Tumgik
#fobia social
meu-mundo-vazio · 8 months
Text
Tumblr media
219 notes · View notes
borboleta-expurgada · 5 months
Text
Perder o hábito/capacidade de interagir é aterrorizante.
17 notes · View notes
xnti-socixl · 1 year
Text
Quiero cortarme sin importar cuánta sangre salga y poder morir...
68 notes · View notes
slowacki06 · 8 months
Text
Czekam na chłopaka obecnie i o boziu ile tu ludu całą szkoła nagle wyszła na jeden przystanek czy co moja fobia się odpaliła hah
Jeszcze jak przechodziłam to jakaś laska "o boże ale wiedźma" nie wiem do kogo to było bo nie patrzyłam ale mam ochotę się zapaść pod ziemię i to tak bardzo 😣
19 notes · View notes
trogo-auto-egocratico · 11 months
Text
Una introducción a la fobia –o la angustia en la infancia–. Es aquel en el que Freud relata la escena donde un niño, en la oscuridad, le dice a su tía:
—“Tía háblame, tengo miedo”.
—“Pero de qué te sirve si no puedes verme”.
—“Hay más luz cuando alguien habla”.
26 notes · View notes
keqckin · 7 months
Text
Odio tanto salir a la calle, siento que todos me juzgan por todo y ser tan gorda solo me genera más ansiedad. Odio salir.
11 notes · View notes
Text
O meu problema é que quando não estou bem, eu machuco a mim mesma (o).
Começo a fazer meu corpo sofrer pelos meus sentimentos bagunçados.
E vejo no espelho, meu corpo se deteriorando aos poucos.
Dia após dia...
Bea
19/12/2022 - Bea
40 notes · View notes
dolorsposts · 2 months
Text
Funcionar en el puto mundo con la batería social agotada
Es horrible
3 notes · View notes
jessemachado777 · 4 months
Text
Tumblr media
4 notes · View notes
lostinthisreality1 · 11 months
Text
No se habla lo suficiente de la desmotivación y apatía que te produce la ansiedad social. El miedo y angustia de cada mañana porque sabes que cada día cuesta.  Me duele cada día, en especial las mañanas, no soporto saber que me queda todo un día por delante. Me duele ir a la universidad, no aguanto más las palpitaciones y la falta de aire cada vez que estoy ahí. Detesto tener que viajar en el colectivo, y sentirme al borde hasta que llego a casa. Para llegar y encontrarme con toda la desesperanza y tristeza que me produce no poder ser normal.
8 notes · View notes
irradiandoamor · 2 years
Text
He sepultado mi voz por mucho tiempo. Me he silenciado, me he vuelto un enigma y a veces me asusto porque no se quien soy porque nunca me he dado voz. Siempre he temido que me criticaran, de sentirme avergonzada y rechazada. Desde niña he vivido con esa ansiedad. No podía hablar con nadie a menos que me sintiera totalmente cómoda de poder ser yo misma y de poder confiar en que esa persona no me va a juzgar. Agradezco que me haya ayudado en esa parte a ser más selectiva con las personas en quienes depositar mi confianza y mostrarles todos mis colores. Pero también he tenido que lidiar con mucho miedo a no encajar, a ser diferente, a no agradar o a no dar la talla o no ser lo suficiente. Tanto que no he dado una opinión sobre ningún tema cuando realmente lo he querido, no he defendido lo que yo creía, no he sabido decir no, no he sido consciente de mis propios límites y he dependido de otros para verme a mi misma. Ahora ya se que esta bien ser diferente y que no necesito encajar ni ser nadie especial, que no tengo que juzgarme severamente, que solo soy yo la que se juzga de esa manera y que la peor crítica solo soy yo misma. Ahora se que he guardado por mucho tiempo todo lo que realmente he sido, dentro mío. Miles de conversaciones que quisiera tener, canciones que quisiera cantar y bailar libremente, textos que quisiera escribir sin sentir vergüenza de mi sentir, disfrutar y reír sin sentir culpa, vivir cada momento sin sentir que no lo merezco porque no soy lo suficientemente bonita, inteligente, amable, talentosa, perfecta. O creer que los demás pueden decidir mejor que yo porque quizás yo me equivoque y me sintiera avergonzada de mis equivocaciones. Dejar de verme desde el lente de otros. Solo poder sentirme libre al fin, soltar los límites auto impuestos, sentirme feliz de ser quien soy realmente y de quien me he convertido, he silenciado mi voz por mucho tiempo para que hoy pudiera darme cuenta de que tener una voz propia, ser auténtica y ser una misma es lo más valioso. He de dejar de negarme no mostrar mi voz, porque estaría anulandome, evitando vivir mi verdadero ser.
