Tumgik
#anksiyete
egesizizmir · 5 months
Text
"İnsanlar depresyona girmezler. Bir zamanlar oldukları reddedilmiş çocuk haline gelirler. Anksiyetesi olan bir yetişkin, korkmuş bir yetişkin değil, geçmişteki korkmuş çocuktur.”
J.Noland White
103 notes · View notes
mutlulukhirsizi · 7 months
Text
Boğazını sıkan elleri çözemiyorsun çünkü o ellerin asıl sahibi sensin...
54 notes · View notes
gizm-altntas8 · 5 months
Text
Depresyon, hiçbir şeyi umursamadığın zamandır. Anksiyete her şeyi çok fazla umursadığın zamandır. Ve ikisine sahip olmak cehennem gibidir.
22 notes · View notes
sessiizliginsesii · 1 year
Text
Sen hiç odanda
Avazın çıktığı kadar susarak ağladın mı?
Tumblr media Tumblr media
96 notes · View notes
zayiflamamlazim · 19 days
Text
Çok yakın gördüğüm bir arkadaşım nişanımdan bir gün önce nişan , düğünümden bir gün önce düğün yapmaya karar verdi.
Ben bu olaya o kadar sinirlendim ki, nişan konusuna bir şey demedim. Ama düğün olunca tepkimi belli ettim 12 aydan nasıl benim evleneceğim ayı seçebilirsiniz diye. Zaruri olduğunu, çok uğraştığını ama olmadığını felan söyledi. 2 ayrı ilde düğün olacağı için onun yüzünden benimkinin birine gelemeyecekler. Bu belli. Ben tepkimi belli edince hemen sinirlendi, ben de sinirlendim.
Sonrasında tartıştığımız için bozuştuk tabi ki. Ortak arkadaşlarımızı aramış, anlatmış. Ben duruma aşırı sinirlenmeme rağmen akşam mesaj attım ben seni seviyorum, kaç yıllık arkadaşız. Böyle olmasın diye. Tepki olarak o zaten ayarlamak zorunda olmadığını ama çok uğraşmış ama zaten sorunda değilmiş lütuf etmiş. Tepkim normal değilmiş onun kişisel alanına gasp etmişim, kendimi damadın ailesi ile kıyaslıyormuşum. Konuşmamızın faydası yokmuş, umarım her şey senin için iyi olur demiş. Sinir küpü oldum, inanılmaz derece. Ben de çok inat biriyim ona rağmen böyle küslük olmasın diye mesaj attım ama aldığım tepki bu oldu.
Ve ortak arkadaşlarım küslük yapmayın diyorlar, bir kısmı da bana yükleniyor.
Çünkü benim sırtıma binmesi kolay geliyor.
Neden her işim bana sınav oluyor. Nasıl odaklanacağım. Gerçekten bilmiyorum artık. Dua olarak bile ne dua edeceğimi bilmiyorum
Beni yaratan elbet yolumu gösterir..
7 notes · View notes
huysuzlukabidesi24 · 1 year
Text
Ne bileyim keşke duvar yumruklasaydım , bağıra bağıra ağlasaydım , boğazlarım acıyana kadar çığırsaydım, bir yerleri hırsla döküp kırsaydım ama hiçbir şey olmamış gibi bakmasaydım etrafa. Normalleştirip kabullenmeseydim. Sakinlik bir yerden sonra öldürüyormuş...
83 notes · View notes
narkozlugece · 10 months
Text
Tumblr media
22 notes · View notes
aysekadinfasulyesi · 5 months
Text
Tumblr media
14 notes · View notes
kefenbeyazi · 3 months
Text
Sadece izliyorum. Yaşamadığımı ne zaman fark edecekler acaba ?
9 notes · View notes
killowe · 7 months
Text
Keşke şurada ses kaydetme sesli post atma olsa podcast gibi takılırdım
Belki dinleyen çıkar diye
11 notes · View notes
balikamadeniziyok · 5 months
Text
Tumblr media Tumblr media
Hayat boktan, anksiyetem tavan💖
9 notes · View notes
mutlulukhirsizi · 5 months
Text
Yavaş yavaş normal olmadığını anlıyorsun;
Yaşıtların gibi değilsin,
Alışveriş yapmayı sevmiyorsun,
Gezmeyi sevmiyorsun,
Evden dışarı çıkmıyorsun,
Kalabalığa giremiyorsun,
Alışveriş yaparken ağlamak istiyorsun, günlerce aynı kıyafeti giymek sana daha iyi geliyor,
Çarşı dan nefret ediyorsun,
Otobüse binemiyorsun,
Makyaj yapmaktan nefret ediyorsun,
Arkadaşlarınla okul dışında görüşemiyorsun.
Hayır, aslında sen bunların hiç birini istemedin. Sen bunlara mecbur bırakıldın ve artık alıştın. Seni buna mecbur bırakanlar artık sana bunları yapman için yalvarıyor fakat bu sefer sen istemiyorsun.
18 notes · View notes
thirteensoul · 1 year
Text
Işık gözümü yoruyor.
Artık gözlerimi karanlığa açmak istiyorum.
