsof het net uit de verpakking is getrokken...alles is nieuw en het hostel is voorzien van alle gemakken! Echt een aanrader voor de mensen die van plan zijn om naar Kyoto af te reizen. De bedden zijn een stuk ruimer en netter dan mijn vorige hostel en er hangt een stuk meer rust. 

Na wat te hebben ontspannen maak ik toch de keus om een fiets te huren om de buurt te verkennen. Je kunt namelijk heel Kyoto ontdekken op de fiets....let wel......sommige bezienswaardigheden zijn wel 50 minuten fietsen.....voor nu ga ik alleen naar de plekken die binnen 20 minuten te bereiken zijn. 

Het huren van een fiets kost 500 yen, zo’n €4. Ik spring op mijn fiets, doe mijn muziek in en begin met trappen. Ik heb de zon in mijn gezicht en ik geniet van al het nieuwe wat ik mag ervaren. Ik begin mijn tocht bij Shosei-en Garden. Een prachtige tuin die midden in de stad ligt. Het is bijzonder dat zo’n rustige en mooie plek in het hart van zo’n drukke stad ligt. Je betaald 500 yen om naar binnen te mogen. 

Bij binnenkomst van de tuin komt de rust direct op mij af......het is hier prachtig.....mijn vingers jeuken om wat mooie plaatjes te schieten en begin dan ook meteen met schieten. 

Het was helaas wat bewolkt maar het eindresultaat mag er wel zijn. 

Gelukkig komt de zon af en toe door 

Verkleed als Bear Grills probeer ik zoveel mogelijk mooie plaatjes te schieten. Ik lig op mijn buik in het gras, klauter/leun over prachtige obstakels en ben volledig in het moment. Heerlijk!.....ik ga het fotograferen steeds meer waarderen en ook leuk vinden.....ik ben benieuwd hoe ver ik kom.

Na wat foto’s te hebben gemaakt is het tijd om even mijn rust te pakken. Ik zoek een boom om even te relaxen.....even mijn gedachtes op 0......even al het mooie om mij heen tot mij te laten komen.....lekker even zo! Even niks. 

Wat een verschil de zon al doet met de foto’s

Daarnaast zijn sommige foto’s of overbelicht....ik moet hier nog mee oefenen....

Na mijn bezoek aan de tuin ga ik door naar de tempel die hier bij hoort. Deze ligt 2 straten verder en is gratis. Helaas was de plek niet heel fotogeniek en daarnaast mocht ik geen foto’s binnen maken. Dus ik was hier weer snel weg. Ik heb nog wel wat foto’s kunnen maken

De poort naar de tempel

Een draak-fontein

Na mijn bezoek aan de tempel ga ik door naar het Kyoto Imperial Palace. Dit ligt ongeveer 15 minuten fietsen vanaf deze tempel. Ik doe mijn muziek weer in en ga weer op pad. Ik fiets midden door de stad en krijg een beetje het gevoel alsof ik door New York fiets. Ik fiets tussen een chaos van auto’s, motoren en fietsers en ik verkeer me tussen grote gebouwen en veel mensen......het voelt heerlijk! De zon op mijn gezicht en Google Maps leidt mij de weg....helemaal goud dit.

Bij aankomst bij het Imperial Palace loop ik door de poort en zet ik mijn fiets op slot. Ik begin te lopen naar de ingang van het paleis, wat ongeveer 10 minuten lopen is.....er is hier zoveel ruimte.....het is rustgevend maar ook bijzonder......wij kennen dit niet in Nederland......in Nederland hadden we het vast en zeker al volgebouwd. Tijdens het lopen zie ik de ingang liggen....ik zie mensen voor de ingang staan en merk op dat ze worden weggestuurd.....wtf......kut......ik ben te laat.....5 minuten.....ze zijn gesloten hahah......er zit niks anders op om weer terug te keren en morgen terug te komen.....dit is dan ook wat ik doe....ik pak mijn fiets weer en ga verder de stad ontdekken......ik fiets naar het oosten om te kijken wat daar is. 

Na ongeveer 20 minuten fietsen kom ik terecht bij een andere tempel.....ik dus nog steeds niet welke......ik ben namelijk gewoon een weg op gefietst zonder enig idee waar ik heen ging....gelukkig hebben we de foto’s nog.

Ik met een tempel haha

Ik zie een kleine ingang iets naast de tempel en besluit een kijkje te nemen. Ik kom terecht op een binnenplaats met waar prachtige lampionnen hangen gelegen aan een klein straatje waar heerlijke gerechten worden bereid. 

Na mijn bezoek aan dit magische plekje is het tijd om naar mijn hostel te gaan.....moe maar voldaan kom ik aan bij het hostel.....ik ontmoet hier Clark....Clark is een een leraar uit Engeland....we raken aan de praat en besluiten om een biertje te nemen.....dan vraagt Clark aan mij of ik het leuk vind om mee te doen aan de kookles die die avond wordt gegeven in ons hostel.....ik besluit om mee te doen........er wordt ons geleerd hoe we traditionele Okonomiyaki te maken! Een soort van pannenkoek met vispoeder, mini garnalen en kool......verrukkelijk.......iets om thuis te maken! 

