Eskiyi özlüyor insan, geçmişi, geçmisteki insanları, yaşanan güzel anıları…
İnsanların hayatına girdiği o ilk ânı özlüyor insan, sonrasında neler yapabileceğini bilemeden hayatına aldığı o anları..
Eskiyi bu yüzden sevmiyor muyuz zaten?
Ne yaparsa yapsın aklı hep geçmiste bir yerlerde kalıyor insanın;
bir anıya, bir fotoğrafa, birkaç cümle söze,
çalan bir müziğe takılıyor aklı..
Dalıyor uzaklara, hiç olmayacak yerlere ve belki de hiç ait olmadığı yerlere..
Ne diyordu eskiler;
“ Kalp neredeyse insan oraya muteberdir” diye. Yani bizler hep ait olmadığımız yerlerdeyiz..
Ya sonra? Keşkeler başlıyor ‘iyi ki’ler dururken, cümleler yarım kalıyor..Neyse Günümüz aysın keşkelerimizin hiç olmadığı iyi ki lerle dolu bir gün …🤲🏻🌸