Tumblr media
53 notes · View notes
Text
Eu me destruí tentando me curar.
7 notes · View notes
xnti-socixl · 1 year
Text
Cada día sin sentido, me siento perdida, confundía y no sé qué hacer... No sé si seguir con mi vida o nunca volver a despertar
15 notes · View notes
maryyyy1 · 1 year
Text
Tw: Social anxiety. (Ansiedade Social)
Tumblr media Tumblr media
Na sociedade atualmente, não é invenção quando se diz que há muita exclusão e solidão nas escolas. As pessoas simplesmente excluem as outras, fazem piadas, dão risadas, como se isso não fosse trazer consequencias para aquela pessoa, que também é um ser humano e tem sentimentos.
A ansiedade social é um problema grave, é um tema que está presente na realidade, que deixa as pessoas sem motivações, tristes e afeta tragicamente a saúde mental de cada um.
É uma mistura de sentimentos e sensações que você pode até não conseguir descrever. A solidão, a pressão, o sentimento de que a todo momento voce está sendo olhado e julgado. Em determinado momento você apenas se cansa de tentar e continuar, mas pensa que seria um fracassado por desistir.
A vida de quem tem ansiedade não é nada fácil. Ainda mais quando você se sente perdido ali mesmo na escola, apesar de todos os problemas, você simplesmente vai, afinal é sua obrigação você estar lá todos os dias, e passar pela mesma coisa, os mesmos sentimentos.
Somente quem tem, sabe como é. Um grupinho de extrovertidos jamais entenderia a dor de um timido introvertido quando eles apenas excluem ele, por algum motivo que ele jamais irá saber. Simples momentos irão ficar em sua cabeça, o que afetará ele muito mais. Sozinho, ele vai ter que descobrir como se cuidar.
Sim, nem mesmo os pais e a familia estão do seu lado. Basicamente, tratam a ansiedade como algo bobo e passageiro. Irão falar que você não tenta mudar mesmo todos dias tentando e mesmo assim passando por aquela rotina insuportável que te persegue há anos.
Não é ir somente a uma escola, é encarar toda aquela pressão imposta à você, afinal, a maioria é assim. Os alunos tem crises de ansiedade e de pânico na sala de aula, ninguém faz nada, apenas observam e riem. Ninguém ao menos tenta entender ou perguntar o que esta acontecendo quando olham para um aluno que visivelmente não está bem. Ele está de cabeça baixa a aula inteira e soluça baixinho, mas ninguém quer saber.
O que na verdade ele mais quer, é ter a facilidade que os outros têm de se comunicar, sem se sentir desconfortável em ambientes sociais e com pensamentos horriveis o tempo todo.
A pessoa com ansiedade nunca está totalmente ali. Sua mente está em outro lugar, com outros pensamentos que a deixam mais ansiosa ainda. Ela apenas tenta sempre sorrir e parecer bem, mas por dentro, somente ela sabe como está pésima.
7 notes · View notes
carolinee-carolina · 9 months
Text
Identidad
Que es la identidad. Como demuestras la tuya que es lo que te hace ser tu. Que es lo que te representa. Lo que te hace sentir orgullos@. Que es lo que te hace verte en el espejo y decir ese soy yo. Que es lo que te hace ver algo fuera de ti y decir esto me representa.
De ser un color ¿cual serias? ¿Porque serias ese color? Que cientes o que te atrae de el para decir que parte de tu identidad se ve reflejada en el igual que un colo podría ser un libro, una película, una canción, una estación,.
Somos partes que se van encontrando unas a otros a medida que vamos creciendo con cada año, cada experiencia, cada alegría y pena vamos agregando piezas para armar este rompecabezas. Quitamos y agregamos piensas hasta que nos sentimos conformes con el resultado. Pero...
Pero y si siempre faltara una pieza. Si vivieras sintiendo que hay algo que no ves, algo que perdiste o algo que pasaste por alto.
Lentamente esa pieza faltante se volvería parte de ti. Parte de lo que eres y como te ven los demás. Pareciera que todo está bien pero cientes ese agudo dolor de un vacío. De vivir eternamente sabiendo que no eres como los de alrededor no tienes el panorama completo. Siempre faltara esa pieza
Carolina-Carolinee
4 notes · View notes
meu-mundo-vazio · 11 months
Text
Os dias tem passado e o vazio tem crescido...
3 notes · View notes