Na het eten en drinken besluiten we toch even de stad in te gaan.......de avond waar wij Lee hebben mogen ontmoeten.......zie mijn Insta Stories......de avond was magisch en vol met gezelligheid 

The day After:

Katterig, verrot, moe, versleten word ik wakker.......heerlijk geslapen wel hahah

Dit is de dag dat Brad gezellig komt.....Brad is de Australiër die ik heb mogen ontmoeten in Tokyo. 

Wanneer Brad aankomt in het hostel besluit ik hem mee te nemen naar de zelfde plekken waar ik gisteren was, zodat we daarna samen door konden naar het Imperial Palace....zo gezegd zo gedaan.....bij aankomst bij het paleis lopen we naar de ingang en worden we gefouilleerd.....toch een paleis....het is lekker gratis en we beginnen aan onze tour.

Het is weinigzeggend maar de architectuur is prachtig. We zijn binnen 10 minuten klaar met onze tour en gaan door naar Kinkaku-Ji....The Golden Tempel.

Ik neem Brad mee op sleeptouw.......Brad heeft 2x in zijn hele leven gefietst....Brad is bang........Brad doet het goed.....Brad fietst wel 3x zijn ketting eraf.......wie mag het oplossen........ik.....zwarte klauwen maar we kunnen er keihard om lachen.....we fietsen ongeveer 15 minuten door naar Kinkaku-Ji. Een prachtige maar zeer toeristische plek.....ongelofelijk druk en het is war dringen om wat goede foto’s te schieten....

Brad en ik onderweg naar de tempel....de drukte begint achter de poort haha

Een van mijn mooiste foto’s tot nu toe denk ik.......

Ook hier begin je aan een kleine/korte loop route.....je sluit achteraan bij de menigte en ik probeer wat kiekjes te schieten. 

Na de tempel gaan we door naar: Fushimi Inari-taisha! Wel bekend van de rode shrines! Het is al volledig donker en foto’s maken is knap lastig! Er zijn er toch wat gelukt.

Bij aankomst treffen we een prachtige poort! Het voelt alsof het uit een anime film is geplukt. We lopen de poort door en beginnen aan onze trip naar boven.....we dachten beiden dat het ongeveer 10 minuten aan rode shrines was.......echter moesten we 35 minuten naar boven klimmen via een aantal paden die zijn aangelegd.......we voelen onze benen branden maar we geven niet op.....we gaan door.......en door.......en door.....

Deze paden lopen tot de top! Magisch maar ook creepy op sommige punten

Onderweg kom je dit soort plekken tegen.....

Tijdens onze trip naar boven ontmoeten we een jonge man waarvan Brad en ik zijn naam niet meer weten......we noemen hem Oslo.....daar kwam de mooie man vandaan.....we nemen hem mee op sleeptouw en eindigen met z’n drieën boven op de berg......hier kregen we onze beloning....een prachtig uitzicht over Kyoto.....echt geniaal! Echter was dit niet helemaal de top.....we moesten nog wat verder....fack ons...haha

Het uitzicht was echt prachtig! 

Wat krijg je als je drie jonge mannen bij elkaar brengt? Nou een ongecontroleerde reis terug naar beneden......in plaats dat wij netjes het pad naar beneden terug nemen vindt Brad een klein zijpadje.....onverlicht en geen idee waar het eindig.....onze Oslo zegt: ‘misschien moeten we dit niet doen, het ziet er niet veilig uit’.....waarop Brad zegt: ‘O, yeah....we go! Just follow me’....puntje bij paaltje eindige we op een pad wat totaal onverlicht is......waar je je nek breekt over takken en stronken......maar we geven niet op en we blijven door gaan......het wordt steeds donkerder en de spookverhalen worden over en weer gegooid.......lopen we dan....met onze telefoons die zorg voor wat verlichting.....geen idee waar we zijn....of waar we heen gaan.....maar wat is het gruwelijk hahah.....na 40 minuten lopen komen we dan eindelijk ergens beneden uit....we nemen afscheid van Oslo en we gaan door naar het hostel! 

We gaan heerlijk uit eten en eindigen ergens in een nachtclub.......er vloeit genoeg drank en we dansen als gekke.....wat een tijd....wat een gezelligheid en wat is Brad een prachtige man! Leuk weetje: Brad is dus ook een stier, heeft 2 lange relaties gehad van dezelfde tijd als die van mij en is hier dan ook om zichzelf weer te vinden....zo mooi om hem ontmoet te hebben! We gaan door tot 06:00....we raken elkaar kwijt.....Brad eindigt in een random hotel........ik krijg woorden met een taxi chauffeur...maar we eindigen beiden veilig! Hell Yeah....Hangover part 5, meets Kyoto.....hahah..

De dag erna gaan we beiden volledig brak naar buiten.....we moeten wat doen.....we plannen om naar het bamboe bos te gaan om daar wat rond te banjeren en dan weer lekker naar huis.....we kunnen niet heel veel namelijk.....we laten dit keer de fietsen thuis en pakken de trein....het bamboe bos is namelijk 50 minuten fietsen....met een kater niet te doen.....

Bamboe bomen......vanwege mijn kater wat minder foto’s kunnen nemen.

Wat we vandaag hebben gedaan schrijf ik volgende keer weer lekker op! Mijn laptop begeeft het bijna en we gaan weer mee doen aan een kookles! Vandaag gaan we maken: Takoyaki! 

Tot snel

X Joe 

Rik op Reis 

#kinkakuji #kyoto #japan #canon #fushimi inari shrine #tenryu