Gözü annesinin helvasında kalan bir kız çocuğuyum ben!Madem ki seni seviyorum,canını okumam hak.Madem ki beni sevdin,tüm kutsal kitaplardaki türlü belalar sana müstehak.
"Neden seninle bir pencere kenarında oturup konuşamıyoruz neden rüzgarlı sonbahar akşamlarında,sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz?
“ona bir çare gibi, matematiksel bir imkansızlığın gerçekleşmesine bakar gibi, harika bir düşten- o düşün gerçek olduğu bir sabaha uyanmış gibi bakarken buldum kendimi.”