“İkimiz birden sevinebiliriz, göğe bakalım.” demişti Turgut Uyar.
“Göğe Bakma Durağı” şiiri, birçok şeyi içerisinde toplayan, yansıtmasız bir ayna olarak görülen gökyüzünü ele alır. Gökyüzünde olacak ve olmuş olan her şeyi bir aradadır. Yani gerçek birikimin özü gökyüzüdür. Bu nedenle şair, şiirinde gökyüzüne bakıyor. Sevgilisine de gökyüzüne bakmayı öneriyor. Çünkü gerçeği oluşturan şeylerin derinliklerine gökyüzü şahittir.
Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım, tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi, sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor,
"seni aldım bu sunturlu yere getirdim"
sayısız penceren vardı bir bir kapattım bana dönesin diye bir bir kapattım, şimdi otobüs gelir biner gideriz dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç, bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin, seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat, durma kendini hatırlat, Durma Göğe Bakalım...
Giden geri gelmediği gibi, hatıralar da can yakıyor. Belki de şuan sevdiğiniz birçok insan bir süre sonra içinizde kocaman bir boşluk bırakarak gidecek ve sizin sadece canınızı acıtan hatıralardan ibaret kalacak...