Kendimi herhangi bir yere ait hissetmiyorum.
Ne bir şehre, ne bir ülkeye, ne de dünyaya.
Yeryüzüne susmaya gelenler sınıfındanım
188 notes
·
View notes
"Suskun insanın içi, sözcük kuyusudur derler.."
84 notes
·
View notes
Yürüyorum dediği, durmanın ta kendisiymiş. Düş gibi bir şey yani... Koşarsın koşarsın da varmazsın hani; içindeki umut, varamadığın kadar büyür. Sen bakarsın ışıltıyla. İleriye uzanırsın (uzanmak istiyorsun), uzandıkça da kolların uzar babam uzar... Gene de boşluğu avuçlarsın hep; düşünü düş yapan boşluğu...
64 notes
·
View notes
Kelimeleri de vardır sessizliğin
Duruşun kelimeleri vardır;
Bakışın, uzanışın,
Gülüşün… Ama, yalnızlığın kelimeleri yoktur.
O, bütün kelimelerden oluşmuş bir kelimedir.
97 notes
·
View notes
“Upuzun günler geçti gidişinin üstünden, uçuşunun üstünden haftalar geçti, kayboluşunun üstünden aylar... Nedenini hala anlayabilmiş değilim.
Bir nedene bağlanması da gerekmiyor zaten, kimi şeylerin nedeni yalnızca kendileri olmalı ve öyle kalmalı.”
30 notes
·
View notes
"... kısa görünen uzun bir cümleye, etkisi aylar sonra hissedilecek olan hüzünlü bir sahneye ya da derinliği yüzeyine gizlenmiş, kenarları günlük hayatın meşgalesiyle çevrili muhteşem bir resme bakar gibi bakıyordum."
35 notes
·
View notes
"Kendimi herhangi bir yere ait hissetmiyorum.Ne bir şehre,ne bir ülkeye,ne de dünyaya.Yeryüzüne susmaya gelenler sınıfındanım."
38 notes
·
View notes
bilinmesin;
yalnızlık biraz da
her şeyi bilmenin ta kendisidir.
8 notes
·
View notes
9 notes
·
View notes
“İnsanın en ağır yükü her zamanki gibi gene kendisi... İçimde sakladıklarımla yıllarca hem hayat buldum, hem de yanıp kavruldum.”
...
Hasan Ali Toptaş · Kayıp Hayaller Kitabı
13 notes
·
View notes
Sonra, işte hikayenin burasında adamcağız şıp diye susmuş da onun yerine derdi konuşmaya başlamış artık. Bilirsin, insan dert denen şeyin ağırlığı altında ezilip un ufak olunca, dert çoğu kez o insanın şeklini şemalini alır da hiç kimseyi iplemeden, ulu orta konuşmaya başlar.
Hasan Ali Toptaş
19 notes
·
View notes
Benimkisi; hiçbir zaman hiçbir şeyle açıklanamayacak kadar derin, hiç kimsenin anlayamayacağı ölçüde karmaşık ve acayip bir yorgunluktur.
3 notes
·
View notes
5 notes
·
View notes
İnsan kalemi alıp yazmak için eğildiğinde gerçekten doğru dürüst yazmak istiyorsa , ya kendi boyutlarını kavramayacak kadar büyümeli ya da kendi kendini göremeyecek kadar küçülmelidir.”
Hasan Ali toptaş
0 notes
Başlarken yalnızsın, bitirdiğinde daha da yalnız.
1 note
·
View note
Koşarsın koşarsın da varamazsın hani; içindeki umut, varamadığın kadar büyür. Sen bakarsın ışıltıyla. İleriye uzanırsın, uzandıkça da kolların uzar. Gene de boşluğu avuçlarsın hep; düşünü düş yapan boşluğu.
- Hasan Ali Toptaş, gölgesizler.
1 note
·
View note