Neden bilmiyorum , gerçekten birinin beni sevebileceğini düşünmüyorum. Kusurlarım var, takıntılıyım , travmalarım var , kimse için en değilim , yeterli değilim , sevilecek birir değilim , hatalarım var , aşamadığım sözler var , kaldıramadığım yükler var , çürüyen bir ruhum var , kim sevsin beni...
ve sakın başkasında kusur arama düşüncesine girme!
ama illa ki ; kusur mu aramak istiyorsun ?
O zaman Tüm AYNA'lar senin ...
İNSAN'lar genelde başkalarının hataları ve yanlışları üzerine konuştuklarından - kendisinde ki hataları ve yanlışları ve daha doğrusu Günahları göremezler, zaman da bulamazlar ...
Başkalarının hatalarını konuşmak ve Paylaşmak esasında gizli kendini beğenmişlik tehlikesi barındırır ( şöyleki ''üzerine konuşduğunuz kişi hakkında olumsuz konuşurken '' bak ben öyle birisi değilim, ben iyiyim, öyle hatalarım veya Günahlarım yok'' ) düşüncesinde olur İnsan , düşüncede kalmaz ,hatta bunu söylerse de daha da tehlikeli bir boyut alır ve ALLAH c.c. kendini beğenmişleri sevmez ...
Saîd b. Cübeyr (rahmetullâhi aleyh) şöyle demiştir:
"Eğer ancak kendisinde hiçbir hata olmayan bir kimse emr-i bi'l-marûf ve nehy-i ani'l-münker vazifesini yapabilir dersek, dünyada hiç kimse hiçbir şeyi söyleyemez."
Saîd b. Cübeyr'in bu sözü İmam Mâlik'in hoşuna giderdi.
Eskiden arkadaşlarıma sormadan yaptığım hataları artık onlara sorduktan sonra yapıyorum SBDBSNWBBD taktik çalişma yapiyorum rakibi şasırtmak istiyorum belki
Başkaları hakkında ( yüzüne söyleyemeyeceğimiz ) konuşmak, anlatmak çok kötü bir HUY .... ama şu bir gerçek sen konuşursan , başkaları da senin hakkında konuşur ...
Kendi hatalarımız ile meşgul olabilsek ... ve ne kadar AZ konuşursak o kadar bizler için iyi ...
SEVGİYLE Kalın.