Σου γράφω πάλι από ανάγκη λοιπόν, δανεικός στίχος ολοδικο μου συναίσθημα
Πάνε μήνες που φύγαμε για άλλες Ιθάκες κι εγώ ακόμη ταξιδεύω στα πελάγη
Δεν μου λείπουν οι στιγμές μας πια ούτε μας νοσταλγώ αγάπη μου, η θάλασσα με ηρεμεί
Κι όταν με τρομάζουν τα κύματα κρύβομαι στο κατάρτι
Μόνο όταν έρχονται οι φλύαροι μνηστήρες νιώθω έντονα την απουσία σου
Εκείνη τη στιγμή μονάχα εμφανίζεσαι για να μου υπενθυμίσεις πως δεν θα ερωτευτώ ξανά
Κι έπειτα χάνεσαι και πάλι στις θάλασσες για να βρεις την Καλυψώ σου
Μα πώς ξεχάσαμε ότι μία είναι η Ιθάκη;
219 notes
·
View notes
Θα έρθει μια μέρα που όλα τα καλοκαίρια που μου χρωστάς θα μου τα δώσεις πίσω.
Πιο αληθινά.
Πιο ευτυχισμένα.
496 notes
·
View notes
Ρωτάω αν αξίζει το κόπο να ελπίζεις σε θαύματα μες τα χαλάσματα
Intro- lex
340 notes
·
View notes
έφαγα πόρτα από παντού
τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι ψυχικά άστεγος
99 notes
·
View notes
Και τι καταλάβαμε ;
Πάλι σαν ξένοι καταλήξαμε
125 notes
·
View notes
•Πολύ ρομαντική και ξενέρωτη για τα δικά σου δεδομένα .. Αλλά αυτό είμαι.. κοιτάω τον άνθρωπο και όχι το τι είναι γύρο από αυτόν ..
27/6
44 notes
·
View notes
Με κάποιους ανθρώπους, θα μπορούσα να κάθομαι σε ένα παγκάκι να συζητάω και οι εποχές να αλλάζουν γύρω μας….
828 notes
·
View notes
Θα σε ερωτευτώ και θα ξενερώσεις…
@georvsd ❤️
24 notes
·
View notes
Η αγάπη είναι απλό πράγμα.
Είναι να γυρνώ και να σε κοιτάζω όταν τρώμε μαζί,
Και να νιώθω ευλογημένη.
Έίναι να σε ακουμπώ στο κρεβάτι όταν κοιμόμαστε,
για να νιώθω ότι είσαι δίπλα μου.
Να γέρνω στο στήθος σου,
και να νιώθω πως αγκαλιάζω τον κόσμο.
Είναι να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά,
και να νιώθω ότι μαγεύομαι.
Η αγάπη είναι απλό πράγμα.
14 notes
·
View notes
Πηλός
Πάλευα με ένα κομμάτι πηλό εχθές
Δύο ώρες να φτιάξω κάτι απροσδιόριστο
Ώσπου κουράστηκα και τον παράτησα
«Για να τον ξαναπιάσω όταν θα έχω όρεξη».
Ήξερα πως αυτή η στιγμή δεν θα έρθει ποτέ
Και ο πηλός θα μείνει εκεί, ξεχασμένος έως να ξεραθεί.
Κι όσο σκεφτόμουν το χαμένο κομμάτι πηλό
Σκέφτηκα και εμάς.
Ας μην γίνουμε πηλός.
@mono-ta-kalokairia
7 notes
·
View notes
The Archetype
14 Μάη 2023
Why are we so shaped- molded by circumstance?
to paraphrase a professor: "one must be in a trance,
to think that they do own, a single, new-formed thought,
and all who think themselves original, are truly naught"
But still, it hurts to think, why did I ever love her;
what quality attrated me to her, what won me over?
What did I like that I saw, what did I hate beforehand?
When did I truly come to love that slight and modest breastband?
I wonder if I would've looked her way twice, on the street.
Or if I met her through a friend, whether we could've clicked.
She fell in love with my mind first, and I with her confusion,
But in the end she didn't love me true, she loved my love's illusion.
I keep seeing girls that look like prettier versions of her face,
of her modest, unimpressive curvature there is a trace,
But it bugs me- did I love her? Or did she fit what I loved?
Like some archetype before her, or a mimick in haze gloved?
It can be said that after all she rung most of the bells-
but in the end I guess I'd say she looked like someone else.
Για την Laura Jean κι όσες μου την θυμίζουν.
12 notes
·
View notes