50 notes · View notes
benbiryildizzerresi · 15 days
Text
Bir yıldır uğramadığım bu siteye yine içimde kalp ağrıları ile geldim. Dilerdim çareyi burada arayacak kadar kötü hissetmemeyi.
Uzun zamandır iyileşmeye yorduğum güçlü hallerimin insanlara inanmamak ve duygusuzluk olduğunu fark ettiğim bir gecedeyim.
Beni çok sevdiğini söyleyen ve benden bir şans isteyen, çok sevdiğim bir arkadaşımı düşünürken fark ettim bunları.
Kimsenin sevgisine inanmadığımı, kimseden bir şey beklemediğimi fark ettim. Kalbimin aklımın önüne geçtiğini düşünürdüm ancak gerçek öyle değilmiş. Aklım kalbimi öyle kalın duvarlar arasında sıkıştırıp duruyormuş ki kalbimin hiçbir kararda katkısı bulunmuyormuş. Duygularımla verdiğim kararların doğruluğundan o kadar şüphe ediyorum ki en sonunda yine aklımın dediğini yapıyorum. Belki de bu anksiyetemi tetikleyen en büyük şey, bilemiyorum.
Önceden bunun iyi bir şey olduğunu düşünüyordum. Fakat şu an hiç de doğru gelmiyor. İnsanlar bu hayatta birbirine muhtaçken benim bu "her şeyi tek başıma halledebilirim" hallerim beni yoruyor. Evet, her şeyi tek başıma halledebilirim ama her şeyi tek başıma halletmek zorunda değilim. Değilim ancak kimseyi de duvarlarımın içine almıyorum. Duvarlarım o kadar kalın ve yüksek ki onları ben bile aşamıyorum artık.
Neyin doğru neyin yanlış olduğunu anlayamadığım bir dönemdeyim. Belki tüm doğrularım yanlış, tüm yanlışlarım doğru.
Kendimi korumak için ördüğüm bu duvarların bana zarar verdiğine inanamıyorum.
Belki de bu duvarlara bir pencere açmanın vakti geldi.
5 notes · View notes
zayiflamamlazim · 3 months
Text
İşle ilgili bir şeyde hata yaptım. Hata yaparken bunun hata olduğunu bile bile devam ettim, istemedim yapmak.
Bu olaya böyle bakınca sen nasıl böyle bir şey yaparsın diye kendime çok kızıyorum. Ama bunu yapmamdaki sebep, normalde 8nsaat olan mesaimde usulsüzce 12 15 saat çalışmam. Bir an fırsat oldu ve onu değerlendirdim. Doğru değildi bilmiyorum ama bunlar da doğru değil. Yanlışı yanlış ile örtemem, biliyorum.
Kendimi rüyada gibi hissediyorum. Tüm kötü dikteler kulağıma geliyor. Stresten midem bulanıyor. Şefim bir şey demedi. Çok da önemli değil dedi, ama duyulacak birileri hesap soracak diye çok korkuyorum. Anksiyeteden uyanamıyorum. Tedirginim, neler olacak diye. Hata yaptığını kabul etmek çok zor. İnşallah konu kapanır, tekrarı olmayacak.
Hata yapabilirim, normal. Hata yaptığımı kabul edip bununla devam etmem lazım. Doğru değildi ama bir şekilde oldu ve bir daha olmaması için elimden geleni yapacağım. İhtimalleri düşünüp içimi karattmayacağım.
Ne yapıp önüme bakabilirim bilmiyorum? Kafamdan atamıyorum, biriyle konuşmaya çok ihtiyacım var. Bazen kendimi çok yetersiz, yeteneksiz hissediyorum. Kendime şefkat gösteremiyorum. Bu kötü düşünceye odaklanmak yerine neden böyle olduğuna bakmam lazım.
Yakın bir arkadaşıma yazdım şimdi, durumu anlattım.
Ben de insanım, hata yapabilirim. Bu hatamdan hiçkimse hiçbir şekilde zarar da görmedi bu arada. Sadece oldu işte. Darlandım.
Allah'ım gönlümü genişlet, huzur ver lütfen.
10 notes · View notes
meyuskartanesi · 1 year
Text
sosyal fobi, toplum içinde konuşurken ya da herhangi bir eylem yaparken duydukları aşırı güvensizlik sonucu aşırı korkan bireylerin yaşadıkları durumlar için kullanılan bir kavramdır. asıl yaşadıkları his kendilerini küçük düşürecek bir şey yapma korkusudur. bu bağlamda el titremesi, kızarma ya da sesin titremesi gibi belirtilerle anksiyetelerinin açığa çıkacağı düşüncesi konusunda dehşete kapılırlar. bu nedenle birey topluluk içine girmekten kaçınır. sosyal fobinin en ayırıcı özelliği, başkasının kendisi hakkında ne düşüneceğidir. korkulan durum yaklaştıkça kaygı artar ve mide bulantısı titreme gibi fizyolojik belirtiler ortaya çıkar. sosyal fobi sahibi kişi duyulan korkunun mantık dışı olduğunu bilse de bu korkunun önüne geçemez ve durumdan kaçınmak tek çözüm gibi görülebilir.
26 notes · View notes